Nieuw vaarplan: geen plan! - december

Als eerste wensen we iedereen hele fijne kerstdagen en een 2016 vol geluk, gezondheid en liefde

Beelden van 2015 om goede wensen over te brengen voor Kerst en 2016

Pohutukawa de inheemse  `kerstboom´ hier

Als tweede beginnen we dit keer maar met ons vaarplan, namelijk dat we even geen vaarplan hebben. We hebben de knoop doorgehakt: de boot blijft ruim anderhalf jaar in Nieuw Zeeland en wij gaan ons rustig voorbereiden op de volgende etappe, waar die ook naar toe mag gaan. We nemen twee zomerseizoenen de tijd om hier te reizen, onderhoud te doen en in de Nieuw Zeelandse winter gaan we een aantal maanden “naar huis”. Wat een rust, we hoeven niet al die dingen in een periode van krap 6 maanden te proppen, het is nu 18 maanden geworden. Dat klinkt een beetje lang als ik het opschrijf, maar ik weet zeker dat we nóg tijd te kort komen. Nieuw Zeeland bevalt ons namelijk uitstekend.

We hebben inmiddels onze eerste stappen gezet om ons thuis te voelen in Nieuw Zeeland. Erg moeilijk is dat laatste niet, want de mensen zijn hier erg vriendelijk en behulpzaam. We verbazen ons bijna dagelijks over hoe het hier toe gaat. Het tempo is ontspannen, toch een beetje Pacific. Aan de andere kant ook een beetje Europees en lekker efficient. Binnen 45 minuten hebben we een Nieuw Zeelandse bankrekening geopend en twee werkdagen later kunnen we de pasjes ophalen. Dat is een stuk makkelijker.

Onze ''nieuwe'' Nissan Lafesta 7pp

We hebben een auto gekocht, kersvers geïmporteerd uit Japan waar ze na 10 jaar niet meer te betalen zijn wegens extra belasting op “oude” auto's. Hier komen veel van die afdankertjes goed terecht. Met het oog op de reisplannen hebben we een ruime auto uitgezocht die er nog geweldig uitziet en als we weggaan hopen we die weer voor een redelijke prijs te verkopen. Wegenbelasting kennen ze niet, verzekeren hoeft hier niet, maar hebben we voor een habbekrats wel gedaan. Het gaat zelfs zo relaxed dat we wegrijden bij de autoverkoper zonder autopapieren! “Nee hoor, dat klopt. Als ze willen weten van wie de auto is kijken ze wel even in de kentekenregistratie...” Eén minpuntje: het navigatie systeem spreekt alleen Japans en alle knopjes hebben tekentjes, dus we kunnen alvast goed oefenen voor als we naar Japan gaan.

De eerste dag hebben we gelijk een $10,- bekeuring voor parkeren op de foute plek, dat kan iedereen overkomen. Maar wat we nog nooit meegemaakt hebben is de afrekening: omdat het bijna Kerst is mogen we een cadeautje kopen voor een kind wat niets krijgt en dat inleveren bij het gemeentehuis. Daar staat al een grote bak vol cadeaus en ik voel me net de Kerstvrouw als ik ons pakje erbij leg.

zondagswandeling naar de Whangarei falls

We hebben voorlopig een ligplaats in de binnenhaven van Whangarei en beginnen al wat mensen te kennen. De yoga/pilates klas is geregeld. Alleen de gesprekken over het onderhoud lopen achter op schema, maar nu het schema is opgerekt geeft dat minder stress. Het lijkt verdacht veel op een gewoon leven.

De Hatea rivier met rechts Whangarei

De komende weken gaat bijna iedereen in Nieuw Zeeland op zomervakantie en omdat wij ons best doen om in te burgeren gaan wij dat ook doen. Jeroen is inmiddels geland en ligt in de achterkooi zijn jetlag uit te slapen, onze dochter Anouk komt dit weekend aan. Samen met hen & vrienden gaan we Kerst en Oud en Nieuw vieren.

Het blog gaat ook op vakantie. De komende anderhalf jaar zal ik op onregelmatige tijden schrijven als we iets speciaals meemaken. Als TARA weer uitvaart komt er weer een zeilblog. Dank jullie wel voor het meeleven met onze reis, de opmerkingen en mailtjes, het lezen van het blog. Wat zou het leven kaal zijn zonder familie, vrienden, medezeilers en lezers.

De reis wordt vervolgd!

Sharron en een honderden jaren oude Kauri boom

Gesignaleerd: de kerstman 

Samen Selfie in Auckland 

Maori houtsnijwerk  

Bay of Islands 23 - 30 november

De prachtige Bay of Islands lokt ons uit Opua

Het kost moeite om ons los te maken van de gezelligheid in Opua. Veel van de boten die we kennen blijven daar nog een paar weken. Aan de andere kant willen we een auto kopen en onderhoud regelen vóór Jeroen naar ons toekomt half december. Dat kan weer beter in Whangarei. We gooien los en als we eenmaal buiten zijn lokt de prachtige baai voor ons, al varen we maar 5 mijl voor we het anker laten vallen bij Russel.

We nemen een week voor de 90 mijl van de overtocht. In de Bay of Islands waren de eerste nederzettingen van Europeanen in Nieuw Zeeland en we begeven ons op historische grond in het pittoreske Russel. Net na 1800 werd het “the Hell hole of the South Pacific” genoemd. Nu is daar niets meer van te merken, maar wel leuk om over te lezen. Abel Tasman was in 1643 de eerste Europeaan die Nieuw Zeeland ontdekte.

Een van de oudste gebouwen in Russel, 1847

De kennismaking met de Maori bevolking verliep niet goed en Tasman verloor 4 bemanningsleden aan de noordkant van het Zuidereiland. Ook op het Noordereiland lukte het hem niet om aan land te komen en water of voorraden aan te vullen. Hij voer daarna door naar Tonga. Captain Cook had meer geluk in 1769 (meer dan een eeuw later!) toen hij aankwam aan de Oostkust van het noordereiland. The Bay of Islands en in het bijzonder de baai bij Kororareka, het latere Russel, kreeg een “vijf sterren” beoordeling. Dat ging niet ongemerkt voorbij en binnen 30 jaar was het de hoofdstad en een verzamelplaats van walvisvaarders, handelaren, prostituees en wat er maar bij elkaar kan komen. Toen kwamen de missionarissen en er was genoeg werk te doen. Regelgeving en handhaving volgden. In 1840 werd aan de overkant van de baai de Treaty of Waitangi getekend door de Britse Kroon en 500 Maoristamhoofden over de legalisering van de Britse aanwezigheid. De hoofdstad werd in 1841 verplaatst naar Auckland en Russel al snel het kleine dorpje wat het nu eigenlijk ook nog is.

De concurrent de Duke of Marlborough uit 1827

We eten bij de Duke of Marlborough, gevestigd in Russel sinds 1827 en legaal sinds 1840. De oesters zijn gelukkig vers uit 2015 en we hebben een prachtig uitzicht over de baai vanaf het verwarmde terras. Ook het bezoek aan de Pompallier Missie is interessant. De Protestantse missionarissen zaten al op het vasteland van de baai toen de Katholieke missionarriseen uit Lyon aankwamen, dus zij begonnen hun missie in Russel. Ze brachten wel de eerste drukpers mee naar Nieuw Zeeland en drukten in een paar jaar minstens 6000 exemplaren met teksten uit de bijbel in de Maori taal en andere boekwerken. Voor de boekkaften werd ook een leerlooierij ingericht en de rondleiding laat zien hoe het er toe ging.

Pompallier Missie met 50 cm dikke muren en prachtige tuin

De bischop ging mee naar Auckland met de regering en de missie post werd overgenomen door particuliere bedrijfjes en het huis bewoond door andere gezinnen. Interessant vonden we ook dat de Katholieke missionarissen hier veel toleranter waren ten opzichte van de culturele uitingen van de Maori bevolking zoals tatouages, dans en zang dan de Protestanten.

Weer genoeg geschiedenis, we zeilen heerlijk 10 mijl verder naar Moturua Island waar we voor anker gaan in de idyllische Honeymoon bay. We lopen in 2,5 uur over het eiland, op en neer tussen de kust en de toppen. De zon schijnt en we hebben prachtige uitzichten over de baai, het stikt er van de vogels, gezang, weelderige boomvarens, bomen en bloeiende struiken. We genieten enorm maar na afloop heb ik last van mijn rug en Roel zijn enkelblessure speelt weer op.

De noordkant van Moturua Island, met palmen!

We moeten nóg meer opbouwen, maar het is moeilijk daar rekening mee te houden. Ons hoofd wil meer dan onze spieren aankunnen. Zo mooi als de zon was, zo snel trekken er mistflarden binnen en daalt de temperatuur zeker 10 graden. We varen de volgende dag om Cape Brett heen langs het gat in de rots en laten het anker zakken in de de Wakamumu baai waar ooit een walvisstation heeft gezeten. Het miezert en nodigt niet uit om lang te wandelen. Zo zakken we af naar het zuiden tot we de Hatea rivier op motoren richting Whangarei. Sharron heeft een plekje voor ons gereserveerd want het is druk in het Town Bassin. We liggen midden in het stadje naast de Franse Troubadour die we al kennen sinds Puerto Montt en zijn zo de 21e eeuw ingevaren: bedrijven, winkels, restaurants, café's je kunt het zo gek niet bedenken of het is er.

Cape Brett in de ochtend mist

We gaan op zoek naar advies voor het onderhoud aan de boot en een auto kopen voor onze reis door Nieuw Zeeland. Werk aan de winkel.

Het `kantoor´van Russel radio

De drukpers uit 1840, in gebruik

Verstilde sfeer en prachitg licht als de mist binnendrijft

Fourageren op Roturua Island, wat het is??

Weelderige natuur, prachtig om te lopen

Het gat in de rock, er kan een drie verdiepingen rondvaartboot doorheen varen

Kantzeewier op het strand van Wakamumubaai