Tara ligt goed, het is rustig weer, dus we kunnen aan wal. Achter ons liggen 6 (!) cruiseschepen, en hun passagiers doen hetzelfde. In de paar dagen dat we in Nassau liggen wordt een record gehaald: 14.000 cruisegasten op één dag. We lopen door het centrum, alsof we terug zijn op de Cayman eilanden: hordes mensen, juweliers, souvenirs, eten en drinken. Het duurt even voor we onze richting vinden in de mêlee. Ik wil graag uitzoeken waar de naam Nassau vandaan komt, uit Nederland? We gaan naar de het museum van de Bahama Historical Society. Hier zijn we de enigen en krijgen de volle aandacht van de vrijwilliger, een gemotiveerde tachtiger (schat ik), die ons vol enthousiasme meeneemt door de geschiedenis van Nassau.
De eerste plaats waar Columbus aan deze kant voet aan wal zette was in één van de zuidelijke eilanden van de Bahama’s. Spanje was niet bijster geïnteresseerd in de eilanden en de Engelsen stichtten in 1670 Georgetown op Providence eiland, later verwoest door de Spanjaarden en in 1695 weer opgebouwd als Nassau. De naam kreeg de stad inderdaad ter ere van een Nederlander: Koning William III van Engeland alias Willem, Prins van Oranje Nassau en Stadhouder van de republiek der Nederlanden. De geschiedenis van Nassau blijft een moeilijk verhaal met veel piraten, een korte bezetting door Frankrijk en Spanje en weer terug naar Engeland. Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog van 1775 tot 1783 voelden veel blanke loyalisten zich gedwongen te vluchtten, onder andere naar de Bahama’s. Ze kregen land van de Engelse kroon en gaven met hun verhuizing een enorme stijging van het aantal inwoners en economische activiteiten op de Bahama’s. Onze gids komt zelf uit zo’n familie en de nazaten zijn nog steeds bezig om hun geconfisqueerde huizen in de USA terug te krijgen. Daar vertellen ze nooit over in Amerika, zegt hij, hoe erg ze huisgehouden hebben onder de loyalisten. Volgens hem had de Onafhankelijkheidsoorlog ook te maken met de op handen zijnde afschaffing van de slavernijhandel 1807 onder Brits regime. Alle slaven die naar de Bahama’s meekwamen werden volgens hem “vrij man en vrouw”.
Later bezoek ik het Pompey museum, gewijd aan het slavernijverleden in de Bahama’s. Pompey, naar wie het museum vernoemd is, kwam in 1830 op voor de rechten van de slaven, maar dat is hem niet goed bekomen. Ik hoor echo’s van de verhalen van Tulla en Jolie Coeur in onze geschiedenis van de Antillen en Suriname. Het museum is gevestigd in het Vendue huis (de Beurs), het oudste gebouw in Nassau, erachter was plaats waar de slaven verhandeld werden. Dit ging door tot 1834, toen pas werd de slavernij in zijn geheel afgeschaft. Daarna moesten de slaven nog 6 jaar verplicht onbetaald werken als een leertraject voor dat ze vrij waren. De vrije slaven werden onderdrukt , uitgebuit en gediscrimineerd vertelt de gastvrouw in het museum. Dat vertellen ze niet in de geschiedenisboeken zegt de gastvrouw. 90% van de huidige bevolking is van Afro Amerikaanse afkomst. Nog steeds heeft 5 % van de (overwegend witte) bevolking 90% van van het geld in de Bahama’s in handen en wordt de gekleurde bevolking achtergesteld. Geschiedenis krijgt haar kleur door van de invalshoek van de verteller. In 1973 zijn de Bahama’s onafhankelijk geworden van Engeland, Lynden O. Pindling werd de eerste premier.
Het is 5 uur, de cruiseschepen vertrekken en wij gaan naar een kleine brouwerij de Rip Ty'd waar lokale biertjes gebrouwen worden….ook lekker & cultureel.
Met de lokale minibus gaan we de volgende dag naar the Retreat, een botanische tuin met een prachtige collectie palmen van over de hele wereld, aangevuld met orchideeën en andere tropische planten. Het was de tuin van Arthur Langlois, een lokale ambtenaar, die er met zijn vrouw Margret hun levenswerk van gemaakt hebben. Weer zijn we de enige bezoekers, het is er prachtig, een oase in de drukke stad waar we ons een paar uur wandelend in de tuin opladen.
Potters Kaai is een andere leuke plek. Kleine houten restaurantjes aan de rand van de haven waar de vis en Queen Conch schelpen liggen te wachten op klanten, alles vers klaar gemaakt. Er eten tussen de middag veel lokale mensen en ook toeristen zoals wij. We kiezen voor de Conch fritters, een soort kroketjes gevuld met conch snippertjes en een conch salade. Het smaakt erg lekker, de sfeer en het uitzicht van het restaurant maken het compleet.
Toch nog een keer naar het centrum, we lopen de Queens trap uit 1794, 66 treden en 31 meter hoog, uitgehouwen in massief kalkzandsteen door 600 tot slaafgemaakten. De trap verbindt het Fincastle Fort boven op een heuvel in Nassau direct met de haven. De trap komt uit op een passage met een tropische planten aan weerszijden, het militaire verleden lijkt nu ver weg.
We bezoeken het Kunst Museum met een interessante tentoonstelling van de lokale kunstenaar Antonius Roberts (4 bezoekers). Hij maakt beelden van hout uit structuren die verwoest zijn door orkanen. Vooral de orkaan Dorian uit 2015 heeft enorm veel schade aangericht en slachtoffers gemaakt.
Nassau is het politieke en administratieve centrum van de Bahama’s en de parlementsgebouwen zien er prachtig uit in hun bleekroze kleuren. De dame van het Pompey museum vertelde dat 70% van alle banen in de Bahama’s overheidsbanen zijn! Bij de parlementsgebouwen is ook het hooggerechtshof waar een ceremonie plaatsvindt. De rechters dragen Engelse witte pruiken op hun hoofd, het koloniale verleden is hier toch nog zichtbaar. Ik vraag mij dan af wat de overwegingen zijn om dat te handhaven. Zo gaan we toch weer weg met meer vragen dan antwoorden. De Berry eilanden groep staat als volgende op het programma.
Foto's
De Retreat Garden, verschillende bloemen en palmen, o.a. de Petticoat Palm en de Zombie Palm met indrukwekkende stekels op zijn stam. De vogel is - hoe kan het ook anders- de Palm Warbler.
Lunch op Potters Cay, de Conch visser heeft zijn nering naast het restaurant. Verse waar wordt in het water eronder bewaard tot gebruik.
Tegenover Potters Cay een stokoud kerkhofje, data niet meer te lezen.
Kunstwerken van Antonius Roberts in de Art Gallery of the Bahama's . Het museum is gevestigd in de historische Villa Doyle, ook dat gebouw was zeer de moeite waard om een beeld te krijgen van hoe de rijken leefden begin 1900
Paradise Island Hotel, een enorm complex, ook voor dagtoeristen van de Cruiseschepen.
Rechters met de bijzondere pruiken, de Gele Trompetbloem, de nationale bloem van de Bahama's, foto's van de Queens trap, wandschildering "save water drink more rum";-) Marina Central, aankomst van de premier bij de parlementsgebouwen, Hillstreet vlakbij de Art Gallery.
