Coromandel Schiereiland met Wouter 5 -18 februari

We zeilen met Wouter via Waiheke eiland langs het Coromandel Schiereiland tot Tauranga aan de Bay of Plenty. Er ligt een hogedrukgebied over het Noordereiland, dus we hebben dagen prachtig weer maar weinig wind. In de spiegelende zee valt een groep dolfijnen extra op, ze komen een poosje langs de boot spelen. We zien ook kleine blauwe pinguïns, talloze zeevogels en een paar keer een driehoekvinnetje van een haai.

De oostkust van Coromandel is een ruige en hoge rotskust met hier en daar een baai. Als de wind uit de goede hoek komt en de oceaan swell niet te heftig is, kan er volop geankerd worden. Bij te weinig wind gaat de boot liggen rollen en dat is niet echt aangenaam. We hebben geluk met het weer en kunnen goed ankeren. Het schiereiland doet erg afgelegen aan, al is het hemelsbreed niet ver van Auckland. Wegen zijn er nauwelijks en dorpjes al helemaal niet. Zoals in heel Nieuw Zeeland zijn er wel goed onderhouden wandelpaden, waar we dankbaar gebruik van maken. We maken mooie wandelingen langs de kust en trotseren iedere dag het koele zeewater voor een bad.

We ankeren een paar dagen op Great Mercury eiland aan de oostkant van Coromandel. Het is 1872 hectare groot met aan alle kanten mooie ankerplekken en goed toegankelijk. Het eiland is in 2014 ontdaan van alle ongedierte: ratten, hermelijnen en katten. Een grootscheepse actie van Staatsbosbeheer (DOC) en de rijke privé-eigenaren die 1,5 miljoen NZD heeft gekost en meer dan een jaar werk. Great Mercury is nu het grootste eiland wat ongedierte vrij is en er wordt met veel belangstelling gekeken of dit een succes is. Daar lijkt het in ieder geval wel op, want als we door het bos naar de boerderij lopen is het opvallend druk met vogelgeluiden. Het heeft iedereen verrast hoe snel er weer vogels op het eiland waren. Er worden nu ook vogels uitgezet, die die op het vasteland bijna niet meer voorkomen. Het maakt het wandelen op het eiland een feestje.

Het midden van het eiland is laag en daar staan tenten: er is iets gaande. Het blijkt een team van de Archeologische faculteit van de Universiteit van Auckland, die met een groep van 30 studenten onderzoek doen. Great Mercury was een van de eerste Maori nederzettingen in de vroege kolonisatie van Nieuw Zeeland. Het eiland lag erg strategisch voor het vervoer met de grote zeilende waka's (kano's) van de Bay of Plenty naar de Hauraki Gulf en het Northland. Een soort wegrestaurant aan het water met beschutting, zoet water en voedsel. Simon en Jenny, de leiders van de expeditie, geven enthousiast uitleg. Ze borstelen laagje voor laagje van het duin weg en komen allerlei voorwerpen tegen die iets zeggen over hoe de Maori leefden. Opvallend zijn de gebruiksvoorwerpen van Obsidiaan, toentertijd een kostbaar materiaal om messen, schrapers en andere werktuigen van te maken. Het Obsidiaan wat ze hier vinden komt van Mayor Eiland in de Bay of Plenty. Andere studenten ontleden de vuilnisbelt van weleer en tellen de botjes en van welk dier ze afkomstig waren. Het is pietepeuterig werk en ik vind het knap dat ze daar zo enthousiast mee bezig zijn. Voor de studenten is en het een droom om een paar weken op het eiland te mogen zijn. Voor ons voelt het heel gewoon om erheen te varen en daar voor anker te liggen, maar dat is het dus niet!

Er trekt een oosterstorm over met heftige regen, maar daarna is het weer stralend zonnig om langs de kust te varen. Onderweg eilandjes en mooie ankerplekken. We stoppen bij Mayor eiland voor een wandeling. Wouter schrijft er het volgende over: “Ankeren op Mayor Island, op dit eiland legt de vriendelijke boswachteres uit wat de spelregels zijn, wat beschermd is: niet kamperen, geen honden en zo meenemen. Omgewaaide bomen blijven liggen: veel klauteren dus. De volgende dag gaan Jacomine en ik op pad, voor een rondwandeling van 8 uur volgens de beknopte kaart. Inclusief een afdaling naar de kraterbodem: “gaan we daar echt naar beneden?” en uren later weer omhoog via 2 ladders en aansluitend ook 2 vaste touwen. Chapeau Jacomine! Gaandeweg wordt ons duidelijk dat wij - 2 vreemde vogels - in een vogel paradijs zijn beland! Er zijn geen roofdieren of roofvogels! Jacomine heeft met veel geduld foto’s kunnen maken inclusief de bij behorende geluidsopnames. Wat een dag! Na het douchen genieten we van een heerlijke Sauvignon Blanc.”

Mayor eiland is eigenlijk niet meer dan de top van van een uitgedoofde vulkaan die al duizenden jaren staat te verweren. De buitenwanden lopen steil af in het water. Bomen en struiken hebben vrij spel en in de krater hebben zich twee meren gevormd. Alles is groen en wild, het pad nauwelijks te zien afgezien van de markeringen en de hoeveelheid vogels is geweldig. Ik denk dat dit het mooiste bos is waar ik in Nieuw Zeeland gelopen heb. We vinden ook twee plaatsen waar een Obsidiaan ader aan de oppervlakte ligt. Prachtige stukken zwart glasachtig steen. We mogen niets meenemen, maar het kost moeite om het te laten liggen. Ok, dan maar foto's nemen.

Na Mayor eiland varen we op de motor naar Tauranga, helaas weer geen wind.

Wouter is nog niet in Rotorua geweest, het vulkanisch gebied in het midden van het Noorder Eiland. Het is een uur rijden vanaf Tauranga, dus een goede dagtrip. We gaan naar de Waimangu vallei, waar begin 1900 volop vulkanische activiteit was en aan onze warme voetzolen te voelen is dat nog steeds zo. We lopen langs kokende meren, pruttelende modderpoelen en spuitende en stomende gaten. Het blijft fascinerend dat je het ene moment tussen de vulkanen en geisers loopt en het volgende moment in regenwoud. We sluiten af met een ontspannende duik in het historische “Blue Bath”, een thermaal bad uit 1930 in een voormalige missiepost. Wouter trakteert op een heerlijk diner in Tauranga en we kijken samen terug op een paar fijne weken.

Wouter vertrekt in de stromende regen met een warm afscheid en dan is het weer even stil aan boord. De regen plenst nog dagen, goed voor het land want het was kurkdroog. En Tara is ook lekker fris afgespoeld als we vanuit Whitianga vriendin Lia gaan ophalen, onze laatste logé in Nieuw Zeeland.

foto's Coromandel Schiereiland, Hole in the Rock, wandeling Mayor Eiland, Waimangu vallei                   

Abel Tasman 21 januari - 4 februari

We blijven nog een paar weken in vakantiestemming want we krijgen meer logé's en het is heerlijk om samen op pad te gaan in Nieuw Zeeland.

Met Anneke en Wilma rijden we door de prachtige Pelourus Sound op weg naar Picton. De Pelourus is een van de smalle waterwegen die onderdeel zijn van de Marlborough Sounds in het noordoosten van het Zuider eiland. Een prachtig gebied met diepe baaien en inhammen en er omheen hoge heuvels die helemaal begroeid zijn met bomen. Het rijden is inspannend maar de vergezichten op de uitkijkpunten zijn zeer de moeite waard.

In Picton gaan Anneke en Wilma hun eigen weg en komt Wouter aan, een studie- en zeilvriend van Roel. We eten met zijn vijven in het leuke “Escape to Picton” restaurant waar Juliearna de scepter zwaait in de keuken. De enige vrouwelijke Nieuw Zeelandse chef zegt ze zelf. Wat er op tafel komt is geweldig lekker en mooi opgemaakt. Een goede afsluiting en start voor ons allemaal

Wouter heeft op zijn lijstje kayakken en wandelen in het Abel Tasman park en dat zien we helemaal zitten. Abel Tasman ligt in het noorden van het Zuidereiland in de beschutting van een grote baai en is misschien wel het populairste park van Nieuw Zeeland. We hebben geluk want de dag ervoor hebben we de hele dag stromende regen, maar als we aankomen in Abel Tasman schijnt de zon op het helderblauwe water. We krijgen kayak instructie en dat gaat er realistisch aan toe. De gevaren komen langs, wat je moet doen als je omslaat en hoe je jezelf moeten redden tot er hulp komt. Roel vaart in een solo kayak en krijgt geen kaart of noodmateriaal mee, dat dwingt de solo kayaker om bij de rest van zijn groepje te blijven. Wij zijn de enigen die een meerdaagse tocht doen en krijgen extra instructie over tij en wind. Wouter trekt een beetje wit weg en realiseert zich dat de laatste keer kanoën voor hem 50 jaar geleden was: met de middelbare school in de Biesbosch. De zee lijkt wel erg groot. Gelukkig valt het mee, we hebben wind mee en na een paar uur zijn we alle halve dag kayakers kwijt. Het is fantastisch om vanaf de zee naar de kustlijn te kijken.

Af en toe stoppen we op een idyllisch afgelegen strandje om even de benen te strekken of wat te zonnen. In de middag komen we aan in Anchorage Baai, het laatste stukje is even goed door peddelen om een kaapje tegen de wind in. We lopen “even” naar Cleopatra's pool, ruim twee uur lopen heen en terug, maar erg de moeite waard. Een prachtige boswandeling naar een stroomversnelling die uitmondt in een mooi bassin met stenen glijbaan omgeven door ongerept bos. In Anchorage Baai slapen we op een drijvend hostel met 10 man in één hut, de mannen slapen prima, voor mij is het wat minder. De omgeving, sfeer en BBQ maaltijden maken dat gelukkig helemaal goed. De tweede dag hebben we wind tegen maar we hebben nu de slag te pakken en peddelen stug door de golven. We varen langs Tonga Eiland waar jonge zeehonden zitten.

Ze zijn moeilijk te zien door hun schutkleur, maar we horen ze en met de kayak kunnen we rustig blijven liggen om ze goed te bekijken zonder dat ze zich bedreigd voelen. Overal om ons heen zijn zeevogels en het geluid van de krekels als we dichter bij de wal komen. Het is weer een fantastische dag en zo'n mooie omgeving, daar wordt je helemaal stil van. Op het verste punt waar de kayaks mogen komen, worden ze opgehaald door de verhuurder. Al het vervoer gebeurt hier over water, dus de bossen zijn stil en zonder wegen. Wij lopen nog een stuk door regenwoud naar een echte lodge in Awaroa Baai. Wat een heerlijke luxe nacht en een goed restaurant met cappuccino, lekker in de wildernis! De laatste dag lopen we langs kust en stranden, door prachtige bossen en heuvels naar het punt waar de watertaxi ons komt halen. Het is een geweldig mooi gebied en wij hebben van de drukte eigenlijk heel weinig gemerkt. Bijzonder om dit zo met z'n drieën te doen.

We genieten nog een dagje na in de buurt van Abel Tasman en dan gaat Wouter verder op het Zuidereiland en wij vliegen terug naar Tara in Auckland. We hebben nog aardig wat werk op onze lijst staan en beginnen met een weekje elektronica. De marifoon: kapot, direct vervangen. De radar laten we onderzoeken, blijkt ook niet te repareren. De windgenerator doet het nog steeds niet met de nieuwe koolborstels, dus die gaat van boord. De watermaker lekt olie in de hoge druk pomp en een reparatie is zo duur dat we overwegen om die ook te vervangen. Het is nu al bijna onmogelijk om nog onderdelen te krijgen, dus een volgende reparatie wordt zeker een obstakel. De nieuwe buitenboordmotor is nog steeds niet leverbaar. We worden er niet vrolijk van en moeten dit allemaal even laten bezinken. Gelukkig komen Wilma en Anneke nog een nachtje aan boord voor ze terug vliegen naar Nederland, afleiding en gezelligheid. Twee dagen later is Wouter aan boord en gooien we los voor nog een paar weken zeilvakantie. De elektronica perikelen verdringen we even naar een afgelegen plekje in ons brein, voor na de vakantie.  

foto's  Mosquito Baai, Scholekster kuiken, Boswandeling & Cleopatra's bad, Onetahuti strand & de kust bij Nelson uit de lucht