Onze aankomst op Paaseiland gaat niet vlekkeloos. We blijven 3 dagen liggen in Vinapu totdat de wind en vooral de golven wat kalmeren. Gelukkig kunnen we een avond samen met de andere boten tonijn eten, dat is gezellig en breekt het wachten. Altijd genoeg klussen en bijslapen is ook fijn, maar het is toch wel frustrerend om hier voor anker te liggen zonder aan wal te kunnen.
Donderdagmorgen krijgen we toestemming om naar de baai Hanga Roa te verhuizen, bij het stadje met dezelfde naam. De formaliteiten nemen al gauw een halve dag in beslag en we verkennen het dorp. Vers fruit en een beetje verse groente, wat heerlijk! Het is duidelijk ingericht op toeristen, met veel restaurantjes, souvenirwinkeltjes en tourbedrijfjes. Het ziet er gemoedelijk en kleinschalig uit en de mensen zijn erg vriendelijk. De tocht van de boot naar het haventje is nog wel even spannend, links en rechts van de ingang grote brekers waarop gesurfd wordt en als er veel swell is staan de golven door tot in het haventje. We moeten tellen, want na 2-3 hoge golven komen er een paar lage en dan vol gas naar binnen of buiten. En toch maar voor donker terug.
Ja en vrijdag, eerst wachten op de inspectie van de official van de Agricultura. Of we toch geen gele wespen meegenomen hebben van Juan Fernandez. Dan twee keer het anker verleggen, de eerste keer op verzoek van de Armada, die ons het koraal instuurt. De tweede keer voor de duikers die terecht vinden dat we niet in het koraal horen te liggen. Het is niet zo duidelijk waar dat wel is en waar dat niet is. Dan doet de buitenboord motor het niet en moet de breekpen vervangen worden. En als we dan eindelijk weer aan wal gaan blijkt er een protest te zijn waardoor alle wegen afgesloten zijn en er geen historische plek te bezoeken is.......
Gelukkig ontmoeten we Kathleen weer die we eerder op Robinson Crusoe gezien hebben. Het plan is dat zij mee gaat zeilen naar Pitcairn en Gambier, dus genoeg te praten. Kathleen woont al 2,5 jaar op Paaseiland en met haar en de bemanning van de Finisterre gaan we 's avonds naar een dansvoorstelling met Curanto. Dat laatste is op traditionele wijze bereid eten, in een kuil met hete stenen. Het is leuk om te zien hoe ze dat doen, echt verfijnd is het niet. De dansen, muziek en zang zijn geweldig. Mooie kleding, traditioneel met veren en gras, de laatst dans meer Polynesisch. We hebben een heerlijke avond. In het donker terug naar de boot is minder, want er staan golven en in het donker maakt het nog meer indruk. We komen gelukkig veilig aan boord, maar zijn wel erg nat.
Roel krijgt Rapa Nui beschildering
Het eten bereid op stenen in een aardeoven
Het buffet van de Rapa Nui heerlijkheden
Kostuums van veren
Nog éven poseren
En nóg een keer: geen straf hoor!
Het is nu maandag en de protesten duren nog steeds voort. De originele bewoners van Rapa Nui (Paaseiland) vinden dat ze te weinig invloed hebben. Concreet willen ze dat het natuurpark (80% van het eiland) teruggegeven wordt aan de Rapa Nui. Met de acties hopen ze de regering in Santiago onder druk te zetten om deze besprekingen te voeren.
Duiken mag wel. Vandaag heb ik een tweede duik gemaakt, erg mooi, bij een heel steil aflopend eilandje voor de kust. Eerder een duik naar een namaak Moai in het water, al was het nep toch grappig. Na het duiken neemt Kathleen ons mee in de 4x4 door de bush op de kleine tour. Langs prachtige platforms vol met Moai's en grotten in oude lava tunnels, waar mensen woonden ten tijde van "de oorlog". Wij denken gelijk: de 1e of de 2e wereldoorlog? Maar hier is het de oorlog die een eind maakte aan het Moai tijdperk en de overgang was naar de vogelmannen cultuur. Ergens eind 1700. Een tijd van hongersnood, kannibalisme, verwoesting van de Moai's en herverdeling van land en hulpbronnen.
Op weg naar Anakena voor de rondrit langs het oostelijke deel van het eiland toch weer een wegversperring. Hoe Kathleen ook praat, we komen er niet door. Jammer maar vandaag toch erg genoten van wat we wél gezien hebben.
Weinig beschutting en de golven hebben vrij spel
We willen voor donker terug naar de boot om het anker te controleren. De ankerplaats is erg open en het weer en de windrichting wisselen snel. Officieel moet er iemand aan boord blijven, maar als het even rustig is gaan we toch samen de wal op. De boot heeft hier twee standen, als het waait dan is het net een hobbelpaard, al is het binnen minder erg dan je van de kant zou vermoeden. Als het niet waait is het net een schommelwieg, alleen is moeder Pacific wat hardhandig en onregelmatig. Minuten houdt ze zich koest, om dan opeens een paar maal de zaak flink door elkaar te schudden. Roel slaapt nu achter en ik voor zodat we alle twee met armen en benen wijd kunnen slapen en niet omrollen. We hebben wel eens beter geslapen!
Wat heerlijk is hier: iedere dag warm en mooi weer. Het water is warm en erg helder, geweldig om te zwemmen, snorkelen en duiken. Dat doen we meerdere keren per dag. Overal eettentjes dus we laten ons lekker verwennen. Vandaag weer voor het eerst guaves gegeten, tropisch fruit, zo langs de weg!
We gaan de rest van het eiland maar met de boot te verkennen dan hebben we in ieder geval geen last van wegversperringen!
Enorm en streng, erachter de begraafplaats
van de familie
Het Moai complex vlak bij Hanga Roa,
in het midden een historische slipway
Het ovaal is de fundering van een "boot" huis waarin werd
geslapen, op het cirkelpleintje werd buiten geleefd
Uitzicht van een lava tunnel waarin werd gewoond tijdens
en na de onlusten waarbij de Moai's verwoest werden
Ingang van een grote Lavatunnel woning op land
In openingen in de Lavatunnels werden tuinen aangelegd
Het interieur: echt grote ruimtes.
De zeven voorouder Moai's de enigen die over zee kijken
naar waar de eerste kano's vandaan kwamen
Nog een keer de voorouder Moai's met uitzicht op zee
Middagpositie 22 maart 26º50'Zuid 106º43'West. Etmaal 164 mijl
Middagpositie 23 maart 27º10,7'Zuid 109º23,87'West, de ankerplek Hanga Vinapu op Paaseiland. Laatste etmaal 168 mijl.
Totaal: 1841 mijl/3320 kilometer, bijna 15 dagen op zee.
De 21e gaat in de loop van de middag de motor uit en daarna zeilen we in één stuk door naar Paaseiland. Aan de etmaal afstanden is al te zien dat we veel wind hebben. Eerst uit het zuidoosten, dat is lekker zeilen. En we zien weer een enkele vogel, als teken dat we in de buurt van land komen.
De 22e draait de wind naar het noorden, nog steeds goed te zeilen maar door de hoek van de wind op het schip hebben we veel meer last van de golfslag. De laatste nacht waait het windkracht 5 uit het noordwesten, precies waar we heen willen. Van te voren hebben we iets te noordelijk gestuurd, zodat we nu wat ruimte hebben en de wind net niet op de kop staat. We hebben een gereefd grootzeil en de kotter op. Even doorbijten voor het laatste stuk.
Onze eerste blik op Paaseiland
Om half twee 's nachts passeert het eerste en enige schip van deze reis: De Cabo de Hornos van 72 meter. Dat is vast het bevoorradingsschip: 1,5 week onderweg naar het vaste land en dan 1,5 week weer terug. Als we uitzoomen op de plotter komt Paaseiland al in beeld.
Nét te zien, op de grens van land en water de eerste Moai's
's Morgens om 10 uur zijn we bij de beoogde baai Hanga Hotuiti. Een prachtige ankerplek qua omgeving met een lange rij van de grote stenen Moai beelden op het strand. De Finisterre ligt er al voor anker en we horen van hen dat het er beroerd is met deze wind en golven. In overleg met de Armada varen we door naar de volgende baai: Hanga Vinapu. Onderweg passeren we surfgolven van vele meters hoog en het weerbericht van de Armada op de radio heeft het over golven op de kust van 5 tot 7 meter. Sea state ''raw'' in plaats van ''rough'' in hun zeer gewaardeerd poging ook in het Engels uit te zenden. Tot donderdag blijft het weer zo. Hmmm of dat lekker ligt?
De Finisterre boven op de golf
Hanga Vinapu is meer beschut en als we eenmaal voor anker liggen valt het rollen mee. We kunnen de komende dagen in ieder geval niet aan de wal door de enorme golven die er stuk slaan op de rotsen. We schatten de swell hier op 4 tot 5 meter en naar de kust toe zelfs hoger. Geen wonder dat Paaseiland populair is bij surfers. De boot beweegt rustig mee op en neer. De Finisterre komt ook naar Vinapu en de Troubadour ligt er al. Het ziet er naar uit dat bij de andere boten op bezoek gaan wel mogelijk is, dus dat biedt perspectief.
En nu achter de golf: meters verschil!
De Troubadour bemanning
De moderne afgodsbeelden: olie
Ten opzichte van de eerste baai hebben we in schoonheid ingeleverd. Hier geen Moai op de kant maar 7 grote witte opslagtanks voor olie. Je zou ook kunnen zeggen dat we de historische beelden die staan voor macht en invloed hebben omgewisseld voor de moderne variant. Het is maar hoe je er naar kijkt. Dan doet een Airbus uit Santiago een poging ons windvaantje uit de top van de mast te vliegen. We zijn weer in de bewoonde wereld, al ligt die duizenden kilometers bij de andere bewoonde wereld vandaan.
Even pannenkoeken bakken bij gebrek aan brood en dan lekker niets en vroeg naar bed. Voor het eerst in 15 dagen meer dan 4 uur aaneengesloten slapen!
Het volgende blog duurt een paar dagen tot we aan land geweest zijn en weer wat te vertellen hebben. Misschien zelfs met foto's. Ook wij bouwen cliff hangers in:-)
Middagpositie 20 maart 28º08'Zuid 102º27 West. Etmaal 136 mijl
Middagpositie 21 maart 27º02'Zuid 104º22 West. Etmaal 138 mijl, waarvan 19 uur motor
Afstand naar Paaseiland 270 mijl, watertemperatuur 25,7 ºC
Na 3 dagen met veel wind en golven, ''niet volgens de brochures'' mailt de Finisterre, krijgen we de 20e veel rustiger weer met zon en een lekker windje om te kunnen zeilen. Dat is genieten! Van het buiten zijn, van de zee en 's nachts van de mooiste sterrenhemel die je je kunt wensen. De maan is inmiddels helemaal verdwenen dus de sterren krijgen alle kans om te schitteren. Nu we verder naar het noorden komen zien we ook weer sterren die we eerder in Brazilië zagen. De Schorpioen, een van de weinigen die ik bij naam ken, vind ik prachtig, dus die zoek ik altijd op. Het Zuiderkruis is nog steeds goed te zien, maar nu duidelijk lager. 's Nachts lig ik in de kuip met mijn favoriete muziek naar de sterren te kijken. Even dansen, wat een leven. We zetten de tijd weer een uur terug, het verschil met Nederland is nu 6 uur.
Het rustige weer geeft ook weer andere klussen. De voorraden controleren bijvoorbeeld. Het "verse" eten is inmiddels aardig uitgedund. We eten vandaag de laatste kool. Nu zijn er alleen nog pompoenen en uien tot we op Paaseiland zijn. Eén van de potjes met vlees is kapot gegaan. Gelukkig staan die in een plastic bak dus de schade is te overzien, maar toch al geschimmeld. De vacuumzakken controleren, de eieren draaien, brood bakken en zo vult de dag zich. Ook buiten is dit een goed moment om alles na te lopen. We wassen zodat we op Paaseiland zo min mogelijk klussen hebben.
Hoe korter de afstand hoe meer we ons verheugen op het eiland. We lezen de Lonely Planet, Boudewijn Buch en het Paaseiland hoofdstuk uit de "De ondergang" van Jared Diamond. We krijgen berichten van zeilers die er alweer vertrokken zijn en dat ons watermaker onderdeel is afgegeven door de Franse bezoeker van de Troubadour.
Nog twee dagen....
Dan ratelt de molen van de hengel en zijn we weer helemaal in het hier en nu. Na 3 ontsnapte vissen, kromme haken en een gebroken lijn kan Roel weer ''VIS'' roepen. We zijn blij met deze kleine tonijn van zo'n 5 kilo. Hij heeft een blauwe streep op de zijkant, een kleine zijvin en de binnenkant is donkerrood van kleur. Die staat niet in ons boek, tonijn X dus. Het schoonmaken gaat ten opzichte van de eerste keer geweldig, zonder dat alles onder het bloed en de schubben zit. Dus vanavond Happy Hour met tonijn sushi en gegrilde tonijn als diner. Misschien kunnen we de Finisterre bemanning wel uitnodigen voor een tonijn etentje maandagavond, op Paaseiland....
Middagpositie 18 maart 28º20'Zuid 97º27 West. Etmaal 130 mijl
Middagpositie 19 maart 27º27'Zuid 99º50 West. Etmaal 151 mijl
Afstand naar Paaseiland 514 mijl
De 17e houden we de hele middag wind & geen wind en de golven zijn erg vermoeiend. We maken de boot klaar voor zwaarder weer. Alles opgeruimd, de voorraadbakken op het slotje, de zeekooi in de kajuit klaargemaakt, alle ramen dicht etc. Alles wat kan rammelen vast met handdoeken. Van leuke plannetjes komt niets, te veel beweging. Gelukkig komen de geweckte potjes met Indonesisch eten goed van pas op dagen als dit. Nassie met Babi Ketjap staat er op het menu van vandaag. Lekker eten in een handomdraai.
Om acht uur 's avonds hebben we eindelijk de windzone bereikt met de zuid oosten wind. Er is veel wind en op alleen de genua met 2 reven erin lopen we rond de 7 knopen. Dit zou wel weer eens een goed etmaal kunnen worden! Met mooi weer kan je met ieder boot zeilen, met weer zoals dit zijn we blij dat we met Tara zeilen. Hoe ruig het ook is buiten, binnen is het altijd aangenaam. Saar de windvaan en Tara redden het prima samen. Ik ben soms verbaasd als ik een half uur heb zitten lezen en naar buiten ga voor mijn rondje, hoe het dan tekeer gaat. Maar iedere golf wordt netjes genomen, behalve die ene die over het dek komt en toen bleek dat het keukenraampje nog op de kier stond.... Verbazingwekkend hoeveel water er binnenkomt en het is maar een piepklein raam!
De rest van de tijd hebben we veel wind en af en toe buien met nog meer wind. Dus het voorzeil reven en uitrollen om in de pas te blijven met de wind en een goede snelheid te houden. Om ons heen zit onweer, maar ver weg. We ontdekken dat we de grote buien met veel wind goed op de radar kunnen zien. Dat is handig voor 's nachts omdat je ze dan buiten niet goed kan zien.
De wacht zit weer met zwemvest aan om á la minute naar buiten te kunnen om te reven.
Nu even geen "slapende wachten", het gekke is dat dat vanzelf gaat. Als er veel gebeurt is het niet moeilijk om wakker te blijven.
Verder geen boot gezien en niet gevist. De Finisterre, die ook richting Paaseiland gaat, zeilt een paar graden zuidelijker met nog meer wind. We zouden weleens tegelijk aan kunnen komen al zijn zijn 1,5 dag later vertrokken van Robinson Crusoe.
Middagpositie 16 maart 28º06'Zuid 93º19 West. Etmaal 69 mijl, waarvan de eerste18 uur op de motor.
Middagpositie 17 maart 28º33'Zuid 95º08 West. Etmaal 106 mijl, waarvan de laatste 3 uur weer op de motor
Afstand naar Paaseiland 765 mijl
We zijn nu 9 dagen onderweg en net over de helft van de afstand. De 16e blijft de wind weg en we varen op de motor om bestuurbaar te blijven. Maar wel met laag toerental en dus ook lage snelheid om brandstof te sparen. Als de wind eindelijk komt, is de richting NW en varen we dus scherp aan de wind. Niet zo fijn, maar in ieder geval zeilen we weer!
Deze dagen hebben we alle twee een dipje. Roel omdat zonder wind varen langzaam gaat en stierlijk vervelend is. Ik omdat ik mijn rug verdraaid heb, ik heb al een paar weken last en kan me de 17e nauwelijks kan bewegen. Dus ik kruip van kooi naar kuip, omdat ik toch moet afwisselen. Eind van de dag gaat het gelukkig wat beter, maar ik voel me brak.
Voor de nacht zetten we een rif in het grootzeil en reven we ook de genua, een goede beslissing want in de loop van de avond neemt de wind nog meer toe.
Als ik 's avonds om 11 uur mijn tanden sta te poetsen is de wind opeens weg, dat is niet goed. Voor ik buiten sta is hij al terug maar uit het zuidwesten. De wind trekt snel aan en Roel komt eerder uit bed. We besluiten snel nog een rif te zetten. Inmiddels hoost het van de regen, dit is het front wat we al een paar dagen op de weerplaatjes zien.
Zware buien zijn op de radar goed te zien!
Hoe raar het ook mag klinken, maar het is wel fijn al deze actie, nu komt het er op aan. Roel bij de mast, ik achter het roer en het reven gaat prima, we draaien het voorzeil helemaal weg en in de stromende regen scheuren we door het water. De golven zijn wild dus aangenaam is het niet echt. Dan is het front over en de wind weg en we liggen weer net zo te rollen als voorheen. Om 9.00 zet Roel de motor maar aan. Oef!
Het is bewolkt en grauw met af en toe een spat regen, maar de temperatuur is nog steeds zeer aangenaam.
Er is wind om ons heen volgens de gribfiles, maar hier even niet. We houden een wat zuidelijke koers aan in de hoop toch de Zuid Oosten wind op te pikken die daar staat en zo een flinke slag richting Paaseiland te kunnen maken.
Intussen gaan we maar een plannetje maken om de dag aangenaam door te komen. Lekker eten, filmpje, zulke dingen....
Middagpositie 14 maart 28º30'Zuid 89º57 West. Etmaal 120 mijl
Middagpositie 15 maart 28º04'Zuid 91º46 West. Etmaal 83 mijl, waarvan 12 uur op de motor.
Afstand naar Paaseiland 940 mijl
Er is werkelijk niets gebeurd de afgelopen 2 etmalen. Geen schip, geen vogels, geen vis en vanaf gisteren ook geen wind meer. De Stille Oceaan doet zijn naam eer aan!
We doen onze dagelijkse werkzaamheden en de rest van de dag lezen we en prutsen we wat in de boot. Het vissen begint bezigheidstherapie te worden en we hebben net met de verpakking van een chips zakje onze eigen "verbeteringen" aangebracht in de hoop onze kunstvissen nog aantrekkelijker te maken.
Het is heerlijk om zoveel tijd te hebben om te lezen. Ik heb net het feitenrelaas uit over de Muiterij op de Bounty van de hand van John Barrow uit 1834(*). Het leest als het boek over de vastgoedfraude en is zeker zo interessant. Tahiti en Pitcairn komen er uitgebreid in voor. Pitcairn, het eiland wat we na Paaseiland willen bezoeken, was de eindbestemming van de muiters. Tahiti komen we later en die eerste indrukken van de Europese ontdekkers die in het boek staan, zijn erg de moeite waard.
Met de afstand van Chili tot Paaseiland en daarna Pitcairn steken we een derde van de Pacific over. Het is uitgesproken leeg hier! Daarna zijn er zoveel eilanden en mogelijkheden dat het onmogelijk is om ze allemaal te bezoeken. Het is gewoon niet eerlijk verdeeld. Onze bewondering voor de zeevaarders die Paaseiland als eerste gevonden en bewoond hebben, duizenden jaren geleden, is enorm. Zoals ook voor de Europese zeevaarders die deze contreien verkend hebben met minimale middelen. Voor hen geen gps en weerplaatjes, om over een watermaker of koelkast maar te zwijgen.
Er komt weer een beetje wind, Roel rolt net het voorzeil uit, dus hopelijk kan de motor zo meteen uit en keert de stilte weer. We zijn precies een week onderweg en hebben een kleine 700 mijl van de afstand naar Paaseilend afgelegd. Bijna op de helft, maar verder geen haast.
* Het boek over de Muiterij en vele andere boeken zijn gratis te downloaden op www.gutenberg.net wat zich ten doel stelt om boeken zonder copyright aan zoveel mogelijk mensen ter beschikking te stellen.
Middagpositie 12 maart: 29º38' Zuid 085º55' West etmaal 101 mijl
Middagpositie 13 maart: 29º14' Zuid 087º57' West etmaal 96 mijl
Afstand tot Paaseiland: 1142 mijl
De etmaal gemiddelden laten al zien dat het rustig weer is hier. In mijn hondenwacht van deze morgen (van 3 tot 6 uur) hebben we 5 mijl afgelegd. Gelukkig blijft de windvaan wel sturen en gaan we nog steeds de goede kant op, zij het langzaam.
Wind en bijna geen wind wisselen elkaar af, zodat we gemiddeld toch nog 4 mijl per uur varen.
De laatste dagen merken we pas hoeveel energie het de eerste dagen kost om te wennen aan de zeegang en het ritme van slapen en eten aan boord. We zijn nu weer in een ritme en hebben energie om overdag van alles te doen. Gisteren hebben we gewassen. Voor het eerst met zout water en dat was geen onverdeeld succes. Ondanks het naspoelen met zoet water blijft de was een beetje zoutig en droogt niet goed.
Onze watermaker heeft een defect onderdeel wat pas op Paaseiland vervangen kan worden, dus we moeten het doen met de 400 liter tankinhoud en zijn erg zuinig. Afwassen met zeewater gaat heel goed, douchen en naspoelen met een beetje zoet water ook. Wassen dus minder. Gelukkig gaan we zo snel naar het noorden dat we maar een minimum aan was hebben! Een zwembroek en een shirtje voor 's nachts is al voldoende.
Roel is weer begonnen aan het project 'hoe krijg ik alles binnen op de PC'. De oude PC haperde na 4 jaar steeds vaker en daar staan o.a. onze reservekaarten en weerberichten op. We hebben een nieuwe PC, maar voor alles daar weer op draait kost veel tijd en energie. Onze weerberichten komen binnen via twee kanalen, beiden met behulp van de kortegolf radio. Via sailmail krijgen we op verzoek kleine mails met gribfiles: kaartjes waarin je kunt zien welke wind er de komende dagen verwacht wordt in het gebied wat je aangevraagd hebt. De Armada van Chili zendt rond 19.00 4 kaartjes uit via de kortegolf radio en die proberen we te ontvangen op de PC. De kaartjes zijn: weersituatie nu (dus hoge en lage druk, fronten, troggen etc.) idem de verwachte weersituatie voor over 48 uur, de windvoorspelling voor over 24 uur en een recente satellietfoto voor de bewolking etc. Op de nieuwe PC komen de Armada kaartjes nog niet binnen. Dus het is een beetje schipperen tussen oud en nieuw. Als we alle informatie bij elkaar hebben kijken we hoe het zeilplan voor de komende dagen eruit moet zien om de goede hoeveelheid wind te hebben uit de goede richting. De voorspellingen verschillen erg van dag tot dag, zodat we in ieder geval weten dat er weersverandering op komst is. Hoe het er over 4 of 5 dagen uitziet zal de komende dagen duidelijker worden.
De strategie is om rond de 29e breedtegraad te blijven zeilen de komende dagen, dan met een sterkere wind uit het zuidoosten op te schuiven naar de 27e breedtegraad en met de dan verwachte wind uit het noorden halve wind naar Paaseiland te zeilen. De wind dirigeert onze koers. Het gevolg daarvan is dat niet alle mijlen die we zeilen direct in mindering komen op de afstand tot Paaseiland. Maar we komen er wel!
Tussen onze werkjes door genieten we van de rust en het heerlijke weer. Rond 17.00 hebben we een happy hour, samen wat drinken en knabbelen. Gisteren was dat op het voordek want er was geen zon meer in de kuip. Er waren weer wat vogels om de boot, maar het worden er wel minder. De zee is iedere dag anders en het zeilen gaat geweldig. Dat is genieten!
Het vissen blijft nog zonder succes. Gisteren tijdens het wassen zag ik twee kanjers opspringen naast de boot, ze zijn er dus, maar onze kunstvis hadden ze mooi overgeslagen. Vanmorgen zaten de twee lijnen hopeloos verstrikt en hebben we de halve ochtend lijnen uit elkaar gehaald. Misschien was de tonijn die we gevangen hebben een beetje een domme...of wij hadden beginnersgeluk, waarschijnlijk allebei. We hebben alle tijd om te experimenteren en gelukkig genoeg eten in voorraad om iedere dag lekker te koken.
Vannacht hebben we nog lekker gezeild. De maan kwam op om 23.00 en tussen de wolken door gaf ze aardig wat licht. Geen schip gezien. Ook AIS signalen die de beroepsvaart uitzendt ontbreken zover onze zender die kan ontvangen. Dat is met helder weer tot 100 mijl in de omtrek, dus rustig is het zeker.
Vandaag is de wind erg licht en varen we met zo'n 3 mijl per uur (bijna 6 km) over de prachtige blauwe oceaan. De zeilen hebben het er moeilijk mee en klapperen aardig op de beweging van het schip, omdat de wind de zeilen niet helemaal vol kan houden.
Vanavond wordt er weer wat meer wind voorspeld, dat zou fijn zijn. We kunnen geen directe koers (grootcirkel) varen naar Paaseiland, omdat er een hoge drukgebied ligt zonder wind. We varen dus nu iets meer in een noordelijke richting om het windstille gebied te omzeilen. Iets langer, maar zonder wind komen we nergens.
Gisteren waren er nog volop vogels. We hadden stormvogeltjes en de grotere Petrels. We hebben alleen een Engelse vogelgids en ik weet de Nederlandse naam niet. Ook waren er twee erg mooie witte vogels rondom de boot, toen ze vlak over de kuip vlogen konden we de lange rode staartveren zien: roodstaart tropic vogels. We zagen ze bijna 2 jaar geleden in Brazilië op de Abrolhos Eilanden op het nest zitten, in de lucht zijn ze nog veel mooier! Maar foto's nemen is onmogelijk.
Vandaag zijn er vrijwel geen vogels, misschien komen die ook met de wind? Het is leuk om ze om de boot te hebben, dus we hopen dat ze terug komen.
Met ons gaat het goed, we komen weer in een ritme. Draaien onze wachten, lezen, maken eten klaar, de gewone dingen. We vissen, maar nog geen vis...
De volgende update over twee dagen, weinig nieuws.
Middagpositie 10 maart: 31º01 Z 082º15 W. Etmaal 148 mijl, nog 1441 mijl te gaan tot Paaseiland
De golven zijn erg afgenomen en we hebben een prachtige nacht met talloze sterren tot de maan opkomt rond half elf. We zeilen 6 tot 7 knopen met halve wind tot ruime wind, dat is comfortabel aan boord omdat de boot niet schuin gaat en we gewoon in ons eigen bed kunnen slapen.
Het meest spectaculaire moment is dat ik denk dat ik het toplicht van een schip zie, maar het blijkt toch een ster die laag boven de horizon opkomt.
Het totale gebrek aan andere schepen, land, wat dan ook, maakt het wel lastiger om wacht te lopen. De motivatie om iedere 20 minuten naar buiten te gaan en rond te kijken neemt af en koers en zeilen hoeven maar zelden bijgesteld. De uren gaan daarom traag voorbij en het slaapritme is nog niet helemaal aangepast. De kookwekker biedt gelukkig uitkomst.
Overdag prachtig weer en we doen onze klusjes, vandaag onder andere brood bakken. Roel ruimt oude papieren op ter voorbereiding van de belastingaangifte. We vissen maar vangen niets, vanavond bij het vallen van de avond weer een poging.
Het water wordt al warmer, bijna 22ºC, lekker vooruitzicht om straks bij Paaseiland te zwemmen.
Middagpositie maandag 9 maart: 32º02' Zuid 079º48' West
121 mijl na 20 uur varen, koers 300º
Het laatste etentje op Robinson Crusoe bij Petit Breuhl is geweldig. De kokkin had tegen me gezegd dat ze het beste van het eiland zou maken en ze heeft woord gehouden. Het menu:
Soepje van en met inktvis
Cheviche van witvis, erg lekker!
Een grote langoest, vers klaargemaakt en met instructie hoe alles eruit te peuteren, als in en sterrenrestaurant haha....
Lasagne met Congrejo Dorado, de lokale krab, dit gerecht was het verrassends!
Gebakken vis.
Dat ze hier niet aan groente doen is wel duidelijk uit het menu, maar lekker!
We delen alles met z'n vijven en een flesje witte wijn of wat. Een paar mannen van eiland oefenen met de gitaar en zang, de avond wordt verlicht door de volle maan, wat kan je nog meer wensen?
Omdat we zover gaan varen hebben we niet zo'n haast om te vertrekken. Of je nu om 10 uur weggaat of om 16 uur maakt niets uit. Dus we doen rustig alle voorbereidingen. Naar de Armada voor de vergunning. Nog een afspraakje op de kade met iemand die ons nog wat zou komen brengen. Ik heb vast de tijd verkeerd begrepen, of zij weten niet dat 11 uur bij Nederlanders ook 11 uur is, maar om half twaalf gaan we terug naar de boot. Onderweg nog even afscheid nemen bij deze en gene.
De boot klaarmaken en eten voorbereiden voor de eerste dagen. Bij het aanleggen aan de mooring is een van de lijnen gezonken, die duik ik nog even op. Mijn eerste 'werk' én solo duik. We snorkelen in de buurt om nog een keer van de vissen te genieten en direct hebben we ook weer drie zeehonden om ons heen. Het is heerlijk weer, wind uit het zuiden. We kunnen niets meer bedenken dus om 16.00 (de klok is alvast een uur terug gezet) vertrekken we.
De golven en de wind rondom de eilanden zijn onvoorspelbaar. De golven zo'n 4 meter hoog, dus het duurt even voor Tara het ritme weer te pakken heeft. Maar om een uur of 10 's avonds zijn we ver genoeg van de eilanden weg en komt er weer rust in de boot. De maan is ook net op en zo helder dat het wel daglicht lijkt. Met alleen grootzeil op en de wind van achteren varen we rustig de nacht in.
Vandaag overdag zonnig en het mooiste zeilweer dat je kan wensen, heerlijk om in te slingeren.
We stoeien met de route en de wind die we verwachten de komende weken. Dit is ook de eerste keer dat het zou lonen om grootcirkel te varen, maar hoe dat precies zit zijn we nog aan het bestuderen. In het kort is een rechte lijn op de kaart van hier naar Paaseiland niet de kortste weg, maar een boog in de vorm van een banaan wel. Het lijkt erop dat die route door het windstille gebied tussen Robinson Crusoe en Paaseiland gaat dus ook niet handig. We hebben dus nog een poosje om hier mee te stoeien.
Voor de statistieken: wel gevist vandaag, niets gevangen. Maar na de maaltijd op Robinson Crusoe kunnen we er wel even tegen.
Dank voor alle leuke reacties op de voorgaande blogs, heerlijk dat jullie meelezen en zo meevaren met ons!
De attracties van de Juan Fernandez eilanden zijn op het eerste oog niet zo zichtbaar.
Op nummer één staan de langoesten, maar die hebben we in het dorp nog nooit gezien. Ze willen ze zelfs niet op bestelling aan ons verkopen. Vanavond is onze laatste avond op Robinson Crusoe dus hebben we maar een restaurant besproken en gezegd dat we langoesten willen eten. Dat schijnt te lukken. We gaan uit eten met de bemanning van de Finisterre, een Nederlands schip wat we al kennen uit Ushuaia. Leuk om weer Nederlands te praten!
Alle Franse schepen zijn al vertrokken en vandaag is de Chileense buurman op weg naar Arica gegaan, nu liggen er alleen twee Nederlandse schepen.
Attractie nummer twee is het onder water leven. Het duiken is inderdaad erg leuk. Honderden vissen in heel helder water. Daar zie ik drie langoesten in hun natuurlijke omgeving, lekker weggedoken in een grot. Ook twee baby langoestjes in een klein holletje. Wat is het eigenlijk erg dat ik dan gelijk aan lekker eten denk. Een prachtige platvis wel 50 cm lang met twee van die schuine ogen op zijn kop. Hij volgt ons een gedeelte van de duik. Een bloemenzee van gele anemonen aan de binnenkant van een rotsgrot. Als we een beetje aan de rots krabbelen warrelt er bezinksel op en worden we omringd door een school vissen die graag mee snoepen van deze hapjes. Ze eten zo van onze handen. Nog een wrak van een visbootje overgroeid met koraal en dan zijn we weer bij de duikboot.
Attractie nummer drie zijn de Juan Fernandez zeehonden (Fur seals, Lobos Marino de dos Pelos). Vroeger waren deze ook al zeer geliefd vanwege hun prachtige vacht en het zijn alleen de dieren in de afgelegen kolonies die zich hebben weten te handhaven. Nu zijn ze beschermd en zijn het er zelfs bijna te veel voor de eilanden hier. Wij gaan ze bezoeken en varen om naar de punt van eiland. Kathleen, een Belgische die hier onderzoek doet voor de Cousteau Fundatie, vaart mee voor de gezelligheid. Met z'n drieën gaan we naar de Bahia de los Padres. Er zijn wel honderden zeehonden en ze praten en brullen dat het een lieve lust is. Als we zwemmen komen ze naar ons toe, ze zijn nieuwsgierig tot en met. Ze zijn niet bang van ons en gelukkig voor ons ook niet agressief. Het zijn prachtige dieren in het water, zo soepel en snel. Ze duiken onder ons door, hangen op hun kop in het water en kijken naar ons, liggen lekker op hun rug te zonnen en te zwaaien met hun flippers. Ongemerkt komen we dichtbij een rots waar kleintjes op zitten. Erg leuk om te zien, maar beter toch een beetje afstand houden. Ze zijn wel beschermend voor hun kleintjes. Na een uur krijgen we het koud ondanks de wetsuits, en helemaal nagenietend stappen we weer aan boord. Die nacht slapen we in Bahia Tierras Blancas. Om ons heen een maanlandschap van steen en lava, hier en daar met witte kwarts wat de baai zijn naam geeft. Wat een verschil met de groene Cumberlandbaai. De hele nacht horen we de zeehonden en na het ontbijt gaan we in de dinghy op pad. De beesten genieten net als wij van de zon, er zijn er tientallen in het water. Ze trekken zich niets aan van ons en er zijn een paar nieuwsgierigen die ons op komen zoeken. Als we een stukje verder roeien hebben we een gevolg van zeehonden. We dobberen een hele tijd van de ene familie naar de andere familie en het is geweldig om de dieren zo in hun element te zien. We worden er blij van en ook een beetje stil.
Een afspraak bij de armada doet ons weer terugvaren naar San Juan Bautista. Onderweg pikken we per ongeluk een touw op van een langoestenkooi. Het touw zit muurvast in de schroef. Het stroomt behoorlijk en het kost nog aardig wat moeite om het touw uit de schroef te krijgen Dat is mijn werk, want Roel gaat niet zo makkelijk onder water. Als we alles eindelijk los hebben komt de visser nog even langs. Kathleen denkt dat hij komt helpen, maar hij is alleen geïrriteerd dat we niet beter uitkijken en in zijn vistuig gevaren zijn. Gelukkig kan zij even met hem praten want ik ben buiten adem. Daarna varen we ruim om alles wat drijvers heeft heen. Hier blijken die namelijk aan elkaar vast te zitten in plaats van alleen een lijn naar de kooi op de bodem.
Attractie nummer vier is niet te zien alleen te voelen: dat is dat het hier zo rustig is. Alles gaat gemoedelijk, niemand heeft haast. We zijn in die anderhalve week hier in een ander tempo gekomen, al lopen we nog steeds de dorpelingen voorbij. Onthaasten is iets wat je als kind moet leren! Zelfs de internet verbinding is érg gemoedelijk (wij zouden zeggen: uitgesproken traag!) en de bibliotheek vandaag gesloten. De foto's en filmpjes van de zeehonden zullen moeten wachten tot Paaseiland/Hanga Roa.
Katleen mee op een oefenrondje
We maken klaar om te vertrekken. Na een dikke week van wisselende winden en wind tegen draait de wind zondag weer naar het zuiden en gaan we de sprong wagen naar Paaseiland. We verwachten er zo'n twee weken over te doen en daarmee wordt het onze langste oversteek tot nu toe. Via de sailmail houden we jullie onderweg op de hoogte, mits we goede radioverbinding hebben. Dus een dag geen nieuws wil niet zeggen dat er iets is!
