Uruguay, 22-29 november

De skyline van Punta del Este

Wat we verwachten als we Uruguay aanlopen? We hebben echt geen idee van het land. Het stond eigenlijk niet in de planning en we waren te druk met andere dingen.

De eerste aanblik van Punta del Este is bemoedigend: een uitstekende landtong met vuurtoren en daarom heen leuke huizen, daarachter lange stranden en hoge flats die er goed uit zien.

De kustwacht van Uruguay houdt de monding van de Rio de la Plata in de gaten en we zitten dan ook enige tijd met de dame van Punta del Este Control aan de marifoon. Met de arrogantie van een mainport als Rotterdam wil ze alles weten!

Wat is het leven saai...nóg een visje!

De naam van de schipper, kunt u dat even spellen? Ze heeft het er druk mee en als we ons volgens afspraak weer melden, is ze even ergens anders bezig. Blijft u even standby?

We pikken een mooring op in de beschutte haven van Punta met de ondergaande zon: een plaatje.

We zijn nog steeds standby, maar na een uur vallen we toch als een blok in slaap...

De volgende dag verleggen we naar de haven met uitzicht op de enorme zeeleeuwen (Otaria Flavescens) die aan de overkant de vissers afhelpen het visafval. Klaarzitten en bek opendoen is het devies en aan de maat te zien legt het deze luilakken geen windeieren. De kleinere soort die eromheen zwemt zijn de zuidelijke pelsrobben (Arctucephalus Australis), ook heel grappig.

De Leeuwenrots op Isla de Lobos

We horen dat een kolonie van 200.000 dieren op Isla de Lobos woont. We zijn er gisteren langs gevaren en geen zeeleeuw of pelsrob gezien! Dat gaan we inhalen met een tourboot, want met onze boot mogen we niet bij het eiland komen. Als we dichtbij het eiland varen krioelt het inderdaad van de zeeleeuwen en pelsrobben. Grote mannetjes zitten op de rots omgeven door hun harem met kroost. We mogen even zwemmen tussen de dieren, die ongevaarlijk maar wel erg nieuwsgierig zijn.

Het is geweldig! Ze zijn zo snel en sierlijk in het water. Een groot exemplaar hangt naast me op zijn kop naar me te kijken, alleen zijn achterflappen steken boven het water uit. Als we teruggefloten worden, zwemmen ze achter ons aan naar de boot. Wat een belevenis! De hele dag komen weer de beelden van de langs schietende dieren boven. We hadden er wel een uur willen zwemmen.

Kopje Maté onder handbereik

Het is heerlijk weer en we lopen over de boulevard om het puntje van het schiereiland heen. Nog een uurtje op het strand aan de binnenkant, uit de wind. Punta del Este is een zeer geliefde zomerbestemming van onder andere Argentijnen. De bevolking neemt in de zomermaanden december/januari/februari met meer dan 50% toe. Ook cruiseschepen schijnen graag Uruguay aan te doen. Het is nu nog rustig met badgasten, echt een lentesfeertje. 's Avonds lopen de mensen over de boulevard, thermoskan onder de arm, bekertje met maté (een soort kruidenthee) en rietje in de hand. Er zijn ook mooie foudralen van leer voor gemaakt, kunstzinnig versierd. Op het strand geen strandtent en geen stoeltjes. Gewoon een andere sfeer.

Het is voor ons opvallend hoe gemoedelijk het allemaal toegaat. Uruguay is het land in Zuid Amerika met de minste criminaliteit. We realiseren ons nu pas dat we in Brazilië gewend geraakt zijn aan dingen die niet de norm hoeven te zijn. We “missen”de zwaarbewapende politie op straat, de hekken met beveiliging en bewaking rondom de huizen, de tralies voor de ramen en balkons. De mevrouw van Immigratie gaat even onze documenten kopiëren bij haar collega's van de Prefectura (de havenautoriteiten) en laat rustig haar tas in het kantoortje staan. Het is heerlijk. De mensen zijn ook ingetogener. De decolletés van de topjes zijn 15 cm hoger, de rokjes zeker 15 cm langer, mijn “Marliesje” kan hier weer helemaal. Uruguay heeft 3 miljoen inwoners, waarvan de helft in Montevideo woont, op een oppervlakte van 176 km2: bijna 5x zo groot als Nederland. Ruimtegebrek hebben ze zeker niet.

Plein van de onafhankelijkheid, Montevideo

We zeilen door naar Piriapolis, een klein plaatsje verder aan de kust. Bij binnenkomst krijgen we eerst op ons kop van de Prefectura: bij het afmelden in Punta del Este hadden we gezegd dat we om 16.00 aan zouden komen, het is nu 17.10! Ze waren al ernstig bezorgd... Dat we een zeilboot zijn hebben ze geen boodschap aan: als je in Uruguay te laat aankomt dien je dat te melden. Ja meneer!

We gaan met de bus naar Montevideo, want het voorjaarsweer is herfstachtig geworden. We wachten dus even op goed weer om naar Buenos Aires te zeilen.

Teatro Solis, Montevideo

Montevideo is een leuke plaats. Het centrum en de “oude”stad staan vol met een mix van statige gebouwen, pleinen met voorjaarsgroen, leuke cafe's, bouwval een oostblok flats. “Oude” tussen aanhalingstekens, want van de echt oude gebouwen (rond 1750) heeft alleen één stadspoort het overleefd. In de Mercado del Peurto (voorheen vismarkt) zijn nu tal van parilla's, restaurants met enorme houtgestookte bbq/grillrekken waarop biefstukken en alles wat je verder kunt bedenken klaargemaakt worden. We schuiven aan bij de bar tussen de lunchende zakenmensen en kijken en proeven: heerlijk.

Parilla in Mercado del Puerto, trotse kok met rook gordijn

De H2O, die we eerder ontmoet hebben met twee jonge Franse gasten aan boord, staat in Piriapolis op de kant. Leuk om hen weer te zien. We gaan dezelfde kant op, zij lopen wat achter op hun schema dus de kans is groot dat we elkaar in Mar del Plata en verderop weer treffen.

De zuiden wind fluit en giert nog door de haven en het is tamelijk fris. Roel is de kachel gebruiksklaar aan het maken, maar eigenlijk hopen we dat het voorjaar snel weer terugkomt.

Weer een blaadje vol!

's Middags is het al zover: heerlijk zonnig en strandweer. Ook de vooruitzichten voor morgen zijn goed, na alle stempels weer verzameld te hebben koersen we morgen naar Buenos Aires. Met dank aan Uruguay voor deze leuke week.