De Straat van Magallanes 12-19 april

De ingang van het Ackwalisnan kanaal

De Straat Magallanes is een berucht vaargebied. Het is smal, kronkelt alle kanten op en verbindt de Atlantische oceaan met de Pacific wat leidt tot veel stroming. Alsof het niet ingewikkeld genoeg is, veel eilanden en hoge bergen waardoor de wind versterkt wordt. Er komen veelvuldig williwaws voor, vlagen met orkaankracht die van de hoge berghellingen afdonderen en door de ankerplaatsen razen. In vroeger tijden waren er ook nog indianen die niet vriendelijk waren, maar zo werden ze zelf ook niet behandeld en van de indianen is inmiddels geen spoor meer te bekennen. Geen wonder dat de zeelieden op de zeilschepen van weleer Kaap Hoorn verkozen in plaats van Straat Magallanes. Het zegt genoeg dat die gevaarlijke route toch nog aantrekkelijker was dan deze.

Af en toe een teken van leven: een boei

Gelukkig zijn er veel ankerplaatsen, al is het wel zaak deze tijdig te bereiken. Sommigen zijn met zwaar weer niet aan te lopen en het vastleggen van de boot met landlijnen bij veel wind is bijna onmogelijk. En zwaar weer is het hier zeker 75% van de tijd. Een onafgebroken stroom depressies komt vanuit het westen en moet uitrazen om over de hoge bergen van de Andes te komen. De wind draait mee rondom de depressies, maar is vanuit alle kwadranten onveranderlijk hard. Tussen de depressies in zijn er soms een paar dagen met rustiger weer.

De GPS plotter zit er soms wel een mijl naast!

Een gebied van veel wachten en weinig varen dus. De afgelopen 9 dagen hebben we, sinds we uit het Ackwalisnan kanaal gekomen zijn, 3 dagen gevaren en de rest stilgelegen. Hoe dichter we bij de monding van de straat in de Pacific komen, hoe onstuimiger het weer wordt. We moeten nog iets naar het westen om een aantal landtongen heen om de beschutting van het Smyth kanaal te bereiken. In de luwte van de eilanden varen we dan parallel aan de Chileense kust naar het noorden.

Een goede dag, en het ruikt lekker!

Toch vervelen we ons geen moment. Op de momenten dat het droog is, genieten we volop van de geweldig mooie ongerepte natuur. Ik heb al een paar keer 's morgens vroeg condors gezien. Met een spanwijdte van 3 meter een imposant gezicht als ze moeiteloos aan de randen van de baai cirkelen. Een grote grijs/rode ijsvogel zit verderop en in de Tilly Baai komt zelfs een otter polshoogte nemen bij de boot. De otters zijn begin 20e eeuw bijna uitgeroeid vanwege hun vacht en nog steeds erg zeldzaam en die zwemt dan zomaar voorbij!

Als we niet buiten zijn lezen we, luisteren muziek, Roel klust wat en ik haal mijn Spaanse grammatica weer op. Er wordt uitgebreid gekookt en gebakken, een genoegen op zich. 's Avonds kijken we vaak een filmpje, kaarsje aan, glaasje wijn. Geen slecht leven hoor!

Gezellig tafelen met Rainer en Daphne van de Lojan

Sinds we een paar dagen hebben we gezelschap van Lojan, een Duitse boot, en eten we soms samen. Dan wordt alles (letterlijk) uit de kast gehaald. Het is gezellig om ervaringen uit te wisselen. Zij zijn al wat ouder (70+) en aan hun tweede wereld omzeiling bezig, maar de tocht rondom Kaap Hoorn valt hen zwaar: dit is veel moeilijker dan de mooi weer route door het Panama kanaal.
We liggen samen in Caleta Playa Parda Chica als er op zee 55 knopen wind voorspeld wordt. Dat is windkracht 11/12! Het is voor het eerst dat ik op onze weerkaarten het symbooltje zie voor 50 knopen: een rood driehoekje. Geen gerust gevoel en we leggen de boot dan ook in een web van 8 landlijnen naast ons anker zodat we voorbereid zijn op de mogelijke williwaws.

VEEL wind! 'TARA' is waar de boot ligt op dat moment

De caleta blijkt gelukkig goed beschut te liggen en het valt allemaal erg mee. De wind en regen gieren alleen bij vlagen over onze hoofden en boot heen.
Gisteren zijn we daar toch vertrokken, de wind draaide iets naar het zuidwesten en staat dan net niet in de Straat, dus minder golven. Er is windkracht 4 á 5 voorspeld en die hebben we ook. Afgewisseld met vlagen 6 á 7 in de sneeuw- en hagelbuien. Tussen de buien door prachtige heldere luchten, zo blauw! Aan weerszijden de hoge granieten rotsen en bergen. We zien de sneeuwgrens dalen in de week dat we hier liggen en er tussen door te varen is geweldig. Winter-watersport. Het is goed bezeild en we komen tot Isla Tamar 40 mijl verder, waar we ankeren in Puerto Tamar.

Dolfijnen in Puerto Tamar

Het is gewoon een baai hoor, niets dat doet denken aan een "haven". Alle grote namen van de zeilvaart in dit gebied hebben hier gelegen. Ik lees nu "Met de Spray de wereld rond", van Joshua Slocum, de allereerste wereld-omzeiler met een jacht uit 1895. Als hij Puerto Tamar beschrijft is het net of hij naast ons ligt.
Achter Isla Tamar ligt de ingang van het Smyth Kanaal, maar vandaag stormt het weer dus wie weet morgen....

Roel aan de telefoon met zijn moeder

Roel droomt af en toe al van warmere oorden nu de blik naar het Noorden gericht is. Maar dan hebben we nog wel een paar mijl te gaan........ want blijven we ons verbazen over de afstanden, de overweldigende hoeveelheid natuur en de leegte. In de 3 maanden die we uittrekken voor de tocht van Puerto Williams naar Valdivia leggen we de afstand Amsterdam – Istanbul af. En dat met een van de langzaamste vervoermiddelen die er is en ook nog met flink wat verwaaide dagen. Tegen de tijd dat we in Valdivia zijn, hebben we één derde deel van Chili gezien. Dit zijn on-Europese afstanden! En dan te bedenken dat het grootste deel onbewoond is. Van Yendegaia (van Annemie uit het programma van Floortje Dessing) naar Puerto Natales woont er geen hond en dat is een afstand van dik 800 km! Er is niet meer dan in de zomermaanden een enkele visser, 3 posten van de Chileense armada waar ze voor een jaar een gezinnetje neerzetten, een enkele zeilzot en voor de rest natuur: rots, boom, mos, water en duizenden dieren. In het zuidwesten van Chili is een groot natuurpark met erkenning door Unesco. De oppervlakte is ongeveer gelijk aan Nederland, maar er is geen enkele weg, geen bezoekerscentrum, geen paden, geen wildrooster, er is alleen maar natuur! De enige manier om er te komen is minstens 24 uur met de boot. Eigenlijk is dit een raar idee van de mensheid: het is niet meer dan een foldertje, de rest is gewoon nog zoals het al duizenden jaren is: van de natuur en dat is een geruststellende gedachte!

ankerplaatsen:
Caleta Tilly 53 34,4'Zuid 72 24,5'West, achter klein eilandje, erg mooi. anker 3 lijnen
Caleta Playa Parda Chica 53 18,7'Zuid 73 00'West, Goed beschut, wandelmogelijkheden, in grote baai prachtige watervallen. anker 4(8) lijnen
Puerto Tamar 52 55,5'Zuid 73 46'West, anker