Rondom Nadi & Mamanuca's 15- 28 juli

De laatste weken in Fiji zeilen we in de buurt van Nadi. Het dichtstbijzijnde eiland is Malolo Island van de Mamanuca's, waar Musket Cove een begrip is in de zeilerswereld. Het is goed bereikbaar, beschutte ankerplekken en mooie snorkelstekjes. Op het eiland zijn twee resorts waar zeilers ook welkom zijn. Met oorspronkelijk Fiji heeft het niet veel te maken, met vakantie vieren alles. We krijgen Sharron en haar dochter uit Whangarei een paar dagen op bezoek. Dit gebeurt spontaan en is daarom des te leuker, we hadden niet gedacht Sharron zo snel weer te zien. We snorkelen bij Mociu eiland, een piepklein eilandje waar je alleen met heel rustig weer kunt ankeren. Het rif is er prachtig en we kunnen er net overheen zwemmen, maar ook de rand is geweldig mooi en er zitten veel grotere vissen. Ik vind het heerlijk om er heen en weer te snorkelen, steeds zie ik weer nieuwe vissen. Op een moment wordt ik omringd door allemaal inktvissen die in een cirkel om me heen zwemmen. Grote ogen vlak achter de tentakels en ze zwemmen achteruit wat een grappig effect geeft. 's Avonds gaan we naar een goede ankerplek in Musket Cove en hebben we een prachtige maan en sterren.

Voor de grap gaan we de volgende dag naar het restaurant Cloud Nine, op de rand van het grote rif. Ik had er over gelezen en de dochter van Sharron vindt het helemaal cool dat we erheen gaan. Het is een drijvend restaurant bij een surf spot (Cloud Break) wat in ieder geval de marketing goed op orde heeft. Rieten dak, lounge bedden, ligstoelen en een veranda van waar je in het water kunt springen. Het is er druk met jonge mensen en ze zijn vrijwel allemaal aangeschoten, dat schijnt de lol te zijn van de plek. Verder kan je er pizza eten uit een houtgestookte oven. Als wij aankomen gaat de eerste lichting al weer naar huis en hossend staan ze in de boot. Wij drinken ook wat, maar het is niet helemaal onze plek, of we hebben niet voldoende alcoholische consumpties genuttigd, waarschijnlijk alle twee.

Weer in Nadi komen Anouk en Ron aan boord en ook zoon Jeroen. Jeroen noemt ons verblijf op de boot met z'n vijven een hogere vorm van teteris. Slaapplaatsen, reistassen, snorkelspullen, alles past maar net en wordt regelmatig omgebouwd.

We zeilen naar Waya het zuidelijkste Yasawa eiand. Eigenlijk drie eilanden die bijna aan elkaar zitten. De eerste nacht hebben we veel (val)winden en liggen we behoorlijk te rollen. Gelukkig ligt het anker wel goed vast want vlak achter ons beginnen de rotsen. We hebben afgesproken met Trek Dive om te gaan duiken. Het is een lokaal bedrijfje en ze kennen de omgeving vast goed, maar de organisatie is chaotisch. We kunnen maar met twee duikers tegelijk in de boot en doen maar één duik omdat het hard waait, de volgende komt morgenochtend. Wij verleggen wel de boot naar een veel rustiger plek tussen Waya en Wayasewa eiland in. Naast de boot is een strandje met rif langs het eiland waar we kunnen snorkelen. De wandeling naar de top van het eiland valt een beetje tegen, het heeft al tijden niet geregend en alles is dor en droog. De volgende ochtend om 9.00 duiktijd. Nee toch niet, de duikmaster komt langs, om 11.00 worden we opgehaald. Als ze er om 12.30 nog niet zijn ga ik weer bellen, “Ze zijn nu de boot aan het inladen, maar jullie hebben toch ook een BBQ op het strand?” Mmm, nee daar weten we niets van. Uiteindelijk komen ze ons halen en maken we met z'n vieren een mooie duik bij een grote pinacle (rotspunt dieper in zee). Twee bemanningsleden gaan ook in het water met speergeweren om de lunch te vangen. We zien ze niet vissen, maar als we weer bij de boot komen ligt en een aardige lunch. Nog even langs bij een ander dorpje waar voor een vis citroenen, fruit en pepertjes geruild worden.

Dan naar het strand, bbq vuur bouwen, stukje golfplaat erop, stammetjes erop en daarop de vis. De dame van de duikschool zit er salade te maken. Oma komt langs en de mensen die er wonen en nog een gezin eet mee. Wij hebben biertjes meegenomen en die gaan grif van hand tot hand. Pronkstuk van de maaltijd is een salade van grote oester, op zijn Fiji's klaargemaakt. Wij denken dat ze beschermd zijn, maar volgens hen kan het als ze zo groot zijn. Hij ligt al klaargemaakt in de schelp dus het is ook niet terug te draaien. Anouk heeft cheesecake gemaakt en dat is het prachtige dessert. Voor de meesten is dit de eerste keer dat ze zoiets eten, en het is zo romig, zoet en lekker dat ze tot en met de kruimeltjes alles opeten.

We gaan terug naar de boot en de duikmaster zegt dat hij ons komt halen om de sevusevu naar de chief te brengen. Het is al dik donker voor hij weer verschijnt en in het dorp kost het moeite om de chief weer uit bed te krijgen. Dank voor de sevusevu maar jullie zijn te laat voor een kava feest is de boodschap, dus een half uur later zitten we weer op Tara. De volgende ochtend horen we van chief dat ze de kava toch nog lekker opgesoupeerd hebben en dat het goed spul was! Geen touw aan vast te knopen voor ons. Dit was wel de meest uitgesproken ervaring met “Fiji tijd” die we in Fiji gehad hebben.

We varen terug op de motor en komen net voor donker aan in Vuda Marina bij Nadi. We zien nog een keer met z'n allen de zon ondergaan vanaf het terras van de Boat Shed met een afscheidsetentje.

Ook gemengde gevoelens, het was een heerlijke vakantie maar tegelijk afscheid nemen tot we elkaar half december weer zien. Anouk en Ron gaan weer naar Nederland en wij klaren de volgende dag uit om met Jeroen naar Vanuatu te zeilen.

Nog een leuk filmpje van de kleuterschool op Wayasewa Island. Ze waren bezig met de fijne motoriek oefenen en collages maken. Het zag er erg goed uit en de juf was geweldig. De kinderen waren apetrots op hun liedjes en ons applaus.

Foto's: Roel wacht 1,5 uur op customs om uit te klaren in Nadi, Fiji in een notendop, Mociu eiland, ook wel honeymoon eiland genoemd, de landingsbaan op Malolo eiland.