SY – TARA NL: Bergen, meren, wijn, klein rondje Canada

Ten oosten van Seattle liggen de Cascade Mountains, een prachtig natuurgebied. Omdat we op de overgang van winter naar voorjaar zitten, zijn ze nog niet overal toegankelijk en wij zijn geen alpinisten. We besluiten om er omheen te rijden om toch een indruk te krijgen. Er ligt sneeuw op de passen en wij nemen de Snowqualmi pas, de laagste en best toegankelijke. Jammer genoeg hebben we regen & natte sneeuw onderweg, maar aan de andere kant van de bergrug wacht ons een verrassing, het is er kurkdroog in vergelijking met de Pacific kant en veel meer in winterstand. Het landschap is totaal anders en we rijden kilometers langs de Columbia rivier die ook om de bergrug heen stroomt. Op de oevers van de rivier zien we urenlang fruit- en wijngaarden. Dit is een van de grote fruit gebieden van de staat Washington. De wegen heten Bloesemweg en Appelstraat en ga zo maar door. De boomgaarden zijn nog in winterslaap en alle fruitstalletjes langs de weg zijn gesloten, maar wat zal het hier een feest zijn in de zomer en herfst!

Een groepje Dall schapen is afgedaald uit de bergen om de eerste sprietjes gras naast de weg op ze zoeken, iedereen rijdt er voorzichtig omheen. We stoppen in Chelan, zomers een populaire plaats voor watersport op het Chelan Lake, nu zijn wij de eerste toeristen. Het weer is prachtig zonnig en we lopen door de sneeuw naar de kleine kloof die het meer verbindt met de rivier. Het motel is koud en donker, dus daar hoeven we niet veel te zijn. We gaan naar de plaatselijke microbrouwerij en hebben weer een leuke avond. Er is Pub Quiz vanavond, alle tafels zitten vol. Veel mensen lijken echt voor de quiz te komen en hebben fanatieke teams samengesteld.

Wij doen vrolijk mee al missen we natuurlijk de echte plaatselijke vragen zoals “hoe heet de Ierse barman van de kroeg” in de serie vragen rond om St Patricks Day. Volgens mij worden de antwoorden van “the Dutchies” met een knipoog nagekeken want we eindigen zeker niet als laatste.

We rijden verder naar de grens met Canada. Hier wordt het een woestijnachtig landschap. Osoyoos is 's zomers te vergelijken met Mexico, dik 40 ºC, ratelslangen en kale rotsen. Nu ziet het er vooral koud, droog en doods uit. Er zijn ook hier boomgaarden en later horen we dat er druiven groeien in het gebied, vooral de warmte minnende druivensoorten natuurlijk, maar het geeft de wijnmakers een goede basis om verschillende wijnen te maken. We maken een mooie tocht naar Kelowna langs de verschillende meren van de Okanagan vallei, want de rivier buigt af naar het oosten. Ook hier weer kilometers lange boom- en wijngaarden. Appels, peren, perziken, abrikozen, aardbeien, maar we zijn te vroeg.

Kelowna ligt aan het Okanagan meer en groeit snel. Het schijnt een aantrekkelijke stad te zijn voor pensionado's uit Vancouver en omstreken: een aangename temperatuur het jaar rond, weinig sneeuw en geen muggen in de zomer. De flatgebouwen rijzen de grond uit en de prijzen zijn niet mis.

We ontmoeten er Debra en Will uit Toronto, die weer en paar weken met ons meereizen. En John en Michelle, vrienden van hen die in Kelowna wonen.

We gaan een dagje wijnproeven, want er zijn een paar leuke wijnhuizen in de buurt. Bij Mission Hill krijgen we een privé rondleiding via de connecties van John. De sommelier vertelt over de geschiedenis van het wijnhuis. In de jaren '70 behaalde het huis een eerste prijs voor hun Chardonnay op een prestigieuze internationale wijnbeurs, het zette het bedrijf op de kaart.

De wijnkaart van British Columbia was toen nog zo goed als leeg, maar dat is inmiddels veranderd. We proeven een mooi rijtje van hun wijnen en een sparkling witte die ze pas ontwikkeld hebben. Zoals we ook in Chili gezien hebben, zijn het gebouw en de omliggende wijngaarden met kunstwerken prachtig. Een klokkentoren, een kapel met een op Chagall geïnspireerd kunstwerk en een vleugel met de handtekeningen van een beroemd pianisten, een prachtige kelder met vaten enzovoort. Daarna stoppen we bij Quail's Gate, erg beroemd, maar voor ons een stuk minder leuk. In het hoogseizoen staan mensen hier een uur of meer in de rij om te proeven en daar is de organisatie op ingesteld. Het loopt vlot door. Het huis levert de wijnen voor staatsbezoeken en dergelijke, maar dat zijn vast andere dan die wij proeven.

Het uitzicht over de wijngaarden op het meer is wel erg mooi. 's Avonds doen we nog een mini proeverij in onze eigen keuken, wij hebben ook uitzicht op het meer. Rondom Kelowna is van alles te doen, de De Kettle vallei fietsroute is beroemd, maar alleen in de zomer te doen. Gelukkig kan het te voet in de winter en we lopen het mooiste stukje van het traject in een dikke laag sneeuw, de Myra Canyon. Oorspronkelijk was het een treintracé voor zilver transport van de zuidelijke Kootnay bergen naar Vancouver dus het is mooi vlak. In de Myra Canyon moest het traject diverse diepe kloven over en daar zijn 17 houten bruggen gebouwd die dit deel van de route zo bijzonder maken. In 2003 zijn bij een grote bosbrand 13 bruggen verwoest, maar ook weer opgebouwd met vereende krachten. Het is een prachtige wandeling met mooie uitzichten en stralend zonnig.

Kelowna heeft niet 1 maar zeker 5 microbrouwerijen en ik krijg een snelcursus bierproeven met plankjes waar 5 kleine glazen inpassen met verschillende bieren van de kaart. Mijn favoriet was de Love Potion van Vice and Virtue Brewing ;-) Bij de brouwerijen staan foodtrucks (kleine vrachtwagentjes) waar je eten kunt halen en dan binnen opeten bij je biertje, simpel en leuk. We hebben leuke dagen met z'n zessen en nemen met een warm gevoel afscheid van John en Michelle.

Met Debra en Will rijden verder en gaan richting Kootenay Mountains, een onbekend deel van de Rockie Mountains vergeleken bij Banf en Jasper. De afstanden zijn weer groot, maar de tocht is gelukkig zeer de moeite waard. We kronkelen door bergen heen, rijden langs prachtige meren, soms nog met ijs en komen door kleine wild west achtige stadjes.

Vlakbij Nelson hebben we een cabin van Logden Lodge besproken. Stomtoevallig blijken de eigenaren twee Nederlanders te zijn die hier zo'n 5 jaar geleden hun lodge gebouwd hebben. Annelies en Paul hebben voor hun werk altijd gereisd en de cabins zijn een mengeling van stoere blokhut met goede voorzieningen en prachtige kunstvoorwerpen die ze op hun reizen verzameld hebben. Rondom de cabin ligt nog volop sneeuw en we blijven twee dagen om met sneeuwschoenen wandelingen te maken. Alleen al op de veranda zitten en de omgeving in ons opnemen is een geweldige ervaring, binnen bij de houtkachel is het warm en knus, wat een prachtige plek!

Voorbij Nelson zijn er verschillende thermale baden, de Halcyon hotspring is al open. Vanuit de heerlijk warme buitenbaden kijken we uit over het Upper Arrow meer, erg mooi en ontspannend. Zo weven we onze weg terug naar de kust. Bij Kamloops maken we een wandeling door de rotsen van de Cinnamon Ridge, steenformaties van miljoenen jaren oud in kaneel kleuren. We kijken ver uit over de vlakte waar de rivier doorstroomt.

De natuur is indrukwekkend, al zijn we nu de hoge bergen van de Rockies uit. Je kunt zien hoe het land gevormd is over miljoenen jaren. Diep uitgesleten rivier, rotsformaties, enorme meren en wij rijden op een smalle kronkelende weg erlangs. Weinig in cultuur gebracht land, op wat veeboerderijen na. Voor de eerste settlers zal het geen gemakkelijke start geweest zijn. Nu is het populair bij toeristen, met allerlei outdoor sporten, vissen en de weg naar de Rockies.

We rijden via een mooie scenic route naar Whistler, een bekende wintersportplaats 1,5 uur rijden vanaf Vancouver. Hier logeren we bij Brenda en Ron, vrienden van Debra en Will. We gaan drie dagen met hen skiën in dit fantastische gebied.

Ongelofelijk hoe veel en ruime pistes er zijn, hoe ijzig ze plaatselijk zijn en hoe hard ze hier skiën! Als je dat in de alpen doet sta je alleen maar op de lift te wachten, maar hier zijn de afdalingen zo lang en de lift capaciteit zo groot dat het geen probleem is. Behalve voor mij dan, want zo hard lukt mij van geen kant. Pas de derde dag begint het te wennen en skiën we voluit. De pistes zijn op twee bergen tegenover elkaar en van de ene naar de andere loopt een 4,4 km lange kabelbaan voor als je wilt wisselen. Vanuit de cabine heb je een mooi uitzicht over Whistler en de bergen. Ron kent het gebied op zijn duimpje en zo komen we op de mooiste plekjes. Debra, Brenda en ik hebben op dezelfde Highschool gezeten in Midland en we halen herinneringen op aan die tijd, de dagen vliegen voorbij.

Ook ontmoeten we Zander weer die we in Japan hebben leren kennen en die een weekendje uit is in Whistler. Grappig hoe die contacten soms lopen, we mensen weer tegenkomen en gelijk weer een klik hebben.

We blijven nog een paar dagen bij Brenda en Ron in Vancouver en verkennen de stad. Vancouver is gebouwd aan een zijtak van de Georgia Strait en heeft een natuurlijke haven. Aan de oceaankant ligt het enorme Vancouver Eiland, binnen zijn er verschillende baaien waar havens gemaakt zijn. We nemen de ferry “bus” die heen en weer vaart tussen noord en het centrum in zuid Vancouver.

Gastown, het oude centrum is voor onze begrippen niet oud, maar hier is ruim 150 jaar dat wel. Bijzonder vind ik het oudste gebouw van de Hudson Bay Trading Company en de stoomklok in het oude centrum. We gaan naar de heerlijke markt op Granville eiland, tjokvol met fantastisch eten om boodschappen te doen. We wandelen een halve dag door het Stanley park, met totempalen en prachtige grote bomen op een apart eilandje en toch heel dicht bij de binnenstad. Vancouver maakt een groene indruk, de natuur is dichtbij, maar de skyline is die van een moderne grote stad. Er is geen snelweg om Vancouver dus de rit naar het vliegveld om Debra en Will weg te brengen gaat dwars door de stad. We hebben weer een heerlijke tijd gehad samen, wie weet waar we elkaar weer gaan zien! Ook nemen we afscheid van Brenda en Ron, met dank voor de gastvrijheid en gezelligheid, maar hen hopen we de komende zomer nog te zien als we langs Vancouver varen met Tara.