De stad in - november 2022

We dwalen een dag door het oude centrum van Havana, geen plan, gewoon de sfeer proeven. Wat een gebouwen, pleinen en forten langs de haven van de binnenstad. Alles ademt geschiedenis en levendigheid. Veel grote gebouwen aan de pleinen zijn al gerestaureerd, op veel plekken zijn bouwvakkers aan het werk en in sommige straten moet het opknappen nog beginnen. De restaurants hebben een menu, veelal kip op verschillende manieren klaargemaakt. Ik noem dat omdat in de winkels vrijwel niets te koop is, we zien vooral lege schappen. Er zijn straatkarretjes met wat groenten en een paar ananasjes. 

We eten in een restaurant in een oud gebouw, het stuk aan de straatkant is gerestaureerd en ziet er leuk uit, rondom de binnenplaats erachter staat alleen de oude structuur van pilaren en bogen overeind. De keuken aan de zijkant heeft een dak van zeildoek. Mensen op straat zijn vriendelijk, behulpzaam en bieden van alles aan om voor of met je te doen. Een vriendelijk praatje eindigt vaak in een vraag om geld, het zegt iets over hoe weinig zij hebben en/of hoe zij ons zien. Het museum van de Revolutie is jammer genoeg gesloten voor renovatie, we kunnen alleen de voertuigen die buiten staan bekijken. Op verschillende plaatsen is er muziek op straat en aan het eind van de middag in de cafe’s. We genieten van de sfeer en komen zeker terug voor meer! 

De foto’s van onze wandeling staan hier onder. 

Voor wie het leuk vindt wat meer achtergrond: Cuba werd bewoond door een inheemse bevolking toen Columbus hier als eerste Europeaan in 1492 voet aan land zet. In 1511 komt Diego Velazques met 400 kolonisten, in 1522 worden de eerste slaven gedwongen hierheen gevoerd, rond 1550 zijn er vrijwel geen inheemse bewoners meer over. Havana is al sinds 1607 de hoofdstad van Cuba, toentertijd onder de Spaanse kroon de belangrijkste stop voor de schepen met goud uit Mexico en zilver uit Peru naar het thuisland.

Steeds grotere en betere forten, de laatsten gebouwd eind 1700 moesten aanvallers op afstand houden. Goud en zilver was er weinig op het eiland, maar vruchtbare grond in overvloed. Fransen, gevlucht uit Haïti na de slavenopstand in 1791, legden de eerste koffieplantages aan in de nieuwe wereld. Daarna kwamen tabaksplantages in het oosten en suikerplantages waren er al door het hele land. De slavernij werd pas in 1886 afgeschaft, als één van de laatste landen ter wereld. Twee onafhankelijkheids oorlogen waren nodig om ook als één van de laatste landen de banden met Spanje door te snijden, van 1868-1878 en de tweede van 1895-1898. Door een vreemde kronkel in de geschiedenis (het Amerikaanse oorlogsschip de Maine vliegt de lucht in de haven van Havana) verklaart de USA Spanje de oorlog, wint de slag bij Santiago op Cuba en nu begint een 4 jaar durende bezetting van Cuba door de Verenigde Staten. Bij de onderhandelingen over de onafhankelijkheid in 1898 in Parijs zijn geen Cubanen uitgenodigd. In 1902 wordt Cuba officieel onafhankelijk maar met de aantekening dat de US militair mag ingrijpen als het dat nodig vindt, inclusief de stationering van een legerbasis in Guantanomo Baai. Er volgen verkiezingen, de president wordt, ook militair, gesteund door de USA. Suiker werd de grote winnaar van de export na de eerste wereldoorlog, toen er enorm veel geld verdiend werd. Rond 1920 was Havana een stad van miljonairs en werden er nieuwe en luxe huizen gebouwd in de wijken aangrenzend aan de oude stad. Het bewind wordt steeds despotischer en in 1933 is er een poging tot een coup van een groep legerofficieren die mislukt, maar de onrust is er. 

Wordt vervolgd (deze informatie haal ik uit reisgids de Lonely Planet en boeken die we lezen terwijl we hier zijn)