Het zeilt echt heerlijk, geen golven, geen helling, we kunnen zelfs gewoon voorin slapen. Roel doet klusjes en kijkt series op de PC, ik ben meer van het lezen en de keuken: er wordt lekker gebakken en gekookt. We zien vrijwel geen andere schepen, dus ook op dat front is het rustig.
De derde nacht draaien we bij Cabo San Antonio om de westpunt van Cuba heen en varen we aan de wind door het Yucatan kanaal de Golf van Mexico in.
De beloofde verandering van windrichting laat echter op zich wachten en ‘s morgens vroeg is de wind gewoon tegen. Zeilen eraf en motor aan. Er is gelukkig weinig wind, dus we maken best redelijke snelheid door het water, maar tot onze verbazing hebben we stroom tegen. De warme golfstroom komt door het Yucatan kanaal en gaat dan via de Straat van Florida naar de Atlantische Oceaan. Maar aan de buitenkant lopen dus tegenstromen. We hebben genoeg diesel en geen haast, maar het is jammer van de rust aan boord. De laatste avond draait de wind eindelijk naar de beloofde zuidoost, we hijsen onmiddellijk de zeilen! Maar na een klein uur uur kan alles er weer af, totaal geen wind meer. Wat jammer! We krijgen nu opeens wel 2 knopen stroom mee en komen zeer vroeg in de morgen bij de ingang van Marina Hemmingway waar we in kunnen klaren. Het is zondag en we weten niet zeker of dat kan. Op de VHF oproep wordt direct gereageerd en we varen het smalle kanaaltje in het rif door naar de havenautoriteiten waar we allervriendelijkst verwelkomd worden. Er volgen de gebruikelijke talloze formulieren: Haven, douane, immigratie & scheepspapieren. Heeft u drones aan boord (verboden hier), heeft u satelliettelefoon aan boord, wapens, drugs, huisdieren, enzovoort, enzovoort. Onze vouwfietsjes willen ze zelfs zien! Het is heerlijk weer en we hebben geen haast, dus we werken alles rustig af in het tempo van de officials.
Nu komt de marina baas aan boord met zijn papieren en aan het eind van het invullen zegt hij “Deze service is gratis, je hoeft het niet te doen, maar als je de havenmeester wilt tippen is dit een goed moment”. We weten van andere zeilers hoe lastig het leven hier kan zijn dus we geven hem een tip. Ik ben erg slecht in tippen, te weinig of te veel, maar dit keer heb ik volgens Roel een vriend voor het leven gemaakt. Dit is een eerste keer tijdens onze reis, maar lijkt hier meer gebruikelijk, ook de controleur van landbouw vraagt zeer beleefd om een tip. Een half uur later staat taxichauffeur Jorge bij de boot om zijn diensten aan te bieden en de hele dag komen mensen langs om te vragen of ze wat voor ons kunnen doen. Vriendelijk en zeker niet opdringerig maar het is duidelijk dat we gesignaleerd zijn.
Het lastigste deel van de reis hebben we nu gehad (denken we) en we ontspannen op en rond de boot. De temperatuur is heerlijk, tussen de 25 en 28 graden, eindelijk weer “werk”baar. Er ligt een Canadese zeilboot met een leuk stel om ervaringen mee uit te wisselen. Twee dagen blijven we zo een beetje bijkomen, morgen dan eindelijk naar Havana.
Foto's de genaker op dek, Cayo Jutias vuurtorens, de eerst die we zien aan land, Gebouw van de havendiensten en een wandeling in de wijk Jaimanitas vlakbij de haven waar keramiek voorstellingen de huizen versieren geïnspireerd door Gaudi, Piacasso en nationale thema's..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten