Ja! We zijn weer in Jacksonville - januari 2024

Ja! We zijn er weer. We wensen jullie vanaf het (vieze) achterdek een heel goed 2024! Gezondheid, verbinding en plezier.

Begin januari aangekomen in Jacksonville/Green Cove Springs treffen we een strak blauwe hemel en een zonnige 20 ºC, wat een verschil met Nederland. We zitten nog net onder de 30 graden Noorderbreedte, dus officieel in de tropen, dat belooft wat goeds. Tara staat al in het werkgedeelte van de werf en ze is vies! Kennelijk is het hier niet alleen warm in de zomer, maar ook vochtig. Binnen is gelukkig alles goed. We krijgen er ervaring in, de eerste dagen besteden we aan het opstarten van water, elektriciteit, gas en de koelkast. De nieuwe gasslang uit Nederland mist een koppeling, de nieuwe doucheslang heeft een andere schroefdraad dan de kraan, de US stekker ligt onder het vloertje van de hondenkooi die helemaal volgestouwd is, kortom de eerste avond eten we lekker buiten de deur.

Hoe vertrouwd het ook is, ik ben me erg bewust van de ‘laatste keer’. Nog één keer een half jaar zwerven op het ritme van het weer en de zee. Onze eigen agenda is opeens helemaal leeg op wat verjaardagen na, heerlijk! De komende dagen gaan zich vullen met klussen en boodschappen, maar in een volstrekt organisch patroon, het gaat zoals het gaat…...

De eerste week hebben we nog de huurauto dus doen we de ‘ver weg’ klussen eerst. Het vlot moet voor de keuring naar Cape Canaveral, 2,5 uur rijden hier vandaan. We rijden langs de natuurlijke bron van Blue Spring State Park. Vorig jaar waren we te laat voor de overwinterende zeekoeien, manatees heten de beestjes hier, maar nu zijn ze er nog volop. Het zijn enorme zeedieren, verwant aan de olifant op land. Ondanks hun kilo’s hebben ze maar een dun laagje vet en kunnen ze niet goed tegen koud water. De natuurlijke bronnen in Florida, er zijn er bijna 200, ontspringen aan de randen een enorm kalksteenplateau en zijn ‘s winters rond de 22 graden ºC, veel warmer dan de rest van het water. ‘s Zomers zijn het gewilde zwemplekken, maar in het manatee seizoen worden de bronnen goed beschermd tegen overlast. De zeekoeien nemen af in aantallen door tal van oorzaken, vaak door de mens. Onderweg zien we ze vrijwel nooit want ze zijn erg schuw. 

In Blue Spring hoeven we niet lang te zoeken, er zijn 495 geteld vandaag en die liggen in het heldere water zo min mogelijk te doen om energie te sparen. We lopen naar het begin van de bron waar we het water zo uit de ondergrondse bron zien borrelen. Ik moet glimlachen om de (groot)ouders die hun kroost meegenomen hebben, “kijk een manatee!” Na drie manatees zie je de kinderen verveeld opkijken, echt spectaculair gedragen ze zich niet, toch? What’s the fun? Roel voelt met ze mee en gaat lekker koffie halen terwijl ik me vermaak met iedere vin die ze verroeren.

 

Op de terugweg komen we in zwaar weer en krijgen een tornado waarschuwing op onze telefoon, precies voor het gebied waar we doorheen rijden. Mmmm. We gaan even schuilen bij MacDonalds en er komt een enorme regen en onweersbui over. De tornado hebben we niet gezien en volgens de locals valt het meestal mee, zoiets als onze code rood? Na drie kwartier is het zwaarste gedeelte volgens de buienradar voorbij en rijden we terug naar de boot.

Nog een uitstapje: naar de grote supermarkt met mijn Excel boodschappenlijstje voor twee á drie maanden. Alles wat we makkelijk kunnen halen is meegenomen!

Nu zijn we weer aangewezen op onze vouwfietsen en wandelen we na het klussen in een bos vlakbij. Het Bayard Conservation Area is een veengebied aan de St Johns rivier met hoge dennen en een ondergroei van lage palmen waar hier en daar veel water staat. Het pad verandert dan in een klein veenmoeras. We komen dus regelmatig terug met natte voeten als het polletje waar we op gaan staan toch een plasje blijkt. Het is heerlijk om buiten te zijn, al is het weer nu veel kouder dan gebruikelijk. We hebben zelfs verschillende dagen nachtvorst en overdag rond de 10 ºC, het winterdekbed is voor het eerst sinds jaren weer in gebruik.

We bereiden Tara voor op een lange oversteek en dus krijgt alles extra aandacht. Dat het een goede werktemperatuur is en geen 35ºC helpt ook enorm. De klussen vorderen gestaag, maar we hebben geen haast want door een bureaucratisch hobbeltje kunnen we pas eind van de maand een nieuwe zeilvergunning aanvragen. Ach, we raken eraan gewend…..

foto's gemaakt met de telefoon, de camera wacht op een nieuwe batterij.

De Manatees is Blue Spring, de eerste foto is waar de bron naar boven  borrelt en het Bayard bos vlakbij. Een gedeelte van het bos is preventief afgebrand, maar de natuur is zich al aan het herstellen. 

De onweersbuien onderweg van Cape Canaveral naar Green Cove