Werken of vakantie? - februari 2024

Het is voor het eerst sinds Nieuw Zeeland dat we zó lang op de kant staan voor onderhoud: 4 weken. De afgelopen jaren was het zo warm op de werf dat iedere dag op de kant een kwelling was, hier hebben we heerlijk werk weer. Deels komt het ook omdat we minder uren per dag werken en tussentijds moeten wachten op onderdelen. Als jullie denken dat 4 weken lang is kom je hier echt verrassingen tegen. Green Cove Springs Marina is een van weinige werven aan de oostkust van de USA waar je zelf onderhoud mag doen, en dat trekt ook langlopende projecten aan. Onze naaste buren staan al drie jaar op de kant voor een totale renovatie en wij zien niet dat zij de komende maanden te water gaan. Ik heb echt bewondering voor hun uithoudingsvermogen. Achter ons ligt een boot die nooit meer te water gaat. Onder het schip is een opslagplaats voor niet werkende boot onderdelen en het schip zelf valt stukje bij beetje uit elkaar, maar is nog wel bewoond. Aan de andere kant aardige Engelsen die de boot hier gekocht hebben en nu enorme klussen uitvoeren om haar vaarklaar te krijgen en terug te varen naar Engeland.

In vergelijking daarmee zijn onze klussen heel overzichtelijk en ligt Tara weer “snel” te glimmen voor de te water lating. Na negen maanden op de kant vraagt het tijd om alle systemen na te lopen, weer werkend te krijgen en regulier onderhoud te doen: elektra, de motor, dinghy & buitenboordmotor en de zeilen. We doen extra ons best om Tara voor te bereiden op de oversteek. Nieuw schroefaslager, waterkering van de motor vernieuwd, vlot gekeurd, alle verstaging en veiligheidsmiddelen nagelopen. Tot nu toe zijn we gelukkig geen grote obstakels tegen gekomen.

Gesprekken op de werf gaan natuurlijk veel over het onderhoud. Maar ook over plannen en dromen van zonnige bestemmingen in relatie met het werk wat je daarvoor moet doen. In Nieuw Zeeland vertelde een zeilster mij dat voor iedere week vakantie er één gewerkt werd aan hun boot. Dat leek mij onvoorstelbaar, voor mij zou de balans dan doorslaan naar verkopen ;-) Wij hebben per jaar gemiddeld 4 weken werktijd voor grote klussen, de boot opbouwen en aftuigen. Daarnaast alle ‘gewone’ klusjes tussendoor die er altijd zijn. Nu we nog maar 6 maanden per jaar varen merken we natuurlijk dat het aandeel onderhoud gestegen is in relatie tot de ‘vakantie’ vaartijd. Full time op de boot wonen heeft zeker voordelen.

Het grappige is dat iedereen op de werf zich ook als buren gedraagt en we gezellige gesprekken hebben en er meegedacht wordt met klussen. Ik bak tussendoor cakes voor de hardwerkende schipper en de buren, wat enorm op prijs gesteld wordt. Met een Canadees stel gaan we een biertje drinken in Green Cove Springs. Een andere buurman leent ons zijn auto voor boodschappen en een tripje. We eten soms samen en spelen spelletjes. De weken zijn dus voorbij gevlogen, maar wat zijn we blij om weer te drijven. Nog 1,5 week in Green Cove en dan kunnen we half februari toch eindelijk vertrekken naar het warmere zuiden.

We zijn ook weer een stapje verder in de bureaucratie van het varen in de USA. Onze 12 maanden zeilvergunning is verlopen, we kunnen alleen een nieuwe krijgen als we eerst naar een ander land varen (b.v. de Bahama’s) en daarna weer inklaren in de USA, onmogelijk. We hebben nu een decal vignet besteld waarmee je als buitenlands jacht meerdere keren een haven in de USA kan aandoen zonder havengelden te betalen. Maar het lijkt erop dat we ons in iedere haven onderweg naar Miami opnieuw aan én af moeten melden bij Douane. middels formulier nr 1300. Of dat per mail kan of het persoonlijk moet hangt af van de beambte. We zijn benieuwd….

We ontdekken dat Green Cove Springs ook écht een "bron" heeft, zei het enigszins verstopt in een stadspark. Door het hoge zwavelgehalte was het eind 1800 een populaire badplaats voor medicinale baden.

Volgens het bord stroomt er 5000 liter per minuut uit de  bron! Toch nog een toeristisch uitstapje ;-)

De buitenboord motor kostte dit jaar hoofdbrekers, waar hij andere jaren probleemloos weer in elkaar schoof. Onderstaand buren overleg en hulp van Georges. Uiteindelijk haven "buurman" Walter er naar laten kijken: "kleine busje eruit halen en weer opbouwen, je moet het alleen zelf doen, ik heb er geen tijd voor" Het klopte daarna als een bus, kosten: niets. Ook dat was burenhulp. 

Laatste stukje antifouling verf onder kiel terwijl we al in kraan hangen.

Het opbouwen van de wingenerator en de radar doen we in het water. We halen ze er altijd af als we lange tijd van boord zijn en dat verlengt de levensduur aanzienlijk. Het controleren van de verstaging en het optuigen van de zeilen gebeurt ook in het water.