Taravai eiland - 28 april tot 4 mei

Het strand van Taravai Yacht Club

De ankerplaats bij het vrijwel verlaten dorpje op het eiland Taravai is prachtig. We liggen middenin het koraal en als we met de dinghy naar de kant gaan komen we op een wit zandstrand met kokospalmen. Met een glimlach heet het Yacht Club Taravai. Het is zo genoemd door Pierre en Lolo, een Frans stel wat hier besloot te blijven en nu een warm welkom heeft voor zeilers. De boot ligt nog wel voor de deur, al is hij een beetje roestig aan het worden. Ze verbouwen het een en ander en hebben varkentjes die wild rondlopen en af en toe in de diepvries belanden.

Echte scharrelvarkentjes

Een welkome aanvulling van de voorraad van menig zeiljacht. In het huis zijn drie gasten en met 4 boten komen er nog 15 mensen bij.  Onze vrienden van de Petit Prince zijn aangekomen en we liggen hier met de Manatai en Amasi, de Franse ecoboot.

Iedereen doet wat hij/zij wil en draagt bij aan het geheel zonder dat daar veel over gezegd wordt. We helpen met onderhoud rond het huis. We eten op het strand van wat ieder meeneemt. Roxy geeft iedere morgen yogales.

Rodrigo aan het werk

Rodrigo hakt met een manchete het pad open naar de top boven het dorpje en we lopen met z'n allen naar boven, wat een uitzicht! Guy en Franck speervissen op de enige eetbare vis die in de lagunes zwemt. Vooral Guy is er erg goed in. Ik probeer het ook een keer, maar de enige keer dat ik de eetbare vis zie schiet ik mis. Toch is het wel een belevenis, want het voelt heel anders dan zomaar snorkelen. Ik kan beter koken en dat wordt ook zeer gewaardeerd.

Uitzicht over de baai van Taravai

Het is 1 mei lang weekend en aan de andere kant van de kerk zijn de bewoners er met een gedeelte van hun familie voor het weekend.

De familie van Augustine, de jarige in de streepjes met fles

We lopen erheen op vrijdagmiddag om kennis te maken en worden gelijk uitgenodigd om te blijven. Het is verjaardagsfeest en er wordt gedronken en gegeten. Er is schildpad, iedereen vertelt gelijk dat het eigenlijk niet mag, maar soms mag het toch voor een feest. Het is de eerste keer dat we het proeven en het is heerlijk. Een kruising tussen entrecote en vis. Roel wordt eerbiedig aangesproken met Papi, hetgeen mij gelijk Mami maakt, waar ik iets minder blij mee ben. Ik schat Augustine, moeder, oma en tante van alle aanwezigen hier, toch 10 jaar ouder.

Laheina, Herenui en Tanavai, kleindochter en achterneefjes

Later kom ik erachter dat ze 10 jaar jonger is dan ik en in haar eentje 6 kinderen heeft opgevoed. De oudste is ruim 30 de jongste 15, wat een opgave! Twee jaar geleden heeft ze Marcel leren kennen en samen lijken ze het heel fijn te hebben.De gastvrijheid is geweldig, maar het lijkt er ook op dat zij alleen drinken en niet eten zolang wij er zijn, dus na de rijst en wat kip en de verjaardagstaart gaan we terug naar de boten. Mét een uitnodiging om zondag samen te eten, maar dan kunnen we wat meenemen.

De kerk gezien door de oude toegangspoort op het strand

De zondaglunch is heel gezellig. Naast de familie die we al kennen zijn er nu ook Hervé en Valerie met hun zoontje Ariki. Zij blijken naast Lolo en Pierre de enige vaste bewoners te zijn op het eiland. Ooit woonden hier honderden mensen, vandaar de forse kerk, nu nog slechts een handvol. Ze woonden eerst in Rikitea maar Hervé hield altijd al meer van Taravai.

Valerie&Hervé bij een gedeelte van het huis

Zijn opa liet hem zijn huisje na en het land eromheen en een aantal jaren geleden hebben ze de stap gezet om hier te gaan wonen. Valerie geeft Ariki zelf les en hun oudste zoon is nu in Papeete op Tahiti voor een aantal jaren middelbare school. Voor we vertrekken gaan we nog een keer bij hen op bezoek.

Hervé heeft avocado's voor ons gehaald en we krijgen ook nog allerlei fruit en groenten mee.

Een zandschilderij van Valérie

Valerie laat haar werk zien, ze maakt bijzondere schilderijen met zand wat van de Gambier eilanden komt. Allerlei kleuren heeft ze verzameld van helder wit tot bijna rood en de schilderijen zien er prachtig uit. Ze hebben zelf hun huisje gebouwd, watertanks voor (drink)water en zonnepanelen voor de energie. Het is een heerlijke plek om te wonen, maar ook afgelegen. Met een warm gevoel nemen we afscheid, of we stokbrood mee willen nemen als we nog eens terug komen.

We varen terug naar Rikitea om nog meer van het eiland Mangareva te zien. De wind is de afgelopen dagen toegenomen en bij Mangareva liggen we beter beschut. Lekker wandelweer!

Als je goed kijkt: de boten voor anker bij Taravai

Het eten: kokos, geit, krab, taro, rijst, saus en brood

De Familie en zeilers bij de zondagslunch

Macramé sieraden knopen op het strandbed

Samen vis in kokosmelk maken, alles vers!

Tiaré, konden we de geur maar meesturen.....