Florida Keys van Key West tot Marathon - januari 2023

De Florida Keys is een 182 kilometer lange staart met lage koraal eilanden onder aan Florida. Alle grotere eilanden van Miami tot Key West zijn met elkaar verbonden door 41 bruggen, waarvan de langste 10,5 kilometer is! Daarover loopt 4 baans Highway 1 die eindigt in Key West. Lange tijd zijn de eilanden alleen per boot bereikbaar geweest, een heel ander leven. Henri Flagler had al een spoorverbinding tussen Daytona en Miami gebouwd en droomde ervan om over de eilanden een spoorverbinding te bouwen. Volgens velen was dat onmogelijk. Toch kwam de spoorlijn gereed in 1912, het werd het achtste wereldwonder genoemd. Nu waren de eilanden toegankelijker voor een bevoorrecht publiek aan vakantiegangers. De Labourday orkaan in 1935 verwoestte de trein en gedeeltes van de spoorbaan, om nooit meer herbouwd te worden. In 1938 werd Highway nr 1 geopend, twee baans toentertijd en de eilanden waren nog grotendeels ongerept: koraal, mangroves, palmen en tropisch woud.

Key West was al lange tijd een marine basis, het Taylor Fort dateert uit 1850 en heeft tot na de tweede oorlog dienst gedaan. Een strategische positie in de Straat van Florida als vooruitgeschoven post van het vaste land van de Verenigde Staten. Het “Kleine Witte Huis” een mooi houten gebouw waar vroeger marine officieren woonden, werd later door verschillende presidenten gebruikt is als vakantie en werk verblijf. Na het Varkensbaai incident op Cuba en de daaropvolgende Missile crisis in 1962 was President Kennedy hier.

Wat een overgang is de aankomst in Key West! Alles straalt rijkdom uit: cafe’s, restaurants, souvenir winkels en juweliers langs de goed onderhouden straten vol vakantiegangers van de cruiseschepen. Buiten het centrum brede bomenrijke straten met prachtig gerestaureerde houten huizen van begin vorige eeuw. Vrijwel allemaal te huur als vakantiewoning. Hemmingway is ook hier een grote naam, zowel de bars waar hij aan de toog hing als zijn voormalige huis zijn toeristische trekpleisters. Voor een winkel om boodschappen te doen moeten we een paar kilometer lopen. Fausto’s heeft alles, ook hier een overdadige luxe, tegen vakantieprijzen dat wel. Een stukje brie van 150 gram kost makkelijk 21 dollar. Dat laten we dan maar liggen.

Key West is heerlijk om te lopen, het weer ook, rond de 24 °C, zonnig met een lichte wind. We gaan naar het Mel Fisher Maritime Museum. Mel en zijn familie hebben jaren gewerkt aan het opduiken van het wrak van de Spaanse Atocha. Het schip is vergaan in 1622 beladen met rijkdommen uit Zuid en Midden Amerika bestemd voor de Spaanse Kroon. Niemand wist waar het schip precies lag. Na 17 jaar hadden ze succes en de hoeveelheden geborgen goud, zilver en juwelen waren overweldigend. Het museum spreekt tot de verbeelding. Zo’n vloot had wel 28 schepen. Een gedeelte van de presentatie gaat over het slavenschip de Henrietta Marie wat voor de kust vergaan is. Het verleden van tot slaaf gemaakten is hier nooit ver weg, kan niet ongedaan gemaakt worden, maar wat was het vreselijk. Het is de directe keerzijde van alle rijkdommen die verscheept werden. We lopen langs het Little White house en Hemmingway House naar Fort Taylor. Aan het eind van de dag verzamelt iedereen zich op het Mallory plein om de zonsondergang te zien. Er zijn wat muzikanten, kunstenaars en handlezers die de boel opvrolijken. Wij zijn misschien verwend met zonsondergangen of met de sfeer elders, maar wij worden er niet echt warm van.

Er komt harde wind aan, de ankerplaats bij Key West staat niet bekend om zijn goede grond, dus we varen een stukje naar het noorden. Daar liggen we wel goed vast, maar het platte eilandje geeft geen bescherming tegen de wind. Een onrustige nacht, maar Tara heeft het weer goed doorstaan.

Door naar Marathon, de best beschutte plaats in de Florida Keys met een enorme binnenhaven waar we kunnen ankeren. Een van de buren zegt dat je Marathon makkelijk binnenkomt, maar moeilijk weggaat. Sticky bottom ;-) Er liggen honderden schepen: twee enorme velden met mooringballen, een aantal vaste ligplaatsen en dan een legertje geankerde schepen. Het is een prachtig weermoment om naar de Bahama’s te zeilen, maar we zijn niet klaar: dus het volgende dan maar.

Er trekt een koufront over en de temperatuur zakt naar dikke truien en veel wind. Dat is even wennen! Wij vinden de Florida Keys erg volgebouwd en druk, op luchtfoto’s zie je bijna alleen maar huizen en de grote weg. Oh, daar is een hoekje groen, het blijkt het Crane park te zijn.

Aangekocht door de familie Crane rond 1950 en tegen de gewoonte in om als eerste alles te kappen wat er op een kavel staat, hebben zij het woud en de mangroves laten staan. Een uniek stuk natuur met gemengd hardhout en palmen waar de Florida Palm en de endemische Key Palm groeit. Het is heerlijk om er te lopen. Het Crane huis uit 1954 oogt nog steeds modern, ruime lichte kamers op de eerste verdieping met een prachtig uitzicht over de Florida Baai. Op het terrein staat ook het nagebouwde huis uit 1890 van de eerste bewoner, de Bahamian George Adderly. Een totaal andere tijd. Hij viste sponzen, conch schelpdieren en maakte houtskool. Ze leefden van wat ze zelf verbouwden en wat George verkocht in Key West. Zijn twee dochtertjes overleden jong, een hard leven.

Het weer blijft tegen zitten, we pakken de fietsjes uit en verkennen de omgeving. Het fietspad loopt langs de snelweg, dat is minder. Ten zuiden van Marathon ligt nog een stuk van de oude 7-mile brug naar Pigeon Key waar we kunnen fietsen. Het is erg mooi met uitzichten over de Baai van Florida aan de binnenkant en de Straat van Florida aan de buitenkant. Sombrero strand is ook zo’n juweeltje wat publiek toegankelijk is gebleven door toedoen van een vooruitziende bewoner. Alle andere plaatsen langs de waterkant en de Sisterkreek zijn volgebouwd met enorme privé huizen en weelderige tuinen.

‘s Avonds is er live muziek in de Dockside bar, de kwaliteit van de muziek is wisselend maar de sfeer is er altijd uitstekend. Deb en Eric, die we ontmoet hebben in Cuba, zijn ook terug, gezellig. Zo glijden de dagen voorbij, er komt een weer opening, nee toch niet, maar dan, eindelijk, na ruim 2 weken varen we uit: Bahama’s hier komen we dan!

Rechte lijn 110 mijl, maar wel met een extra slag van 50 mijl om hoogte te winnen en de golfstroom op te zoeken. Daar eenmaal in gaat het gesmeerd en varen we in één lange slag naar Bimini om in te klaren. Gemiddelde snelheid rond de 7,5 knopen en na 22 uur varen we de haven binnen.

Lekker veel foto's dit keer: Key West:

Het gewone bootleven: de voetrail door Roel weer vakkundig gemaakt. Er ging iets mis met de aansluiting van de Panamese gastank, vol gas, maar niet voor ons! Natuurlijk gebeurt dat in het weekend, dus even snel een noodoplossing. Brood op de campingbrander, best goed gelukt!

Marathon: Adderly House in Crane Park en foto's uit het park

De Haven van Marathon en huizen aan Sister Kreek. Als dat je vakantie huis is en je speelgoedboot, hoe woon je dan de rest van het jaar? Het kan aardig te keer gaan hier door storm of orkaan en overal lagen boten op de kant en in de mangroves. Visbootje met 1600 pk erachter!

Fiets tocht over de Old 7 mile bridge, de nieuwe is links ervan te zien. Naar Pigeon Key, begin 1900 een werkkamp voor de arbeiders aan de spoorlijn, nu een pittoresk plaatsje met uitzicht op de Florida Baai. Sombrero strand, hat waaide flink daar.

Slecht weer in Marathon en een ongewenste én onverwachte bezoeker. Pelikaan. Onder zeil langs de Sombrero Vuurtoren, van verre te zien! surfen op de golfstroom en onze laatste nieuwe vlag van dit seizoen....