SY – TARA NL: Costa Alegre mét Covid

Deze etappe varen we langs de Costa Alegre, ook wel de Mexicaanse Riviera genoemd. Mooie bergen, gekleurde rotsen langs de kust en bijna overal lange stranden, palmen en af en toe een resort of enkele prachtige huizen. Er zijn veel ankerplaatsen, waarvan we de mooiste proberen uit te kiezen. Tenecatita Bay is een grote baai met prachtig strand en een ingang tot een lang mangrove-kanaal wat uitmondt in een lagune. We ankeren bij avond in een ankerveld met zo'n 20 boten. Daar zwemmen een moeder bultrug walvis en haar kalf langs. Moeder zwemt en ademt rustig en bedaard, maar het kalf heeft de kriebels en springt bij iedere ademhaling hoog op uit het water. Plons! Ondergaande zon op de achtergrond, wat een leven!

Om de mangrove in te gaan hebben we hoog water nodig: 's ochtends voor 7 uur ;-) niet ieders favoriete tijd. Maar het is de moeite waard! We hobbelen in het vroege ochtendlicht met opkomend tij over de zandbank bij de ingang met de dinghy. Het is een mooie tocht, zo'n 4 mijl naar binnen. Ik ben een beetje teleurgesteld over het aantal vogels, maar we zien wel veel mangrove krabbetjes heen en weer scharrelen op de wortels. De mangrove tunneltjes waar we doorvaren zijn ook erg mooi. Panga's komen ons tegemoet, terug van vissen in de lagune en zij scheuren door de nauwe kanaaltjes waar wij kruipen. Op de terugweg scheuren wij ook, een beetje Indiana Jones gevoel en met afgaand water halen we het net weer over de zandbank. Nog is het pas 10 uur in de ochtend, op naar Bahia de Navidad.

We ankeren in de grote baai bij Melaque en ontmoeten 6 zeilers die we kennen van eerder in de Zee van Cortez. Eindelijk weer wat gezelligheid! Gina en Kevin waren bij ons in La Paz toen Roel in het ziekenhuis lag in maart, ze zijn blij om Roel zo goed weer te zien. Het brengt veel herinneringen boven aan die weken, dankbaar dat het zo afgelopen is en voor de vriendschap. De lagune met Franse bakker moeten we helaas overslaan, de tijd begint aan ons te trekken. We moeten nog zóveel mijl dit jaar.

De volgende ankerplek, Bahia Carizal, is prachtig om te snorkelen, maar daar komt niet veel van. Roel voelt zich niet lekker, ik heb een blaasontsteking. Toch maar even prikken op covid. Roel is positief, en ik ook! Ik kan het bijna niet geloven die twee streepjes op de teststrip, na 2 jaar alles omzeild te hebben en steeds voorzichtig te zijn! We gaan terug rekenen en komen uit op de twee laatste dagen in Puerto Vallarte. Het zal toch niet zo zijn dat we in de rij voor de booster (de enige plek met veel mensen) covid opgelopen hebben? Hoe het ook zij, we hebben het en later blijkt dat we 2 van de 6 zeilers ook aangestoken hebben. Echt heel vervelend, maar gelukkig worden we er geen van allen erg ziek van. Het is wel uit met de pret van de uitstapjes en ontmoetingen, gewoon boot quarantaine.

Als Roel zich wat beter voelt varen we rustig verder, hier en daar voor anker tot we bij Acapulco eindelijk weer negatief testen. We gaan bij de klif duikers kijken in de avond. Jonge mannen die van een 40 meter hoge klif duiken in een smalle inham van de zee. Eerst klimmen ze uit zee naar boven, dan een zweefduik en plons, stoer hoor! Ook hier gunnen we ons niet veel tijd, na de was en boodschappen gaan we door. De wind laat het steeds afweten dus we varen heel veel op de motor, wat is dat vervelend! Gelukkig is er afleiding op het water. We zien iedere dag walvissen, dolfijnen en steeds meer schildpadden die lijken te dommelen op het water. Een enkele keer raakt er een de boot, boink! Die schildpad heeft misschien wel blauwe plek op zijn schild, ik hoop dat het geen hersenschudding is. Ook veel zeevogels houden ons gezelschap. Nog een paar nachtelijke ankerstops en we zijn in onze laatste Mexicaanse haven: Huatulco. Dit is vlak voor de beruchte golf van Tehantepec, waar kei harde winden uit de Golf van Mexico over het smalle stukje land razen wat Mexico verbindt met Guatemala. 19 dagen per maand windkracht 9 of meer. En niet voor een paar uurtjes, gewoon hele dagen!

We liggen hier een paar dagen en we zijn niet de enigen: nog 6 boten wachten er. Het voordeel van de Tehantepec wind is dat hij waait of niet waait, dus na een passage is er meestal een moment dat je over kan steken. Onze opening is zelfs lang, drie dagen en we we gaan in één keer door naar Puerto Quetzal in Guatemala.

De eerste uren maken we fantastische snelheden tot wel 11 knopen, wind en stroming werken samen, dat is kicken! Maar na 21 uur is de wind helemaal op en de rest van de reis varen we weer op de motor over een warme spiegelgladde zee. Guatemala hier komen we....

Foto's van onderweg

In Melaque zijn er veel Mexicaanse strandgasten. Grote families met eigen koelboxen en muziek.

In quarantine langs de kust

Luxe resort in Iztapa

Acapulco, hier met Juan Gabriel, wereldberoemde zanger (in Mexico)

Ik heb over de hele wereld gereisd om vrijheid te vinden. Het was een illusie. Ik heb mijn zoektocht afgebroken, de vrijheid bestaat in werkelijkheid in Acapulco. (Raam van en klein restaurantje)