woensdag 6 maart 2024

Alle wegen naar Miami - februari 2024

We scharrelen nog dagen verder in de ICW. Het weer blijft onrustig op zee en de afstanden zijn lastig in dagtrips te varen. Op de ICW gaat dat prima en we maken lange dagen om voortgang te maken. Hoogtepunten zijn twee zeildagen op het traject van de Indian River. Buiten stormt het maar hier is het goed te doen en we genieten van Tara onder zeil. We maken een wandel stop in Peck Lake, een mooi natuurgebied met een prachtig strand aan de Atlantische kant. Er vallen andere stukken op dan vorig jaar, zo vond ik Hobb Sound erg mooi.
Aan beide zijden oplopende oevers, aan de Atlantische kant enorme landgoederen met vaak prachtige huizen en smaakvol aangelegde tuinen, aan de andere kant een natuurgebied met kleine strandjes en veel groen. Na Hobb Sound is het afgelopen met de hoge bruggen, ze moeten de komende dagen alle 30 voor ons draaien, en dat doen ze op vaste tijden dus we liggen veel te wachten op de volgende opening. We varen de bebouwing in van Palm Beach, de overdadige huizen op kleine stukjes grond en dito snelle boten voor de deur beginnen te vervelen.
We blijven een dag in Palm Beach om rond te kijken, maar hij gaat verloren aan het bezoek aan de douane, we moeten hier persoonlijk onze bootpapieren laten zien op de cruiseterminal. Gelukkig is er wel een Traders Joe, onze favoriete winkel. We scoren Belgische Chocolade, lekker koffie en nog wat fijne extra’s voor onderweg. Na Palm Beach komt het stuk wat we nog niet gevaren hebben richting Fort Lauderdale. De “sloot” begint een beetje te benauwen. Het wordt steeds drukker en er zijn veel minder ankerplaatsen, soms in een kommetje omgeven door luxe huizen. We mogen daar niet aan wal, want alles is privé en de bewoners zien de boten liever gaan dan komen. In Fort Lauderdale varen we het laatste stukje ICW langs de Miracle Mile. Volgens de gids worden hier regelmatig million dollar huizen afgebroken om er nog grotere million dollar huizen neer te zetten. Er is inderdaad veel bouwactiviteit en de huizen zijn kolossaal. Wat een rijkdom wordt hier ten toon gespreid.

We hebben 330 zeemijl over de St Johns Rivier en de ICW gevaren en in totaal bijna 70 bruggen gehad, de helft hoog de andere helft moest voor ons draaien. We hebben 4 keer gemeen vastgezeten, vooral bij de doorgangen naar zee was het lastig door stroming en verschuivende zandplaten, maar we zijn er steeds zonder hulp van de sleepdienst weer afgekomen. Veel mensen hebben hier een jaarabonnement bij de sleepdienst, dan komen ze je gratis weer vlot trekken of ‘redden’ als je motorpech hebt. Dit is Jupiter Inlet, alleen voor mensen met met "lokale kennis".

Na 20 dagen gaan we eindelijk de zee op, zeilend voor de laatste etappe naar Miami. Wat is het fijn om weer een horizon te zien, zeker met de imposante skyline van Miami.

Soms van het mee en soms valt het tegen. Miami valt voor ons tegen. We ankeren middenin de stad vlakbij Miami Beach en het dinghy steigertje van de plaatselijke supermarkt. Maar er is nieuw beleid, het steigertje is weg en we mogen de dinghy maximaal 20 minuten aanmeren bij de Maritieme Politie. Overal hangen borden verboden aan te meren en verwijdering van de dinghy. Het beleid is vooral gericht tegen mensen die permanent op hun boot in de haven wonen, maar toeristen moeten het ook ontgelden. Het is tenen krommend om vlakbij al die leuke straten te liggen en niet van de boot te mogen. Een ligplaats in Miami is lastig te vinden, ze kosten 200 of 400 dollar per nacht en zelfs dan zijn ze zeer schaars. We vinden uiteindelijk een jachthaventje in Miami Zuid die een plek voor ons heeft. Bijna een uur rijden van Miami Beach, maar oké. We hebben een hele leuke dag met het bekijken van de Art Deco gebouwen en wandelen langs Ocean Drive, de boulevard bij het strand. Verschillende strand overgangen zijn afgezet en er is veel politie op straat.
Wat is hier toch aan de hand? In eerste instantie vinden we het opvallend leuk hoeveel jonge mensen er zijn, maar in de loop van de dag wordt de dans muziek opgedraaid en stijgt het alcohol percentage. Aan het tafeltje naast ons zitten 3 jonge vrouwen uit Pittsburg, ieder jaar komen ze 3 dagen naar Miami, morgen gaan ze weer terug, maar een hotelkamer hebben ze niet nodig want ze gaan de hele nacht feesten. De Uber chauffeur die ons terug rijdt zegt dat hij na negen uur echt niet meer rijdt: dronken mensen en ruzies. Het blijkt voorjaarsvakantie te zijn en Miami wordt overspoeld met studenten die uit hun dak willen gaan. Misschien maar goed dat we niet in het centrum liggen.

De volgende twee dagen staan de Everglades op het programma, maar bij de autoverhuur blijkt onze creditcard niet te werken. We krijgen het niet snel opgelost en de dagen sijpelen door onze vingers heen. We besluiten om het te laten voor wat het is, we gaan naar de Bahama’s. Miami was gewoon niet voor ons.

Foto's In Titusville ligt een alligator op het strand, zijn zusje ligt verscholen onder water, het oudste huis inTitusville



Cocoa Beach was heel aardig met een fijne French Bakery en vergane glorie. Het blauwe huis heeft een bijpassend hondenhok ;-) Evenwichtskunst van de aalscholver en de visarend doet zijn naam eer aan! en een bijzondere Ibis.






Rondom Fort Lauderdale. De jachten zijn enorm en er lijkt een wedstrijd gaande wie de meeste navigatie satellieten kwijt kan op de boot, soms zijn het net bloemkolen. Verschillende stijlen huizen en een indruk van Fort Lauderdale als Yachting Centre of the World op onze plotter.




Miami Beach, het interieur van het Winter Haven hotel, 11th Street Diner, een restaurant in twee oude treincoupe's  uit de jaren 30, de hal van Wolfsonian museum, detail van glas in lood raam "the Geneva Window" van Harry Clarke, de Botanische tuin met een Talipot Palm, we komen iedere keer nieuwe varianten tegen, een indrukwekkend Holocaust Monument, maar ik vind het dubbel gezien de omstandigheden in Gaza, hoe kan je dat nu doen als je dit meegemaakt hebt als volk?










Tientallen beachvolleybal velden tussen Ocean Drive en het strand. Onze laatste blik op Miami, een zeilwedstrijd tegen de skyline van Miami Centrum. 


donderdag 22 februari 2024

De zeiler wikt, het weer beschikt.... op weg naar Miami - februari 2024

Na het klussen gaan we met de auto een lang weekend naar Tante Louise in Tampa, de andere kant van Florida aan de baai van Mexico. Het is erg gezellig en eindelijk zonnig en warm weer. Strand wandelen, fietsen, zwemmen, lekker eten en kaarten. Een heerlijke mini vakantie, dank je wel Louise! 

Nu gaan we echt op pad. Bij het wegvaren in Green Cove Springs komt er witte rook uit de uitlaat, in sommige gevallen is dat een goed teken, als het uit onze uitlaat komt niet! Een paar test manoeuvres maken het duidelijk: de schroef is met een verkeerde stand van de bladen gemonteerd en de motor werkt hard maar voortgang hebben we niet. Goede raad is duur, in dit geval ook letterlijk.
Het marina personeel is enorm behulpzaam en haalt Tara tussendoor gelijk weer uit het water. Hangend in de banden blijkt inderdaad dat de kop een paar graden verkeerd gemonteerd is. Dat is ons ooit één keer eerder overkomen, 14 jaar geleden, de allereerste keer dat we deze schroef gemonteerd hebben.

Met een vertraging van 4 uur en ettelijke dollars lichter gaan we dan toch op weg naar Jacksonville. Het goede tij is al voorbij en tegen de avond komen we pas aan op de ligplaats pal in het centrum. Helaas zijn de loopbruggen afgesloten en kunnen we niet van boord, dus we genieten van Jacksonville bij nacht met de prachtig verlichte bruggen en gebouwen vanaf de boot.

Geen enkele aandrang om langer te blijven gaan we om 6 uur verder, nu hebben we al het tij mee: met 6 tot 8 knopen racen we de St Johns rivier af naar buiten. Er komt slecht weer aan dus het eerste traject langs de kust doen we weer over de Intra Coastal Waterway.  Hier is het nog een mooi schorren gebied met talloze vogels en een paar dolfijnen die ons tegemoet zwemmen. De rivier dolfijnen zijn schuw en ze komen nooit naar de boot zoals dat op zee wel gebeurt, toch maken ze ons blij. We ankeren bij Pine Island om op het volgende tij te wachten, maar het is er zo mooi dat we de nacht blijven. Onze eerste nacht voor anker, wat is het stil, wat is de zonsondergang mooi, en we zijn ons weer bewust van de stand van de maan. Kortom, we zijn weer onderweg.

St Augustine is de volgende stop, een erg leuk “oud” stadje en vorig jaar hebben we er al uitgebreid over geschreven. Onze pub maatjes uit Green Cove Springs komen een biertje drinken, hemelsbreed is het nog geen half uur rijden. De twee en halve dag daarna komt een groot front over met storm en regen, geen weer om verder te trekken maar wel om ons kluslijstje “voor regendagen” erbij te pakken. We installeren een nieuwe grill brander in de oven. Het kost ons ruim een dag, maar we zijn apetrots als alles weer keurig gemonteerd en gecontroleerd is en goed functioneert. Dat vieren we met grill gerechten!

In de Intra Coastal Waterway zijn er een paar doorgangen waar je de zee op kunt, dat willen we graag want dat schiet lekker op. De wind waait morgen uit het noorden, 10 tot 15 knopen ook goed. In de gids staat bij St Augustine: “Vraag lokaal advies” dus we bellen de zeesleepdienst die dit kan geven. Geen goed weer om het banken gebied in de ingang over te steken, alle wind van noord tot oost is slecht voor de St Augustine inlet. We hebben even moeite om het te accepteren, we hebben best wel ervaring met stroming en golven, toch? Hij legt het nog even uit. “Als er een schip in nood is kunnen we het niet eens binnen krijgen, we halen alleen de bemanning eraf.” Weer is goede raad duur, alleen deze keer figuurlijk. We nemen onze verantwoordelijkheid en gaan binnendoor verder tot er ergens een andere doorgang wel toegankelijk is.

Dit is stuk van de ICW is met veel super grote recreatiehuizen links en rechts en goed opletten in het smalle vaarwater, de mijlen rijgen zich aaneen. Het is net donker als we eindelijk in Daytona aankomen en we hebben een onrustige nacht voor anker vlakbij de brug door wind, tij en boten dichtbij.

Ook hier is een “mooi weer” doorgang, maar het scheepsweerbericht geeft voor de rest van de week gevaarlijke condities in de golfstroom en in ieder geval de komende dagen nog een zeegang van rond de twee meter aan de kust, daar hebben we geen zin in. We blijven dus nog even in “de sloot” zoals de ICW ook wel genoemd wordt.

Foto's van de kust bij Tampa. Koningsstern, strandlopertje, strandvondsten: een degenkrab (verwant aan de spinnen) zee-egels, enorme schelp van een mosselachtige en wat is dat lange ding? Ik dacht een skelet van een zeeslang, maar het is een eier"doos"van een Whelk (Busycon Carica een Wulk ?) Een streng kan wel een meter lang zijn en ieder schijfje bevbat 20 tot 100 eieren! Een wondertje om te zien. Het Pjnellas trail is een oude spoorlijn, nu fiets en wandelpad, erg leuk om te doen. Op de drukste punten zijn er fietsbruggen over de weg. De laatste dag naar het schelpen strand van Pass-a-Grille. Louise kent alle stranden op het duimpje en wij genieten mee.








Naast de haven van Green Cove Springs staat een oude brandstoftank uit het spaceshuttle programma. Waarom hier? Geen idee, het is een reserve tank, maar wél indrukwekkend. Zoek Roel op de foto en je krijgt een indruk van der omvang.


Het eerste hulpteam bij schroef problemen, de extra handen zijn nodig om de schroef er goed op te krijgen.

Jacksonville bij avond/nacht. Het is een zeehaven met containerterminals, overslaghavens en cruiseschepen. Met 8 knopen van Tara moest deze er toch moeite voor doen om voorbij te komen



Pablo Creek bridge, het kan hier erg spoken met stroming, maar wij treffen hem bijna op doortij. Een Bigua Aalscholver, de allermooiste vind ik van alle aalscholvers. Het is een echt vogel paradijs en ew treffen ook de prachtige witte pelikaan. 




De ICW is echt prachtig hier! 's middags en de zonsondergang.

Het doet tropisch aan hier, de loofbomen zijn  nog kaal maar de palmen en bladhoudende bomen geven het een groen aanzicht. We varen langs palmenstrandjes, maar de harde noordenwind is erg koud, dus in volle winteruitrusting inclusief warmteondergoed. Beter hier dan op zee, zeggen we dan maar. 



De Allenhurst brug in het kanaaltje tussen Mosquito Lagoon en Indian River, uit de wind is het heerlijk weer.