maandag 29 mei 2017

Aankomst in Fiji - 29 mei

Aankomst 29 mei 10.30 – 1118 mijl gevaren  in iets minder dan 9 dagen 
Zonnig, water- en buitentemperatuur 28,9 º C

We zeilen een heerlijke laatste nacht. Ik zit buiten in mijn t-shirt, we hebben een mooie wind en zeilen met 6 tot 7 mijl per uur over bijna glad water. Na de donkere nachten van nieuwe maan komt aan het begin van de avond het eerste streepje weer boven de horizon uit. Het blijft maar een paar uur, maar toch geeft het een licht gevoel. Roel rolt tijdens zijn wacht (0.00 – 03.00) de genua helemaal weg, anders gaan we te hard. Net na zonsopgang varen we op de motor de Navula pas door het lagoon van Nadi in. We zitten in de windschaduw van Vitu Levu en het is al flink warm aan het worden. Maar we zijn er, het is goed gegaan!
Om 10.30 arriveren we bij de marina om in te klaren. Of we even aan de quarantaine boei willen gaan liggen, we zijn nummer 3 in de rij. We gaan gelijk over op Fiji tijd en dan bedoel ik niet dat we onze horloges moeten verzetten, maar dat de tijd hier een andere indeling heeft. We gniffelen om een Zwitserse boot die ons tamelijk hard voorbij gevaren is, om voor ons in de rij te liggen en op een dwingende manier contact zoekt met de marina, wat steeds niet lukt omdat ze elkaar niet zo goed verstaan. Als wij oproepen krijgen we eigenlijk direct contact. De Zwitser er gelijk achteraan, maar hij is nu toch nummer 4 in de rij. Hoe lang dat allemaal gaat duren? Hij krijgt een wat onduidelijk antwoord, want de tijd loopt hier nu eenmaal niet lineair. 

De tijd tussendoor gebruiken we om op te ruimen en een beetje aan te komen. 
De Health Officer komt langszij, of er iemand dood gegaan is tijdens is de reis? Nee, gelukkig niet! Ook niet ziek geweest? Nee? Dat is dan 160 Fiji$ (65€) voor het Health Certificate, de andere officials komen later.
Maar dan is het lunch tijd (duurt 2 uur) en dan komt er ook nog een tanker binnen met 21 man aan boord en die gaat voor. Om 3 uur mogen we eindelijk naar de quarantaine steiger. Het personeel van de marina komt ons verwelkomen, een van de mannen heeft een gitaar en we worden enthousiast toegezongen. Dát maakt een dag toch weer helemaal goed.






Dan komen de 4 officials aan boord (2 van immigration, 1 biosecurity en 1 customs), uiterst correct en met bergen papier en formulieren. We zijn er wel even mee bezig om alles in te vullen en op te zoeken. Ons scheepsstempel wordt zeer op prijs gesteld en Roel stempelt wat af. Bio Security opent de koelkast en wil de voorraad zien, maar we mogen alles houden en het extra flesje wijn lijkt geen probleem te zijn. Hij vraagt niet verder en wij laten het ook zo. Dan naar de ligplaats en de formaliteiten op het havenkantoor. Of we ook nog even 190 Fiji $ afrekenen voor de biosecurity verklaring en volgens mij hebben we het einde van het formaliteiten afrekenen nog niet gehad.

We hebben nog net puf om de zonnetent over de kuip te spannen voor het donker wordt en Roel wil graag van de boot af. In het barretje van de marina gaan we zitten met uitzicht op de zonsondergang over het lagoon onder de palmboom en rieten dakje. Wow daar zitten we dan! We lopen Belgische zeilers tegen het lijf die we in Frans Polynesië voor het laatst gezien hebben, erg leuk om bij te praten. Ook mede zeilers van de passage komen even langs om ervaringen uit te wisselen. Maar de luikjes gaan bijna dicht, we gaan terug naar de boot. Het stikt hier van de vliegende kakkerlakken, dus het eerste wat ik doe is alle horren en ramen dicht, welkom in de tropen ;-) Roel zegt net dat hij om 6.00 op gaat staan, verstandig want dan is het nog koel.

Eerst maar eens een nacht ongestoord slapen, dat lijkt me nu toch zo lekker!

zondag 28 mei 2017

Resort op zee - 28 mei

Oversteeek Opua NZ – Vitu Levu Fiji – 98 mijl nog te gaan.
Middagpositie 28 mei 19º 23' Zuid 176º 40' Oost, etmaal 100 mijl. Watertemperatuur 28,3 º C
Koers over grond 0º, snelheid 4,3 mijl per uur
Wind 10 knopen, zeegang 0,5 meter uit Oost
Zeilvoering grootzeil & genua sind 08.00 vanmrgen

De hele nacht op de motor gevaren. Behalve wind en harde regen om de buien heen is het glad en donker op zee, maar we hebben wel een prachtige sterrenhemel. We komen weer in de bewoonde wereld en we hebben visserschepen op de route. Het is erg diep hier, maar op bepaalde plekken zit er een (oude) vulkaan piek onder het water, een zogenaamde seamount. Daaromheen zit vis, want er zijn wervelingen om de berg heen en daardoor extra voedsel en diertjes dichter aan de oppervlakte. En waar vis is, zijn vissers!
De tweede visser ziet mij eerder dan ik hem en hij roept op via de VHF, dus alle tijd om uit te wijken. Op de radar is hij goed te zien en dan is ook de afstand te bepalen. We komen weer in gebieden waar lokale schepen geen AIS uitzenden en dus niet te zien zijn op de plotter. Opletten dus en regematig de radar aan! Op de foto van het radarbeeld (straks als we aan de wal zijn ;-) is Tara het middelpunt en de visser het vlekje rechts onder, dus al schuin achter ons. De grote vlek is een zware bui die mooi langs ons heen gaat.
De vis vindt ons helaas nog niet interessant, we blijven hoopvol en proberen iedere keer een andere kunstvis. Midden op de dag bijten ze meestal niet, maar om een uur of 5 gaat de hengel weer uit.

Aan het eind van mijn 2e wacht om 06.00 is er wind en kunnen we hijsen. De wind is mondjes maat, maar zeilen is en blijft heerlijk. Het is dat er geen palmbomen op dek staan, maar het voelt als een resort op zee. Lekker vers gebakken brood, lezen, afspeellijsten maken, klusjes doen en zometeen een zeedouche om af te koelen & dan happy hour. Weliswaar nog zonder tropische cocktail maar wel hapjes met zalm & diner met eendenborst, we gaan de goede kant op. Morgen hopen we aan te komen op Vitu Levu.

Nog 1 aflevering te gaan...

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zaterdag 27 mei 2017

Bikini uit de kast!

Oversteeek Opua NZ – Vitu Levu Fiji – 180 mijl nog te gaan.
Middagpositie 27 mei 20º 59' Zuid 176º 08' Oost, etmaal 100 mijl. Watertemperatuur 27,2 º C
Koers over grond 015º, snelheid 4,4 mijl per uur
Wind 5 knopen variabel, zeegang 0,5 meter uit Oost
Zeilvoering geen, op de motor sinds gisteravond 20.00

Strakblauwe hemel vandaag en lekker weer: bikini en zwembroek! Zeilers zijn alleen net boeren, altijd klagen over het weer: we missen de wind om te zeilen. Dus varen we op de motor, lang leve de motor! Zo kunnen we gelijk de nieuwe autopilot uitproberen en hij doet het fantastisch. De autopilot werkt op stroom en stuurt precies de koers die je ingeeft. Onze prachtige windvaan stuurt op de wind (en leeft van de wind) en kan veel beter zeilen. De autopilot is een handig ding als er geen wind is of om even te sturen als we bijvoorbeeld iets aan dek moeten doen. Nu kunnen we kiezen uit vier "man/vrouw"om te sturen en dat maakt het weer iets veiliger.

We gooien de hengel uit, maar geen vis vandaag. Wel om de boot, ze springen uit het water en er omheen zijn voor het eerst veel vogels, daar wordt duidelijk gejaagd. Ik hoop dat ze ook in ons kunstvisje willen happen, maar we moeten nog even geduld hebben. Aan de vogels kunnen we wel zien dat we dichter bij land komen. Dan maar klusjes doen en alle natte spullen drogen. De plastic "deur" in de buiskap gaat de kast in, de zonneschermen op de ramen om de buiskap, lekker het wordt weer zomer. De watermaker loopt 3,5 uur en dan zijn beide tanks weer helemaal vol, lekker water, lekker douchen!

We hebben onze bestemming om in te klaren in Fiji aangepast en varen naar Vuda Marina op de zuidwest punt van het hoofdeiland Vitu Levu. Ons oorspronelijke plan was verder door te varen naar het noordelijke eiland Vanua Levu, maar dit komt beter uit wat de koers betreft. Het tweede argument is nog veel belangrijker: dan kunnen we nog een paar dagen opvaren met de Unwind voordat onze wegen scheiden. Zij gaan via Vanuatu richting Indonesië en wij naar het noorden. We spreken ze iedere dag even via de radio en we verheugen ons erop om elkaar weer te zien.
We zijn aan het aftellen, nog twee dagen varen....

Wordt vervolgd!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

vrijdag 26 mei 2017

tegenwind - 26 mei

Tegenwind en regen vannacht en vandaag uit noordoost, hoog aan de wind gevaren en slecht geslapen door al het gebonk en geslinger. Veel reef erin reef eruit om de wind bij te houden en scherper te kunnen varen en nog gaan we de "verkeerde" kant op, teveel naar het westen. Vanmiddag om 5 uur kwam een grote zwarte wolkenband over met veel regen en wind (front). Uit voorzorg hebben we vlak daarvoor de genua al ingerold, want er zit een klein scheurtje in, dus dat gaat goed. Daarna komt de wind uit het westen, nog even geprobeerd te zeilen, maar de wind lijkt op voor vandaag. De zeegang is erg verward, dus ook op de motor rollen we aardig. We zijn zelfs vergeten te schrijven om 12.00 dus de positie van 21.00: 22 00' Zuid 175 57' Oost, koers 4 graden 4,5 mijl per uur. Verder alles goed, alleen moe dus we hopen op een goede nacht.
Het zonnige puntje van vandaag: de watertemperatuur is 26,2 gr.
wordt vervolgd

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

donderdag 25 mei 2017

Rustige dag - 25 mei

Oversteeek Opua – Fiji – 450 mijl nog te gaan.
Middagpositie 24 mei 23º 59' Zuid 176º 28' Oost, etmaal 148 mijl. Watertemperatuur 25,9 º C
Koers over grond 345º Snelheid gemiddeld 5 mijl per uur
Wind 18 knopen uit ONO, zeegang 3 meter uit NO
Zeilvoering 2x gereefd grootzeil + 2x gereefde genua

Gisteravond was het nog niet donker of de wind nam toe en lekker pittig ook. Grote donkere wolken om ons heen waar veel wind uit lijkt te komen en dat is al een paar avonden achter elkaar zo. Dus maar weer een extra rif in het voorzeil. We proberen zo hoog mogelijk aan de wind te zeilen voor zover de zeegang en de wind dat toelaten. Het lukt aardig. In de morgen neemt de wind weer wat af maar draait helaas ook een beetje naar oost noord oost. Aan de wind hobbelen we over de golven heen. De punt krijgt bij iedere golf een douche en soms komt het water tot achterop het schip, dus nog steeds alle ramen dicht.

Gisteren al wat verteld over de weersystemen. Wat ons in het begin vooral verbaasde, was dat de weersystemen op het zuidelijke halfrond in de verste verte niet lijkt op die op het noordelijk halfrond. Wat daarin een grote rol speelt is dat Antarctica 10 maal zo groot is als de Noordpool, dat er veel meer water dan land is en dat de weersystemen rond Antarctica grootendeels vrij spel hebben. Opgeteld betekent dat dat bijna alle depressies op Antarctica ontstaan en zich als het even kan in noordoostelijke richting bewegen. Met veelal winden uit het zuid westen, al draaien die winden natuurlijk voor ons net andersom om de depressie heen. Ach depressie uit het zuidwesten en veelal zuidwesten winden klinkt wel heel bekend. En weer is een mix van een patroon en chaos en de weermannetjes zijn alleen verantwoordelijk voor het eerste!

Verder weinig nieuws, geen vogels meer om de boot, schepen niet gezien sinds we uit Nieuw Zeeland vertrokken. Oh, toch iets nieuws: Roel heeft de olifantsmail uit de mailbox met behulp van Jim van Sailmail. Het ligt aan Tara. Iets in de aparatuur stoort het ontvangen. Jim kon zien dat het het verzenden wel goed gaat, dan ligt het vrijwel altijd aan iets op de boot zelf. Dus alles uit en dan zenden en ontvangen, en het werkt! Later moeten we nog een keer precies uitzoeken wat de storing veroorzaakt, zal wel een van de nieuwe apparaten zijn, maar voor nu werkt het.
Gistermiddag ook Niels en Margret gesproken over de zender. Zij hebben matig weer gehad in Fiji tot nu toe, maar waren aangekomen in de Yasawa's aan de westkant. Ze liggen in het beroemde "Blue Lagoon" e- waar ooit de film is opgenomen – en hadden eindelijk het zonnige lagoon gevoel. Vandaag gaan ze bij de mantaroggen snorkelen. Het is fijn om even bij te praten en een andere stem te horen. Fiji klinkt opeens erg leuk, daar willen we ook naar toe! Nog even doorzeilen, dus dat gaan we doen.

Wordt vervolgd!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

woensdag 24 mei 2017

Over de helft!

Oversteeek Opua – Fiji – 600 mijl nog te gaan, over de helft!
Middagpositie 24 mei 26º 30' Zuid 176º 15' Oost, etmaal 148 mijl. Watertemperatuur 23,8 º C
Koers over grond 0º Snelheid nu 6,5, gemiddeld 6
Wind 18 knopen uit O, zeegang 2,5 meter uit NO
Zeilvoering 2x gereefd grootzeil + 1x gereefde genua (sinds vanmorgen)

Een pittige nacht is het, veel wind en zeegang, maar wel super goed gevaren. We hebben de koers iets ruimer genomen, zodat we toch goed kunnen slapen. Later moeten we dat weer inalen, maar er komt rustger weer. Vanmorgen lekker de genua er weer op en terug naar onze oude koers. We varen heerlijk, zonnetje, strakblauwe lucht met hier en daar een grote witte wolk. Roel zit al in zijn blote bast, het is snel warmer aan het worden.

We zijn over de helft en daarmee de ''squash zone'' voorbij. Dat betekent ook dat we het potentieel zware weer gehad hebben. Dat ontstaat doordat de grote depressies vanaf Antarctica niet over het warme Australie kunnen en ook niet over het hoge Nieuw Zeeland. Ze duiken er tussendoor en botsen dan frontaal op de weersystemen in de tropen met alle gevolgen van dien.

Omdat het nu iets rustiger is, schenken we even aandacht aan wat klusjes. Zo ruiken we diesel en we schrikken als we de bakskist met eten leeghalen en daaronder een paar liter diesel klotst. We zijn uren in de weer op onze schommelende boot om het ergste weg te halen, het loopt namelijk onder de vloer ook naar andere vakken. Gelukkig heeft Roel in Auckland een klein impelller pompje gekocht wat je in de boormachine zet. Twee slangen eraan en het pomt diesel, water of wat je maar wilt van hier naar daar en vooral voor boten van onder naar boven. Hij vond het toen een grappig ding, maar het is een uitkomst op dit onvoorziene moment. Dan het vloerdeel eruit en jawel hoor een van de bouten van het mangat lekt behoorlijk. Daar kunnen we nu niets permanents aan doen, gelukkig lijkt de epoxy putty voor noodreparaties (een soort kneedspul wat alles aan alles plakt en keihard wordt in 1 minuut) het euvel voor dit moment op te lossen.

Het zeilersleven lijkt verdacht veel op het gewone leven en wie denkt dat we altijd vakantie hebben heeft een iets te rooskleurig beeld. De koffie staat klaar op het achterdek, even in de zon genieten van buiten. We kunnen weer even verder.

Wordt vervolgd!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dinsdag 23 mei 2017

De striptease is begonnen - 23 mei

Oversteeek Opua – Fiji – 735 mijl nog te gaan
Middagpositie 23 mei 28º 48' Zuid 175º 53' Oost, etmaal 149 mijl. Watertemperatuur 22,4 º C
Koers over grond 10º Snelheid nu 6,5, gemiddeld 6+
Wind 20 knopen uit O, zeegang 2 meter uit NO
Zeilvoering 2x gereefd grootzeil + kotter (sinds 20.00 uur gisteravond)

Het is een heerlijke zeildag vandaag. Zonnetje erbij, het water is staalblauw en de witte koppen steken mooi af. Is het gemakkelijk? Niet echt als ik eerlijk ben. We varen zo'n 60-70 graden aan de wind en de golven maken het aardig hobbelig. Er komt veel water over, dus alles zit potdicht op de kajuitopening onder de buiskap na. Maar we maken goede voortgang en de boot kan het prima hebben, dus wij bewegen mee. We 'bezuinigen' op alles wat je weg kunt laten: uitgebreid koken, broodbakken, douchen en dus ook een kort blog. Roel kan nog steeds lezen, daar ben ik wel jaloers op moet ik zeggen. Ik luister naar muziek in mijn uren zonder wacht, ook wel fijn hoor. Het wordt al aardig warmer, vannacht bleef de dikke trui uit en vandaag overdag ook de warme onderkleding, de striptease is begonnen ;-)

Er vliegen regelmatig twee pijlstormvogels om de boot en vandaag een met een witte buik, maar ik kon niet goed zien welke vogel het was. Een albatros? Zouden ze ons volgen? Het geeft toch een gevoel van gezelschap. Verder niets te zien dan water.
Gisterenavond trok de wind behoorlijk aan en hebben we in plaats van de genua de kotter uitgerold. Een veel kleiner zeil waardoor de boot rustiger ligt, in snelheid maakt het niet eens veel uit. En vannacht heb ik mij twee uur bezig gehouden om de weermails binnen te halen, dus mijn nachtwacht schoot lekker op. Het lijkt erop dat iedereen aan het zeilen is én met de kortegolf radio berichten wil ontvangen en versturen, dus ik moest lang wachten tot er een vrij gaatje kwam. Maar het is weer gelukt. De komende dagen blijft het windkracht 5 á 6, uit oost, dus dat is gunstig. De modellen zijn het eens geworden over donderdag, ook fijn, we houden wind uit het oosten en pas vlak bij Fiji een beetje wind tegen of zelfs helemaal geen wind meer.

Er trekt weer even een bui langs, we scheuren met bijna 8 knopen door het water, maar als er dan een golf dwarsligt geeft het ook een behoorlijk klap. We hebben ook de eerste lekkages al gehad, het hoort er gewoon bij. Niets ernstigs allemaal, kleine dingen, het lijstje "te doen" voor Fiji is al weer gemaakt, als we het niet opschrijven ben je het zo weer vergeten, tot je de volgende keer op zee bent.

Wordt vervolgd!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

maandag 22 mei 2017

Een olifant in de mailbox - 22 mei

Oversteeek Opua – Fiji – 885 mijl nog te gaan
Middagpositie 22 mei 31º07' Zuid 175º14' Oost, etmaal 142 mijl. Watertemperatuur 21,3 º C
Koers over grond pal N Snelheid nu 7 knopen per uur, gemiddeld 6+ Wind rond de 20 knopen uit NO Zeegang een meter uit NO

De wind is wat naar het noordoosten gedraaid dus we varen hoger aan de wind. Gelukkig is de zeegang aanzienlijk minder, zodat we goede voortgang maken en het niet al te oncomfortabel is aan boord. De boot maakt een helling van tussen de 10 en 20 graden, te doen maar alles wat je doet kost inspanning. Halve wind is aanzienlijk prettiger! Sara de windvaan doet het weer uitstekend, er is geen boot te zien in de verre omtrek, alleen een zwarte pijlstormvogel houdt ons gezelschap en scheert met gemak over de golven op de termiek. Het is zwaar bewolkt, dus ook geen zon of opbrengst van de zonnepanelen. De windgenerator laat zich van zijn goede kant zien en vangt veel op, maar na 48 uur raken we toch in de min en staat de kleine generator een uur aan. Vanavond eten we pasta salade met gerookte mullet (vergelijkbaar met makreel) die we nog net voor vertrek konden inslaan.

Tot zover het huishoudelijk front. Wat ons bezig heeft gehouden de afgelopen uren is een olifant in onze maibox. Waar je al geen last van kan hebben op zee. Via onze korte band zender (zoals gebruikt wordt door zendamateurs) kunnen we verbinding maken met een speciale postbus voor zeilers (sailmail), ieder bitje wordt door de ether naar onze boordradio gestuurd en hier weer aan elkaar geknoopt tot woorden en zinnen. Dit gaat zeer langzaam, vergelijkbaar met het computermodum wat Roel had van de Erasmus Universiteit in 1978. Per week krijgen we 90 minuten zendtijd om te verbinden met de servers van de Sailmail. Die servers staan overigens over de hele wereld en afhankelijk van je positie en welke zender op dat moment het sterkst is kies je de zender. Wij gebruiken nu Darawank in Australië

Via de sailmail kan ik het blog versturen (5k) en kunnen we korte berichten verzenden en ontvangen, maar vooral weersinformatie. En we hebben een fout gemaakt met het instellen van de te ontvangen weerberichten. Het is een enorme mail geworden van bijna 40 k, een soort olifant in onze mailbox. Ik probeer hem aan zijn slurf door de zender te sleuren en Roel aan zijn staart, geen beweging in te krijgen. Zendtijden lopen op tot 25 minuten en meer, we verbreken de verbinding. Iedere dag komt er zo'n olifant binnen, gelukkig voor ons blijft alleen de laatste zitten. Snel het abonnement stopgezet, maar die ene zit erin. Even zijn we bang dat het beest alle mailtjes verstopt, maar gelukkig blijft hij achterin zitten en de nieuwe mailtjes komen binnen bij ons. We vragen nog maar hele kleine bestanden op, want we willen graag de hele week weer ontvangen. Nu maar hopen dat die olifant zich koest houdt!

De wind verwachting van vandaag lijkt gelukkig nog op die van gisteren voor vandaag. Dus dat is stabiel. Alleen zijn de modellen verdeeld over wat er rond donderdag gaat gebeuren. Model 1 zegt tegenwind en een front passage, model 2 denkt nog dat we ruime wind houden en later tegenwind. Even zitten rekenen, maar de omweg naar het Minerva reef zit er niet in voor ons zonder echt aan te sturen op forse tegenwind. We gaan dus rechtstreeks naar Fiji en hopen het zo te kunnen timen dat het laag boven ons langstrekt en wij dan weer met de west- of zuidwestelijke stroming verder naar het noorden kunnen. Dat is nu de theorie, we gaan zien hoe het uitpakt.

Vooralsog zeilen we heerlijk, ik zie zelfs een zonnetje en is alles goed aan boord.
Wordt vervolgd!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zondag 21 mei 2017

Oversteek Nieuw Zeeland - Fiji de kop is eraf! 21 mei

Oversteeek Nieuw Zeeland – Fiji 1140 mijl, vertrek 20 mei 13.15 uit Opua.
Middagpositie 21 mei 33º17' Zuid 174º29' Oost, etmaal van 23 uur met 136 mijl. De watertemperatuur staat alweer boven de 20ºC dus 2º meer dan in Opua.


Om 12.00 wordt er getoeterd en geroepen, de eerste boten varen uit, de helft van de wachtende boten blijft achter in afwachting van een nog beter (lees rustiger) weer window. Het blijft een lastige afweging. Wij denken dat dit voor ons en goed weerplaatje is en in de laatste vier weken hebben we nog geen perfect plaatje gezien. Het blijft natuurlijk afwachten wat er onderweg aan weer komt, we gaan het zien. Als de systemen zich een beetje aan de voorspelling houden verwachten we een goede oversteek.
We maken rustig onze dingen af voor we uitvaren. Er gaan zo'n 20 boten richting het noorden, maar de meesten zien we al niet meer als we de Bay uitvaren. Het is een ruige start. Voor de middag wordt bij Cape Brett 35 knopen wind voorspeld (windkracht 7) met uitschieters naar 45 (9). We weten het, maar intussen "vergeten" we toch ons zeilpak aan te trekken. De zee herinnert ons er gauw aan dat 40 knopen wind water doet stuiven. Snel iets aangeschoten, want we kunnen gelijk reven als we uit de beschutting van Russel varen. Na een paar mijl gaat het voorzeil helemaal in want we hotse klotsen op de golven al kanten op. Gelukkig is de snelheid en richting van de boot goed, we hebben de wind bakstag achter, dat is ook fijn. Zonder voorzeil en met 3 reven in het grootzeil maken we de eerste 18 uur 100 mijl, dat is nog eens een vliegende start. De hele nacht stormt het flink door, maar in de ochtend wordt het minder en 's middags zijn alle reven eruit en hebben we de genua een stuk uitgerold om de snelheid er lekker in te houden.

We hebben er toch voor gekozen om met deze wind uit te varen omdat de verwachting is dat hij in de loop van de nacht al afneemt. Het vertrek een dag uitstellen bijvoorbeeld betekent veel rustiger weer, maar dan ben je niet ver genoeg van Nieuw Zeeland als het volgende lage druk gebied eraan komt. Dus we zoeken steeds naar een route en timing die de beste combinatie geeft van goed weer op de goede plek. Om onze weersinformatie tijdens de oversteek te vebeteren hebben we een abonnement op Predict Wind genomen, nieuwe dingen leren. We geven dagelijks onze positie door en het programma mailt dan de weersinformatie en de beste route op basis van hun rekenmodellen. Weer houdt zich daar niet altijd aan, maar het geeft beter inzicht om onze beslissingen te kunnen nemen tijdens de tocht. Het is wel grappig om te merken hoe verschillend Roel en ik daarin zijn. Ik vind het een aanwinst, Roel heeft geen inzicht in hoe ze tot hun route komen en vindt het nog moeilijk om zich daaraan over te geven. De tijd zal het leren en de beslissing wat te doen blijft natuurlijk toch aan boord genomen.

We moeten er echt weer even inkomen. Ik breek tijdens mijn eerste nachtwacht bijna mijn benen als ik blijf haken achter mijn lifelijn, oh ja die was er ook nog. De golven staan dwars op de boot, dus we rollen van de ene naar de andere kant, alles rammelt en doet binnen. Waar moesten de handdoekjes ook al weer tussen? Er valt niets uit, dus de routine is er nog wel, maar moet even afgestoft worden en dit weer zorgt voor een spoed opfriscursus. Thee zetten is een echte uitdaging met het kokende water, maar eten opwarmen gaat prima. Dankzij mijn zelfverzonnen cocktail van 1 primatour en 1 paracetamol om de 6 uur ben ik niet beroerd geweest, dat is toch wel erg fijn. Ook het slapen gaat verbazingwekkend goed gezien het weer en de rollende koers. Kortom, de kop is eraf.

Het hele gebeuren houdt ons de eerste 24 uur zo bezig dat we geen moment tijd hebben om na te denken over ons vertrek. Dag Nieuw Zeeland, wat hebben we het fijn gehad hier!
En nu zijn we onderweg, dus gaan we vooruitkijken naar Fiji.
Wordt vervolgd!

PS. Als je onbeperkt internet hebt is Predict wind er ook in een gratis versie om naar het weer te kijken, je kunt dan geen route laten maken. Ze geven vier verschillende modellen, 2 gebaseerd op het Europese weermodel (gribfiles) en 2 op de Amerikaanse. Als ze alle 4 hetzelfde beeld geven is er een stabiele situatie, wat je ziet is waarschijnlijk ook wat er komt. Hoe meer ze verschillen, hoe onzekerder het weer.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zaterdag 20 mei 2017

Het grote wachten in de Bay of Islands 13 april - 20 mei

Eerst het goede nieuws: de watermaker doet het, pfff. Er was een solenoid schakeling verkeerd om gemonteerd door de leverancier, dus dat viel mee, op het werk na van demonteren en omzetten. Daarna blijkt er nog een drieweg kraan verkeerd te staan, maar tátátá: dan is het zover: een glaasje mooi helder Cuvée TARA spuit uit de slang. Het smaakt naar niets en dat is precies de bedoeling. Prijs per liter rekenen we nog maar niet uit, we hopen dat het membraan 5 jaar meegaat en dan kunnen we altijd nog eens rekenen.
Ook al liggen we niet op de beste plek in Mimiwhangata baai om water te maken (te ondiep water) toch laten we de watermaker een paar uur draaien, het vuile filter nemen we op de koop toe. Met een tank vol Tara water varen we straks naar Opua. We liggen drie dagen in Mimiwhangata, het blijkt een mooi natuurgebied om te wandelen. Halve dag klussen halve dag naar buiten. Op een van de ochtenden maakt Roel me om 7.00 wakker er zijn wel 20 dolfijnen in de baai, ook een gezinnetje met een jong. Ze blijven bijna een uur om ons heen om te foerageren. Het jong maakt af en toe rare sprongen en laat zich met een klap weer vallen, het is kostelijk om naar te kijken.
De Bay of Islands is onverminderd mooi, maar daar komen we niet echt voor. We liggen hier om uit te klaren. De Unwind ligt er ook nog , Sharron komt uit Whangarei en we hebben weer een fijn weekend samen. We denken nog dat we alle tijd hebben....
 Het eerste weer venster komt te vroeg, wij zijn nog niet helemaal klaar. De Unwind wel en zij vertrekken voor een prachtige oversteek naar Fiji. Een paar dagen later zijn wij ook gereed om te vertrekken, maar het weer niet meer. Eerst een laag uit de Tasmanzee. Daarna broeit er van alles in het noorden, want het water is nog te warm. Zo rond de 30 graden blijkt een goede temperatuur voor de geboorte van cyclonen en ook al zegt de kalender dat het seizoen voorbij is de realiteit is anders. We krijgen eerst Donna die via Vanuatu langs Nieuw-Caledonië naar Nieuw Zeeland komt. Officieel heet ze dan geen cycloon meer, maar lekker weer om te gaan zeilen brengt ze zeker niet mee. Daarna krijgen we Ella, zij blijft wel in het noorden, maar dagen lang houdt ze het weer in beweging. Deze week hebben we weer een laag uit de Tasmanzee wat overkomt, maar gelukkig is het weer patroon rondom Fiji stabieler aan het worden.
De positieve keerzijde van al het wachten is dat we nog vier heerlijke weekenden zeilen in Bay met mooi weer. Polly en David komen een dag meezeilen. Dat stond al een tijd op hun verlanglijst en het is een pittige wind maar een leuke dag zeilen. We worden opgenomen in de Russel Boating Club met op de zondagen een traditioneel roast diner en life muziek door de leden. We zijn er met verschillende wachtende boten en het is erg gezellig.
Als we de week daarna nog niet weg zijn komt Sharron met haar ouders en we brengen een bezoek een de Waitangi Treaty grounds waar op 6 februari 1840 een overeenkomst opgesteld en getekend is door zowel Maori chiefs als Engelse officials over het samen leven in Nieuw Zeeland. Het document bleek later op verschillende manieren te interpreteren,en heeft niet voorkomen dat veel Maori gemeenschappen hun land kwijt raakten. De laatste decennia wordt dat waar mogelijk wel enigszins recht getrokken, maar de verschillen blijven groot. Het museum geeft een goed inzicht in hoe verschillend de culturen waren, individueel eigenschap ten opzichte van groepseigendom van bijvoorbeeld land leidde tot veel onbegrip. De Maori chiefs dachten dat het een overeenkomst was op basis van gelijkheid. De Engelsen lijken meer op eigenbelang gericht te zijn. Zeker in later jaren is er veel land niet vrijwillig overgegaan in Engels eigendom. Een fijne middag met Maori voorstelling en een gids die vertelt van zijn voorouders die woonden in Waitangi.
Nog een week wachten? Dan gaan we nog een dagje naar Whangarei, want René en Pauline van de Bounty zijn aangekomen uit Nederland, we hebben een gezellige avond bij Sharron met z’n vijven. Het is heerlijk om bij te praten en de foto’s van het eerste kleinkind te zien. We struinen nog even door onze favoriete winkels: de loodgieter, de watersport winkel en de Pak and Save.
Nog langer wachten? Mijn oude Elna naaimachine maakt overuren met aanpassingen aan de bimini en nieuwe schaduwdoek zijkanten. We lakken, poetsen en ruimen op. Roel installeert een nieuwe autopilot en automatische bilgepompen. We klussen rustig door en vandaag hoorde ik Roel zeggen dat zijn lijst leeg is! Dat heb ik geloof ik nog nooit eerder gehoord. We zijn er dan ook wel klaar mee, letterlijk in figuurlijk. Als we nog een week wachten moet het winter dekbed erop!
Ons verlengde visum is inmiddels verlopen en het kostte nog heel wat moeite, telefoongesprekken en koerierspost om dat weer recht te trekken. Ik hoop dat het allemaal gelukt is want voor we de uitslag krijgen zijn we al lang en breed op zee. In de Marine liggen nog zo’n 40 boten te wachten en wij zijn niet de enigen met dit probleem. Ik vermijd inmiddels de internet lounge van de marina, er heerst een zenuwachtige energie van mensen die staren naar windverwachtingen en discussie voeren over al dan niet vertrekken..
Het lijkt dat er morgen een goede mogelijkheid is om te vertrekken, we hebben customs al laten weten dat we uit komen klaren, maar eerst nog een keer naar het weer kijken…
Dat was dus vals alarm, weer een front wat er aan komt, customs voor de tweede keer afgebeld nu. Pfff. We hebben er echt even de pé in en besluiten een lange wandeling te maken. Uitwaaien en even van de boot af. Het werkt en opgeruimd komen we weer aan boord.
De volgende dag maken we een nog langere wandeling, maar nu lijkt het toch op de laatste dag. Maar eerste weer de laatste plaatjes vroeg in de morgen. Het licht gaat op groen: vandaag, zaterdag 20 mei gaan we naar customs. Dit keer zonder afspraak, maar de beslissing is genomen. Als alle systemen zich aan hun voorspelling houden hebben we een goed window. Maar iedere dag halen we nieuwe weersinformatie binnen om de route aan te kunnen passen.

We gaan ervoor, Fiji here we come!

sorry weinig foto's maar ik heb nu geen tijd meer... komen later als we in Fiji zijn ;-)

woensdag 17 mei 2017

Tiritiri Matangi & terug naar Whangarei 11 maart - 17 april

De Hauraki golf ligt beschut tussen de kust van het Noordereiland, het Coromandel Schiereiland en de Little en Great Barrier eilanden. Op een steenworp afstand van Auckland bevinden zich tal van eilanden en eilandjes. Na een half uur varen bij je al bij Rangitoto. In ons geval duurt het bijna anderhalf uur want we boksen op tegen een flinke oostenwind en hebben tij tegen. Er wordt zwaar weer voorspeld van ex cycloon Debbie en wij gaan schuilen in Islington Baai. De baai ligt tussen het 600 jaar oude vulkaan eiland Rangitoto en het veel oudere zustereiland Motutapu. Dat laatste werd al bewoond door Maori toen Rangitoto ontstond. Zwaar weer wordt het en tussen de buien door lopen we over het prachtige maar desolate Rangitoto. Na 600 jaar groeien er weer bomen, maar het merendeel is onherbergzaam zwart lava rots. Motutapu kan geen grote contrast bieden, liefelijk glooiend grasland met hier en daar een boerderij en veel vogels. Op grote schaal zijn hier door vrijwilligers nieuwe bomen aangeplant in de hoop dat er in de loop van de tijd weer bossen groeien en nog meer vogels komen.
Het is echt herfst aan het worden, vroeger donker, vochtige nachten en het weer doet mee. Na de storm varen we met zon naar Oneroa Baai op Waiheke, het is een soort afscheidsrondje. We maken een kustwandeling en zien hoeveel schade de storm heeft aangericht, stukken van het pad zijn naar beneden gespoeld en later horen we dat in Auckland en de Bay of Plenty heel veel schade is door overstromingen. De laatste cappucino bij onze stam(koffie)kroeg Feniche krijgen we van het huis, met de beste wensen voor een goede vaart. We horen hier bijna thuis.

Hoogtepunt van deze tocht is een bezoek aan het eiland Tiritiri Matangi, wat we samen met Niels en Margret van de Unwind doen. Helemaal ongedierte vrij en actief beheert door DOC (Staatsbosbeheer) en een grote groep vrijwiligers. Het grasland is in de loop van de tijd aangeplant en ziet er weer uit als bos. Uit heel Nieuw Zeeland zijn bedreigde vogelsoorten naar het eiland gebracht en die hebben het goed naar hun zin. Overdag delen we het eiland met zo'n 50 wandelaars die met de Ferry komen, al zie je die eigenlijk nauwelijks meer dan 2 kilometer van het bezoekerscentrum. 's Avonds hebben we het eiland vrijwel voor onszelf. En daar maken we goed gebruik van om op zoek te gaan naar de kiwi's. De eerst avond horen we ze wel maar vinden we ze niet. Wel lopen we een tuatara tegen het lijf die aan de rand van het pad scharrelt. Hij lijkt op een kruising tussen een krokodilletje en een draakje, met over de volle lengte van zijn rug rechtopstaande stekels. De tuatara die wij zien is zo'n 30 cm lang kop tot einde staart, maar ze kunnen ruim 3x groter worden. Het zijn een soort prehistorische dieren die ook al leefden toen er nog dinosaurussen waren. Ze kunnen 100 jaar oud worden en hun eieren doen er een jaar over om uit te komen. Op het vasteland een prooi voor ratten, maar hier met succes weer uitgezet. Als hij ons in de gaten krijgt scharrelt hij weg tussen het gras in de berm. Verderop zijn onderzoekers van de Universiteit van Auckland reuzen weta's aan het zoeken om te tellen. Een uniek Nieuw Zeelands ongewerveld insect wat eerst alleen nog voorkwam op Little Barrier Eiland en nu hier uitgezet is om het leefgebied te verbreden. Het schijnt het grootste insect ter wereld te zijn. Het lijf is tot 10 cm groot met 10 of 11 schalen overelkaar geschoven, met poten en antennes erbij indrukwekkend. De weta leeft vooral 's nachts en als je op hem schijnt met een lamp blijft hij doodstil zitten. Moeilijk te bestuderen vertelt de onderzoekster, maar hier zit hij voor ons te poseren.

Overdag maken we lange wandelingen en genieten van de vogels die we alleen kennen uit de boekjes: stichbird, rood gekruinde parakeet, sadleback en de grappige takahe. De laatste is een grote dikke vogel, een beetje een blauw/groene kip. Aan zijn omvang en gescharrel te zien kost het geen moeite om te bedenken waarom hij bijna uitgestorven was, lekker in de pan denk ik zo. Het gezang op het eiland geeft een indruk hoe Nieuw Zeeland geweest is voor er mensen kwamen. De paden en boardwalks maken het makkelijk om er volop van te genieten. Voor sommige vogels zijn nectarvoederplaatsen gemaakt, de vogels vliegen af en aan. De tweede avond gaan we weer op kiwi speurtocht, we weten nu beter waar we moeten zijn. Als we een pad afkomen bij een kruising met de weg zien we haar (of hem): de kleine gespikkelde kiwi. Karakteristiek port ze links en rechts met haar lange gevoelige snavel in de hummus op zoek naar wormen. Als ze ons in de gaten krijgt kruipt ze in een afwateringsbuis. We blijven doodstil staan en ja hoor daar komt ze er weer uit. Kiwi's kunnen fantastisch ruiken en horen, maar erg slecht zien en ze loopt bijna over Niels' voeten. Maar dan ruikt ze onraad en weg is ze, het bos in. Margret en ik zijn helemaal in de wolken: onze eerste kiwi in het wild. Niels moet er om lachen, zoveel opwinding, maar dat geeft niets. Later vinden we op eigen kracht een reuze weta en twee tuatara's en vlak bij de dinghy zien we nóg een Kiwi. Onze avond kan niet meer stuk.
Onderweg leggen we aan bij een paar kleine eilanden om te wandelen en varen daarna door naar Kawau Eiland. De invloedrijke politicus Sir George Grey heeft het eiland in 1862 gekocht en er zijn buitenhuis laten bouwen. Het ligt prachtig aan een beschutte baai, witte houten veranda, een heerlijk huis om in te wonen. Het is nu museum, maar wij wonen met onze Tara toch maar op een steenworp afstand van zijn prachtige onderkomen. We voelen ons bevoorrecht hier zo rond te varen.






De tijd begint te dringen, we zijn nog niet klaar voor de oversteek, dus we zetten koers naar Whangarei. In Urquhart Baai aan de ingang van de Hatea rivier beproef ik mijn geluk, net voor de sluiting van het jacobsschelpen seizoen duik ik naar de bodem voor ons voorgerecht. Ze moeten een bepaalde grootte hebben voor je ze mee mag nemen en op de bodem zagen ze er groter uit, want Roel z'n meetlat stuurt zeker de helft weer terug in het water, voor het volgende seizoen. We smullen van de vangst, dat is zeker.

In Whangarei komt Steve weer aan boord voor een paar klussen. Wat kan hij goed meubelmaken! We hebben nog lijsten vol met klussen die niet af zijn, maar het grootste plezier (en werk!) hebben we aan het inbouwen van onze nieuwe watermaker. We hebben de stap gezet. Het is een groot ding, maar hij maakt dan ook 60 liter drinkwater per uur, terwijl hij per liter veel minder stroom verbruikt dan onze vorige watermaker. We offeren een bakskist op voor de pompunit (26kg) en het 1,2 meter lange membraan krijgt een plekje onder een lange plank. Roel doet dagen lang loodgietersyoga in de kastjes onder het keukenblok om alle filters, aansluitingen, terugslagkleppen en nog veel meer met elkaar te verbinden. De rivier is te vuil om ook maar 1 liter buitenwater erdoor te laten lopen dus we moeten geduld hebben tot we uitvaren. Nu we meer water kunnen maken komt er ook een buitendouche op de achterspiegel: wat een luxe! Dat is echt een aanwinst, zelfs het aanlsuiten gaat in één keer goed.

Van een andere aanwinst hebben we ook gelijk profijt. We proberen de wintertent uit als ex cycloon Cook overtrekt, het hoost dagen lang, maar wij zitten buiten in de kuip droog en ook de koudere avonden beletten ons niet buiten te eten in het sfeervolle Townbassin.

Onze dagen in Whangarei zijn geteld. Dat betekent afscheid nemen. Met de Unwind maken we een afscheidsdiner voor Sharron, Darren, Karen, Veronica en Hans, de vrienden die we hier gemaakt hebben en waar we zoveel leuke avonden en dagen mee doorgebracht hebben. Het wordt een 1 april diner en we hebben veel plezier samen, incluis 1 april coktails. Drie chefs, een 7 gangen diner en een kleding wissel maken het compleet.
Mo en de sportklas zijn jaloers op ons, maar we mogen altijd terugkomen om te trainen. We hebben nu zelfs een boksset aan boord om onderweg de fitness op peil te houden. We gaan lunchen bij David en Polly op Little Earth en we planten daar een Kowhai boompje. Het was zo fijn daar dat we graag iets achter laten wat verder groeit in onze naam. Ook voor de bijen op de Hideout van Phil en Naylene komt een boompje, de honing van onze vrienden gaat mee aan boord. Zelfs de mensen in de winkels wensen ons een goede reis, ze zullen de omzet node missen.
De laatste dagen gaan we op en neer naar de Pak'n Save. Met hoog water kunnen we de grote boodchappenkarren tot bijna naast de boot rijden. Met zeker 4 maanden eten en drinken aan boord varen we dan tweede paassdag weg. De bootbemanningen die we kennen zwaaien ons uit, de prachtige brug draait voor ons en ik heb het er even moeilijk mee. Whangarei voelt als thuis in Nieuw Zeeland.


Om het gevoel van ons af te schudden besluiten we na Breamhead een paar uur door te varen de nacht in naar Mimiwhangata Baai. We weten niet hoe snel we de wollen mutsen en handschoenen moeten zoeken als de zon eenmaal weg is, maar het zeilt heerlijk en alles doet het. Nou ja alles, de watermaker doet vreemd en er komt geen water uit. Dat wordt weer knutselen voorspel ik.



















maandag 15 mei 2017

Whaganui kanotocht 1 maart - 10 maart

Lia heeft ook een gastblog geschreven over onze kanotocht over de Wanganui River:

Alleen de tocht er naar toe is al is een plezierige dag. Sharron uit Whangarei komt ons ophalen en met z'n vieren gaan we op pad. Rijden, of beter gezegd meerijden door het ruime rustige en groene landschap, geen verkeersdrukte, is zelfs ontspannend. De puntige met grasachtig begroeide heuvels laten zien dat we vulkanisch gebied doorrijden. We komen door 2 Nationale Parken Tongariro en Whanganui. We zien in de verte Mount Doom uit de Lord of the Rings films, maar gelukkig is vandaag alles rustig daar.

Jacomine ontdekt dat we vrijwel langs het Otorohanga Kiwi House komen en toevallig op het tijdstip dat ze gevoerd gaan worden! Deze typisch Nieuw Zeelandse nachtdieren zie je nooit, dus die kans pakken we natuurlijk. We zien niet alleen de Kiwi's, maar ook de bijzondere Kea en andere unieke vogels. Al met al vergeten we de tijd, maar 'no worries', het is nog lang niet donker! Ook alle boodschappen voor onze tocht ( 3x ontbijt, 3x lunch, 2x diner, koffie, water etc. ) slaan we zonder haast in, als we met zijn vieren een supermarkt doorzoeken. We gaan heerlijk uit eten en drinken vast een glaasje op de goede afloop. Eenmaal in het donker in onze motelkamer, komen er toch wel wat zorgjes. Ha ha, Jacomine wil morgen goed voorbereid de kano in en denkt dat het helpt enige instructievideo's te gaan bekijken! Met een beker thee kruipen Sharron en ik links en rechts naast haar om op de I pad mee te kijken! Roel gelooft het wel en dat blijkt heel verstandig! Wij zien voornamelijk woelige, zelfs wild bruisende stroomversnellingen en daarbij een bijna schreeuwende man die adviezen geeft over wat je wel en beslist niet moet doen! Alleen al het lawaai van de rivier werkt enigszins op de zenuwen. Ik besluit heel gauw om mijn hoofd onder de dekens te steken, morgen immers vroeg op.

Gelukkig allemaal prima, zonder nachtmerries, liggen tukken in de donkere stille nacht.


's Ochtends blijkt dat mijn ergonomisch verantwoord gevormde rugzak, niet past in de droogtonnen die wij van de organisatie krijgen. Haha dat weet ik dan weer voor de volgende keer: gewoon alles in een plastic zak proppen. Proppen, daar zijn Roel en Jacomine heel handig in! Het lukt ze om een geweldige hoeveelheid spullen zoals slaapzakken, pannetjes, zaklamp maar vooral eten en drinken in die waterdichte tonnen te krijgen! En die gaan nog heel wat keren open en vooral weer dicht! Want Het Zou Kunnen dat alles nat wordt! ! Die boten zien er behoorlijk groot uit: moet ik die in beweging krijgen?

Om mij heen zie ik vooral jonge mannen die er zin in hebben hoor! Zelf heb ik nog enige twijfels, maar ik kan niet meer terug dus doe best wel enthousiast!

Na uurtje in de bus met aanhanger - het gebied wordt steeds ruiger, geen mens te bekennen - komen we dan daadwerkelijk bij de Wanganui rivier en kunnen de boten aan de oever gelegd worden en onze tonnen met riemen vastgezet . Instappen dan maar? ! Nee, nee, nog even geduld! Daar komt iemand met papieren in de hand aanzetten. Verdomd het lijkt die vent van de instructievideo wel! En jawel hij blijkt een lijst met zo'n 30 punten te moeten afvinken voordat hij ons mag laten gaan! Zijn platte Engels versta ik maar half, maar ik begrijp dat wij een aantal pittige watervalletjes tegemoet gaan die onze aandacht vragen. Wij moeten bijvoorbeeld, daar en daar, letten op een grote uitstekende steen die we dan links moeten passeren, ALS we die zien, want soms zie je hem niet! ! EN we moeten op de V 's Letten in het water. IN de V varen als die met de punt van je af ligt en anders links of rechts er om heen als de V met de punt naar je toe is, snap je!


Vol goede moed stappen wij in. Jacomine is mijn stuurvrouw en ik doe voorin mijn best. Het water is bepaald niet kalm in het begin. Na een beetje geklungel begrijp ik dat je zo'n peddel als een spade (ik werk wel eens in de tuin) verticaal in het water moet zetten! ! Ja ja ik heb het door! Maar toch nog niet helemaal! Onze boot maakt knap vaak een pirouette. Ra, ra hoe komt dat ? Ik vind dat niet erg, zolang wij maar niet omslaan! Maar Jacomine is dat heel snel zat, zij wil vooruit! Bovendien staat er 6 á 7 uur kanoën voor deze dag, dat is serieus niet niks! Bij de eerste plek waar we makkelijk kunnen aanleggen gaan we plaatsen ruilen en ontdekken we wat de beste teams zijn. Roel en ik blijken in de kano een uitstekend koppel, hoeveel hij moest bijsturen kan je voorin gelukkig niet zien! En Jacomine en Sharon heb ik maar een keer een pirouette zien maken :)

Uiteindelijk was het geweldig om te doen en viel het allemaal reuze mee. Al heel snel is het de omgeving die zo'n indruk maakt dat je ondanks de inspanning als vanzelf ontspannen raakt.

Lia


De rivier heeft zoveel verhalen. We komen langs Maori nederzettingen van weleer, rotsen waar de krijgers hun uitkijkpost hadden en vijandige kano's konden aanvallen. De hut waar we slapen is genoemd naar John Coull 'ontdekkers' en mannen die het gebied in kaart hebben gebracht. Het gedeelte waar wij kanoën heeft hoge steile wanden waar de rivier een weg geslepen heeft in de rotsen, stroomopwaarts konkelt de rivier door landbouwland. We komen langs de “Bridge to Nowhere” (de brug nergens heen). De brug vertelt het verhaal van soldaten die teruggekeerd waren uit de eerste wereldoorlog en een stuk land kregen. In dit geval in het vrijwel onbegaanbare gebied rondom de Whanganui rivier. Ze maakten touwbruggen om voorraden te halen en heen weer te gaan, maar keer op keer werd de brug verwoest door het water. Tegen de tijd dat er eindelijk een brug gebouwd werd (de kosten van het transport waren hoger dan de bouwkosten) woonde er al bijna niemand meer. De laatste bewoner werd een paar jaar later gedwongen zijn land te verlaten toen het national park werd. We lopen over de brug die letterlijk van niets naar niemand gaat. Onderweg zien we nog wel enkele werktuigen en naambordjes. Herinneringen aan de mensen die geprobeerd hebben hier met veel moeite een bestaan op te bouwen.


De laatste avond van onze tocht op de Whanganui slapen we in Tieke Kainga, een bijzondere hut. De hut staat op hetzelfde terrein als de Marae ( gemeenschapshuis) van de Maori familie die hier thuishoort en de beheerder is ook van deze familie. Als alle slapers gearriveerd zijn krijgen we een welkomstceremonie in Maori stijl in de buitenruimte voor de Marae. Het is een leerzame ervaring over de etiquette en de betekenis van de ceremonie. Er ligt veel nadruk op het vaststellen van de bedoeling van de bezoekende groep, vreedzaam of oorlog? Wij komen vreedzaam, wat op zich al bijzonder is met zoveel nationaliteiten waaronder Joods en Palestijns. Na afloop bezoeken we de Marae met afbeeldingen van de familie en voorouders. Alle onderdelen van het gebouw, de ruimte voor de Marae en de gebeeldhouwde paal ernaast hebben betekenis. Voor de iwi (familie) die er thuishoort vertellen ze de verhalen over de voorouders en de legenden van de Maori sinds ze in Nieuw Zeeland aangekomen zijn. Met de beheerder lopen we naar boven waar een wirwar van paden is, aan het oog ontrokken als je op de rivier bent, waardoor de Maori's zich snel konden verplaatsen. Bij de steile rotsen hingen touwladders naar beneden om in de kano's te komen of op te halen als er ongewenst bezoek kwam. Aan de overkant van de rivier staan hoge populieren, zij zijn meegebracht door een missionaris die gerespecteerd werd door de Maori's. Waarschijnlijk respecteerde hij ook de stammen die er woonden want ze hebben er vele jaren samen gewoond. De bomen vormen nu een onderdeel van de verhalen van de rivier.


Op de terugweg naar Auckland slapen we bij de Waitomo Grotten en de nachtelijk wandeling in één van de gloeiworm grotten maakt het een geweldige uitsmijter van de tocht. Gloeiwormen zijn eigenlijk kleine larven die een soort hangende spinnenragdraadjes maken en zich voeden met mugjes en vliegjes die daarin vliegen. Om hen aan te trekken gloeien ze op als er een luchtstroom is, hoe hongeriger ze zijn hoe harder ze gloeien. De wandeling gaat door een open lucht gedeelte van de grot met varens en allerlei bomen en klimplanten. De lucht is helder met veel sterren en soms weet je niet of je naar de gloeiwormen kijkt of naar de sterren. Intussen ruist de rivier langs de stenen en door de watervallen. Door het donker ben ik me veel meer bewust van de andere zintuigen, wat bijdraagt aan de indringende ervaring.

Lia brengen we naar het vliegveld, afscheid na een heerlijke vakantie samen, tot in Nederland! Sharron brengt ons terug naar de boot, tot later in Whangarei! Daarna gaan we met goede moed verder met onze klussen. We studeren op een nieuwe watermaker, installeren een nieuwe windgenerator en radar en tal van kleinere projecten waarmee ik jullie niet zal vervelen. Het duurt in ieder geval lang voor we toekomen aan projecten die iets nieuws toevoegen aan Tara, vooralsnog zijn we vooral aan het vervangen. Dat geeft een wat gemengd gevoel, als je klaar bent met de klus, ben je arm én blij maar je ziet er niets meer van. Wat er was is er nog steeds maar nu doet het weer mee. De windgenerator heeft geluk, we krijgen regen en harde wind: hij kan gelijk laten zien wat hij kan, de accu's weer vol!

We hangen ons plastic frontje in de buiskap en dat blijkt een fantastische aanwinst te zijn in dit slechte weer, we kunnen nog steeds buiten zitten. Ik noem het grappend onze serre en dat geeft zo'n ruim gevoel al is het maar een mini plekje. Als je niet kan lachen om de kleine dingen, zie je de grote ook niet, toch? We gaan lekker weer een paar dagen zeilen in de Hauraki golf op weg terug naar Whangarei.