Roel
Jacomine
Mijn eerste zeil ervaring was een zeilkamp in 1974 op het Veerse Meer met mijn Middelbare School klas. Daarna op verschillende zeilboten meegevaren en in 1976 een eerste gestencild verslag gelezen van een wereldomzeilend echtpaar. Dat leek me geweldig om te doen.
Zeilhistorie
Vanaf 1980 zeilen we samen op het binnenwater van het Hollands Diep, Zeeland en IJsselmeer met de Haaibaai, een 24 voet houten knikspant van der Stadt, en timeshare boot met studievriend Alfred en zijn vader. In 1986 kopen we onze eerste boot, de Moani, een Jaguar 27. Onze twee kinderen zijn daar als baby aan boord gekomen voor weekenden en zeilvakanties in Zeeland. Het is een klus om gezin, banen, huis en boot gaande te houden. We zoeken een nieuwe time share partner en ontmoeten zo Nico en Alexa en hun kinderen. Met hen delen we 20 jaar lang met veel plezier de "Walvis". Eerst een Jaguar 30, daarna een Dehler 38 en later een nieuwe Bavaria 39. Langzaam breiden we ons zeilgebied uit en groeit de ervaring. De Belgische kust, Normandië, de eerste oversteken naar Oost en Zuid Engeland. Een mijlpaal is de tocht naar Denemarken via het Kielerkanaal in 1997. Het is de eerste overnacht tocht en een heel nieuw vaargebied. Met de Dehler doen we ook mee aan zomer- en winterwedstrijden op de Grevelingen. In 2004 varen we de Collin Archer Memorial Race van Lauwersoog naar Larvik in Noorwegen. Het wordt onze eerste stormtocht met windkracht 8 voor de Deense kust, we leren er veel van en komen heelhuids aan. Nico en Alexa lossen ons af in Kopenhagen en de vakanties daarna delen we de lange afstanden waardoor ons gezamenlijke vaargebied aanzienlijk vergroot wordt. We maken tochten naar Denemarken, Bretagne, Engeland en Schotland. Met de komst van Tara in 2010 eindigt de time share met Nico en Alexa. Ook onze volwassen kinderen zeilen niet meer mee en het is echt wennen om zonder hen de lange oversteken te varen, we zijn verwend geraakt met extra bemanning. Oefentochten met Tara laten zien wat we aan moeten passen voor onze wereldreis en het vervolg is te lezen in de blogs.
Sara
ons derde bemanningslid is de windvaan Sara. Zij stuurt de boot bijna alle uren dat we varen, zonder elektriciteit want zij werkt op windkracht. Zoals een andere zeiler opmerkte: Ze is geruisloos, zeurt niet, is nooit chagrijnig, eet niets en doet haar werk: kortom een ideaal bemanningslid! Ze is gevoelig en volgt de wind op de voet. Het enige wat wij hoeven te doen is zorgen dat er niet te veel zeil op staat en de hoek ten opzichte van de wind zo ingesteld is dat ze de goede kant op vaart. Het filmpje laat zien dat het werkt, maar het mechanisme blijft een wondertje.
Wij hebben een windpilot pacific achterop gemonteerd.
voor meer info zie: www.windpilot.com
Ray
In Nieuw Zeeland is ons vierde bemanningslid aan boord gekomen, een Auto Pilot van Ray Marine. Met de windvaan is het slecht op de motor varen en in zeil manoeuvres komen we soms een hand te kort, Ray vult dat feilloos aan. Hij werkt op elektriciteit kan slecht zeilen maar op de motor is het ideaal: hij doet precies wat je vraagt en vaart de koers die je instelt. We hebben in Japan en langs de Alaskaanse kust veel motoruren gemaakt en Ray was een uitkomst. Ook als een van ons geblesseerd is zorgt Ray ervoor dat we met 1 persoon toch zeilwissels kunnen doen.
 |
| Bij the Needles, Solent. |
Jacomine
Mijn eerste zeil ervaring was een zeilkamp in 1974 op het Veerse Meer met mijn Middelbare School klas. Daarna op verschillende zeilboten meegevaren en in 1976 een eerste gestencild verslag gelezen van een wereldomzeilend echtpaar. Dat leek me geweldig om te doen.
Zeilhistorie
Vanaf 1980 zeilen we samen op het binnenwater van het Hollands Diep, Zeeland en IJsselmeer met de Haaibaai, een 24 voet houten knikspant van der Stadt, en timeshare boot met studievriend Alfred en zijn vader. In 1986 kopen we onze eerste boot, de Moani, een Jaguar 27. Onze twee kinderen zijn daar als baby aan boord gekomen voor weekenden en zeilvakanties in Zeeland. Het is een klus om gezin, banen, huis en boot gaande te houden. We zoeken een nieuwe time share partner en ontmoeten zo Nico en Alexa en hun kinderen. Met hen delen we 20 jaar lang met veel plezier de "Walvis". Eerst een Jaguar 30, daarna een Dehler 38 en later een nieuwe Bavaria 39. Langzaam breiden we ons zeilgebied uit en groeit de ervaring. De Belgische kust, Normandië, de eerste oversteken naar Oost en Zuid Engeland. Een mijlpaal is de tocht naar Denemarken via het Kielerkanaal in 1997. Het is de eerste overnacht tocht en een heel nieuw vaargebied. Met de Dehler doen we ook mee aan zomer- en winterwedstrijden op de Grevelingen. In 2004 varen we de Collin Archer Memorial Race van Lauwersoog naar Larvik in Noorwegen. Het wordt onze eerste stormtocht met windkracht 8 voor de Deense kust, we leren er veel van en komen heelhuids aan. Nico en Alexa lossen ons af in Kopenhagen en de vakanties daarna delen we de lange afstanden waardoor ons gezamenlijke vaargebied aanzienlijk vergroot wordt. We maken tochten naar Denemarken, Bretagne, Engeland en Schotland. Met de komst van Tara in 2010 eindigt de time share met Nico en Alexa. Ook onze volwassen kinderen zeilen niet meer mee en het is echt wennen om zonder hen de lange oversteken te varen, we zijn verwend geraakt met extra bemanning. Oefentochten met Tara laten zien wat we aan moeten passen voor onze wereldreis en het vervolg is te lezen in de blogs.
ons derde bemanningslid is de windvaan Sara. Zij stuurt de boot bijna alle uren dat we varen, zonder elektriciteit want zij werkt op windkracht. Zoals een andere zeiler opmerkte: Ze is geruisloos, zeurt niet, is nooit chagrijnig, eet niets en doet haar werk: kortom een ideaal bemanningslid! Ze is gevoelig en volgt de wind op de voet. Het enige wat wij hoeven te doen is zorgen dat er niet te veel zeil op staat en de hoek ten opzichte van de wind zo ingesteld is dat ze de goede kant op vaart. Het filmpje laat zien dat het werkt, maar het mechanisme blijft een wondertje.
Wij hebben een windpilot pacific achterop gemonteerd.
voor meer info zie: www.windpilot.com
Ray
In Nieuw Zeeland is ons vierde bemanningslid aan boord gekomen, een Auto Pilot van Ray Marine. Met de windvaan is het slecht op de motor varen en in zeil manoeuvres komen we soms een hand te kort, Ray vult dat feilloos aan. Hij werkt op elektriciteit kan slecht zeilen maar op de motor is het ideaal: hij doet precies wat je vraagt en vaart de koers die je instelt. We hebben in Japan en langs de Alaskaanse kust veel motoruren gemaakt en Ray was een uitkomst. Ook als een van ons geblesseerd is zorgt Ray ervoor dat we met 1 persoon toch zeilwissels kunnen doen.
