Lia's "TARA Cruise" 19 - 28 februari

WAT NU ALS je dochter heeft besloten op Bali te gaan werken, je vrienden hebt die hun levensplan om rond de wereld te zeilen al een aantal jaren met alle genoegens en alle inspanningen daadwerkelijk uitvoeren (en in 2017 ' toevallig' in Nieuw Zeeland liggen), je schoonzusje een echte Aussie is geworden en al jaren in Sydney woont en je bij allen te gast mag zijn? ? DAN ....dan denk je 'dit is te mooi om waar te zijn ' en ik regelde mijn tickets!

Als niet zeiler lees ik het TARA blog. Nu schrijf ik zelf graag een stukje want WAT een heerlijke herinneringen heb ik aan mijn 2 weken in Nieuw Zeeland. Mijn vakantie gevoel begint al zodra ik in Auckland ben geland: Roel bericht dat Jacomine nog even de file rondom het vliegveld door moet, waar ter wereld is dat niet het geval! Al snel zitten we toch samen in de auto die Jacomine heeft gehuurd en in drie uur rijden we naar TARA in de buurt van Whitianga. Al gauw geniet ik van dat heerlijke gevoel van die weidse ruimte van het mooie Nieuw Zeelandse landschap. Onderweg nog net voor sluitingstijd de supermarkt in om de laatste verse groenten etc. in te slaan voor de komende week. En grote flessen water want, o zware pech: de watermaker is stuk!

Bij een ruime baai met wat vrijstaande woningen, geen mens te bekennen, tussen wat gras en struiken zoekt Jacomine een plekje om de auto zo dicht mogelijk bij het strand te kunnen zetten. In de verte zie ik dan TARA die ligt te woelen in het water. De enige boot in Cook's Baai, hoe uniek kan je het hebben? We sjouwen alle spullen op het strand. Roel is al onderweg met de dinghy, de bijboot voor de niet-zeilers onder ons. Hij moet flink roeien, want de buitenboordmotor weigert het! Ik weet dan nog niet dat ook ik de komende week de roeispanen mag hanteren.

Dan moet alles in de dinghy getild worden nadat wij die eerst het strand opgetrokken hebben. Koffer, rugzak, tassen met boodschappen, de waterflessen en dan wij 3-jen ook nog! Er staat een flinke swell, moet dat gaan lukken? Na onze begroeting is een van de eerste dingen die Roel tegen me zegt: Doe je broek maar uit want je gaat nat worden! Oké dan, stadse sandaaltjes uit, broek uit, beetje onbeholpen die boot mee de branding doorduwen en dan op commando dat volle bootje inspringen! Niet teveel denken, gewoon doen en zo maak ik met natte benen en in mijn onderbroek, maar met een droge koffer mijn entree bij Roel en Jacomine thuis.

Een ongebruikelijke binnenkomst, maar niet als je gast bent op een zeilboot! Het begin van mijn TARA CRUISE. Roel heeft mijn bed al opgemaakt. Een nieuw matras in een ruime kooi met 3 raampjes, die dienst doen als mijn natuurlijke airco, geheel geruisloos bovendien! Wel met beleid en coördinatie je hoofd bewegen en 's nachts beide handen gebruiken want zo'n schip gaat geheel zijn eigen beweeglijke gangetje: MAAR 1 keer als een katapult de keuken ingeschoten worden en je hebt het voor altijd door 
In die keuken heeft Roel ook al een heerlijke salade voorbereid. Dit is absoluut een voorteken, want wat een gezonde en verrassende maaltijden komen er te voorschijn uit deze slimme compacte keuken . Handige kastjes en laatjes, oven, koelkast. Groter en meer heeft een mens niet nodig! Uit menige Miele keuken op deze aardbol komt lang niet altijd zulk lekker eten durf ik hier te beweren.

De behoorlijke swell maakt dat ik slaapwiegend een heerlijke relaxte 1e nacht heb. Maar 's ochtends moet je gaan staan en na het ontbijtje buiten en tanden poetsen komt plots de zeeziekte in mijn lijf! Het komt dan ook heel goed uit dat we een beetje haast moeten maken voor een bijzonder natuur fenomeen: De Hot Water Beach. De baai daar is te ruw om met Tara aan te leggen. Wat een mooie kans om met de auto er naar toe te rijden, we moeten er zijn voordat het hoog water is.
De lol is dat iedereen er een kuil graaft op het strand en dan een heerlijk warm bad heeft om met de hele familie in te gaan zitten. Wij zijn nog op tijd om deze heetwaterbronnen te kunnen voelen maar hebben geen schepje. Ik ben nog een beetje gammel van de reis en de boot en volg lui Jacomine die snel gezellig aanpapt bij een grote kuil. Het platte Engels van de Nieuw Zeelanders is al lang geen probleem meer voor haar. zo kletst zij ons zonder dat wij moeite hoeven te doen het werkelijk heerlijk warme bronwater in! Als we onze vingers diep in het zand duwen verbranden ze! Wat een bijzondere gewaarwording. De lol is echter ook om het muurtje rond je kuil, als de vloed opkomt, fanatiek hoog te houden om zolang mogelijk van je bron te kunnen blijven genieten! Dat moment komt al snel, de Kiwi's weten inmiddels dat we Nederlanders zijn en ja hoor, wij krijgen de scheppen aangereikt! Ha ha want in Nederland is dat immers onze core business!

Nadat Jacomine en ik de auto gedropt hebben, pakken we een pont om naar de andere kant van de baai te komen waar Roel ons weer op komt halen. We hebben een eerste en gelijk de laatste regenbui voor de komende 2 weken en verlaten het nog steeds woelige water om naar Mercury Island te gaan. We varen langs een prachtige kust, er is rust, er is alleen maar ruimte om ons heen, in de baai slechts een paar andere boten waaronder wat vissers! Anker uit, beetje over en weer geroep tussen de bemanning. Het water in, kort bibberen maar wat heerlijk fris!! Om naar terug te verlangen blijkt later als ik probeer af te koelen op Bali :-) Stilte om ons heen. Een glaasje. Een heerlijke maaltijd. Beetje praten, beetje lezen. Die prettige stille natuur om ons heen, blijft een heerlijke ervaring. De sterrenhemel laat zich steeds meer zien. Jacomine, altijd vol interesse en nieuwsgierig naar de wereld om haar heen, haalt de kaart van ons indrukwekkende sterrenstelsel erbij. Tegen beter weten in wens je dat ieder mens op onze aardbol zo vredig onder ons fascinerende heelal in slaap kan vallen.

De kust van Coromandel is prachtig. Vooral in het begin ogenschijnlijk 'aaibare' heuvels in de verte, begroeid met zacht groen en soms een witte wand. De baaien hebben zowel Engelse als Maori namen zoals Stoney Bay, Sandy Bay, Waiti Bay of Waiheke Bay. Schone baaien, geen vanzelfsprekendheid op deze wereld! Het weer is zomers en rustig. Weinig wind. We varen op de motor maar kunnen af en toe ook zeilen. Terwijl Roel het een en ander te klussen heeft, zwemmen Jacomine en ik bij White Beach naar de kust. Iets wat ik in mijn eentje niet zo gauw had gedaan: TARA is een stuk kleiner geworden als we haar vanaf de kust zien liggen! Wij struinen langs het smalle strandje, dat onderaan de witte, verticale rotsachtige wand ligt. Als vanzelf zoeken we naar een mooi exemplaar tussen de schelpen. De vondsten stoppen we in onze bikini's en al kletsend lijken we toch weer snel terug bij de boot.

De andere dagen roeien we met de dinghy naar de kust en maken een aantal schitterende wandelingen zoals bij Stoney Bay. Eerst even afzien want aan het begin steil omhoog! Maar dan de beloning van uitzichten op de werkelijk prachtige ruige kustlijn van Coromandel. De eindeloze varens, de grillige bomen, de soms felle vogelgeluiden. Wat laten ze zich moeilijk spotten. Als je dat graag wilt moet je geduld hebben en een verrekijker. En Jacomine heeft dat! En dan de zon die bij ons blijft en alles letterlijk en figuurlijk laat schijnen.
Bezweet terug naar TARA en zwemmen in het frisse water, we liggen helemaal alleen voor anker. Met een boek of muziek in mijn oor mezelf ergens neervlijen.
Ver weg maar 'gewoon' wifi aan boord dus ik kan mijn hardwerkende dochter in haar airco kantoortje op Bali, op de hoogte houden van mijn 'reisavonturen'. Geheel meelevend, appt zij terug: ' Wat een ellende daar '  ha, ha.

Inderdaad, ik kijk ook toe hoe Jacomine - hoewel ze er haar hand niet voor om lijkt te draaien – haar vingerspieren flink moet laten werken om een heerlijk brooddeeg te maken. Ik zie hoe zij bedreven is in lekkere yoghurt maken! Ik kijk naar wat voor Handyman Roel inmiddels is geworden en proef ook zijn favoriete en echt zeer smakelijke koolsla. Niets gaat natuurlijk vanzelf, de bemanning moet actief blijven om alles gaande te houden. Mijn bijdrage omvat niet meer dan eens een lijntje laten vieren en de afwas doen. Ook met zout water lukt dat heel goed.

De telefoon gaat. Niels en Margaret, reizende zeilvrienden van Roel en Jacomine zijn 'in de buurt'. Hun ''Unwind'' ligt al voor anker als wij Waiti Bay op Waiheke eiland komen binnen varen. We gaan het water in dat een heerlijke temperatuur heeft (geluksvogel denk ik bij mezelf: in Nederland storm en natte kou!) Ik schud natte handen en al watertrappelend wordt overlegd wie wat aan boord heeft om borrelhappen en een maaltijd in elkaar te flansen! Wij hebben een heerlijke en gezellige avond aan boord van de Unwind. Maar dan moeten we terug! TARA, hoewel vlak naast ons, is totaal niet te zien! Het lampje aan de mast brandt niet, Roel vergeet ook wel eens wat! Het is ook niet echt belangrijk maar voor een Randstedeling toch even een uitzonderlijk 'donker 'momentje! Wij klauteren in de dinghy en begeleidt door de zaklamp van de Unwind zien wij TARA weer verschijnen.

Met zijn vijven maken wij de volgende dag een voor mij intensieve wandeling naar Stoney Batter: flink stijgen, regelmatig even op adem komen. De wereldreizigers zijn meer gewend! Maar wat een prachtige omgeving, wat een vergezichten! Op de hoge heuvel steken allemaal grote ronde stenen uit het gras en rondom hebben we uitzicht op de eilanden en Coromandel's kustlijn. Hier wil ik nog wel eens voor omhoog klimmen! Na 5, 6 dagen varen komen we langs baaien met wat meer bebouwing en activiteit zoals verspreid staande campers en wat tentjes. Voorteken van de miljoenenstad Auckland waar de meeste Nieuw Zeelanders wonen. We bezoeken met de dinghy de Winery ''Man o War'' (met een knipoog naar de Fransen!) Het is er vredig en in hun hippe wereldse zitzakken, genieten we van de - ja, ik kan het echt niet anders zeggen - buitengewoon heerlijke wijn.

De laatste dag van 'mijn TARA Cruise' is het weer nog steeds prachtig. Het verveelt niet, op het dek zitten, de kust aan je voorbij zien trekken. Dan plotseling kleine blauwe pinguïns in het zicht. Wat gaan ze snel. Na een aantal uren de contouren van de stad. Wat leuk om langzaamaan Auckland steeds duidelijker in het vizier te krijgen. Ook daar zal ik nog een middag doorheen gaan zwerven. Als de bemanning van Tara in de Westhaven Marina (die eindeloos groot is) de was en allerhande taakjes te doen heeft, ga ik aan de wandel. Naast drukte en de diversiteit aan mensen vanuit de hele wereld, valt in het centrum de Sky Tower op. Vooral door de drukte vanwege het Abseilen. Heel Nieuw Zealand staat bol van sportieve spannende activiteiten. 's Avonds wordt ik nog een keer verwend met de laatste maaltijd aan boord en kijken we alweer uit naar de volgende dag. Sharron uit Whangarei zal ons komen ophalen en in zo'n zes uur zullen wij naar de Wanganui rivier rijden voor een 3-daagse kano tocht!
Ook dat worden weer fantastische en bijzondere dagen. Alles zo prima geregeld door Jacomine.
TARA wat een sfeervolle boot ben je en bemanning : heel veel dank voor deze geweldige week in het prachtige Nieuw Zeeland.

Lia