Weer een blog met veel foto's. Met een gids gaan we naar het Corcovado park. Er zijn in het immense park twee ranger stations, San Pedrillo en Sirena, het grootste gedeelte van het park is voor niemand toegankelijk. Wij gaan met een panga bootje van Drake Bay naar San Pedrillo. Een half uur scheuren we over het water langs de kust, gelukkig met weinig golven, maar dat zal vast wel eens anders zijn. Er zijn verschillende groepen hier, maar we komen onderweg maar 1 andere groep tegen. Je kunt ook kamperen bij het station of een meerdaagse wandeltocht maken, maar je mag alleen in het park zijn met een betaalde gids en daar rekenen ze forse bedragen voor. De gids laat ons heel andere dingen zien dan we zelf opmerken. Spinnen, slangen, bijzonder bomen en planten en wat ik erg leuk vindt, een vleermuis die van kokosnoot bladeren een tentje maakt om in te slapen.
Hij knaagt het blad aan beide zijden zo'n 10 cm door en dan vallen de buitenste schubben naar binnen en het tentje is klaar. Nu we het eenmaal weten zien we overal vleermuis tentjes en één is er in gebruik. Langs het strand groeien amandelbomen, het favoriete eten van de zeldzame Scarlet Macaw. We zien ze in actie, het is een prachtig gezicht! Ook witsnuit wasberen doen hun best. Ma klimt in een kokospalm en knaagt een noot los, het jong op de grond knaagt de noot open en doet zich tegoed aan melk en kokosvlees. Van ons trekken ze zich weinig aan. We zien brulapen en heel in de verte een luiaard. Met de telescoop lens van de gids komt alles wel mooi dichtbij.
De temperatuur loopt erg op en aan het eind van de wandeling kunnen we nog even snel naar een waterval om af te koelen. Veel te snel gaat de boot al weer terug, het is erg strak geregeld hier. Gelukkig wel enorm van deze tour genoten.
Ik ga 's avonds een 'nacht' tour doen. Roel trekt het helemaal niet om in het donker de jungle in te gaan dus die speelt voor taxibootje. We gaan met 8 mensen en 2 gidsen op pad. Het is volle maan, dus echt pikdonker is het niet en we zullen weinig zoogdieren zien vertelt de gids, die verschuilen zich. Ik vind het donker genoeg en geniet van de geluiden om ons heen. Overdag is de jungle eigenlijk heel stil, maar 's nachts hoor je krekels en kikkers en allerlei andere geluiden, alles leeft en ritselt om ons heen.
We lopen door een ondiepe rivier. In de groep zijn 4 jonge Duitse biologie fanaten, hun enthousiasme bij iedere nieuwe vondst werkt aanstekelijk. Zij kennen ook alle namen, evenals de gids, maar ik onthoud er niet één. We zien de op één na giftigste slang van Costa Rica, opgerold in het water liggen wachten op een prooi. De gidsen zorgen ervoor dat wij de volgende prooi niet worden. We zien ook verschillende andere slangen, spinnen, parende kikkers, een net verpopte krekel, slapende libellen, sporen van een tapir, mierensnelwegen, een nachtreiger die een slang verorbert, de dodelijk giftige bananenspin, een insect wat sprekend op een blaadje lijkt, en hét symbool van de natuur in Costa Rica: een kleine groene kikker met rode ogen.
De wandeling vraagt veel concentratie, de rivierbedding is ongelijk, wiebelig, zeker als je niet kunt zien waar je loopt. De rubberlaarzen zijn nét niet hoog genoeg, maar het water is bijna lichaamstemperatuur dus last heb ik er niet van. Na een paar uur zijn we terug in het dorp, wat een geweldige ervaring was dit! Ik droom wel van slangen en insecten die nacht, maar dat heb ik er voor over.
We varen door naar Golfito om uit te klaren in Costa Rica. We ankeren bij de Banana Bay Marina, een kleine jachthaven annex restaurant. We ontmoeten weer andere zeilers, maar die gaan allemaal naar het noorden.
De eerste tropische regenbui, dat is heerlijk, want het koelt lekker af en eindelijk is het kolenstof van de verstaging af. We vinden overal zwarte plasjes op het dek. Wij doen onze klussen en vertrekken naar Panama, onze laatste nieuwe vlag voor dit seizoen gaat het want in. Op naar het Panama kanaal!
Luiaard in zijn middagslaapje
Een vleermuis in zijn tentje van kokosnoot blad
Ma in de boom en het jong met de kokosnoot in de weer
Scarlet Macaw die een amandel van zijn erg harde schil ontdoet en opeet.
Een zoutminnende orchidee op een boom op het strand. Zelfs een zoutwaterbad overleven ze.
Slang op het strand, volgens de gids lijkt hij op een giftige slang, maar is het zelf niet.
Passievrucht bloem, deze is niet eetbaar voor mensen
Een walvisskelet ligt tussen de bomen op het strand
zwarte havik (?)
De hoogste boom in de jungle hier een Knoflook boom, zo genoemd omdat zijn bloemen in het voorjaar sterk naar knoflook ruiken
Voedingsstoffen in de jungle zitten alleen aan de oppervlakte, bomen groeien daarom met een oppervlakkig wortelstelsel en hebben andere manieren gevonden om toch stevig te staan. Deze wortels bij voorbeeld, maar ook door aan andere bomen vast te groeien en hun wortels door elkaar te groeien.
Slapende libellen in het licht van een zaklamp, sprookjesachtig
Dit slangetje was lang en sterk, om weg te vluchten kon het zich over wel een meter uitstrekken om naar de volgende schuilplek te komen
De giftige slang tussen blaadjes aan de rivier oever, wachten op een prooi
piepklein kikkertje in perfecte schutkleuren
Bull frog, erg groot was deze kikker
slapend hagedisje
Duizendpoot
nog een keintje
De giftige slang zagen nog een keer, deze was veel actiever
Parende kikkers alom, de gids vertelde dat bij amfibieën het vrouwtje altijd groter is dan het mannetje
Een Green Vine slang zat in de boom en later op de grond, giftig, maar alleen voor kleine prooien
Een coral slang, maar of dit de super giftige was? Er zijn namelijk een heleboel namaak die profiteren van de tekening om belagers op afstand te houden
Bananen spin, zo heet deze niet echt, maar leeft wel in bananenplantages en heeft veel werkers het leven gekost bij het oogsten. Zo groot als de palm van een hand!
Insect met bladvermomming, zelfs de zijkant lijkt een beetje aangevreten, maar het is een dier.
De groene roodoog kikker
Dit insect (een krekel dacht ik) is nét uit zijn cocon, die hangt links onder, de vleugels zijn nog doorzichtig, wat is de natuur toch wonderlijk en mooi.....
We varen om het Osa Schiereiland met het Corcovado park heen naar Golfito
Vissersboootjes en huizen over het water, het deed ons denken aan Chiloé en Chili maar dan wel 20 graden warmer
Panama we komen eraan! De gele vlag is de quarantaine vlag die je verplicht bent te hijsen zolang je nog niet ingeklaard bent in een land. Je mag dan ook nergens aan wal tot dat achter de rug is.
