Kerstmis bij Playa Santispec in Bahia Concepcion, het stormt maar hier liggen we best goed. Er liggen een paar Amerikaanse zeilboten, ook net begonnen aan een winterseizoen in Mexico. Dit voorjaar waren we hier ook, toen was het uitgestorven. De camping op het strand heeft nu gelukkig gasten en het kleine restaurantje Armando is ook open. Het voelt een stuk beter met wat bewoning. Amalia van Armando's geeft ons stralend een hand als we kennismaken, het is de eerst hand die ik schud in meer dan een half jaar en ik weet niet hoe snel ik bij de desinfectie gel moet komen! Maar de guacamole en de ceviche zijn weer overheerlijk. We wandelen, praten met mensen op het strand, lezen en klussen. Een van de strand gasten uit Tijuana heeft een complete muziekinstallatie meegenomen en speelt met zijn bandje niet onverdienstelijk Mexicaanse liedjes, het geeft een lekkere sfeer in de baai.
We komen ook bijzondere mensen tegen. Zo staat er een Amerikaan met een reusachtige trailer op het strand, het is zijn huis, zoals de boot dat voor ons is. In zijn levensverhaal komt van alles aan bod en na een ernstige ziekte heeft hij gekozen voor dit vrije leven. Hij woont nu samen met een enorme hond, die geen stap van zijn zij wijkt. “Beter dan een mens” zegt hij en hij praat dan ook in de “wij”vorm. De trailer heeft een klein woongedeelte, maar is voor de grootste gedeelte opslag voor 'speelgoed'. waaronder een demontabel watervliegtuigje en iedere dag vliegt hij een rondje over de baai.
De boot is in Kerstsfeer - we hebben zelfs een Kerstboom dit jaar - met dank aan vriendin Helma. Het hoogtepunt is een Zoom Kerstbijeenkomst met de familie. Het is erg fijn om iedereen te zien en te spreken. We zitten allemaal “thuis” en dit is het eerste jaar dat we geen uitzondering in het buitenland zijn. We maken een probleemloze verbinding tussen 5 landen. Het gaat goed met iedereen en we maken er wat van binnen de mogelijkheden. Tevreden gaan we weer terug.
We moeten naar het plaatsje Mulegé voor de zoom bijeenkomst en we zijn blij dat we de 'taxirit' overleven in de aftandse truck door de bergen. We horen onderweg wel hoe de jonge chauffeur over Covid denkt: “Allemaal overdreven, het is een griep niets meer of minder. Iedere dode wordt nu als Covid geteld want daar krijgt een ziekenhuis geld voor”. We hebben het al vaker gehoord hier. De andere kant horen we ook van een jonge arts in opleiding die een halfjaar in een dorpje in de bergen werkt waar Covid heerst. Voor 5 maanden krijgt hij 20 mondkapjes mee, heeft geen zuurstof en weinig middelen. Zijn patiënten komen zo laat naar de post dat hij niets meer kan doen en ze alsnog doodgaan. Zonder economie hebben veel mensen hier niet te eten, ze werken op dagbasis zonder contracten of vangnet. Is het in Nederland al lastig om een goed beeld te krijgen van de situatie, hier is de informatie zo beperkt en de gezondheidszorg zo minimaal dat we niet weten wat er klopt van de cijfers. Wat we wel weten is dat er erg weinig mensen wonen in het gebied en er meer dan genoeg ruimte is om afstand te houden en dat doen we dan ook maar.
Bahia Concepcion is mooi, maar heeft ook een nadeel. De baai ligt is noord-zuid en met een harde noorden wind is het makkelijk om 10 mijl in te varen, maar eruit is een stuk lastiger. Oudejaarsdag draait de wind eindelijk en varen we naar Playa Domingo aan het begin van de baai, zodat we Nieuwjaarsdag als de wind weer naar noord draait verder kunnen.
Oudjaar vieren we op het strand. We verzamelen hout en afgestorven cactus stammen voor een groot kampvuur, vuurwerk uit het jaar nul. Een feestelijk glas en lekkere hapjes erbij: “kon minder” zouden ze in Groningen zeggen. De zon gaat onder in bleke roze tinten en we praten over het afgelopen jaar. Ondanks alle Covid problemen hebben we veel om dankbaar voor te zijn. Wat brengt het komende jaar? Nieuw leven in aantocht, iemand die ons na staat is erg ziek, zorgen om Covid, onzekerheid, maar als we het dag voor dag nemen, proberen daar wat van te maken, voelt het beter. Daar hebben we invloed op. Het is bijna volle maan en we wachten tot de maan boven de duinen uitkomt voor we terug varen naar de boot. Een oudejaarsavond zó anders dan anders, maar ook bijzonder. Om 10 uur, als bijna iedereen op de hele wereld al begonnen is aan een nieuw jaar, wensen we elkaar een goed 2021 en gaan naar bed, het is koud geworden.
PS: Afgelopen week lazen we “De meeste mensen deugen” van Rutger Bregman, echt een aanrader om positief te (blijven) kijken en je niet mee te laten slepen door al het eenzijdige, negatieve nieuws.
Foto's Bahia Santa Inès, Een strodakje krijg je hier bij je kampeerplaats, goed tegen teveel zon en/of teveel wind, Bahia Concepion, Restaurant Tara, warme voeten met Oudjaar...
