Later wordt Roel vervoerd naar het privé ziekenhuis in La Paz. Het is lastig zo ver van huis, met een andere taal en andere procedures. Via de huisarts en vrienden komen we in contact met een specialist in het EMC in Rotterdam voor ruggenspraak en dat is goud waard. De specialisten in het privé ziekenhuis spreken Engels, dat helpt ook een beetje. Het zijn spannende dagen, maar gelukkig blijkt dat Roel zonder hersenoperatie kan herstellen. Zijn conditie heeft een aardige knauw gekregen en ik ben bang om gelijk terug te gaan naar de boot, 4 uren rijden van het ziekenhuis. We huren voor een week een appartementje vlakbij het ziekenhuis in La Paz voor het herstel en de controles. "Herstellingsoord" Casa Loma blijkt een gouden greep te zijn. Het is rustig en er is een binnentuin waar we buiten kunnen zitten zonder op pad te gaan. De omgeving leent zich goed voor de eerste kleine blokjes om.
Wat zijn we blij met al onze digitale mogelijkheden om contact te hebben met familie en vrienden in Nederland. Dichtbij komen er iedere dag zeilvrienden uit La Paz even bij ons langs voor support en praktische zaken. In de haven waar Tara ligt wordt er door andere zeilvrienden voor de boot gezorgd. Een naaste buur is ook in het buitenland goud waard.
Alles gaat goed en we kunnen terug naar de boot, we mogen zelfs vliegen. Het tempo is afgestemd op de mogelijkheden van Roel, dus we blijven nog een weekje in de haven liggen om weer te wennen aan een drijvend bestaan. En zo gaat de maand maart in rook op..... maar wat zijn we dankbaar dat het zo'n goede afloop heeft.
Hier gaat het al wat beter
De eerste blokjes om, 500 meter van Casa Loma
Opbouwen met wandelingetjes rondom de haven, op het laatst alweer iets in de hoogte, maar dat viel tegen. Gelukkig is de natuur mooi, sommige cactussen staan in bloei en de vogels blijven leuk.
Dit is een Tarantula wesp die zijn eitjes legt in de tarantula spin
