Aangekomen op de Bahama's - februari 2023

De Reggea muziek klinkt door de nacht, weer is de overgang groot, dit keer van Florida naar Bimini. Volgens de zeilgids zijn de Bahama’s de rijkste Caraïbische eilanden, maar dat vonden de Kaaiman eilanden ook van zichzelf. Een overeenkomst met Kaaiman is wel dat ook de Bahama’s een belastingparadijs zijn, kennelijk loont dat. In de hoofdstad Nassau zijn vele internationale banken en rijke expats en er varen bijvoorbeeld veel boten die geregistreerd zijn in de Bahama’s.

In de eilandengroep van Bimini is in Alicetown van de overdadige rijkdom niets te zien. Hemelsbreed minder dan 50 mijl van de kust van Florida, maar het verschil kon niet groter zijn. Kleine, felgekleurde houten huisjes type ‘doe het zelf’ met houten luiken in plaats van ramen. Bij de dichtstbijzijnde bar schalt de muziek vrolijk over straat, later op de avond zit het vol met locals. De straat is onverhard en de weinige auto’s die er rijden doen dat links, voor zover er ruimte is voor links of rechts, het is tenslotte een Engelse kolonie geweest tot 1973. Er rijden overigens meer golfkarretjes rond dan auto’s. De enige overeenkomst tussen Cuba, Florida én Bahama’s is dat we op de kant als eerste foto’s tegenkomen van Ernest Hemingway!

Weer met een nieuwe vrouw en verwijzingen naar de enorme vissen die hij ving en de bars waar hij aan de toog hing, al zijn die laatsten hier inmiddels vergaan tot stof. Zowel bij de immigratiedienst als bij de douane worden we tegen zes uur heel relaxed nog even geholpen. Dit was onze snelste inklaring ooit! Het scheelt dat je alle gegevens voor de de douane van te voren op de computer invoert en alvast ook je 300 dollar betaalt voor je cruising permit. Gratis bestaat niet in de Bahama’s vertelt een zeiler ons later, ze kunnen goed rekenen. Alles gaat verder op eiland tijd hier: relaxed. De telefoonmaatschappij gaat pas om 11.30 open, daarentegen werkt de dame in het havenkantoor van Marina Blue Water van zeven ‘s morgens tot zes ‘s avonds. De bank doet onderhoud aan de flappentap, dus geen Bahama dollars voor ons. Nu, bijna 2 weken later, zijn we nog steeds geen bank tegen gekomen, USA dollars doen het ook.

We motoren de Grand Bahama Bank over bij gebrek aan wind. Een enorme ondiepe pannenkoek in zee, groter dan Nederland, met bijna overal een waterdiepte tussen de 4 en 6 meter en een koraalrandje eromheen waar af en toe doorgangen in zitten.

Daardoor verloopt het getij heel onregelmatig, Bij Bimini is zo’n doorgang en 90 mijl ten noorden zit er weer één waardoor je in de buurt komt van de volgende eilanden groep, de Berry eilanden. We halen het op geen stukken na in daglicht dus ankeren we op de bank om te slapen en proberen uit de doorgaande routes te blijven van de bevoorradingsschepen van en naar de USA. Dat is les nummer 1 hier: de afstanden zijn enorm. Les nummer 2 is dat er weliswaar navigatie boeien en lichten op de kaart staan, maar dat ze in werkelijkheid ontbreken of geen licht meer hebben, maar soms staat de fundering er nog wel, een gevaar op zich. De 3e les is dat het hier 5 dagen per week hard waait, de zesde dag stormt en dan heb je 1 dag windstil weer en begint het weer van voren af aan.

Na de bank ankeren we bij Chubb Cay (eiland), de ankergrond is niet ideaal maar de wind is uit de gunstige hoek dus het kan. Er is een prachtig resort met marina op de kop van het eiland, liggeld voor onze boot minimaal 160 dollar per nacht. Het strand aan de andere kant van de bordjes privé terrein is net zo mooi en het weer is heerlijk om te lopen en te zwemmen. Er zijn opvallend weinig vogels, vissen en leven op de bodem in het kraak heldere water. Daar waar de oceaan tussen de eilanden doordringt komen de grote vissen en genieten de vissers op supersnelle motorboten. Maar aan onze hengel helaas geen vis...

De Berry eilanden hebben weinig beschutte ankermogelijkheden en er komt een front aan met veel wind. We zeilen naar Providence Eiland en ankeren in Cliftonbaai aan de westkant. Nassau ligt aan de andere kant, maar er is geen vervoer naar de hoofdstad. Het zijn 3 saaie dagen, 2 keer kunnen we naar het strandje om te lopen, maar verder is er niets te doen. We zijn dan ook blij als de wind zo draait dat we door kunnen varen naar de Exuma eilanden, een langgerekte sliert lage eilanden waarover de gids lyrisch is.

We vertrekken om 3 uur ‘s nachts want we hebben de route van het invaren bewaard om de baai weer uit te varen en durven zo in het donker tussen de rotsen door te gaan. We varen eerst met motor en zeil. Ik omzeil onzichtbare ankerballen die op de kaart staan en schrik me te pletter als er een half uur later ineens een enorme onverlichte groene ton naast de boot langs schiet. Het blijkt een piepklein stipje in de kaart waar je na lang inzoomen op kunt klikken. Les nummer 4: er zijn dus ook navigatie boeien die je bijna niet ziet! Het engeltje op de mast heeft gelukkig haar werk gedaan, dank!

Tegen de ochtend draait de wind in 5 minuten van zuid naar noord en kunnen we eindelijk voluit zeilen. Het gaat als een speer en kwart over 4 ‘s middags liggen we voor anker op Cambridge Cay, in het Exuma Land en Sea Park, een groot natuurpark. We hebben weer een paar dagen windkracht 5, goed voor strandwandelingen met zon en heerlijk weer om het eiland te verkennen, maar om te snorkelen moeten we iets langer wachten. Alle begroeiing is hier een soort bonsai versie van de werkelijke grootte. De Palmen zijn 2 meter hoog en ook de andere planten en struiken blijven gedrongen. Het regent hier regelmatig, dus het is wel groen en we komen overal bloemetjes tegen.

Inmiddels zijn zeilvrienden uit de Sea of Cortez (Mexico) hier ook aangekomen, erg leuk om bij te praten. De wind neemt wat af en we snorkelen twee dagen in het “Aquarium”en de naam klopt precies. (Video is van You Tube) Een klein eilandje met talloze prachtige koralen in uiteenlopende vormen en alle kleuren van de regenboog tegen het eilandje aan. Er om heen honderden kleurige vissen en een schildpad. De vissen worden kennelijk soms gevoerd want ze zwemmen gelijk op ons af, bij gebrek aan eten gaan ze al snel hun eigen gang weer. Het voordeel van een beschermd park is dat de vissen niet bang zijn van de snorkelaars en zich goed laten bekijken. Het is echt een feest om hier te snorkelen!

 

Aan de andere kant van de ankerplaats is Rachel’s Bubblebath. Een lagune achter de rotsen waar bij hoogwater en hoge golven (geen probleem met deze oostenwind) het water over de rotsen spuit en inderdaad een belletjesbad maakt in de lagune. Zo grappig en lekker om te zwemmen. Af en toe komt de parkwacht langs of iedereen zijn dagbijdrage wil betalen in een postbusje op het eilandje en dat je niets mee mag nemen of mag vissen. Het gaat erg relaxed.

En zo voelen wij ons ook.......

Foto's: Op de eilanden leeft iedereen buiten, de haven van Bimini, zonsondergang op de Grand Bahama Bank 4 á 6 meter diep, niets te zien, Strandje in Clifton Baai op Providence Eiland.

Na de harde wind gaan veel boten op pad van a naar b, ook de Exuma bank waar we hier varen is maar een paar meter diep, dicht bij de eilanden is het navigeren op zicht want de zandbanken verschuiven, gedrongen begroeiing, bloemen en wandelingen op Cambridge Cay met onder andere veel fossiel koraal.

Panoramafoto van Cambridge Cay, links de Exuma Sound, honderden meter diep als je door de doorgang vaart, rechts het ankergebied in het rustige, ondiepe water van de Exuma bank.

Happy Hour op het strand met de bemanning van Summertime én ons eerste Bahama biertje.

Florida Keys van Key West tot Marathon - januari 2023

De Florida Keys is een 182 kilometer lange staart met lage koraal eilanden onder aan Florida. Alle grotere eilanden van Miami tot Key West zijn met elkaar verbonden door 41 bruggen, waarvan de langste 10,5 kilometer is! Daarover loopt 4 baans Highway 1 die eindigt in Key West. Lange tijd zijn de eilanden alleen per boot bereikbaar geweest, een heel ander leven. Henri Flagler had al een spoorverbinding tussen Daytona en Miami gebouwd en droomde ervan om over de eilanden een spoorverbinding te bouwen. Volgens velen was dat onmogelijk. Toch kwam de spoorlijn gereed in 1912, het werd het achtste wereldwonder genoemd. Nu waren de eilanden toegankelijker voor een bevoorrecht publiek aan vakantiegangers. De Labourday orkaan in 1935 verwoestte de trein en gedeeltes van de spoorbaan, om nooit meer herbouwd te worden. In 1938 werd Highway nr 1 geopend, twee baans toentertijd en de eilanden waren nog grotendeels ongerept: koraal, mangroves, palmen en tropisch woud.

Key West was al lange tijd een marine basis, het Taylor Fort dateert uit 1850 en heeft tot na de tweede oorlog dienst gedaan. Een strategische positie in de Straat van Florida als vooruitgeschoven post van het vaste land van de Verenigde Staten. Het “Kleine Witte Huis” een mooi houten gebouw waar vroeger marine officieren woonden, werd later door verschillende presidenten gebruikt is als vakantie en werk verblijf. Na het Varkensbaai incident op Cuba en de daaropvolgende Missile crisis in 1962 was President Kennedy hier.

Wat een overgang is de aankomst in Key West! Alles straalt rijkdom uit: cafe’s, restaurants, souvenir winkels en juweliers langs de goed onderhouden straten vol vakantiegangers van de cruiseschepen. Buiten het centrum brede bomenrijke straten met prachtig gerestaureerde houten huizen van begin vorige eeuw. Vrijwel allemaal te huur als vakantiewoning. Hemmingway is ook hier een grote naam, zowel de bars waar hij aan de toog hing als zijn voormalige huis zijn toeristische trekpleisters. Voor een winkel om boodschappen te doen moeten we een paar kilometer lopen. Fausto’s heeft alles, ook hier een overdadige luxe, tegen vakantieprijzen dat wel. Een stukje brie van 150 gram kost makkelijk 21 dollar. Dat laten we dan maar liggen.

Key West is heerlijk om te lopen, het weer ook, rond de 24 °C, zonnig met een lichte wind. We gaan naar het Mel Fisher Maritime Museum. Mel en zijn familie hebben jaren gewerkt aan het opduiken van het wrak van de Spaanse Atocha. Het schip is vergaan in 1622 beladen met rijkdommen uit Zuid en Midden Amerika bestemd voor de Spaanse Kroon. Niemand wist waar het schip precies lag. Na 17 jaar hadden ze succes en de hoeveelheden geborgen goud, zilver en juwelen waren overweldigend. Het museum spreekt tot de verbeelding. Zo’n vloot had wel 28 schepen. Een gedeelte van de presentatie gaat over het slavenschip de Henrietta Marie wat voor de kust vergaan is. Het verleden van tot slaaf gemaakten is hier nooit ver weg, kan niet ongedaan gemaakt worden, maar wat was het vreselijk. Het is de directe keerzijde van alle rijkdommen die verscheept werden. We lopen langs het Little White house en Hemmingway House naar Fort Taylor. Aan het eind van de dag verzamelt iedereen zich op het Mallory plein om de zonsondergang te zien. Er zijn wat muzikanten, kunstenaars en handlezers die de boel opvrolijken. Wij zijn misschien verwend met zonsondergangen of met de sfeer elders, maar wij worden er niet echt warm van.

Er komt harde wind aan, de ankerplaats bij Key West staat niet bekend om zijn goede grond, dus we varen een stukje naar het noorden. Daar liggen we wel goed vast, maar het platte eilandje geeft geen bescherming tegen de wind. Een onrustige nacht, maar Tara heeft het weer goed doorstaan.

Door naar Marathon, de best beschutte plaats in de Florida Keys met een enorme binnenhaven waar we kunnen ankeren. Een van de buren zegt dat je Marathon makkelijk binnenkomt, maar moeilijk weggaat. Sticky bottom ;-) Er liggen honderden schepen: twee enorme velden met mooringballen, een aantal vaste ligplaatsen en dan een legertje geankerde schepen. Het is een prachtig weermoment om naar de Bahama’s te zeilen, maar we zijn niet klaar: dus het volgende dan maar.

Er trekt een koufront over en de temperatuur zakt naar dikke truien en veel wind. Dat is even wennen! Wij vinden de Florida Keys erg volgebouwd en druk, op luchtfoto’s zie je bijna alleen maar huizen en de grote weg. Oh, daar is een hoekje groen, het blijkt het Crane park te zijn.

Aangekocht door de familie Crane rond 1950 en tegen de gewoonte in om als eerste alles te kappen wat er op een kavel staat, hebben zij het woud en de mangroves laten staan. Een uniek stuk natuur met gemengd hardhout en palmen waar de Florida Palm en de endemische Key Palm groeit. Het is heerlijk om er te lopen. Het Crane huis uit 1954 oogt nog steeds modern, ruime lichte kamers op de eerste verdieping met een prachtig uitzicht over de Florida Baai. Op het terrein staat ook het nagebouwde huis uit 1890 van de eerste bewoner, de Bahamian George Adderly. Een totaal andere tijd. Hij viste sponzen, conch schelpdieren en maakte houtskool. Ze leefden van wat ze zelf verbouwden en wat George verkocht in Key West. Zijn twee dochtertjes overleden jong, een hard leven.

Het weer blijft tegen zitten, we pakken de fietsjes uit en verkennen de omgeving. Het fietspad loopt langs de snelweg, dat is minder. Ten zuiden van Marathon ligt nog een stuk van de oude 7-mile brug naar Pigeon Key waar we kunnen fietsen. Het is erg mooi met uitzichten over de Baai van Florida aan de binnenkant en de Straat van Florida aan de buitenkant. Sombrero strand is ook zo’n juweeltje wat publiek toegankelijk is gebleven door toedoen van een vooruitziende bewoner. Alle andere plaatsen langs de waterkant en de Sisterkreek zijn volgebouwd met enorme privé huizen en weelderige tuinen.

‘s Avonds is er live muziek in de Dockside bar, de kwaliteit van de muziek is wisselend maar de sfeer is er altijd uitstekend. Deb en Eric, die we ontmoet hebben in Cuba, zijn ook terug, gezellig. Zo glijden de dagen voorbij, er komt een weer opening, nee toch niet, maar dan, eindelijk, na ruim 2 weken varen we uit: Bahama’s hier komen we dan!

Rechte lijn 110 mijl, maar wel met een extra slag van 50 mijl om hoogte te winnen en de golfstroom op te zoeken. Daar eenmaal in gaat het gesmeerd en varen we in één lange slag naar Bimini om in te klaren. Gemiddelde snelheid rond de 7,5 knopen en na 22 uur varen we de haven binnen.

Lekker veel foto's dit keer: Key West:

Het gewone bootleven: de voetrail door Roel weer vakkundig gemaakt. Er ging iets mis met de aansluiting van de Panamese gastank, vol gas, maar niet voor ons! Natuurlijk gebeurt dat in het weekend, dus even snel een noodoplossing. Brood op de campingbrander, best goed gelukt!

Marathon: Adderly House in Crane Park en foto's uit het park

De Haven van Marathon en huizen aan Sister Kreek. Als dat je vakantie huis is en je speelgoedboot, hoe woon je dan de rest van het jaar? Het kan aardig te keer gaan hier door storm of orkaan en overal lagen boten op de kant en in de mangroves. Visbootje met 1600 pk erachter!

Fiets tocht over de Old 7 mile bridge, de nieuwe is links ervan te zien. Naar Pigeon Key, begin 1900 een werkkamp voor de arbeiders aan de spoorlijn, nu een pittoresk plaatsje met uitzicht op de Florida Baai. Sombrero strand, hat waaide flink daar.

Slecht weer in Marathon en een ongewenste én onverwachte bezoeker. Pelikaan. Onder zeil langs de Sombrero Vuurtoren, van verre te zien! surfen op de golfstroom en onze laatste nieuwe vlag van dit seizoen....