Woensdag 12 juni
Middag positie 47 09 N 15 54 W
Sombere, druilerige dagen, welkom in de Noord Europese zomer 2024 :-)
Het was rustig op het water de afgelopen dagen, weinig wind, vaak zeilen, maar ook stukken motor bij, of op de motor.
Nu hebben we over de wind niets te klagen, de komende dagen zelfs meer wind dan we graag zouden zien. De boot is opgeruimd voor zwaar weer, het dek is leeg, er is gekookt, zometeen nog een broodje in de oven en dan nemen we het dag voor dag. Zaterdag ochtend is het voorbij en varen we als het goed is onder de Engelse zuidkust.
Wordt vervolgd....
woensdag 12 juni 2024
dinsdag 11 juni 2024
Terugblik 2018 Japan - Alaska
Terug in Japan, het vroege voorjaar, maar in het noorden ligt nog volop sneeuw. We skiën een week in Sapporo op het eiland Hokaido. Heel anders dan de Alpen en een leuke belevenis.
We maken de boot klaar en genieten van de kersenbloesemtijd, de Hanami, die als een roze slinger van zuid naar noord over het land trekt. Kioto verkennen we met een echtpaar van de jachtclub, heel bijzonder om de stad door hun ogen te zien en wat een prachtige stad. In Tokio/Yokohama zijn we te gast bij een studievriend van Roel en zijn vrouw. De dagen dat we er samen op uit trekken zijn een hoogtepunt in Japan. Kabuki theater, Tokio, tempels, theeceremonie en heel veel gezelligheid.
Varende zwerven we ruim een maand maand door de Seto Nankai, de binnenzee tussen de grote eilanden van Japan. Op Shikoku eiland lopen we stukje van het bekende pelgrimspad en worden we opgenomen in de lokale zeilers wereld die ons van contacten door heel Japan voorziet. We bezoeken de kunst eilanden met o.a. het Benesse museum Met onze Canadese vrienden op vakantie varen we naar verschillende eilanden en het bezoek aan Hiroshima maakt op ons allemaal een grote indruk, zowel de geschiedenis van de atoombom als de levenslust van de bevolking nu. We proeven, kijken, genieten en verwonderen ons.
We verlaten de binnenzee door de westelijke pas en zeilen naar de Oki Eilanden. Buiten de gebaande paden en een prachtig Unesco gebied. Zowel de natuur als de vriendelijkheid van de bewoners zijn geweldig fijn. We doen verschillende plaatsen aan langs de westkust, op weg naar Hokkaido. In Hakodate liggen andere Alaska lotgenoten en een boot uit Tannowa, erg gezellig. We huren regelmatig een auto en maken overal mooie wandelingen naar tempels, heiligdommen en uitkijkpunten en gaan waar het maar mogelijk is lekker uit eten en naar de warm water baden, de ene nog mooier dan de andere.
Kushiro is onze laatste stop op Hokkaido voor we vertrekken naar de Aleoeten. Ook hier weer alle mogelijke hulp van een lokale zeiler om alles in goede banen te leiden. Wat een bijzonder land en indrukwekkende cultuur, maar de bewoners hebben deze maanden echt tot een feest gemaakt.
De oversteek naar de Aleoeten kan heftig zijn en we hebben ons voorbereid op echt zwaar weer. Het valt gelukkig alles mee en op een paar ruige dagen na (3x gereefd groot zeil en kotter) komen we na 11 dagen aan op het onbewoonde Kiska, in voorjaarsstemming en vol bloemen.
We schuiven steeds een stukje op langs de vulkanische eilanden van de Aleoeten. Adak is een grote (verlaten) militaire basis, Unalaska is het centrum van de visvangst. Na het verfijnde Japan moeten we erg wennen aan de lompe maaltijden en omgangsvormen. Maar de natuur is overweldigend mooi. De eilanden, vulkanen, walvissen en later, als we bij de vaste wal komen, beren in een uitgestrekt vrijwel onbewoond land. Op Kodiak eiland komt Roel's tante op vakantie, 85 jaar en onverschrokken stapt ze in de dinghy op beren foto jacht en andere uitstapjes. We maken de jaarlijkse zalmvisserij mee, een spektakel. In Seward komt een vriendin uit Nederland op vakantie en we verkennen met Tara de gletsjers van het Aialik fjord. We zien zeehonden, zeeleeuwen en ook Orka's! Met z'n drieën huren we een auto en nemen de veerboot door de Prince William Sound met overal om ons heen gletsjers en wildernis. In het Denali park zien we beren, elanden, kariboe en nog veel meer dieren tussen de bijzondere herfstkleuren. Talkeetna brengt ons noorderlicht nachten en een - letterlijk - hoogtepunt is een vlucht over de bergen rondom Mount McKinley en een landing op de gletsjer. We sluiten af in Anchorage.
Kan er nog meer in een jaar? Er kan nog meer in. We zeilen door de Golf van Alaska naar Glacier Bay in Oost Alaska. Het bezoekerscentrum is al gesloten maar in het park mogen blijven zolang als we willen, we zijn er alleen! Normaal krijg je een drie dagen pas. We treffen formidabel herfstweer en zien zoveel dieren op land en in het water dat we er stil van worden. Ontroerend was een moeder beer met drie eenjarigen die uren lang vlak bij de boot rondscharrelden. We wandelen als we geen beren zien, wat een ervaring! We zigzaggen tussen de eilanden van Oost Alaska door naar Sitka, waar we aanleggen bij Nederlands/Amerikaanse zeilers en door hen opgenomen worden in de kleine, bloeiende gemeenschap. Ook hier ongelofelijk mooie natuur, wandelmogelijkheden én warme bronnen niet ver weg. We gaan weer naar Nederland voor Kerst, via Seattle en hebben daar nog een paar dagen tijd om rond te kijken en alvast te wennen: we zijn weer in de bewoonde wereld.
5000 mijl 2 landen
We maken de boot klaar en genieten van de kersenbloesemtijd, de Hanami, die als een roze slinger van zuid naar noord over het land trekt. Kioto verkennen we met een echtpaar van de jachtclub, heel bijzonder om de stad door hun ogen te zien en wat een prachtige stad. In Tokio/Yokohama zijn we te gast bij een studievriend van Roel en zijn vrouw. De dagen dat we er samen op uit trekken zijn een hoogtepunt in Japan. Kabuki theater, Tokio, tempels, theeceremonie en heel veel gezelligheid.
Varende zwerven we ruim een maand maand door de Seto Nankai, de binnenzee tussen de grote eilanden van Japan. Op Shikoku eiland lopen we stukje van het bekende pelgrimspad en worden we opgenomen in de lokale zeilers wereld die ons van contacten door heel Japan voorziet. We bezoeken de kunst eilanden met o.a. het Benesse museum Met onze Canadese vrienden op vakantie varen we naar verschillende eilanden en het bezoek aan Hiroshima maakt op ons allemaal een grote indruk, zowel de geschiedenis van de atoombom als de levenslust van de bevolking nu. We proeven, kijken, genieten en verwonderen ons.
We verlaten de binnenzee door de westelijke pas en zeilen naar de Oki Eilanden. Buiten de gebaande paden en een prachtig Unesco gebied. Zowel de natuur als de vriendelijkheid van de bewoners zijn geweldig fijn. We doen verschillende plaatsen aan langs de westkust, op weg naar Hokkaido. In Hakodate liggen andere Alaska lotgenoten en een boot uit Tannowa, erg gezellig. We huren regelmatig een auto en maken overal mooie wandelingen naar tempels, heiligdommen en uitkijkpunten en gaan waar het maar mogelijk is lekker uit eten en naar de warm water baden, de ene nog mooier dan de andere.
Kushiro is onze laatste stop op Hokkaido voor we vertrekken naar de Aleoeten. Ook hier weer alle mogelijke hulp van een lokale zeiler om alles in goede banen te leiden. Wat een bijzonder land en indrukwekkende cultuur, maar de bewoners hebben deze maanden echt tot een feest gemaakt.
De oversteek naar de Aleoeten kan heftig zijn en we hebben ons voorbereid op echt zwaar weer. Het valt gelukkig alles mee en op een paar ruige dagen na (3x gereefd groot zeil en kotter) komen we na 11 dagen aan op het onbewoonde Kiska, in voorjaarsstemming en vol bloemen.
We schuiven steeds een stukje op langs de vulkanische eilanden van de Aleoeten. Adak is een grote (verlaten) militaire basis, Unalaska is het centrum van de visvangst. Na het verfijnde Japan moeten we erg wennen aan de lompe maaltijden en omgangsvormen. Maar de natuur is overweldigend mooi. De eilanden, vulkanen, walvissen en later, als we bij de vaste wal komen, beren in een uitgestrekt vrijwel onbewoond land. Op Kodiak eiland komt Roel's tante op vakantie, 85 jaar en onverschrokken stapt ze in de dinghy op beren foto jacht en andere uitstapjes. We maken de jaarlijkse zalmvisserij mee, een spektakel. In Seward komt een vriendin uit Nederland op vakantie en we verkennen met Tara de gletsjers van het Aialik fjord. We zien zeehonden, zeeleeuwen en ook Orka's! Met z'n drieën huren we een auto en nemen de veerboot door de Prince William Sound met overal om ons heen gletsjers en wildernis. In het Denali park zien we beren, elanden, kariboe en nog veel meer dieren tussen de bijzondere herfstkleuren. Talkeetna brengt ons noorderlicht nachten en een - letterlijk - hoogtepunt is een vlucht over de bergen rondom Mount McKinley en een landing op de gletsjer. We sluiten af in Anchorage.
Kan er nog meer in een jaar? Er kan nog meer in. We zeilen door de Golf van Alaska naar Glacier Bay in Oost Alaska. Het bezoekerscentrum is al gesloten maar in het park mogen blijven zolang als we willen, we zijn er alleen! Normaal krijg je een drie dagen pas. We treffen formidabel herfstweer en zien zoveel dieren op land en in het water dat we er stil van worden. Ontroerend was een moeder beer met drie eenjarigen die uren lang vlak bij de boot rondscharrelden. We wandelen als we geen beren zien, wat een ervaring! We zigzaggen tussen de eilanden van Oost Alaska door naar Sitka, waar we aanleggen bij Nederlands/Amerikaanse zeilers en door hen opgenomen worden in de kleine, bloeiende gemeenschap. Ook hier ongelofelijk mooie natuur, wandelmogelijkheden én warme bronnen niet ver weg. We gaan weer naar Nederland voor Kerst, via Seattle en hebben daar nog een paar dagen tijd om rond te kijken en alvast te wennen: we zijn weer in de bewoonde wereld.
5000 mijl 2 landen
maandag 10 juni 2024
9 en 10 juni - rustige dagen
Maandag 10 juni dag 6
Positie middaguur boordtijd 46 55 N 22 45 W, 2 etmalen samen 240 mijl
Nog 1100 mijl tot Vlissingen...
Zoon Jeroen vroeg of de Franse boot misschien een Mini Transat boot was? Dat zou goed kunnen want het was een race zeiler en in de AIS omschrijving stond Solo Sailor. We zagen er zaterdag waarschijnlijk nog één, zwarte zeilen vol reclames, maar de AIS konden we niet zien.
Het was de afgelopen dagen erg rustig aan boord, steeds noord gevaren. Tot heel vroeg zondagmorgen konden we nog zeilen, daarna 24 uur de motor aan om om de kern van een hoge druk gebied heen te varen. Vanmorgen de koers verlegd naar de ingang van het Kanaal en kunnen we motorzeilen met een lichte, zuidelijke wind. De komende dagen komt er meer wind en de contouren van Frankrijk en Engeland zien we al verschijnen op de kaart. We zien nu regelmatig beroepsvaart in/uit het Kanaal gaan, opletten geblazen dus.
Gisteren was een zonnige dag, het water zeegroen, erg mooi. We zijn bijgeslapen, doen klusjes en lezen. De afgelopen dagen was ik in de ban van 'A Voyage for Madmen', 'Een reis voor gekken', solo zeilend nonstop rond de wereld langs Kaap de Goede Hoop, Kaap Lewin en Kaap Hoorn. De race was in 1968/69, een totaal andere wereld dan nu, op schip, navigatie en uitrusting gebied. Sponsoring was er nog niet. Dit was nog niet eerder gedaan en daar zat de uitdaging in. Wat hebben die mannen afgezien! Van de 9 is er maar 1 boot terug gekomen. 1 boot wilde niet stoppen en heeft er nog een rondje wereld aan vastgeknoopt, dat is pas overmacht! Wat wij doen is dan een rondje door de speeltuin met Google Maps😅
Happy hour op het zonnige voordek, heerlijk, maar wel met een fleece aan. Vlak daarvoor hoorden we een enorme ademstoot achter de boot, een walvis! Hij/zij ademde nog 2 keer rustig en verdween zonder staart in de lucht voor een duik. Op basis van rugvin en gedrag denk ik een Minke walvis. Geweldig! Maar hoe we ook keken, we hebben hem niet meer gezien. Wel een enkele dolfijn, maar deze kwam niet bij de boot. De nacht ervoor voer ik kennelijk door een groepje slapende zeevogels want verontwaardigd piepend vlogen ze op om achter de boot weer neer te strijken.
Het was een erg donkere nacht, veel bewolking, geen maan of sterren te zien. Ook vandaag overdag alleen bewolking. De temperatuur overdag is best goed, t-shirtjes bij zo weinig zuiden wind. 's Nachts is het een stuk kouder en de thermo kleding doet weer goede diensten.
Wordt vervolgd.....
Positie middaguur boordtijd 46 55 N 22 45 W, 2 etmalen samen 240 mijl
Nog 1100 mijl tot Vlissingen...
Zoon Jeroen vroeg of de Franse boot misschien een Mini Transat boot was? Dat zou goed kunnen want het was een race zeiler en in de AIS omschrijving stond Solo Sailor. We zagen er zaterdag waarschijnlijk nog één, zwarte zeilen vol reclames, maar de AIS konden we niet zien.
Het was de afgelopen dagen erg rustig aan boord, steeds noord gevaren. Tot heel vroeg zondagmorgen konden we nog zeilen, daarna 24 uur de motor aan om om de kern van een hoge druk gebied heen te varen. Vanmorgen de koers verlegd naar de ingang van het Kanaal en kunnen we motorzeilen met een lichte, zuidelijke wind. De komende dagen komt er meer wind en de contouren van Frankrijk en Engeland zien we al verschijnen op de kaart. We zien nu regelmatig beroepsvaart in/uit het Kanaal gaan, opletten geblazen dus.
Gisteren was een zonnige dag, het water zeegroen, erg mooi. We zijn bijgeslapen, doen klusjes en lezen. De afgelopen dagen was ik in de ban van 'A Voyage for Madmen', 'Een reis voor gekken', solo zeilend nonstop rond de wereld langs Kaap de Goede Hoop, Kaap Lewin en Kaap Hoorn. De race was in 1968/69, een totaal andere wereld dan nu, op schip, navigatie en uitrusting gebied. Sponsoring was er nog niet. Dit was nog niet eerder gedaan en daar zat de uitdaging in. Wat hebben die mannen afgezien! Van de 9 is er maar 1 boot terug gekomen. 1 boot wilde niet stoppen en heeft er nog een rondje wereld aan vastgeknoopt, dat is pas overmacht! Wat wij doen is dan een rondje door de speeltuin met Google Maps😅
Happy hour op het zonnige voordek, heerlijk, maar wel met een fleece aan. Vlak daarvoor hoorden we een enorme ademstoot achter de boot, een walvis! Hij/zij ademde nog 2 keer rustig en verdween zonder staart in de lucht voor een duik. Op basis van rugvin en gedrag denk ik een Minke walvis. Geweldig! Maar hoe we ook keken, we hebben hem niet meer gezien. Wel een enkele dolfijn, maar deze kwam niet bij de boot. De nacht ervoor voer ik kennelijk door een groepje slapende zeevogels want verontwaardigd piepend vlogen ze op om achter de boot weer neer te strijken.
Het was een erg donkere nacht, veel bewolking, geen maan of sterren te zien. Ook vandaag overdag alleen bewolking. De temperatuur overdag is best goed, t-shirtjes bij zo weinig zuiden wind. 's Nachts is het een stuk kouder en de thermo kleding doet weer goede diensten.
Wordt vervolgd.....
Terugblik 2017 Nieuw Zeeland - Japan
Tara ligt te glimmen in de haven van Whangarei en wij verheugen ons de komende maanden op de komst van vakantiegangers uit Nederland. We verkopen de auto aan nieuw aangekomen zeilers en gaan op pad met de boot. We zwerven langs de oostelijke kust van het Noordereiland met mooie eilanden, het Coromandel schiereiland tot de Bay of Plenty. Vogelparadijs Tiritiri Matangi is een topper, waar we de kiwi in het 'wild' zien. Prachtige wandelingen en geweldig om het te delen met vrienden en vriendinnen. We vliegen naar het Zuidereiland om twee lange wandelingen met ze te maken: het Heaphy Trail en het Abel Tasman Trail. Per kano zakken we de Waitangi rivier af. Wat een prachtig land!
Maar we gaan verder en maken Tara klaar voor de reis naar het noorden. Het duurt tot begin juni voor de Tropische stormen afnemen en we kunnen vertrekken naar Fiji. Weer totaal anders met een inheemse en Indiase bevolking en gebruiken. Prachtige natuur, duiken, snorkelen, dorpjes en wandelingen. We krijgen bezoek van de kinderen en vrienden uit Nederland en Nieuw Zeeland.
Hier scheiden de wegen van de Unwind, Bounty en Tara, zij gaan verder naar Indonesië, wij gaan naar het noorden voor een rondje Pacific. Minder gebruikelijk maar wat hebben we veel zin om die kant op te gaan.
Met Jeroen varen we door naar Vanuatu. Een hoogtepunt is Tanna Eiland, waar we letterlijk op de rand van de vuurspuwende vulkaan staan. Maar ook het Roots festival op Ambryn met lokale dansen en eten maken veel indruk. Samen gaan we verder. In het noorden komen we op de Banks eilanden, meer afgelegen en de traditionele kunst en leefwijze zijn hier nog 'gewoon' zoals het was, heel bijzonder om daar op bezoek te zijn.
We kruisen de evenaar naar Micronesie, Phonpei eiland. De ruïnes van Nan Madol het "Basalt Venetië" zijn ongelofelijk, zowel in omvang als in moeite die het gekost moet hebben om dit te creëren. Indrukwekkend is ook Chuuk Lagoon waar ik duik naar de schepen van de Japanse marine en koopvaardij die hier tot zinken gebracht zijn in de 2e Wereldoorlog.
Op weg naar Japan worden we de toegang geweigerd tot USA/Guam "Unwanted Aliens" omdat we niet de juiste visa hebben. We varen door de Marianna Eilanden naar de Japanse Ogasawara archipel, 1000 km ten zuiden van Tokyo. Onze eerste landing in Japan zou wellicht daar gestrand zijn als vriendin Mayumi niet had geholpen met de papierwinkel. We maken voor het eerst kennis met de Japanse bureaucratie, gastvrijheid en hoffelijkheid. De oversteek naar Wakayama (bij Osaka) is de spannendste die we gemaakt hebben. Een zware storm is op komst en wij zitten vastgeplakt in de Kuro Shio, de warme golfstroom die langs de kust van Japan stroomt. We halen nét op tijd de beschutting van het eiland Shikoku om de storm over te laten waaien. Wat een warm welkom krijgen we in de Tannowa Yachtclub, onze thuisbasis. Japan is zó anders dan de andere landen die we bezocht hebben. Met familie uit Nederland reizen we twee weken met de trein rond en vallen van de ene in de andere verbazing. De mensen, de architectuur, het eten, de hete bronnen, de etiquette, Shinto heiligdommen, Boedistische tempels en van alles wat we niet begrijpen. De natuur is geweldig!
Vol indrukken gaan we terug naar Nederland voor onze eerste Kerst in jaren.
Foto's volgen later….
7000 mijl 5 landen
Maar we gaan verder en maken Tara klaar voor de reis naar het noorden. Het duurt tot begin juni voor de Tropische stormen afnemen en we kunnen vertrekken naar Fiji. Weer totaal anders met een inheemse en Indiase bevolking en gebruiken. Prachtige natuur, duiken, snorkelen, dorpjes en wandelingen. We krijgen bezoek van de kinderen en vrienden uit Nederland en Nieuw Zeeland.
Hier scheiden de wegen van de Unwind, Bounty en Tara, zij gaan verder naar Indonesië, wij gaan naar het noorden voor een rondje Pacific. Minder gebruikelijk maar wat hebben we veel zin om die kant op te gaan.
Met Jeroen varen we door naar Vanuatu. Een hoogtepunt is Tanna Eiland, waar we letterlijk op de rand van de vuurspuwende vulkaan staan. Maar ook het Roots festival op Ambryn met lokale dansen en eten maken veel indruk. Samen gaan we verder. In het noorden komen we op de Banks eilanden, meer afgelegen en de traditionele kunst en leefwijze zijn hier nog 'gewoon' zoals het was, heel bijzonder om daar op bezoek te zijn.
We kruisen de evenaar naar Micronesie, Phonpei eiland. De ruïnes van Nan Madol het "Basalt Venetië" zijn ongelofelijk, zowel in omvang als in moeite die het gekost moet hebben om dit te creëren. Indrukwekkend is ook Chuuk Lagoon waar ik duik naar de schepen van de Japanse marine en koopvaardij die hier tot zinken gebracht zijn in de 2e Wereldoorlog.
Op weg naar Japan worden we de toegang geweigerd tot USA/Guam "Unwanted Aliens" omdat we niet de juiste visa hebben. We varen door de Marianna Eilanden naar de Japanse Ogasawara archipel, 1000 km ten zuiden van Tokyo. Onze eerste landing in Japan zou wellicht daar gestrand zijn als vriendin Mayumi niet had geholpen met de papierwinkel. We maken voor het eerst kennis met de Japanse bureaucratie, gastvrijheid en hoffelijkheid. De oversteek naar Wakayama (bij Osaka) is de spannendste die we gemaakt hebben. Een zware storm is op komst en wij zitten vastgeplakt in de Kuro Shio, de warme golfstroom die langs de kust van Japan stroomt. We halen nét op tijd de beschutting van het eiland Shikoku om de storm over te laten waaien. Wat een warm welkom krijgen we in de Tannowa Yachtclub, onze thuisbasis. Japan is zó anders dan de andere landen die we bezocht hebben. Met familie uit Nederland reizen we twee weken met de trein rond en vallen van de ene in de andere verbazing. De mensen, de architectuur, het eten, de hete bronnen, de etiquette, Shinto heiligdommen, Boedistische tempels en van alles wat we niet begrijpen. De natuur is geweldig!
Vol indrukken gaan we terug naar Nederland voor onze eerste Kerst in jaren.
Foto's volgen later….
7000 mijl 5 landen
zaterdag 8 juni 2024
8 juni - een fijne dag
8 juni - dag 4
Positie middaguur boordtijd 43 54 N 24 55 W een etmaal van 140 mijl.
De afgelopen 24 uur heerlijk kunnen zeilen. Windkracht 3 á 4, weinig golf, pal noord net niet scherp aan de wind, dus minder helling en steeds tussen de 3 en 6 mijl per uur, uitstekend! Alle twee hebben we goed geslapen vannacht en vandaag is er zon tussen de bewolking, dat klinkt goed toch ;-) Roel heeft een zaterdag gevoel en dat past goed bij chocolade cake, dat deze altijd snel op moet lijkt geen bezwaar. We eten tussen de middag verse tomatensoep met basilicum en croutons. Vanavond staan er geroosterde groenten uit de oven op het menu, met dank aan Helma voor het recept. Roel doet boot klusjes en verder lezen we en genieten we van deze fijne dag.
Ik zag nog enkele stormvogels scheren over het wateroppervlak. Er kwam een Franse zeilboot achter langs, maar hij reageerde niet op een marifoon oproep. De Franse zeilboot waarmee we vertrokken uit Sao Miguel zijn we gisteren uit het oog en marifoon bereik verloren. Dus we zijn weer alleen op de wereld
Wordt vervolgd....
Positie middaguur boordtijd 43 54 N 24 55 W een etmaal van 140 mijl.
De afgelopen 24 uur heerlijk kunnen zeilen. Windkracht 3 á 4, weinig golf, pal noord net niet scherp aan de wind, dus minder helling en steeds tussen de 3 en 6 mijl per uur, uitstekend! Alle twee hebben we goed geslapen vannacht en vandaag is er zon tussen de bewolking, dat klinkt goed toch ;-) Roel heeft een zaterdag gevoel en dat past goed bij chocolade cake, dat deze altijd snel op moet lijkt geen bezwaar. We eten tussen de middag verse tomatensoep met basilicum en croutons. Vanavond staan er geroosterde groenten uit de oven op het menu, met dank aan Helma voor het recept. Roel doet boot klusjes en verder lezen we en genieten we van deze fijne dag.
Ik zag nog enkele stormvogels scheren over het wateroppervlak. Er kwam een Franse zeilboot achter langs, maar hij reageerde niet op een marifoon oproep. De Franse zeilboot waarmee we vertrokken uit Sao Miguel zijn we gisteren uit het oog en marifoon bereik verloren. Dus we zijn weer alleen op de wereld
Wordt vervolgd....
vrijdag 7 juni 2024
7 juni - drie dagen onderweg
7 juni - drie dagen onderweg
Positie middaguur boordtijd: 41 35' N 24 53 W
De eerste drie dagen waren niet om over naar huis te schrijven, dat zal ik dan ook niet doen. De samenvatting: na een prachtig zonnig afscheid van Sao Miguel, wind tegen, harde wind tegen, kruisen, golven, zeeziek en slecht slapen. We zijn hemelsbreed maar 245 mijl naar het noorden opgeschoten en nog minstens zoveel voor de boeg voordat we naar het westen kunnen afslaan.
Vandaag ziet het er beter uit, naar noordelijke begrippen dan. Het turquoise en het prachtige inktblauwe water is nu leigrijs. Tussen de vele wolken schijnt af en toe de zon, maar de golven zijn afgenomen, een lekker windje en met vol tuig varen we aan de wind zo'n 6 knopen, goed zeezeil weer dus. Lekker douchen en de stemming klaart op, ik denk dat er straks zelfs weer een happy hour is.
De eerste dagen nog dolfijnen, stormvogels en een enkele Portuguese oorlogsschip kwal gezien, maar daarna niets meer. Ik geef ze geen ongelijk, ik bleef ook in de Azoren als ik hen was.
Opvallend vind ik hoe goed alle zeil manoeuvres gaan, of we ons nu goed voelen of niet. Reven, wisseling van zeil, bakstagen, alles loopt soepel op de routines die we opgebouwd hebben. De Windpilot wordt weer erg gewaardeerd voor al het sturen, vannacht zijn we niet 1x buiten geweest om haar aan te passen!
Het is lastig om deze oversteek in mijlen aan te geven omdat we niet een directe route kunnen varen. De heersende windrichting is noordoost, en daar willen we naartoe. We gaan eerst noord en daarna op de westelijke wind van een depressie, die er dan waarschijnlijk is, richting het Kanaal.
En noodzakelijke omweg om met de systemen mee te varen. Nog een dag of 12 dus...
Wordt vervolgd.....
Positie middaguur boordtijd: 41 35' N 24 53 W
De eerste drie dagen waren niet om over naar huis te schrijven, dat zal ik dan ook niet doen. De samenvatting: na een prachtig zonnig afscheid van Sao Miguel, wind tegen, harde wind tegen, kruisen, golven, zeeziek en slecht slapen. We zijn hemelsbreed maar 245 mijl naar het noorden opgeschoten en nog minstens zoveel voor de boeg voordat we naar het westen kunnen afslaan.
Vandaag ziet het er beter uit, naar noordelijke begrippen dan. Het turquoise en het prachtige inktblauwe water is nu leigrijs. Tussen de vele wolken schijnt af en toe de zon, maar de golven zijn afgenomen, een lekker windje en met vol tuig varen we aan de wind zo'n 6 knopen, goed zeezeil weer dus. Lekker douchen en de stemming klaart op, ik denk dat er straks zelfs weer een happy hour is.
De eerste dagen nog dolfijnen, stormvogels en een enkele Portuguese oorlogsschip kwal gezien, maar daarna niets meer. Ik geef ze geen ongelijk, ik bleef ook in de Azoren als ik hen was.
Opvallend vind ik hoe goed alle zeil manoeuvres gaan, of we ons nu goed voelen of niet. Reven, wisseling van zeil, bakstagen, alles loopt soepel op de routines die we opgebouwd hebben. De Windpilot wordt weer erg gewaardeerd voor al het sturen, vannacht zijn we niet 1x buiten geweest om haar aan te passen!
Het is lastig om deze oversteek in mijlen aan te geven omdat we niet een directe route kunnen varen. De heersende windrichting is noordoost, en daar willen we naartoe. We gaan eerst noord en daarna op de westelijke wind van een depressie, die er dan waarschijnlijk is, richting het Kanaal.
En noodzakelijke omweg om met de systemen mee te varen. Nog een dag of 12 dus...
Wordt vervolgd.....
dinsdag 4 juni 2024
De laatste etappe! 30 juni a.s. in Den Osse
Na 12 jaar zwerven op zee zijn we bijna terug in Nederland! Wat hebben we bijzondere mensen ontmoet en ongelofelijk veel gezien en gedaan: het was geweldig! Maar er is niets zo fijn als gezond en wel weer thuiskomen.
Om dat te vieren komen we feestelijk aan op zondag 30 juni aanstaande in onze thuishaven Watersportvereniging Den Osse in Zeeland.
Van veel blog volgers hebben wij geen emailadres, maar jullie belangstelling, reacties en steun zijn heel fijn geweest voor ons. Dus als je erbij wilt zijn ben je van harte welkom. Stuur dan een mailtje voor de details, graag via het email adres: tara.intocht@gmail.com want wij zijn onderweg.
Tot binnenkort, Jacomine en Roel
Adres
Jachthaven Den Osse
Jachthaven 1
4318 NA Brouwershaven
Abonneren op:
Posts (Atom)