We drijven weer, op naar de Kaaiman Eilanden

Vanmorgen werd ik wakker van de brulapen, een vreemde gewaarwording na de maanden in Nederland. Tara staat op de kant in Panamarina, in het oerwoud ten noorden van Colon. We zijn nét aan boord om de volgende etappe voor te bereiden. Even omschakelen, van een huis van alle gemakken voorzien naar onze kampeerplek met laddertje, zonder stromend water en het toilet een stukje lopen naar het havenkantoortje. De koelkast werkt nog niet en de voorraadkast is bijna leeg, We zitten 1,5 uur rijden van de dichtstbijzijnde plaats waar je boodschappen kunt doen, dus dat wordt een kleine expeditie. Er was weinig ruimte dit jaar voor kleding in de koffers, zoveel onderdelen, zeilgidsen en materialen om mee te nemen. Gelukkig is alles weer goed door security en de douane gekomen. Dit jaar werden voor het eerst onze koffers bij de douane door de scan gehaald bij aankomst in Panama, niet echt een doorsnee toeristen koffer. Dat het spullen waren voor het onderhoud aan de boot was geloofwaardig en dat we Spaans spreken helpt ook om het uit te leggen.

Wat verwacht je als de boot een half jaar in de stromende regen en hoge temperaturen heeft gestaan? Het valt ons alles mee. De zomertent houdt weliswaar de regen niet helemaal tegen, maar het teak dek heeft er zeker baat bij gehad. Hier en daar wat alg aangroei, maar verder alles ok. De aardige mevrouw van de wasserij controleert op verzoek in zomer maandelijks de boot aan de binnenkant en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Ze stuurde iedere maand een paar foto’s en toen er schimmel kwam heeft ze alles schoongemaakt en nieuwe luchtontvochtigers neergezet! Vlak voor onze komst heeft ze boot binnen nog een keer schoongemaakt. Zij is blij met de extra inkomsten en wij dat Tara er zó goed uitziet. Er zijn zoveel klussen dat we ook iemand gevraagd hebben om de buitenkant te poetsen en anitfouling aan te brengen. Een zegen, want de eerste week is het zonnig, ruim 30 graden en 90 % luchtvochtigheid, pfff. Onderwater zijn we een kleurrijk gezicht, de rode antifouing was vorig jaar niet te krijgen, dus we zijn nu rood/blauw. Roel zit uren in de mast om ter plekke een verstaging in elkaar te zetten, nog nooit gedaan en het is wat puzzelen, maar dan zit alles weer strak en compleet vast. Een nieuwe dynamo en een hele lijst andere klussen worden afgewerkt in een tropen schema.

We willen graag naar het noorden, en november is de goede maand om dat te doen. Het eind van het orkaan seizoen en vóór de winterstormen uit het noorden en de sterke passaatwinden uit het noordoosten. Dat is de theorie, en we hopen dat we er goed doorheen komen richting Florida. We hebben dus weinig tijd om te lanterfanten in Panama en kijken uit naar een weer moment om te vertrekken. Maar eerst het water in…...

De eerste week begint al goed met 3 feestdagen: de dag van de vlag, de onafhankelijkheid van Columbia en de onafhankelijkheid van Spanje, overal wapperen ons de Panamese kleuren tegemoet.

De week erop hebben de medewerkers van de haven een vrije dag en zo kunnen we (noodgedwongen) toch relaxed de boot opbouwen. Minder leuk zijn de vliegende kakkerlakken die ‘s avonds als het hard regent graag een droog heenkomen zoeken. “Mevrouw Helderder” is nog mild vergeleken bij mijn fanatisme om de beesten buiten te houden, de spuitbus altijd binnen handbereik. We zullen zien, uit voorzorg staat binnen alles vol met kakkerlak vallen.

Als we drijven is het allemaal snel vergeten, wat een mooie plek en lekker zwemwater en een koud biertje op het achterdek in de avond bij zonsondergang. We varen naar Puerto Linton om uit te klaren, maar er is een feestdag die we over het hoofd gezien hebben, Dos Santos. De dag erop blijkt dat de regels veranderd zijn en we eerst naar Colon moeten (minstens een dagtrip) maar ik heb geleerd van onze maanden hier: is er niet een andere oplossing? Ja hoor, voor dollars kunnen we via de telefoon de verklaring ook laten regelen door een agent. Het bedrag is gelijk aan taxikosten naar Colon en terug, dus we nemen het aanbod aan. Het is tenslotte vrijdag, zaterdag is weer een feestdag en er is een goed weermoment dit weekend! Vrijdagmiddag hebben we met hulp en kunst en vliegwerk alle papieren op orde en zijn de paspoorten uitgestempeld. Op naar de Kaaiman Eilanden, rond de 620 mijl varen, 5á6 dagen, gelijk onze langste oversteek van dit jaar.