Wat doen we nu de hele tijd? Een vraag die wij onszelf ook stellen, want de dagen vliegen voorbij. Hoe zit dat?
De laatste twee weken hebben we 8 dagen gevaren, in totaal 300 mijl (rond de 540 km). Het betekent ook dat we 8 keer in een nieuwe plek aankomen. Daar begint, met bijboot en te voet, de zoektocht naar de heilige 3B's: de bakker, de bank en de bar (de laatste gecombineerd met internet). Dat neemt snel een halve dag in beslag. In de bar komen we regelmatig iemand tegen die een tip heeft, een praatje maakt, wat we moeten zien etc. Dit is de basis en erg leuk om te doen.
 |
| Fort boven de haven van Sines, met bar en internet |
Alle dingen waar je normaal niet over na denkt als water, gas, diesel of een wasmachine, het zoeken is voor ons een dagelijkse bezigheid. Ook klussen aan de boot hoort hierbij. Hier gaat aardig wat tijd in zitten en is niet altijd leuk maar hoort erbij.
Het voorbereiden van de zeildagen, het ophalen van weer- en windkaarten op het web, waar kunnen we ankeren/aanleggen, wat zijn de gevaren op de route etc. Het vooruit kijken waar we over een maand zijn, of over 3 maanden. We lezen nu al over Marokko en Canarische eilanden, in de reisgids en de vaargids. Dit is de kern van onze reis en heerlijk om hiermee bezig te zijn.
Tussendoor wandelen langs verlaten stranden naar uitgestorven dorpjes, lekker eten halen in de overdekte markten die in alle stadjes te vinden zijn, ervaringen uitwisselen met andere zeilers, vaak samen wat eten en drinken. Bij elkaar is dit al meer dan twee weken.
Dat er nog tijd overblijft voor het blog!
 |
| Cabo Sao Vicente, uiterst Zuid West puntje van Portugal |
De reis van Lissabon langs de Zuid Portugese kust varen we vooral op de motor. Om ons heen niets dan hoge luchtdruk en zon. Er is soms wel wat wind en dan proberen we te varen met de halfwinder, een enorm voorzeil van heel licht zeildoek in de kleuren van de regenboog. Aan het eind van de middag is er vaak meer wind door de opwarming van het land, maar dan liggen wij alweer voor anker in een baai of haven. In donker varen is er niet bij door alle onverlichte visnetten die uitstaan langs de kust. In de middag komen we veel zeevogels tegen die aan het vissen zijn. Vooral de grote Jan van Genten maken er een show van door zich van een meter of 30 loodrecht in zee te storten. Een paar keer hebben we dolfijnen om de boot, dat blijft een feest!
 |
| Herfst in Portugal, alles bloeit maar door...... |
We kunnen goed merken dat we zuidelijker komen en dat het herfst is, in ieder geval op de kalender. Het wordt pas licht rond 8 uur 's morgens en 's avonds om 8 uur is het weer donker. En heel aangenaam, de nachten zijn koeler,
Zuid Portugal is prachtig. Dat vinden wij, maar kennelijk zijn we niet de enigen. De hele kust ziet wit van het ene prachtige hotel en appartementen complex na het andere. Niet alle complexen zijn verkocht, ze wachten geduldig af tot de crisis overwaait.
 |
| Onvrijwillige droogval stage bij Alvor |
Om te varen is het een paradijsje. Bij de riviermondingen zijn een soort lagunes ontstaan, duinen aan de kant van de zee met ondiepe binnenmeren achter de eilandjes waar we heerlijk voor anker kunnen liggen. Geen deining en prachtige natuur. Rekenen aan het tij blijft lastig in zo'n waddengebied Onze kiel is bijna 2 meter diep en een inschattingsfout zorgt ervoor dat we bij Alvor met laag water hoog en droog op het zand liggen. Gelukkig geen schade en kans om het onderwaterschip te inspecteren, maar toch een andere plek gezocht met hoog water.
In Portimao wonen Ep en Bea en we genieten een weekend van hun gezelschap, de omgeving en het lekkere Portugese eten. We wandelen bij Monchique, met 900 meter de hoogste top van de Algarve. Erg gezellig.
 |
| Vissers bij Olhao, dit is een grote boot, meestal zijn ze kleiner |
Het eilandje Culatra bij Olhao heeft een speciaal plekje in ons hart. Een en al zand en strand, een vissersdorpje van semi-legale kleine huisjes in een soort zandbak. Geen auto's of wegen. Als er iets vervoerd moet worden doen ze dat met stok en stok oude tractoren. Modellen die 40 jaar geleden bij mijn vader in de schuur stonden. Roest kennen ze niet hier. Hoe mensen leven zie je altijd aan de middenstand. In het dorp zijn wel 10 cafetjes, een dorpshuis en 1 piepkleine supermercado. De sfeer is erg ontspannen. Na het dorpje lopen we over een houten wandelpad door de duinen naar het strand. Er is bijna niemand. Naast het vissersdorpje liggen 20 catamarans en andere boten met weinig diepgang, soms in het water soms drooggevallen. Zij wonen daar! Gestrande zeilers, om het zo maar te zeggen. Wij hebben nog geen behoefte om daarbij te horen!
 |
| Culatra: Strand en zee |
Op de ankerplek liggen Blabber en Nostress, Nederlandse vertrekkers van dit jaar, net zoals wij. Het is erg leuk om met hen te kletsen over plannen en ervaringen. We varen een stuk gezamenlijk op tot zij afslaan naar Marokko en wij nog even doorvaren naar Zuid Spanje.
We nemen afscheid van Portugal, we hebben heerlijke weken gehad hier. Wat een fijn land, prachtig weer en vooral vriendelijke mensen. We hebben volop kunnen genieten van onze bijdragen aan de Europesche Unie in de vorm van EU gesubsidieerde havens en faciliteiten. Wel grappig dat we voor het gebruik nogmaals mogen betalen, maar ze kunnen het vast goed gebruiken.
 |
| Houten wandelpad door de duinen, met vloed staat er water |
 |
| Met Ep en Bea bij de bron van Monchique |
 |
| Kustlijn bij Portimao |
 |
| Even boodschappen halen schat |
 |
Verse vis bij de Mercado in Olhao
|
