Het zit erop! We drijven weer en ik zal
jullie de transpiratie en frustratie besparen die dat gekost heeft.
De sleutel zat al in mijn vorige blog, al hadden we dat zelf nog niet
door. Het duurde en het duurde en op een gegeven moment kwam er
drama, daar hoefden we niet eens veel moeite voor te doen, we waren
het echt zat. En toen waren wíj opeens een “noodgeval”. Het
resultaat begint er nu op te lijken! Wij gaan eerst een paar weken
weg in verband met ons visum. Als wij op reis zijn gaat de schilder
nog een keer een laatste laag doen en zijn ook de teakproppen aan de
beurt. Als alles straks weer picobello is dan zijn we deze weken
weer te boven. Hopelijk genieten we daarna nog lange tijd van een
prachtig teakdek en een strak in de verf zittende opbouw.
De afgelopen weken zijn we vooral met
de boot bezig geweest om alles weer te monteren en op te bouwen.
Tussendoor gaan we op z'n Braziliaans af en toe een weekendje weg,
bijvoorbeeld naar Praia do Forte, een luxe badplaats ten Noorden van
Salvador. Tandenborstel mee en nog wat klein spul: klaar! Want een
jas, trui of andere schoenen heb je hier echt niet nodig. De bus
zoeken we onderweg naar de boot even uit en tot onze verbazing
bestaat hiervan is zelfs een bustabel en kost een kaartje 6 Reis (2
Euro) voor ruim 2 uur in de bus. Een kaartje in de stad – ongeacht
de afstand- kost bijna 3 Reis en in dat spinnenweb moet je zomaar 2-3
keer overstappen en iedere keer opnieuw betalen. Geen wonder dat de
Brazilianen in opstand komen! Een pousada (bed en breakfast) regelen
we ter plekke wel. De bus voert eerst door de ernstig vieze, arme
wijken van de stad. Allengs komt er meer luxe hoogbouw langs de kust.
Als we aankomen lijkt het of we een tijdreis gemaakt hebben. Alles is
prachtig: tropisch regenwoud, mooie autovrije straatjes met groen en
alle klinkers op hun plek, boetiekjes, restaurantjes - bijna allen
Italiaans, goedgeklede slanke mensen met kinderen en ijsjes en een
bezoekerscentrum voor schildpadden en walvissen en regenwoud! Er is
geen armoede (althans niet voor ons te zien), geen ongure types of
bedelaars en zelfs de zwaar bewapende en van kogelvrije vesten
voorziene agenten ontbreken. We zijn een totaal ander Brazilië
binnengestapt. We genieten een weekend lang van deze luxe en huren
fietsen om een paar uur door het regenwoud te crossen. Een van de
laatste overblijfselen van wat eerst een enorm woud was. Ik voel me
net Alice in Wonderland waarin de planten uit onze woonkamer tot
torenhoge versies uitgegroeid zijn. Bromelia's van meer dan een meter
doorsnede, yucca's en tabaksplanten vele meters hoog, enorme
pointsettia's (kerststerren) alles is groot, groen en bloeit.
Ondanks de winter is de temperatuur
verrukkelijk met 25+ graden en af en toe een korte flinke bui.
Zwemmen, op het strand zitten en buiten eten 's avonds, alles kan.
Het kost mij moeite om na 2 dagen terug te gaan naar de stad, want
wat een herrie, armoede, stank en drukte.
Het voetbal heeft ons een paar leuke
avonden opgeleverd en we hebben alle wedstrijden van het de ''gouden
kanaries'' gezien. De restaurants zaten bomvol, maar al te vaak met
groepen prachtige vrouwen met even prachtige en uitdagende kledij en
geheel niet geïnteresseerd in voetbal. Vreemd genoeg geen groepen
mannen, want die waren er alleen met hun ega en/of gezin. Geen idee
wat de achtergrond hiervan is, boze tongen beweren dat alle vrouwen
''omhoog'' willen trouwen en er daarom binnen die groep een ernstig
mannentekort bestaat. Ook bijzonder was dat we soms fors toegang
moesten betalen en wij naïeve Hollanders denken dat dat je daar wel
iets voor terugkrijgt. Maar nee hoor, gewoon een stoel met slecht
zich op een groot beeldscherm en dubbele prijzen. En natuurlijk zijn
de Brazilianen heel enthousiast tijdens de wedstrijd en wordt er voor
iedere goede actie van een landgenoot geklapt en gejoeld. Vreemd
genoeg is 5 minuten na de wedstrijd – ook na de gewonnen finale –
iedereen weer terug in zijn of haar gewone doen en gaat over over tot
de orde van de dag. Van te voren hadden de Brazilianen er weinig
vertrouwen in, het Braziliaanse elftal had niet veel gewonnen en van
daar de scepsis en protesten. Na afloop was de stemming toch wel
omgeslagen, Brazilië werd de nieuwe wereldkampioen. We hebben nog
geprobeerd dat de nuanceren, Brazilië komt in de finale maar
verliest natuurlijk van Nederland: ondenkbaar!
Inmiddels zijn we weer in Nederland.
Wat hebben we het goed hier en wat hebben we onze zaakjes goed
geregeld. Vooral bij Albert Heijn hadden we het even moeilijk, wat
een keuze en wat een lekkere dingen. Het was goed dat we op de fiets
waren.....
De komende weken zijn we in de buurt,
al maken we nog wat uitstapjes naar Jeroen in Frankrijk en met Anouk
naar Italie. Terug gaan we met 4 tassen van maximaal 32 kilo met
vooral onderdelen – we hebben toch maar een watermaker gekocht en
die zijn zwaar – en alle warme kleren die we hebben. Op naar
Patagonie! En nu we toch in de buurt zijn, gaat ook het blog voor een
week of 6 op vakantie.
