Gletsjers en 5 sterren Caleta's 1-10 april

Holanda Gletsjer, aan de rand van Caleta olla

In het laatste stuk Beagle kanaal varen we langs de ene na de andere gletsjer. Bij Caleta Olla is de Hollanda Gletsjer, daar willen we natuurlijk graag naar toe, maar de dinghy redt het niet: te veel wind. Dan de andere kant maar op en we lopen tot we net zicht hebben op de Francès Gletsjer. We zijn al helemaal in onze nopjes, maar het blijkt slechts een voorproefje van wat we later tegenkomen. Het weer kalmeert iets en in de luwte van Gordon Eiland varen we naar de Pia arm waarin 4 gletsjertongen uitkomen. Onderweg zien we de majestueuze Romanche gletsjer, die met een enorme honderden meters hoge waterval in het Beagle kanaal eindigt.

Natuurgeweld in ijs en steen

Darwin heeft in zijn dagboek een hele verhandeling geschreven waarom de gletsjers hier tot zeeniveau reiken op 54º Zuid (Amsterdam ligt op 52º Noord). Dat komt doordat de grens van eeuwige sneeuw hier op zo'n 1000 meter boven zeeniveau ligt en dat heeft weer te maken met de uitzonderlijk lage zomertemperaturen. De gletsjer smelt dus niet hard genoeg en is al bij het water voor die tijd. In Noorwegen moet je tot bijna 70º Noord reizen om eeuwige sneeuw te zien rond de 1000 meter, aldus Darwin.

De Westelijke Arm van Pia, drie gletsjertongen tot de zee

De Pia splitst zich in twee armen als een reuzen Y en in beide komen er twee gletsjers naar beneden. We varen de westelijke arm in door ijsklonten, de grotere proberen we te ontwijken met een uitkijk op de punt, de kleintjes schrapen de verf van Tara. Voor de gletsjer is het rustig en we drijven uren rond met zicht op de ijswanden. Wat een indrukwekkend gezicht! Op Antarctica hebben we ook gletsjers gezien, maar daar was alles wit, dan vallen ze minder op. Hier stromen twee kolossale rivieren van blauw/wit ijs naar beneden, de ijswanden waar ze de zee raken zijn zeker 30 meter hoog. Aan de randen van de gletsjer zie je de zwarte stenen bedding van de ijsrivieren, ernaast groeien de beuken. Wat ons verrast is dat een gletsjer zoveel geluid maakt. Zij kreunt en steunt, soms rommelt het alsof het dondert en als er een stuk ijswand afbreekt klinkt het als een kanonsschot.

Tara voor de Gletsjerwand

We liggen er lang genoeg om verschillende stukken ijswand te zien breken, gevolgd door een golf die zich langs de voet van de gletsjer beweegt. We kunnen er niet genoeg krijgen! Als laatste doen we een foto-serie van Tara voor de gletsjer, terwijl ik in de dinghy foto's maak. Tara was here!

We zijn er helemaal vol van als we terug varen door de ijszee in de kloof met aan beide zijden torenhoge wanden van zwart graniet. Overal zijn watervallen en op de gunstigste plekken veroveren de bomen zich houvast in het steen. Wat een woeste natuur!

Close up, blauw ijs omdat de zuurstof eruit geperst is

De volgende dag klimmen we door bos en over glibberige paadjes naar een rots met uitzicht op de oostelijk arm en gletsjertongen. Het is prachtig, zonnig weer en we zijn stil als we boven zitten, het is ontroerend mooi. En zo brengen we ook de dagen erna door, opgaand in het ritme van de natuur.
We staan erg vroeg op om met zonsopgang te kunnen varen. Het mooiste moment van de dag is als de zon de rotsen en sneeuw in pastelkleuren zet. In de loop van de middag komen er vaak wolken en soms regent of miezert het even. We liggen in baaien met namen als Beaulieu en 5 sterren baai, niet één ster is gelogen.

Caleta Beaulieu met de Oostelijk Pia gletsjer

Onderweg zijn er de zeeleeuwen (Southern fur seals) die er een echte show van maken door hoog uit het water te springen voor ze galant weer terug duiken. Ze zijn nieuwsgierig en komen vaak even naar de boot kijken. We zien nog een enkele Magalanes pinguïn, hun vrienden zijn al op weg naar het noorden voor de winter en natuurlijk de talloze zeevogels. De omgeving is woest: de eilanden waar we tussendoor varen zijn hoog, rotsig en steeds kaler. Er woont geen ziel en zelfs de posten van de Chileense armada ontbreken. We hebben geluk, het kan hier erg spoken, maar wij hebben dagen weinig wind. Veel motoruren dus, dat wel.

De Darwin Bergketen waar de gletsjers vanaf komen

De laatste stop in Vuurland is Caleta Brecknock. Alweer zo'n spectaculaire plek tussen hoge rotsen met bergmeren en prachtige wandelingen. Ik ga Calafate bessen zoeken om Vuurland in gebottelde vorm mee te nemen. Het is er ongelofelijk stil, alleen het getinkel van water in een onzichtbaar watervalletje. Mossen en korstmossen in allerlei kleuren, grassen, struikjes, kromgegroeide boompjes die zich met moeite staande houden als het stormt. Als ik op een afgelegen plek ben vliegt er een kolibrie voor me langs. Hij zoekt de laatste geurende bloemen van de Patagonische peperboom, wat een plaatje! De rijpe peperbesjes hangen te drogen op de boot, evenals de wilde munt, hierba buena (het goede kruid) en de Calafate bessen.

Kaffee mit Kuchen op de Galadriel

In Brecknock komt de Galadriel binnen die we kennen uit Brazilië en Puerto Williams, gezellig! We eten samen, wat gaat dat toch makkelijk. Het is een jong, leuk Oostenrijks stel dat al jaren op hun boot woont en rond de wereld zeilt met als doel nooit aan het eind te komen. Ze zeggen te leven van zo'n 2.000 euro per jaar, ze werken onderweg wat en genieten van de enorme vrijheid die dit leven hen biedt. Voor hen ook geen motoruren, ze hebben maar weinig diesel. Ze zeilen alles en dat is in deze omgeving iets waar we veel bewondering voor hebben. Hun ritme is nog weer anders, geen planning anders dan blijven waar het mooi is en waar ze kunnen leven. Wat missen zij?

Caleta Brecknock met Tara en Galadriel, ruig hier!

Hun vrienden, zeggen ze. Het valt me op dat ze veel weggeven en makkelijk delen (zelfgemaakt eten, spullen die ze over hebben etc.) en ook weer veel krijgen. Een andere manier van leven, waar veel verbinding in zit. Het is ook een spiegel voor ons, niet goed of fout, maar wij hebben een planning en zijn emotioneel gebonden aan Nederland. We nemen weer afscheid, het is zeer de vraag of we elkaar weer terugzien. Zij blijven voorlopig in Patagonïe. Al dat afscheid nemen blijft lastig.....

Maar ook mooie kleuren en stoere bloemen

Na Brecknock draaien we kanaal Cockburn in en voor het eerst sinds we bijna 2 jaar geleden in Tobermory, Schotland naar het zuiden gingen, gaan we nu weer naar het noorden. Af en toe zien we al een glimp van de Pacific, maar hij is hier net zo grijs als zijn Atlantische broer. Vlak voor we het kanaal Ackwalisnan invaren zien we een groepje bultrug walvissen, we drijven even met ze mee. In het kanaal hebben we flink wat zeeleeuwen/fur seals en dolfijnen om de boot. Wat een finale van Vuurland!

We hebben maar één probleem: Roel maakt zich zorgen over de opslag van alle gig's aan foto's en video's.....

Roel bij de Francès Gletsjer

Nieuwe symbolen op de kaart, Tara tussen de Gletsjers

En hier de realiteit, dit was een groot brok!

De was met stromend water: wat een luxe ;-)

Caleta 5***** , wat een super plekje

Zonsopkomst over het Beagle Kanaal

Galadriel met Daniel en Beate

Aangepaste natuur, kromgewaaid en prachtig

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com