Costa Rica rondom Manuel Antonio Park - maart 2022

We zakken de kust van Costa Rica af, geen landtrips hier. Het Nicoya schiereiland is bekend om zijn surfstranden,  die zijn vanaf het strand meestal makkelijker te bereiken dan vanaf het water.  De eerste twee ankerplaatsen staat er voor ons te veel branding om met de dinghy aan land te gaan. Het is er wel druk met toeristen die naar catamarans gebracht worden voor een tocht over het water. De organisatie van toeristische activiteiten is goed op orde lijkt het. Zeilen is er niet bij op de boten, genoeg mensen, muziek en drank zeker wel.

In Sámara baai liggen we beschut achter een klein eilandje, daar kunnen we goed aan land komen. Gelukkig want we ontmoeten er vrienden van Zander, een zeilvriend uit Vancouver. Sam en Michela hebben hier jaren geleden en stuk land gekocht en er hun villa in Italiaane stijl gebouwd, echt een plaatje met uitzicht op de oceaan. 

We brengen een dag bij hen door en genieten van de gezelligheid, een vroege strandwandeling, lekker eten, het zwembad en alle verhalen over het ontwikkelen van hun land. een heel andere wereld. Dat denkt Sam ook van onze verhalen en hij vertelt dat hij ervan gedroomd heeft een zeilreis te maken. De optelsom is snel gemaakt en we nodigen Sam uit om een dag mee te zeilen naar het zuiden van het schiereiland. Het is altijd erg leuk om door de ogen van andere mensen naar je eigen leven te kijken. Bij Sam is dat heel direct, want hij maakt een mooie film van zijn dag op Tara.

De video 'Sailing with Tara'  van Sam:

De volgende stop is Quepos, vlakbij het bekende natuurpark Manuel Antonio. We liggen in een baai dichtbij het park. De uitbater op het strand vindt dat je beter bij hem in de baai kunt wandelen, daar zie je meer . Dat proberen we uit en we zijn inderdaad erg onder de inruk van alle dieren die we zien. 

de eerste regenbui in maanden, met een prachtige dubbele regenboog opgelicht door de zonsondergang

Moeder en baby drieteen luiaard, linksboven haar kop, billen op de tak en de baby armpjes om de nek en benen hangen naar beneden. De witkop kapucijnaap hier beneden kwam te dicht bij en dat vond moeder niet leuk, toen was ze wel in staat om hem te verjagen, ondanks haar "luie" naam. 

Op een rustig moment stak dit goudhaasje over, Agouti heet hij hier

Drie foto's van doodskop aapjes. De kleinste aapjes in Costa Rica die voorkomen rond Manuel Antonio, maar in het park waren ze nergens te vinden dus ik was erg blij met deze voorstelling. Ze zijn van de familie van de kapucijnapen, en in het Engels heten ze squirrel monkeys, eekhoorn aapjes. Hun gedrag leek daar wel veel op.

Nog een  foto van de witkop kapucijnapen. Er was een hele groep aan het ravotten

De volgende dag gaan we toch naar het park. Het is een weekend dag en ongelofelijk druk. Grote groepen verzamelen zich om hun gidsen, andere lopen door naar de prachtige stranden in het park, Pas als we de verste wandelingen lopen  wordt het rustiger. Het is zeker een mooi park, prachtige jungle, mooie paden, maar we zien minder dieren en te veel mensen. Het is erg warm, een zonnige dag, en halverwege de middag gaan we terug naar onze rustige baai om te zwemmen. 

Als je héél goed kijkt zie je een vogel die overdag tussen de bladeren ligt te slapen. Wát een schutkleuren!

Vlakbij de mirador, het verste uitkijkpunt zien we dit witstaart hert

Guaromo boom met prachtige bladeren

en mooie zwammen

Een boskip met een lekker hapje

reusachtig termieten nest

witkop kapucijnaapjes die lekker aan het vlooien zijn. Ze zijn erg brutaal en agressief als het om eten gaat en trekken zich in het park niets aan van mensen

prachtige stranden

weelderige begroeiing overal. We komen steeds zuidelijker en het bos wordt steeds natter, dus de jungle verandert. Het noorden van Costa Rica heeft "droog" oerwoud met een droog/kaal en nat/groen seizoen, in zuiden blijft het allemaal groen omdat er regelmatig regen valt.

hier niet naar boven klimmen a.u.b.

een leguaan

én een moeder en baby (één armpje te zien) luiaard, ik dacht dat dit een twee teen luiaard was maar weet het niet zeker. Wat je wel goed kunt zien is dat de haren een beetje groen zijn, dat komt omdat die een speciale structuur hebben waardoor er algen op kunnen groeien en dat geeft weer een lekkere schutkleur!

wachten op de bus met een ijskoude, verse kokosnoot: heerlijk!

We sluiten af met een vurige zonsondergang.......