Herfst 2011 mei - september Scheveningen/Engeland/Noorwegen

Half mei vertrekken we glimmend en wel naar Scheveningen en dromen van avonden aan het strand, zeilen op de Noordzee etc. Het weer werkt niet mee en we krijgen aardig wat kou, wind en regen over ons heen. Het strand hebben we niet veel gezien en als we er waren werden we gezandstraald.

Deben haven bij laag water: een en al modder!

Met Hemelvaart varen we met Frans naar Woodbridge aan de Deben rivier in Oost- Engeland. Een oefentocht en dat wordt het ook: Op de heenweg varen we in recordtijd naar de overkant. Helaas voor ons maar in het donker de Deben rivier opvaren is echt niet verantwoord. Van 12 uur ’s nachts tot 6 uur ’s morgens "liggen we bij" voor de aanloop naar de Deben. "Bijliggen" wil zeggen dat je de zeilen en het roer zo zet dat je bijna op dezelfde plek blijft liggen op het water.1 nacht in Woodbridge en dan weer terug. Nu ander oefenweer: harde wind uit het Oosten, 24 uur lang heel hard werken en laveren (zigzag koers) varen we tegen de wind in. Veel geleerd over wat we nog moeten doen aan het schip!

Zomer 2011 april – half mei Spaarndam

Na ons winterverblijf in Amsterdam zijn we vertrokken naar Spaarndam, vlak bij Haarlem. We hebben 6 weken zomers stralend weer gehad en de omgeving had geen groter contrast kunnen zijn. In Spaarndam barstte de lente de grond uit en we hebben avonden in de polders en duinen gefietst en zelfs in zwempak op het strand gelegen! Het leven was ook erg dorps. Een naam of borg voor de te huren fiets natuurlijk niet nodig en binnen de kortste keren kenden we er mensen.

De haven was een allegaartje van bedrijfjes, mensen die er wonen, willen vertrekken maar nooit zo ver komen etc.  Hier hebben we ook de boot uit het water hebben gehaald, geschilderd, gepoetst, radar mast geplaatst en boekenplanken laten maken. We zijn klaar voor de zomer!

Weer in het water

Winter 2011 in Amsterdam: klussen, klussen en veel sneeuw

Klussen in de bakskist, het is even wennen

Eigenlijk zijn deze maanden wel in drie woorden samen te vatten klussen-klussen en klussen, oh ja en dat de winter al half november inviel met veel sneeuw en ijs en dat hield maanden aan. 

TARA als kerstkaart

Onze voorzieningen waren hierop niet berekend. In snel tempo kwamen er: een nieuwe kachel, acculader, scheidingstransformator, onvochtiger, elektriciteit en slangen vervangen en tal van kleinere klussen. In  een boot waarop je ook woont en niets buiten kunt zetten door het weer, is dat een hele kunst. Het begint met uitruimen, dan staat alles vol, klussen, schoonmaken en weer inruimen zodat je ’s avonds kunt koken en slapen. Inruimen en uitruimen kost de helft van de tijd! 

2x logeren we een week in het huis van Sarah aan de Keizersgracht, en buiten dat het sowieso geweldig was om daar te zijn, heeft het ook onze relatie gered :-)

TARA wordt woonboot!

Niet helemaal nieuw voor wie we het afgelopen half jaar hebben gesproken: met ingang van 1 november gaan we aan boord wonen van ons “nieuwe” schip.

Er is veel werk verzet de afgelopen maanden om dat mogelijk te maken.

De “Koopmans 41” is inmiddels TARA gedoopt.  Zij is daarmee vernoemd naar een Indische godin die mensen beschermt op hun overtocht over de oceanen van het bestaan, we hopen dat het ook geldt voor oceanen van water. Maar ook een mooie, krachtige en goed te spellen naam.

Voor anker op de Solent bij het eiland Wight

We hebben afgelopen zomervakantie gezeild in Zuid Engeland en Normandië. Het zeilen is echt geweldig met TARA, ook met zwaarder weer. We moeten erg wennen aan zeilen op de windvaan, die het schip stuurt op windenergie. Dat is vooral leren geweest, maar de windvaan heeft al uren gestuurd. Prachtige nachten doorgevaren, en één met veel wind.

boot gekocht - huis verkocht

De hele winter in Amsterdam hebben we gelezen, internet verkend, nagedacht, gepraat en alles op een rijtje gezet en de afgelopen maanden zijn er grote knopen doorgehakt met als doel om over (ongeveer) twee jaar te vertrekken en bij leven en welzijn een langere tijd te gaan zeilen. In ieder geval een rondje Atlantische oceaan en als het goed bevalt veel verder. De uitkomst van dat alles was dat we wisten wat voor schip we zochten en hoe de planning er ongeveer uit zou gaan zien de komende jaren.

Het eerste plan

Tijdens een van onze eerste date's zei ik tegen Roel "als je maar weet dat ik rond de wereld ga zeilen". Dat kon maar vast duidelijk zijn. Mijn zeilervaring beperkte zich tot een zeilkamp op het Veese Meer en een zomer meezeilen op Georgian Bay in Canada. Ik werd niet gehinderd door enige ter zake doende kennis over zeezeilen. Maar het zeilvirus was er en het verlangen om te reizen ook.
Roel zeilde al jaren in zijn Flits op de Kaagerplassen en vond het geen slechte start.
In 1980 zeilden we in onze eerst boot de "Haaibaai" richting Friesland.