Terugblik 2015

Dit jaar staat de de Stille Oceaan centraal. Onze Franse zeilvrienden in Puerto Mont menen dat één seizoen Pacific van april t/m oktober veel te kort is, maar wij gaan dat toch doen. Zandstranden en palmbomen, zo verschillend zullen die eilanden toch niet zijn. We hebben het mis. Iedere eilanden groep is totaal verschillend en een hoogtepunt op zich!

Vanuit Puerto Mont varen we naar de Chileense Juan Fernandez eilanden. Onderweg vangen we onze eerste en tot nu grootste vis ooit: een enorme tonijn die we graag delen met de andere boten. We maken prachtige wandelingen en snorkelen met honderden zeeleeuwen. Daarna door naar Paaseiland. Ik hoef niet te schrijven hoe geweldig het is om aan de voet van de Moai het anker te laten vallen. We krijgen fantastische rondleidingen door de Belgische Kathleen en haar Paaseiland vrienden. Kathleen vaart met ons mee op de volgende etappe naar Frans Polynesië. Helaas kunnen we Pitcairn niet aanlopen door slecht weer, maar daarna komt alles goed.

De Gambier archipel, met parel kwekerijen en prachtige en afwisselende natuur.  De Tuamoto archipel met oeroude lagunes en de meest fantastische duik/snorkel sessies die ik ooit gemaakt heb. Tahiti en Moorea, hoge vulkaan met vanille kwekerijen, wandelingen en de Heiva dans competitie maken ongelofelijk veel indruk. De Society eilanden, waaronder Bora Bora, maar de minder bekende vinden wij leuker. In Gambier ontmoeten we de Nederlandse bemanningen van de Unwind en Bounty, het begin van een jarenlange vriendschap.

We bezoeken het nationaal park op het eiland Suwarrow in de Cook eilanden, zo puur en afgelegen.

Samoa heeft een totaal andere sfeer, met ingetogen bewoners maar wel de uitbundige natuur. Nederlandse vrienden komen naar ons toe op Samoa en varen mee door de eilanden van Tonga. Hoogtepunten zijn Niu TopuTapu met zijn gastvrije bewoners, kerkdiensten en BBQ’s. We snorkelen, walvissen spotten en een uitgebreid bezoek aan Tonga Tapu met Theo als gids. We zeilen terug naar het eiland Vava’u voor het Blue Water Festival waar 50 jachten uit de hele wereld zich verzameld hebben voor zeilwedstrijden. activiteiten en veel plezier. Top ervaring is het snorkelen in de buurt van moeder en baby Bultrug walvissen, en de vissen in de Swallow Cave: onvergetelijk.

De Hapai archipel, minder bekend en minder toeristisch. Als kers op de taart het zuidelijkste, erg afgelegen eiland van Tonga, Kelefesia. We zijn er met de Bounty en Unwind, we vangen vis, bbq’en, snorkelen, maken lange wandelingen en kampvuur op het strand. Een tropisch paradijs, en dat verlaten we na Kelefesia. Dit was een prachtig intensief half jaar waarnaar we altijd heimwee zullen houden!

Op weg naar Nieuw Zeeland gaan de we van de tropen naar de gematigde zone, met wisselend weer. Een goede oversteek en wat een welkom in Opua op het Noordereiland. The Bay of Islands een prachtig zeilgebied. De zomer begint hier en het bruist van de activiteiten. Whangarei wordt onze thuishaven. We kopen een auto en verheugen ons op de komst van de kinderen en vrienden om Kerst en Oud en Nieuw te vieren. Met hen maken we een rondreis langs de hoogtepunten van het Noordereiland. Maori dorpen, glimworm grotten, mountainbiken, vulkanische activiteit, natuurlijke baden, strand, wandelen en als letterlijk hoogtepunt het lopen van de Tongariro Crossing met Anouk.
We voelen ons thuis in Nieuw Zeeland en zijn blij dat we hier nog een jaar blijven.
8000 zeemijl 6 landen

Faial en Sao Jorge - mei 2024

De aankomst in Horta is heerlijk, een magische naam in zeezeilers kringen en in de eeuwen daarvoor voor alle schepen die de Atlantische Oceaan overstaken. Bevoorrading en beschutting in het midden van de oceaan.

We worden welkom geheten door de Spirit of a Geisha waarmee we samen op gevaren hebben en een dag later arriveert de Hoogtij. Het is erg druk in de haven, er liggen zeker 30 boten voor anker want de steigers worden vervangen. Het geeft ons niets, we klaren in in Europa en zijn aangenaam verrast door Horta. Zeer vriendelijk, heerlijk eten en patisserie, super goedkoop in vergelijking met Bermuda/Bahamas/USA, schilderachtige straatjes, prachtige oude gebouwen en groene pleinen. We gaan natuurlijk naar het beroemde café van Peter Sport waar menig zeiler iets te diep in het glaasje kijkt na de oversteek. Maar ook zonder dat is het erg gezellig. We maken mooie wandelingen met Annemiek en Gerco, waaronder rond de oude vulkaankrater. Een middag walvisvaren laat me kennismaken met een grote groep dames potvissen, één van hen heeft een paar maanden oud kalf, heel bijzonder! De Grisso dolfijn is voor mij nieuw, evenals de Loggerhead zeeschildpad. Een heerlijke middag!

De laatste dag besteden we aan het aanbrengen van onze “boot handtekening” tussen de honderden die al geschilderd zijn op de kade muren. Ik dacht, “dat doen we even” maar het was meer werk én emotioneler dan gedacht. Uiteindelijk wordt de samenvatting: Antarctica-Alaska. Strikt genomen zou het Patagonië- Alaska moeten zijn. We hebben Antarctica niet met Tara maar met een andere boot bezeild vanuit Puerto Williams, voor ons was het wel een belangrijke mijlpaal in onze reis, dus ze mag erbij. Emotioneel omdat het begin en eind nu vaststaan. Dit is het begin van afscheid nemen van ons zeilende bestaan. Ons reizende bestaan hoop ik nog heel lang vol te houden ;-)

We varen naar Velas op Sao Jorge, een totaal ander eiland, lang, smal en ruim 1000 meter hoog in het midden. De dorpjes “Faja’s” aan de kust in de diepe dalen zijn veelal verlaten. De geschiedenis van de Azoren kent vele hoogte én dieptepunten en Sao Jorge vertelt het verhaal. Bloeiende gemeenschappen, vruchtbare grond en groen. Maar ook orkanen, winterstormen, vulkaanuitbarstingen, aardbevingen en landverschuivingen. De bloeiende Citrus en druiven teelt werd een paar jaar na elkaar getroffen door gewasziekten en verdwenen van de eilanden. Invallen van piraten en plunderingen van de welvarende stadjes. De bewoners zijn een volk wat om kan gaan met tegenslagen. Zij die geen vooruitzichten hadden emigreerden, veel naar Amerika, Canada of Portugal.

Op Sao Jorge ontmoeten we een Canadese Azoriaan die ieder jaar terug komt om een maand te vissen met zijn familie. Ze vieren het feest van de Heilige Geest. Wij dachten, natuurlijk, het is Pinksteren, maar komen er later achter dat ze het vieren vanaf Pinksteren de hele zomer door. De weken erna komen we steeds andere Heilige Geest feesten tegen van andere familiegroepen.

Er is een speciaal gemeenschapshuis van de familie waar de foto’s van de familie patriarchen hangen en de Heilige Geest kronen uitgestald zijn. De oudste kroon is ruim 400 jaar oud en door de voorvaderen beschermd tegen de piraten invallen door haar te begraven. Ieder jaar neemt een familielid het feest, wat dagen duurt, onder de hoede en zorgt voor eten en drinken. Of het is om de Heilige Geest te bedanken of om iets te vragen is ons niet helder. We schuiven ‘s avonds aan en worden rijkelijk bedeeld met lokale lekkernijen.

Na het eten wordt er met zijn allen (zeker 60 mensen) liederen gezongen bij de kronen en gaan er uitgebreide schalen zoete hapjes rond. De drank die daarna komt laten we voorbij gaan, het is duidelijk een familiefeest waarvoor velen van andere eilanden en zelfs landen gekomen zijn. Er wordt ons uitgelegd dat in een land als de Azoren, zo afgelegen en waar er zoveel onvoorspelbare bedreigingen zijn, de familie en gemeenschap erg belangrijk zijn om te overleven. Door de feesten benadruk je de band en de wederzijdse steun. Helaas gaan we de dag erop al verder, want we hebben een uitnodiging om bij het zegenen van de kalveren te zijn, waarbij er ook één op de BBQ gaat, als ik het goed heb begrepen.

We gaan nog snel even naar de winkel om de lekkerste kaas van alle eilanden in te slaan, Sao Jorge kaas is pittig en stevig. Dit eiland zijn we té kort geweest!

Foto's van de walvistocht vanuit Horta, op de tweede foto staan moeder en kalf Potvis, verder Grisso Dolfijn en Loggerhead schildpad.

Wandelingen met Annemiek en Gerco, De krater van Faial, op de terugweg trekken de wolken op en zien te de top van Pico aan de overkant.  

Ook een wandeling door bossen en langs oude waterkanaaltjes over de bergen/heuvels naar de kust, het zwarte strand van Praia da Faja. 

Na afloop wat drinken bij Peter Sport. Bij de drank bestel je Limpets (puntkokkel), schelpdieren die in overvloed groeien op de rotsen. Ze worden hier bereid als escargots. 

Op de eerste verdieping is een museumpje van potvistanden en walvisbotten kunst. Ooit begonnen als tijdverdrijf voor de walvisvaarders, uitgegroeid tot prachtige lokale kunstvoorwerpen. Nu mag walvistand en bot niet meer 'geoogst' worden, zelfs niet als de walvis dood aanspoelt. Alleen nog oude tanden mogen gebruikt worden.

Velas, uitzicht vanuit het havenstadje van Sao Jorge. De walvisboten liggen als cultureel erfgoed (klein!!) in de vissershaven. Er wordt ook mee geoefend, maar niet meer mee gejaagd. Bij Sao Jorge (St Joris) hoort natuurlijk een Draak, hier op het centrale plein van Velas.

Het eiland Pico ligt tegenover Sao Jorge, de vulkaan heeft een hoedje op: ander weer op komst. Dat merken we de volgende dag als we naar Terceira varen. Harde wind en van Sao Jorge zien we alleen de onderste 100 meter en watervallen. Op het puntje de vuurtoren van Sao Jorge, met de regenwolken erachter.