De andere wereld van de Bahama's: Eleuthra - maart 2024

Een depressie uit Cuba verjaagt ons uit de Exuma’s, de stormwind gaat 360 graden rond en we vinden de beschutting hier matig. In een prachtige dag zeilen we 50 mijl over de Exuma Sound naar het langgerekte eiland van Eleuthra. Zonnig en warm, net niet aan de wind, geen golfslag, het oceaanwater in de Sound is inkt blauw en zó helder! Heerlijk. We gaan naar Rock Sound met een grote baai waar wel honderd boten in kunnen en met beschutting uit alle windrichtingen.

Het is direct duidelijk dat we hier in een ander gebied zijn. Geen cruiseschepen, super jachten of reusachtige catamarans, geen toeristen ‘industrie’, hier wonen gewone Bahamians. En de boten die er liggen zijn van onze maat, velen net zoals wij op zoek naar een veilige plek voor de storm. We controleren het anker nog een keer en dan maar afwachten.

De weerberichten verschillen iedere 6 uur dat ze vernieuwd worden, maar uiteindelijk komt het hoogtepunt van de storm overdag, dat is wel zo fijn. Verschillende onweersbuien met heftige wind razen door de baai, de wind draait van oost naar zuid en neemt iets af. We varen snel over naar de andere kant van de baai voor de rest van de storm overkomt uit west/noordwest. Felle squalls met wind en regen, maar ook hier liggen we goed. In de loop van de nacht neemt de wind iets af, maar ook in de dagen erna hebben we regelmatig harde wind. We horen dat in het nabijgelegen Georgetown 5 boten blikseminslag hebben en ernstige schade hebben aan het elektrische systeem, in onze baai is niemand geraakt. Dat is geluk hebben, want als het overkomt kan je niets meer doen. De storm gaat de Atlantische oceaan over en verdiept zich met enorme windsnelheden op weg naar Schotland. Daar hoeven we nog niet heen!

Het dorpje Rock Sound is een lintdorp aan de Queens Highway, waarbij ‘highway’ betrekkelijk is. Er is maar één weg op het eiland en de staat van de weg is bedroevend.

Je kan hier makkelijk van de baai naar de Atlantische Oceaan lopen, zo smal is het eiland. Het strand tussen de rotsen is gekleurd met zand in een zachte tint roze, heel bijzonder. Later zien we schelpenbedden met roze schelpen die hiervoor zorgen. De dag voor de storm is het nog een gemoedelijk strand, we zien het een paar dagen later als de golven op de kust beuken, de storm stuurt nog even de groeten terug naar de Bahama’s.

We ontmoeten Sarah en Trevor uit Engeland en als het weer rustig is huren we een auto en rijden een dag over het eiland. Eleuthra is 145 km lang, en small. Het zuidelijkste puntje slaan we over, daar wordt het Disney Cruiseline resort gebouwd op Lighthouse Point. De cruiseschepen zullen daar straks afmeren en in Disney stijl ontvangen worden. De meningen lijken verdeeld, een schande dat zo’n prachtig stuk natuur opgeofferd wordt, niet meer toegankelijk is, het zou een natuurreservaat moeten zijn, maar ook borden langs de weg met “Werkgelegenheid bij het prachtige Disney resort voor Eleutherans”. Waarschijnlijk beiden waar, het karakter zal veranderen. Maar misschien kunnen meer jonge mensen nu een leven opbouwen op het eiland. We gaan naar het charmante Governors Harbour, de bescheiden hoofdstad van het eiland. Enkele overheidsgebouwen en ook erg mooie oude houten huizen met brede veranda’s en enorme bougainville’s in de aangelegde tuinen. Er is zelfs een coffeeshop met goede koffie, als er geen stroomuitval is tenminste.

Vlakbij is het Leon Levy Plant Reserve, een mooie botanische tuin met Bahama’s planten en bomen. Het is prachtig aangelegd, jungle paden, vijvers en waterland met mangroves. Ik vind daar de kleinste waterlelie die ik ooit heb gezien, misschien maar 8 centimeter! Jammer genoeg is het niet de goede tijd voor de orchideeën, maar er blijft genoeg te zien.

We slingeren verder langs de Queens Highway en komen bij de Queens Baths, De Koninginnen Baden. Trevor en Sarah zijn hier eerder geweest en hebben toen gezwommen in de natuurlijke bekkens die uitgesleten zijn in de hardsteen ondergrond van de baai. De golven zijn nu zo hoog dat ik zelfs staand op de hoge rotsen eromheen even bang ben dat de golven er over zullen slaan. Het zwempak hoeft niet uit de tas, maar we zijn alle vier zo onder de indruk van de kracht en schoonheid van de golven dat we er een hele tijd zitten. De noordelijkste punt waar we komen is het “glazen venster”. Het eiland “breekt” hier bijna in twee stukken en de inktblauwe zee kan bij hoogwater doorstromen van de oceaan naar de turkooizen binnenzee die Eleuthra omvat. Vroeger was het een stenen boog, maar de eeuwen van water en golven hebben de boog doen instorten, evenals de eerste bruggen die keer op keer werden weggespoeld. Wat er nu ligt zal de schoonheidsprijs niet krijgen, maar is misschien wel iets beter bestand tegen de zee.

We verbazen ons over de diversiteit die het eiland te bieden heeft. Bij Hatchet baai gaan we even bij een grot kijken die iemand ons aangeraden heeft. Geen idee wat te verwachten, het lijkt een gat in een grasveld. Het blijkt een druipsteen grot waar je kilometers in kunt lopen, met mooie druipsteen formaties, statige portalen waar je door loopt, bizarre plafonds, afslagen naar links en naar rechts. We zijn niet echt goed voorbereid en met de zaklamp op de telefoons wagen we ons zover we kunnen. We vragen ons af of de grot uitkomt in zee? Geen plek om te zijn bij onverwachte regenbuien, maar vandaag erg interessant om te verkennen. En zo slingeren we we weer terug naar Rock Sound, door kleine dorpjes en langs prachtige stranden aan het turkooizen water van de binnen kant en het diep blauwe water aan de Atlantische kant. Wat een ruige natuur en rust….

Dat kan je van de baai niet altijd zeggen, want het is het Rock Sound Home Coming Festival, maar dat komt de volgende keer.

foto's van Governors Harbour: De bibliotheek uit 1897, de jeugdbibliotheek in Paassfeer, Er was volop activiteit in het gebouw, schildercursus, computerlessen en natuurlijk: boeken. De mooie huizen op Bucaneer Hill zoals Belmont en Buena Vista uit 1750 ( prachtig gerestaureerd) 

Leon Levy Plant Reserve, de vijvers, uitleg hoe de Bahama's gevormd zijn, miljoenen jaren van opbouw van kalkzandsteen deeltjes en 20.000 jaar geleden een dramatische verlaging van de zeespiegel waardoor het Bahama plateau gedeeltelijk boven water is komen liggen. Hoogste punt in de archipel is ongeveer 50 meter boven zeeniveau. Wie aan dit palmblad gegeten heeft was vast een kunstenaar en heeft er een prachtige vorm van gemaakt, of het had een andere oorzaak, maar één zo'n blad gevonden. epifyten op een boom, uitzicht over de tuin, Bahama Slider schildpadden, Epikarst, klakzandsteen dat weggesleten is onder invloed van water van bovenaf, er vormen zich dan holtes waar water en voedingsstoffen zich in verzamelen en die vaak gebruikt werden voor het verbouwen van voedsel. De rode aarde die we op de velden zien kom uit.... de Sahara! De Bahama's liggen in de directe route van de Sahara zandstormen en over de eeuwen heen is er zoveel stof neergedaald dat de aarde rood en vruchtbaar is. Reusachtige Aloe Vera.

Queens Bath

 Het uitzicht vanaf Cavalier Point, een kleine binnenzee aan de Atlantische kust en de grotten bij Hatchet Bay

's Avonds een vreemd schijnsel in de lucht, een raket lancering? Inderdaad op 25 maart was dit de lancering van een Falcon 9 vanaf Cape Canaveral met 23(!) Starlink satellieten aan boord, binnenkort heeft iedereen Starlink ontvangst.