1e dag van de rest van ons leven.....

De laatste dag in werkpak

We kijken elkaar een beetje beduusd aan op donderdagmorgen 1 maart: dit is het dan, die eerste dag, maar het voelt iets anders dan we ons voorgesteld hadden.....We dachten aan iets feestelijks, nu voelt het meer als een enorme sprong in het diepe.

De week hiervoor hebben we afscheid genomen van ons werk. Voor Roel is het geleidelijk gegaan omdat hij de laatste maanden al minder werk had en hij sluit 17 jaar Cap af met een aantal collega's. Voor mij is het tot het laatst druk. Het is een geweldig afscheid met veel collega's van MEE en de scholen. Leuke woorden, inventieve én praktische cadeaus, super om mee te maken! Ik mag mijn telefoon en token nog een week houden om af te kicken, maar dan is het echt afgelopen.

Het is wel duidelijk dat we even om moeten schakelen. Zonder werk valt een groot deel van ons ritme weg en zijn we aangewezen op onze eigen kracht.

Het is maar goed dat we nog iets anders te doen hebben: half mei vertrekken we, toch?

De vaste buiskap in triplex

Er is nog een heel lijstje klussen en een planning is dan zo gemaakt.

Op nummer 1: de vaste buiskap. Passen in hout, daarna in aluminium. Spannend, want het verandert het aanzicht van de boot. We denken niet dat TARA er mooier op wordt, maar zijn er zeker van dat we op open water en met zwaar weer er erg veel plezier van zullen hebben. We passen en meten samen met de timmerman tot we een mal hebben die er zo goed mogelijk uitziet. Het afwerken volgt nog.

Op nummer 2  staat de komende weken het inbouwen van de zendinstallatie om mail en weerkaarten te ontvangen en zenden op zee.

Op nummer 3 honderd en één klussen en lijsten met de wonderbaarlijke eigenschap dat ze eerder langer dan korter worden.

Tussendoor lezen we in de "501 must visit islands" en in gedachten zeilen we er vast heen.

Wat een prachtige plekken, wat een heerlijk vooruitzicht om daar iets van te gaan zien.

En zo komen we weer een beetje in balans.

Jacomine