5-14 juli Ierland

Zomer in Ierland

Halverwege  donderdag komen we aan in Howth, een jachthaven net buiten Dublin. Op de kade een overvloed aan verse vis en de eerste dag ook zon: geweldig. We genieten van het buiten zitten en lopen Howth Head wandelpad langs de kust, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de baai waaraan Dublin ligt.

Hal van een van de faculteiten van Trinity

Dublin zelf bekijken we de volgende dag bij regen, maar niet te min is er veel te zien. We doen een historische tour Ierse geschiedenis. De gids is net afgestudeerd en vertelt bevlogen. Ik realiseer mij dat we, door te reizen in Schotland, Engeland en Ierland, de verschilende kanten van de geschiedenis horen, steeds bekeken vanuit een ander perspectief. De Ieren (voor zover ik daar iets over kan zeggen) voelen zich vaak in de steek gelaten door Engeland en ondergewaardeerd. De Katholieke meerderheid had niet zoveel te zeggen en de residuen daarvan vind je nu nog steeds terug in het verhaal over hun geschiedenis. Het prachtige Trinity College is opgericht in 1592 door Koningin Elizabeth I en was natuurlijk protestants. De Bank van Ierland in het centrum was daarvoor het parlement van Ierland, tot het zichzelf in 1801 min of meer gedwongen heeft opgeheven om aan te sluiten bij Engeland. In 1845-51 is er grote honger door de aardappelziekte, waarbij vele Ieren (1 miljoen) sterven, 2 miljoen vertrekken terwijl de graanoogsten om commerciele redenen gewoon naar Engeland verscheept worden. De laatste 100 jaar de onafhankelijkheid, de onrust in Noord Ierland en jaren van ongekende armoede en welvaart lijken elkaar af te wisselen. 

De Ierse bank/ voormalig palement

Dublin is een levendige stad, met mooie parken, veel geschiedenis en de winkels zijn veelal gevestigd in oude panden waardoor het een authentieke sfeer heeft. Het Trinity college staat bol van de oude gebruiken en de bibliotheek huisvest het boek van Kells, een boek met de 4 grote evangelien van rond het jaar 800 en prachtig geillustreerd. Schrik niet, per boek waren bijna 200 runderen nodig voor het perkament. De oude bibliotheek is ook bijzonder door het systeeem van ordening. Boeken worden niet op onderwerp of schrijver geordend maar op de de hoogte van het boek. We spreken een student geschiedenis die vertelt dat hij soms 6 uur moest zoeken naar het boek wat hij nodig heeft: eerst zoek je het boek dat je wilt hebben op in de catalogus, dan kijk je hoe hoog het is dan ga je met een meetlatje de bieb in en zoek je tussen alle boeken die even hoog zijn het exemplaar wat je nodig hebt. Rare jongens die Ieren!  Als ik door de bieb loop en zie hoeveel boeken ze hebben en dat alles echt helemaal volgestampt staat, snap ik het ook wel. Het ziet er “netjes” uit. Het is zo leuk in Dublin dat we nog een dag teruggaan om door de stad te lopen. Ik ben James Joyce's Dubliners aan het lezen en het is bijzonder om dan door de straten te lopen waar de verhalen zich afspelen.

We huren een auto en verkennen de omgeving van Dublin. 

kerkje in Glendalouch

Glendalough, een kloosterstadje uit de 5e eeuw - nu grotendeels ruines – in een prachtig dal. Erg mooi, vooral als je de tourbussen kunt omzeilen, wij waren daar 9 uur 's avonds en hadden het rijk alleen.

Wicklow mountains waar we een stukje van het lange afstand wandelpad lopen. 

Wicklow mountains

De prachtig aangelegde tuinen van Powerscourt. Als ik het goed begrepen heb zijn 200 man daar 12 jaar mee bezig geweest, maar dan heb je ook wat. 
Newgrange /Knowth zijn rituele (begraaf?) plaatsen uit de vroege steentijd, nog 500 jaar ouder dan de pyramides. Ongelofelijk groot en ingenieus gebouwd als het binnenste na 6500 jaar nog staat en de kamers droog zijn. De ingangen zijn gebouwd op verschillende zonnewendes van het jaar en versierd met universele, in de rots gekerfde motieven. De bouwmaterialen komen uit de wijde omgeving, tot 100 km weg. Het blijft een raadsel hoe de vroegere bewoners de vele tonnen wegende stenen vervoerd hebben. De buitenkant van de heuvels is gereconstrueerd omdat er in de eeuwen daarna ook weer op gebouwd en geleefd is.

Grafheuvels in Knowth

Zeilers die we in Portpatrick onmoet hebben, wonen net boven Howth en nodigen ons uit om een avond bij hen door te brengen. We hebben veel gemeen en het is een fijn bezoek. Zo horen we ook hoe zij het leven ervaren. Een grappig verhaal is dat van de heilige drie-eenheid van een Ierse moeder: een zoon die ingenieur wordt, een die dokter wordt en een die priester wordt. Een gesprek gaat dan steeds als volgt: “my son, the engeneer (of doctor of priest), etc etc” Zij hebben een zoon die ingenieur wordt en wij ook, dus het begin is er. 
En natuurlijk komen we in veel pubs, want daar speelt het leven zich af in Ierland. Aardige mensen waarmee je makkelijk contact legt, goed eten en goede, veelal live, muziek. Ik ga zelfs over op Guiness en we leren dat je moet wachten tot alle belletjes opgetrokken zijn, voor je gaat drinken. In een pub in Dublin blijkt een lunch-muziekpauze te zijn. Kantoormensen uit de buurt eten daar op vrijdag en maken dan samen een uur of wat muziek, voor ze weer terug gaan. 4 kleine trekharmonica's, een viool, 6 dwarsfluiten en een banjo achtige gitaar. Ze spelen bekende Ierse melodien en een andere pubgast zingt a capella een ballade over zijn oom in Amerika. Dat vind ik het leukste wat er is, als we zo aan kunnen schuiven bij waar mensen gewoon mee bezig zijn.

Mijn "vagabond" in Dublin

We horen verhalen over een gezin met 7 jongens waarvan er 30 jaar geleden 6 naar evenzovele buitenlanden zijn vertrokken, de economische malaise van dit moment (maar lang niet zo erg als de jaren 80 volgens velen). We stappen half tien 's morgens een pub in op zoek naar koffie, " no luv, no cuffee ere". De bar zit wel vol met mannen aan hun eerste Guiness - dat hoop ik tenminste voor hen - en een spelletje domino. Verder hebben wij het twijfelachtige genoegen de natste en koudste maanden mei en juni mee te maken sinds jaren en zoals we het nu bekijken wordt juli hier niet veel beter. In de pub in Kilmorequay, onze laatste Ierse aanlegplaats, is de haard aan én natuurlijk goede live music. Het is druk, vrijdagavond en iedereen komt even bijkletsen. Een goed moment om te vertrekken na zo'n leuke avond. We gaan naar het zuiden (horen jullie hoe hoopvol dat klinkt), richting Scilly Eilanden het meest zuid-westlijke puntje van Engeland.

Jacomine