Castro, Chiloe & Puerto Montt - 6-20 juni

Lekker naar ons zin op Chiloe, Nationaal Park

Het blog gaat na dit verhaal een poosje op vakantie. Dank aan alle lezers (46.000 page views) en diegenen die gereageerd hebben op een van de blogs! Begin november varen we weer als alles goed gaat, tot dan!

Wat genieten we van Castro! Het is een klein stadje, de hoofdstad van het eiland Chiloe en heeft alles wat daarbij hoort. Een boekwinkel (ze bestaan nog!), café met wifi, restaurantjes en ook niet onbelangrijk een goede wasserij. Het is heerlijk om even de ruimte te hebben om onze eigen gang te gaan. Hoe fijn de afgelopen maanden ook waren, we merken dat we wel erg dicht op elkaar gezeten hebben, je ziet en hoort alles van elkaar op een boot van 12 meter.

Het landschap is  anders, Chiloe doet Engels aan

Kerk in Chonchi uit ongeveer 1860

Het eiland Chiloe en de eilandjes erom heen zijn beroemd om hun 150 houten kerken en kapellen. De oudsten zijn van rond 1750, gebouwd door de Jezuïeten die al in 1608 hun missie-posten begonnen op het eiland. Na de verbanning van de Jezuïeten uit Portugal, Spanje en andere Europese landen rond 1770, werden ook hun bezittingen in de nieuwe wereld verbeurd verklaard.

Onderweg zien we de eerste pelikaan voorbij vliegen

De kerken zijn overgenomen door andere ordes en in de omgeving van Chiloe zijn alle volgende kerken met dezelfde structuur en materialen gebouwd als de eersten. Het zijn mooie kerken, opvallend groot voor de tijd waarin ze gebouwd zijn. De fronten zijn steevast in heldere kleuren geschilderd. De kerk in Castro is van begin 1900 naar Italiaans ontwerp, helemaal van hout, met torens in suikerkleuren. Op zondag ga ik naar de vroege mis om een beeld te krijgen van de sfeer. Het deed met erg denken aan mijn kerkbezoeken toen ik naar Santiago de Compostella fietste. Een dertigtal mensen, veelal 65+ en een traditionele mis, opgedragen door een Franciscaner. Bijna alle kerkgangers komen mij de hand schudden en vrede wensen en met dit prettige gevoel begint zo de zondag.

Droog & warm onder de luifels: de straathonden van Castro

We worden overal met open armen ontvangen, terwijl de enige Nederlandse vermeldingen in de geschiedenis van Castro twee piraten betreft. In 1600 valt Balthazar de Cortes Castro aan en ene Enrique Brouwer zet het stadje in brand in 1643 in een poging het in te nemen. Wij worden er niet op aangekeken. De plaatselijke likeur d'Ouro zou van Nederlandse afkomst zijn en lijkt inderdaad een beetje op citroen brandewijn. De dame van het museum waar we proeven is helemaal verguld dat ze eindelijk 2 Nederlanders in huis heeft.

Coigüe van Chiloe, aangepaste hoogte

Na een paar dagen hebben we weer een “stads” ritme: koffie met internet hier, lunch daar, rondwandeling, contact met de aardige dames op de markt die hun groenten en wollen spullen verkopen, Victor de visser waar we onze dinghy naast leggen houdt een oogje in het zeil, ze kennen ons allemaal snel. Er zijn weinig toeristen dus dat is niet zo moeilijk, maar toch is het fijn. Het weer is nog steeds wisselvallig maar het deert ons hier niet, als het regent blijven we gewoon nog even zitten.

Boardwalks in het regenwoud Chiloe

Een mooie dag benutten we om naar het Nationaal Park te gaan met de bus. Door de veen gebieden en het regenwoud zijn er paden van hout, waardoor we nu een keer de binnenkant kunnen zien. Wat een vocht, groen en weelderigheid. We zien voor het eerst de plaatselijke bamboe opduiken. Aan de andere kant van het park lopen we naar het strand waar de Pacific Oceaan met hoge golven tegenaan beukt. We blijven nog maar even liggen....

Quintral, reuzen klimplant in het bos

Victor waarschuwt ons dat er zwaar weer aankomt, noord met meer dan 50 knopen op zee. We denken dat we wel goed liggen, maar worden toch een beetje zenuwachtig als de Armada zijn grijze boten weghaalt van de pier en er allemaal vissers en vrachtschepen in de baai voor anker gaan om te schuilen. Even een anker alarm aan voor de nacht. Het spookt enorm en we doen geen oog dicht. We raken op een gegeven moment de oranje armada boei waar we niet aan mogen liggen, maar nood breekt wetten: het anker krabt en het alternatief is opnieuw ankeren of vastlopen op de pier. In de stromende regen en gierende wind krijgen we het toch voor elkaar, met anker en boei liggen we verder goed. Tara heeft alleen een flinke kras op haar romp.

Als iedereen aan onze boei wil liggen, mooi niet 

Na de storm vertrekken we uit Castro, we willen niet het risico lopen dat het weer langdurig slecht wordt en we te laat in Puerto Montt aankomen. We hebben twee super mooie dagen, de eerste dag is bijna helemaal bezeild: wat een verademing! De volgende dag weer op de motor, maar met heerlijk zonnig weer. Lekker weer om de zeilen te drogen en alvast op te ruimen.

Puerto Montt is niet erg bijzonder, maar we kunnen de boot er wel goed achterlaten. We liggen bij de Club Nautico Reloncavi aan een steiger met allemaal “estrangeros”: Fransen, Duitsers en wij.

Honderden auto's op weg naar het plein: Chili wint van Spanje

We genieten van de eerste voetbal wedstrijden hier. Vanmiddag is het feest op het plein: Chili wint van Spanje en is door naar de volgende ronde. Wij ook en we vieren lekker mee. Of we maandag durven juichen voor de Nederlandse goals weet ik nog niet, ze zijn wel erg fanatiek hier. Morgen lekker uitwaaien bij de vulkaan Osorno en maar hopen dat hij zich rustig houdt de komende maanden. Zo maken we onze laatste dagen vol, naast natuurlijk het opruimen, schoonmaken en grote beurt voor 3 motoren etc.

Ruige golven van de Pacific, even paar maanden wachten

We gaan een paar maanden naar ons andere “thuis” in Nederland, wat rondtrekken en oude vrienden bezoeken. De tassen beginnen zich al te vullen. Het geweldige, onafscheidelijke warmte ondergoed van Icebreaker gaat eindelijk voorgoed de was in. Tara zien we  in het voorjaar terug eind oktober.

We nemen een schat aan herinneringen en foto's mee. Wat verheugen we ons erop iedereen weer te zien en dit met hen te delen. Wat hebben we veel zin om alle verhalen te horen van onze familie en vrienden in Nederland.

Nog een paar cijfers tot slot:

Buenos Aires – Puerto Montt : 3500 mijl met Tara, bij gemiddeld 5,5 mijl per uur is dat 637 uur: 400 uren op de motor en 237 gezeild.

Antarctica op en neer: bijna 1600 mijl met de Santa Maria Australis

Pangue (reuzen rabarber) Nationaal Park

Detail van bloemstengel reuzen rabarber

Houten Kathedraal in Castro uit 1912

Interieur van kerk in Castro