SY – TARA NL: Abel Tasman 21 januari

We blijven nog een paar weken in vakantiestemming want we krijgen meer logé's en het is heerlijk om samen op pad te gaan in Nieuw Zeeland.

Met Anneke en Wilma rijden we door de prachtige Pelourus Sound op weg naar Picton. De Pelourus is een van de smalle waterwegen die onderdeel zijn van de Marlborough Sounds in het noordoosten van het Zuider eiland. Een prachtig gebied met diepe baaien en inhammen en er omheen hoge heuvels die helemaal begroeid zijn met bomen. Het rijden is inspannend maar de vergezichten op de uitkijkpunten zijn zeer de moeite waard.

In Picton gaan Anneke en Wilma hun eigen weg en komt Wouter aan, een studie- en zeilvriend van Roel. We eten met zijn vijven in het leuke “Escape to Picton” restaurant waar Juliearna de scepter zwaait in de keuken. De enige vrouwelijke Nieuw Zeelandse chef zegt ze zelf. Wat er op tafel komt is geweldig lekker en mooi opgemaakt. Een goede afsluiting en start voor ons allemaal

Wouter heeft op zijn lijstje kayakken en wandelen in het Abel Tasman park en dat zien we helemaal zitten. Abel Tasman ligt in het noorden van het Zuidereiland in de beschutting van een grote baai en is misschien wel het populairste park van Nieuw Zeeland. We hebben geluk want de dag ervoor hebben we de hele dag stromende regen, maar als we aankomen in Abel Tasman schijnt de zon op het helderblauwe water. We krijgen kayak instructie en dat gaat er realistisch aan toe. De gevaren komen langs, wat je moet doen als je omslaat en hoe je jezelf moeten redden tot er hulp komt. Roel vaart in een solo kayak en krijgt geen kaart of noodmateriaal mee, dat dwingt de solo kayaker om bij de rest van zijn groepje te blijven. Wij zijn de enigen die een meerdaagse tocht doen en krijgen extra instructie over tij en wind. Wouter trekt een beetje wit weg en realiseert zich dat de laatste keer kanoën voor hem 50 jaar geleden was: met de middelbare school in de Biesbosch. De zee lijkt wel erg groot. Gelukkig valt het mee, we hebben wind mee en na een paar uur zijn we alle halve dag kayakers kwijt. Het is fantastisch om vanaf de zee naar de kustlijn te kijken.

Af en toe stoppen we op een idyllisch afgelegen strandje om even de benen te strekken of wat te zonnen. In de middag komen we aan in Anchorage Baai, het laatste stukje is even goed door peddelen om een kaapje tegen de wind in. We lopen “even” naar Cleopatra's pool, ruim twee uur lopen heen en terug, maar erg de moeite waard. Een prachtige boswandeling naar een stroomversnelling die uitmondt in een mooi bassin met stenen glijbaan omgeven door ongerept bos. In Anchorage Baai slapen we op een drijvend hostel met 10 man in één hut, de mannen slapen prima, voor mij is het wat minder. De omgeving, sfeer en BBQ maaltijden maken dat gelukkig helemaal goed. De tweede dag hebben we wind tegen maar we hebben nu de slag te pakken en peddelen stug door de golven. We varen langs Tonga Eiland waar jonge zeehonden zitten.

Ze zijn moeilijk te zien door hun schutkleur, maar we horen ze en met de kayak kunnen we rustig blijven liggen om ze goed te bekijken zonder dat ze zich bedreigd voelen. Overal om ons heen zijn zeevogels en het geluid van de krekels als we dichter bij de wal komen. Het is weer een fantastische dag en zo'n mooie omgeving, daar wordt je helemaal stil van. Op het verste punt waar de kayaks mogen komen, worden ze opgehaald door de verhuurder. Al het vervoer gebeurt hier over water, dus de bossen zijn stil en zonder wegen. Wij lopen nog een stuk door regenwoud naar een echte lodge in Awaroa Baai. Wat een heerlijke luxe nacht en een goed restaurant met cappuccino, lekker in de wildernis! De laatste dag lopen we langs kust en stranden, door prachtige bossen en heuvels naar het punt waar de watertaxi ons komt halen. Het is een geweldig mooi gebied en wij hebben van de drukte eigenlijk heel weinig gemerkt. Bijzonder om dit zo met z'n drieën te doen.

We genieten nog een dagje na in de buurt van Abel Tasman en dan gaat Wouter verder op het Zuidereiland en wij vliegen terug naar Tara in Auckland. We hebben nog aardig wat werk op onze lijst staan en beginnen met een weekje elektronica. De marifoon: kapot, direct vervangen. De radar laten we onderzoeken, blijkt ook niet te repareren. De windgenerator doet het nog steeds niet met de nieuwe koolborstels, dus die gaat van boord. De watermaker lekt olie in de hoge druk pomp en een reparatie is zo duur dat we overwegen om die ook te vervangen. Het is nu al bijna onmogelijk om nog onderdelen te krijgen, dus een volgende reparatie wordt zeker een obstakel. De nieuwe buitenboordmotor is nog steeds niet leverbaar. We worden er niet vrolijk van en moeten dit allemaal even laten bezinken. Gelukkig komen Wilma en Anneke nog een nachtje aan boord voor ze terug vliegen naar Nederland, afleiding en gezelligheid. Twee dagen later is Wouter aan boord en gooien we los voor nog een paar weken zeilvakantie. De elektronica perikelen verdringen we even naar een afgelegen plekje in ons brein, voor na de vakantie.