Op weg naar Dutch Harbour - juli

Op weg naar Dutch Harbor, dat willen we wel, maar een flinke depressie houdt ons nog dagen in het kleine haventje van Adak. Gelukkig waait het van de kant af en liggen we beschut. We hebben het leuk met onze buren Konami en Arpatas. Er wordt geklopt, "zijn jullie aan boord?" Het blijken Erik & Kristina te zijn van de Nederlandse Bagheera die voor anker gegaan is in de buitenbaai. Samen met Francis op de Snow Dragon (een Koopmans 49) varen ze al jaren in de noordelijke hoge breedten. Dit jaar heben ze geen gasten en ze zijn nu op vakantie, zo zuidelijk als dit zijn ze al jaren niet geweest. Alles is relatief! Ze komen koffie drinken en hebben veel verhalen te vertellen, het is een gezellige middag. In Sitka hebben ze met z'n drieen een landbasis en ze kennen het gebied waar wij gaan varen op hun duimpje.

We hangen dan ook aan hun lippen voor alle tips en mooie ankerplekjes. Ze hebben ook een Japans hondje, Fukemi en die zou ik zo willen houden, maar dat gaat niet door. Een middag aan boord is ook al fijn.
Een dag later hoosregen dus lekker op de boot lezen en niets doen. Zaterdag komt het vliegtuig ondanks 50 knopen wind en aan boord is Justin. We hadden al van hem gehoord en hij komt even langs om kennis te maken. Justin werkt al 23 jaar op Adak en coördineert daar de opruimwerkzaamheden van munitie, olie en oud materieel voor de regering. Hij is meestal een week of twee per maand op het eiland. Ook hij heeft veel te vertellen en hij combineert dat met tochten over het eiland in zijn truck. Zondagmiddag is het stralend weer en we gaan zeehonden en zeeotters bekijken in twee baaien aan de noordkant van het eiland. Nu we rondrijden zie je pas dat er prachtige plekken zijn op het eiland. De otters blijven veilig ver van de kant, maar een groepje ziet ons pas laat en speelt op het keienstrand.

Erg leuk om te zien en ze zijn zo snel. Onderweg vertelt Justin over de jaren dat hij hier is. Toen hij begon was net besloten de basis op te heffen. De werkzaamheden aan de laatste bunkers waren nog niet afgerond, maar volgens contract werden ze toch afgemaakt. Hij neemt ons mee naar een gedeetelijk ondergronds uitgaanscentrum. Hier zat Mc Donalds, de Pizzahut, het theater, een ondergronds zwembad en fitnesscentrum en ga zo maar door. De verdiepingen daaronder zijn nu te gevaarlijk, maar de bewoners van het dorp konden hier ondergronds schuilen en leven in geval van nood. In 1997 zijn alle gebouwen en huizen in goede staat overgedaan aan de Alut Company, maar de bewoners en toeristen bleven uit. Er is veel vernield – deels door de wind en deels door mensen – en dat geeft het een troosteloze indruk.

We rijden langs het oude Russische kerkje, dat op instorten staat. Langs een moderne, grote kapel, de tsunami vluchtplaats voor de bewoners, die door een Coastguard bemanning kort en klein is geslagen (!) en niet meer bruikbaar is. Vol indrukken en bloemen van het eiland komen we weer terug op de boot. We mogen bij Justin in het kantoor/huiskamer het internet gebruiken en de was doen, heerlijk!
Ook Erik, Kristina en Francis zien we nog een paar keer. Aan boord van Tara en op bezoek bij de beide boten. Erik heeft zijn Bagheera zelf gebouwd in 4 jaar tijd en het is een stoer stalen schip, helemaal voorbereid op de jarenlange Noordelijke tochten. De Sun Dragon van Kristina is bijna even oud als Tara en ontworpen door Dick Koopmans senior. Gebouwd in Nederland en als casco verzonden naar Calefornië. Francis is scheepstimmerman en het interieur is dan ook van haar hand en prachtig. We zien veel dingen waar wij wel van dromen, maar waar Tara echt te klein voor is. Of misschien is het wel dat wij niet aleen hier zeilen maar ook in de tropen, onze boot heeft meer compromissen. Maar ook Francis, Erik en Kristina maken pannen voor een nieuw, gezamenlijk schip om mee te charteren. Dat zal vast helemaal doordacht zijn met alle ervaring die nu opgedaan is. Ik zou zo met ze mee gaan, dat is duidelijk. We krijgen een stapel boeken en pilots mee over Alaska en Erik een stapeltje Nederlandse boeken van onze boekenplank. Ze kunnen teruggezonden worden, maar ik denk dat we elkaar weer gaan zien in Sitka.

Eindelijk zit er westenwind in de weersberichten, een beetje veel misschien, maar beter dan tegen of 400 mijl op de motor. Voor we vertrekken hebben we nog een zonnige dag op Adak. Justin neemt ons mee voor een prachtige wandeling naar Shakgak Baai. Vandaag zijn de eerste zalmen gesignaleerd in een riviertje aan de andere kant van het eiland, maar hier zijn ze nog niet. Jullie gaan nog genoeg zalmen zien, aldus Justin, het seizoen is pas net begonnen. We nemen hartelijk afscheid met een uitnodiging om later (volgend jaar) in Justin's woonplaats Poulsbo af te meren vlakbij Seattle.

Eindelijk, 11 juli kunnen we vertrekken. Eerst een stukje op de motor later die dag zeilend tussen de eilanden door. Bij de vulkaan Korovin op Atka Island krijgen we te maken met een accelaratie zone en reven we achter elkaar twee maal het grootzeil en verruilen we de genua voor de kotter. Een half uur later is er geen wind meer, maar wel een verwarde zee en stroming van de Pacific naar de Beringzee.

Het uitzicht is prachtig, de bergen liggen vol sneeuw en sommige pieken zijn hoog, net alsof we in Oostenrijk varen, maar we hebben een rottige nacht op de motor, hossend tussen de golven door met weinig snelheid. De volgende dag komt dan de westen wind met 6 á 7 beaufort en we scheuren lekker door het water voor de wind weg. De golven zijn hoog, maar mee en Tara surft er lekker overheen op een dubbel gereefd grootzeil. Dat houden we 24 uur vol, 155 mijl, dat schiet lekker op! We bedenken dat Adak - Dutch Harbor dezelfde afstand is als van Den Helder naar Noorwegen, onze eerste verre tocht met Tara in 2011. Daar zitten nu al heel wat zeemijlen tussen en wat hebben we veel geleerd en aangepast.
Soms hebben we helder weer, net zag ik in de verte (40 mijl) de besneeuwde 2000 meter hoge Okmok vulkaan van Umnak Island prachtig door de nevelige horizon steken. Nog 1 nachtje varen en dan liggen we zaterdagmorgen heel vroeg in Dutch Harbor. Nu maar hopen dat de Coastguard en Immigratie ook uitslapen op zaterdag.

foto´s bunkeringang, Vulkaan Great Sitkin aan de overkant is onrustig, al 20 jaar `overtijd`voor een uitbarsting, Zeehond in Clambaai, Het `Adak Forrest` aangeplant in WW2, Quonsethut, onderkomens van talloze militairen in WW2, wandeling met Justin naar Shagak baai, Omok vulkaan in de nevels