 |
| De zeesluis bij Inverness in totaal 9 sluizen |
Altijd een hele overgang van zee naar
binnenwater, al scheelt het maar één sluis. Is de zee vooral ruig
en wijds, binnenwater is veel gemoedelijker. Zelfs de natuur op
binnenwater loopt 3 tot 4 weken voor ten opzichte van de kust. We
moeten wel lachen om de Schotten, 13 graden is ''a warm day'' en 17
graden is ''to hot to walk''. Het is maar net wat je referentiekader
is. Wij kennen Schotland vooral van wandelingen met Jeroen in zijn
Edinburgh-tijd. Meerdere malen beklommen we kale heuvels – de
Schotten zelf noemen het bergen – die in de 18e eeuw zorgvuldig
door de mensheid ontbost zijn en wat sindsdien door schapen cq herten
in stand gehouden wordt. Langs het kanaal is het anders en waar je
zou verwachten dat de natuur door het klimaat wat gematigd is, is het
tegenovergestelde het geval. Het lijkt wel of de natuur in een paar
maanden wil doen, waar in Nederland de gehele lente en de zomer voor
gebruikt wordt. Je ziet het groeien en het woekert flink, mede omdat
de wind af en toe flink huishoudt en een deel der bomen zich – al
dan niet levend – in horizontale positie bevindt. Een bijzondere
rol is weggelegd voor de rhodondendron. Deze van oorsprong uitheemse
plant doet het hier in het wild heel goed en bloeit volop en dan moet
je niet denken aan die mooie bolletjes zoals we die in Nederland
kennen. De echte natuurliefhebber is er niet zo blij mee, we zullen
ze de tip aan de hand doen om feuten bij wijze van ontgroening
Rhodondrendons te laten trekken in plaats van prunussen.
 |
| Tara voor anker bij Dores op Loch Ness |
In 8 dagen passeren we het kanaal,
onderweg genietend van zowel een enkel stadje, een kasteel of ruïne
en mooie ankerplekken en pontoons. We wandelen steeds grotere
afstanden en laten de rust en het ruige landschap over ons komen. Het
weer blijft op onze hand, tot nu toe nog geen dag met regen, mist of
storm! We hebben zelfs het eerste kampvuur met 2 andere Schotse
boten. Het vuur is dan wel vele malen groter, de sfeer is zoals we
die kennen van de Grevelingen en nodige consumpties doen de rest.
Diep in de nacht komt een Schot in plat dialect tot de opmerkelijke
conclusie dat Schotland voor de slag bij Culloden in 1746 – waar de
Engelsen onder aanvoering van onze koning Willem I op bloedige wijze
een einde maakten aan de Schotse ambities op zelfstandigheid - niet
zoveel verschilde van het huidige Afganistan. Tijd om te gaan slapen.
 |
| Urquhart Castle, verwoest na de slag bij Culloden 1746 |
Ook onze emotionale roller coaster
raast verder. Het afwerken van allerlei lijstjes in maart en april
hebben we snel afgeleerd en we denken met veel plezier terug aan alle
contacten, bezoeken, diners en het afscheid zelf. We komen in een
nieuwe fase en zijn nog zoekende. Enerzijds omdat blijkt dat er te
veel bijzondere en mooie dingen zijn, of misschien wel dat we te veel
leuk vinden. We komen dus nog steeds tijd tekort! Anderzijds ook
omdat we de balans zoeken tussen het hier en nu en het voorbereiden
van wat we de komende weken gaan doen. Dat komt natuurlijk mede omdat
de informatie beperkt is. Wifi is schaars, slecht en duur of zijn wij
er meer aan verslaafd dan we willen toegeven. De Lonely Plannets
houden nauwelijks rekening met boaties en de Engelse
watersportalmanakken beperken zich strikt tot vaaraanwijzingen en
verlagen zich niet tot toeristische tips. We moeten nog even het
juiste gevoel hiervoor ontwikkelen en onze eigen weg hierin bepalen.
En in de tussentijd varen we door prachtig Schotland met prima
voorzieningen en zeer vriendelijke mensen.
 |
| Voorjaar in Schotland |
De boot houdt zich prima, al merken we
wel dat we de laatste 2 jaar veel veranderd hebben. Kinderziektes, op
zijn minst omdat we zelf merken dat het tijd kost om informatie op te
nemen en vooral vast te houden. En we hebben niet veel aandacht
geschonken aan het lopende onderhoud. Tijd dus om de normale routine
weer op te pakken en de kitspuit weer af en toe ter hand te nemen.
Roel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten