Chapada Diamantina & afscheid Salvador 31 aug-7sept

De bergen van Chapada Diamantina

Met de nachtbus vertrekken we naar Lençois, het middelpunt van de Chapada Diamantina. Het is super strak geregeld, maar de airco staat erg koud afgesteld, dus van slapen komt niet zoveel. Tegen het ochtendgloren komen we aan in Lençois en mogen we gelijk ons bed in om nog een paar uur te slapen, wat een luxe.

Kolibritje wat alleen in de Chapada voorkomt 

Twee dagen wandelen en een dag varen we door het gebied. Ronduit prachtig. De Chapada Diamantina is een oeroude bergrug met ronde afgesleten bergtoppen. De basis is ooit gevormd door lagen afzettingen op elkaar die onder druk steen geworden zijn en vervormd tot bergen door de enorme krachten. Wat we nu zien, zijn alle lagen die aan de oppervlakte zijn gekomen en verschillende kleuren en grillige vormen hebben. Door de hoogte vangt het de
wolken op die vanaf zee, 450 kilometer naar het oosten, het land binnen komen. Het is er dan ook vochtig, erg groen en vruchtbaar. Er zijn talloze watervallen, riviertjes en in de brede valleien is landbouw, o.a. koffie. Beroemd is de Chapada geworden door zijn achternaam: Diamantina. In de lagen steen zijn diamanten gevormd en door de verwering van de bergen spoelden de diamanten met de stroompjes naar beneden de rivierbeddingen in. De eerste diamanten werden gevonden door ontsnapte slaven die in het oerwoud van de Diamantina hun geheime dorpjes hadden gevormd.

De Roncador (Snurkende) waterval

Zij gebruikten de diamanten om zichzelf vrij te kopen in Salvador. In Minas Gerais, meer naar het zuiden, werd in 1700 op grote schaal goud gevonden en naarmate dat op raakte werd er steeds noordelijker gezocht en stuitten de goudzoekers rond 1822 op diamanten in de Chapada Diamantina. Later kwamen er natuurlijk veel gelukszoekers naar het onherbergzame gebied en met hen dorpjes, voedsel en tijdelijke onderkomens langs de rivieren. Zij maakten paden door de valleien en bouwden huizen in de stadjes met hun nieuw verworven rijkdom.

Lençois was het middelpunt en een belangrijke stad. Bijzonder voor de hier gevonden diamanten was dat ze niet allemaal helder wit zijn, maar sommigen zijn blauw, roze of geel, al naar gelang de aardlagen en het proces van verwering wat in de miljoenen jaren heeft plaatsgevonden.

Bromelia op punt van bloeien

Het merendeel van de diamanten werd voor boorkoppen gekocht door de Fransen en Engelsen voor o.a. de Gothard tunnel, het Panama kanaal en de Metrobuizen van Londen. Frankrijk had hiervoor zelfs een vice-consulaat in Lençois.

De grote piek is over als op zijn en er op grote schaal diamanten gevonden worden in Namibië en Zuid Afrika. Onderzoek wijst uit dat de aardlagen van de Chapada Diamantina en Namibië vroeger één geweest zijn voor het Zuid Amerikaanse continent losgebroken is van Afrika en weggedreven over de oceaan.

De Chapada Diamantina wordt rond 1980 “herontdekt” door buitenlandse biologen als een gebied met een enorme biodiversiteit. Na jaren onderhandelen met de regering wordt een gedeelte van de Chapada Diamantina nationaal park en toerisme de nieuwe bron van inkomsten.

Wij genieten daar erg van. Lençois is een kleine stad, paar restaurantjes, barretjes en muziek op het grote plein. De eerste dag wandelen we met gids Marcelo Luz rond de 20 kilometer door een prachtige vallei. Het is duidelijk dat we het niet meer gewend zijn en vrijdagavond gaat de muziek op het plein aan ons voorbij. We liggen om half tien in bed!

Mysterieus uitzicht vanaf Pai Ignacio

Het weer is bewolkt met af en toe een motregen, heerlijk om te lopen maar het beroemde plaatje van de kaarten vanaf de berg Pai Ignacio blijft voor ons verborgen in mist. Er blijft genoeg om te zien.

De tweede dag maken we een dagtocht met een grote kano door het riviernatuurgebied Marimbus naar de Snurkende Watervallen. We zien prachtige vogels, kleine Victoria waterlelies en nog veel meer.

Wat Lençois ook bijzonder maakt voor ons is, dat we hier zeilvrienden tegenkomen die we ontmoet hebben in Dakar in Senegal. Bernard en Claudia zijn veel later naar Brazilië gezeild en liggen nu in het noorden van Bazilië met hun boot.

Wandeling met Claudia, Bernard en Marcelo Luz

Als we contact zoeken via de mail, blijkt dat we stomtoevallig alle vier dit weekend uitgezocht hebben om naar Lençois te gaan. Wat is er veel om bij te praten! De laatste dag lopen we met hen en Marcelo Luz naar de waterval Aguas Claras. Daarna eten we met z'n vijven bij Becos Bar, een klein restaurantje wat Marcelo Luz ons wijst. De kaart is beperkt maar het eten uitstekend en de totale rekening is RS 55,- (19 euro)! Het bier en het water komt van de bar ernaast en zo verdient iedereen wat.

Marcelo Luz is een sympathieke man met een passie voor natuur en zeilen. Hij heeft aardig wat zeilboeken gelezen. Zijn grote droom is om ooit nog eens een zeilboot te bezitten en langs de kust te zeilen. Het eerste is nog niet mogelijk, maar het zeilen is wel op te lossen. We nodigen hem uit om een poosje met ons mee te zeilen als we uit Salvador vertrekken.

Lintjes bij de kerk Nosso Senhor de Bomfin

In Salvador begint het afscheid nemen en het weer vaarklaar maken van de boot: diesel, water, boodschappen, zeilen erop, de mast in voor een controle etc. We hebben avonden met afscheidsetentjes, lunches en nog één keer de muziek avond in Pelourinho. Sandoval, de eigenaar van Pier Salvador - de fijne haven waar de boot is achtergebleven tijdens onze 6 weken in Europa – nodigt ons uit om te eten bij hem thuis. Hier zien we weer een heel ander Brazilië. Hij woont aan de Noordkant van Salvador in een gebied met veel natuur waar in een drietal lussen mooie, vrijstaande huizen gebouwd zijn. Het is er prachtig en voorzien van 24 uurs bewaking en grote toegangspoorten. Er zijn mooie voorzieningen zoals gym en zwembad en een klein restaurant waar we heel gezellig eten met zijn gezin voor we naar zijn huis gaan en een laatste borreltje drinken.

Interieur van Bomfin kerk

Ondertussen werken we de formaliteiten af. We vragen toestemming aan om naar de Abrolhos Eilanden te mogen varen met de boot. Het levert weer diverse bezoeken aan de Havenautoriteiten en de Marine Basis op. Ik heb niet de goede gegevens van Marcelo Luz, dus nu maar hopen dat het laatste stukje ook kan via de mail, want het is weekend als Marcelo Luz arriveert met de nachtbus.

Aguas Claras Waterval, met helder water natuurlijk

Helemaal in lijn met de afgelopen maanden komt Marcelo de aannemer de laatste dag om 8.00 's morgens nog de laatste afrekeningen doen (gepland vertrek: 9.00). Onder tijdsdruk blijkt veel vloeibaar te worden en we komen er samen goed uit.

Na een paar uur op de motor verdwijnt de skyline van Salvador in een enorme regenwolk. Wij kijken naar het zuiden en daar schijnt de zon. We beginnen aan een nieuwe etappe van onze reis, die als alles goed gaat begin januari in Ushaia eindigt.

varen in de Marimbus met jong Belgisch stel

Waterval diep in de vallei

Riviertje over klauteren