Ontmoetingen langs de kust, walvissen en een barones 9-15 september

Vertrek uit Salvador

We zijn nu een week met z'n drieën onderweg. De ochtend dat Marcelo Luz aankomt ga ik om 5 uur naar de bewaking om zijn komst aan te kondigen. Het helpt niet: als hij zich bij de poort meldt wordt hij weggestuurd. Na een paar pogingen van zijn kant komt er iemand die naar hem luistert en de mail met uitnodiging leest die we gestuurd hebben. Hij mag pas binnen als de bewaking Roel gehaald heeft. Ach, zegt hij, dat is Brazilië. Hij is er opvallend laconiek onder. Het is natuurlijk ook dubbel van onze kant, we zijn blij met de bewaking voor onze veiligheid en die van Tara en tegelijkertijd lijkt het net zo moeilijk om alleen op je huidskleur of uiterlijk beoordeeld te worden. Marcelo Luz vertelt dat er in de grote winkelcentra een rage is van overvallen gedaan door goed uitziende, chic geklede jonge mannen en vrouwen. Vooral juweliers zijn gewild. Wat je ziet is niet altijd de waarheid.

Strand Morro Sao Paulo met natuurlijk laagwater zwembaden

Het is gebeurd en het doet voor Marcelo Luz niets af aan zijn opwinding. Hij is niet te stuiten in zijn verlangen om alles te leren wat hij kan en alles eruit te halen. Het is zijn eerste vakantie in 7 jaar, de vorige was een lang weekend naar Brasilia en zeilen is een droomvakantie voor hem. Marcelo Luz is slim en een aanpakker. Eén keer iets uitleggen is voldoende en binnen de kortste keren staat hij watertanks te vullen en ruimt hij zijn kooi in.
Op de motor varen we in 5 uur naar Morro Sao Paolo, een toeristisch oord met prachtig strand zuidelijk langs de kust. We zijn allemaal moe dus blijven aan boord en genieten van het geluid van dolfijnen achter de boot.

Lokale rijkdom

In de loop van de volgende dagen ontpopt Marcelo Luz zich als een zeer gewaardeerd bemanningslid: doet met alles mee, is behulpzaam, kan erg lekker koken en geniet van ieder minuut aan boord. 's Morgens om 6 uur is hij al aan het schoonmaken en wij slapen gewoon nog 2 uur door. Door zijn ogen kijken wij ook weer met andere ogen naar wat we dagelijks meemaken. "Gewone" dingen die eigenlijk ieder dag bijzonder zijn. En door zijn ogen kijken we ook weer anders naar Brazilië. Hij verbetert zijn Engels en ik mijn Portugees. Marcelo Luz knoopt met iedereen een praatje aan, sprint regelmatig weg om met nootjes, fruit of informatie terug te komen. Hoogtepunt is de ankerplek in de baai van Garapua. Een paradijsplekje wat nog niet overgenomen is door georganiseerde toeristen industrie. We willen eten bij een strandtentje maar het is wat koud en winderig.

Knikker snookerbiljart in Garapua

Geen probleem, als we over een uurtje in het dorp zijn is de Moqueca klaar (visstoofpot met palmolie en groenten) en kunnen we gewoon bij de eigenaar in huis eten. Het dorp is erg gezellig, veel mensen staan wat te praten, of zitten in de woonkamer tv te kijken met de deur open. We lopen langs de rivier waar iedereen zich afspoelt na de werkdag, hogerop wordt de was in de rivier gedaan. Bloemen zijn overal en de huizen zien er goed uit. De straten zijn bijna allemaal van zand. We eten op de eerste verdieping op het balkon. De jongeren van Garapua gaan naar school. Vaak werken ze overdag en wordt de school in drie shifts gebruikt: 's morgens de kleintjes, 's middags de grotere kinderen en 's avonds de tieners en soms ook volwassenen. Ik heb meegekeken met het huiswerk van de dochter: een opstel over het Modernisme in Brazilië! Op de ankerplek waaien we bijna van ons anker, maar als je ligt heb je nergens last van.

Ankerplek bij Marau /Camamu

Marcelo Luz bedankt ons iedere avond voor wat we die dag gedaan hebben en als we ergens vertrekken bedankt hij ook de plek waar we geweest zijn en wat het ons gebracht heeft.
Wij bedanken hem terug, want ook voor ons is het bijzonder.
De tweede dag zeilen heeft Marcelo Luz aardig door hoe het werkt en mag hij achter het roer. Hij heeft speciaal voor dit moment kleding meegenomen en sprint naar binnen om terug te komen met matrozenpet en -sjaaltje. Stralend staat hij achter het roer en overal maken we foto's van, want hij wil alles vastleggen. Hij kan uitstekend op kompas sturen merken we. Ik ga lunch klaarmaken en Roel loopt ook even naar binnen om iets op te zoeken. Dan stuitert de boot alsof we op een zandbank varen en klinkt een schurend geluid. We schrikken ons alle drie kapot.

Speciaal moment: voor het eerst aan het roer

  Marcelo Luz omdat hij bang is dat hij iets kapot gemaakt heeft en wij omdat we iets over het hoofd gezien hebben??? We varen in 30 meter water! Als ik naar buiten kom stokt mijn adem in mijn keel, bakboord naast de boot komt de rug van een walvis boven en daarnaast een maatje kleiner! We hebben een walvis geraakt, ook al hebben we er die dag niet één gezien. Roel schat de grote op ongeveer 10 meter. Zij maakt zich los van de boot en glijdt dan weer onder water, met haar maatje kleiner. Wij blijven nog uren onder de indruk van deze ontmoeting en keer na keer herhalen we alle stapjes. We hebben het kleintje denk ik geschampt en hopen maar dat ze niet gewond is geraakt. De boot heeft in ieder geval geen schade voor zover we kunnen zien. Voor Marcelo Luz is het een megagevoel: stel je voor je eerste keer achter het roer en dan een walvis onder je boot. Nog dagen erna herbeleeft hij het moment.

Cacaobonen drogen op je eigen stoep

Prachtig is de baai van Camamu waar de Maraú rivier naar zee stroomt. We ankeren bij Maraú. Marcelo Luz en ik proberen toestemming van de Marine rond te krijgen om naar de Abrolhos eilanden te gaan. De aanvraag en alle gegevens, behalve het ID bewijs van Marcelo Luz, heb ik in Salvador al in orde gemaakt. Nu gaat het als volgt: we bellen de Marine in Salvador (ander kengetal: 3x zo duur) krijgen niet de goede man aan de telefoon, maar hij wil wel zijn email geven. Bij het @ is het beltegoed van Marcelo Luz op. Onze provider heeft helemaal geen ontvangst in Maraú, dus helpt ook niet. De telefoonkaart van Marcelo Luz werkt niet in de straattelefoon. Dan maar een nieuwe telefoonkaart halen bij het postkantoor: een rij van zeker 15 mensen, want iedereen betaalt hier zijn rekeningen persoonlijk in het postkantoor of bij de bank. Nieuwe telefoonkaart, vaste telefoon lijkt niet goed te werken, iemand erbij. Weer de Marine gebeld, nu de goede man: hij neemt voor de tweede keer de gegevens op en belooft het document vóór 4 uur per mail op te sturen. Deze dag is in ieder geval voor de helft voorbij.

Tremembé waterval

Nog nét tijd om met de dingy naar de Tremembé watervallen te varen: geweldig! De dag erop weer naar Maraú, internetwinkel: geen mail van marine. Als we bellen is hij net met lunch pauze: 1,5 uur wachten. Contact: het internet van de marine was uitgevallen de dag ervoor, maar "onze" man bij de marine heeft de toestemming – hoe toevallig – 30 minuten geleden gemaild. Helaas duurt de lunchpauze van het internet café tot 16.00. Dan maar mail lezen bij de Pharmacia? Dat mag, maar de verbinding is super langzaam. De mail is gelukkig binnen hé hé....... Dan loopt het programma vast en kan Marcelo Luz niet uitloggen en hij wil niet weggaan voor dat gebeurd is. Enfin, 45 minuten later kunnen we terug naar de boot. Het is inmiddels half drie. Eerlijk is eerlijk: die dag heb ik er de pé in, want het mooiste gedeelte van de dag is weer voorbij: inclusief het vooruitzicht om op een mooi strandje te zwemmen en dat te vieren met een biertje onder de idyllische palmbomen. Ik begin wel beter te begrijpen waarom mensen hier soms gelaten overkomen, ik denk dat hier anders niet te leven is.

De Baronesa aan bakboord, andere zijde idem

De volgende bestemming is Itacaré. Wat een spannende aanloop is dat! Aan beide zijden van de ingang staat metershoge branding. Rechts is een grote zandbank waar we omheen moeten varen, vlak langs de rotsen aan de andere kant. De communicatie tussen Roel en mij vlot niet helemaal: aankomststress van mijn kant en eigenwijsheid van de schipper. Pff, we zijn blij als we voor anker liggen. Later die dag gaan we naar een supermooi strand tussen hoge rotsen met enorme surfgolven. We lopen langs de rivier met de eb stroom en het ziet er nu ronduit gevaarlijk uit. Dat wordt nog wat morgen om hier weer weg te varen. Maar eerst is het zaterdagavond en Itacaré is erg gezellig. Laat wordt het weer niet: de dagen op zee vragen toch veel energie.
Zondagmorgen blijkt dat we bezoek hebben van een Baronesa, een drijvend planteneiland wat zich in de bovenloop van de rivier das Contas losgemaakt heeft en ons anker uitgekozen heeft om de boot te omhelzen. Wij zijn er minder blij mee want de kans bestaat dat de Baronesa ons met boot en al van het anker trekt op de stroom. We zijn een klein uur bezig om het planten pakket vanuit de bijboot door te snijden bij de ankerketting. Het is wel een halve meter dik met taaie wortels. Later lees ik dat er vaak ook slangen, spinnen, slakken en ander gespuis in zit!

Gier op het strand van Itacaré

Gelukkig vindt Roel maar 1 slak aan dek en zijn de slangen niet op komen dagen bij het lossnijden. Het uitvaren doen we op het opkomend tij en gaat soepel. Al blijft het spannend want er staat weinig water en lange tijd hebben we niet meer dan 40 of 50 cm onder de kiel. Helaas weer een traject op de motor, maar wel met regelmatig walvissen op gepaste afstand van de boot: een feest om te zien.
Nog 1 stop in de staat Bahia: Ilheus. Een halve dag weer voor de autoriteiten waar we onze papieren moeten verkrijgen dat we de staat Bahia verlaten op weg naar Vitoria. En een halve dag voor het historische centrum. Opvallend zijn de straten van witte Portugese steentjes, alsof we in Lissabon lopen.

met Jorge Amado in Ilheus

Deze kust is rijk geworden (of heeft Portugal rijk gemaakt) met cacao. De schepen kwamen met steentjes als ballast deze kant en vertrokken volgeladen met cacao weer naar Europa.
Er staat wind en voor het eerst sinds een week zijn er geen regenwolken maar een prachtige warme, heldere lucht en wind uit het oosten. We vertrekken met halve wind naar de Abrolhos Eilanden zo'n 40 uur varen. Tot dan!

ps. Dit blog van de boordradio gaat nu via de zendpost in Chili! Het is de eerste keer dat we hier gebruik van maken en zal dat het komende jaar ook blijven. Weer een stapje de goede kant op.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com