Kerst in Madryn 21-26 december

Sigaarwolk, daar zit veel wind in!

We verlaten Mar del Plata met goede vooruitzichten voor wind uit het noorden. In grote lijnen klopt dit ook. De dagelijks praktijk is dat we regelmatig in de weer zijn met de zeilen bijstellen, reven of ontreven, stukje op de motor en zo komen we verder. De tweede dag trekt er een imposant onweersfront over, met grote sigarenwolken ertussen. De bliksem gaat meestal van wolk tot wolk, maar we proberen er toch zoveel mogelijk omheen te zeilen. Het ene moment windstil, het volgende overwegen we een tweede rif erin te zetten.

Op andere momenten is het zo: heerlijk maar wel windstil

Als het gaat regenen en twee minuten later dikke hagelstenen op het dek kletteren, doet het ons denken aan Schotland: 4 jaargetijden in een dag, maar dan hier in een uur. Als het 's avonds donker is geworden, zie ik achter ons nog steeds de onweersflitsen, een prachtig schouwspel.
De watertemperatuur gaat van 18,5 omlaag naar 15,5 graden en dat merken we vooral 's nachts: koud en nat buiten. Als de zon schijnt is het lekker weer. De maan komt wat later op, maar de nachten zijn nog steeds mooi verlicht. We hebben de langste dag terwijl we zeilen, al zal het naarmate we zuidelijker gaan nog langer licht blijven. De zomer is officieel begonnen!

Versteende duinen met op de waterlijn zeeleeuwen

De laatste uren varen we op de motor na 476 mijl de Golfo Nuevo binnen, aan de zuidkant van het
Schiereiland Valdès. Een paradijs voor Magelhaan pinguins. zeeleeuwen, olifantsrobben, talloze vogels en de Southern Right Walvis, een van de grootste op aarde. De walvissen krijgen hier hun jongen, maar helaas vertrekken ze voor half december al uit de golf richting Antarctica, dus die missen we net.

 Prachtige ankerplaats Puerto Pardelas, westkant van Valdès

De Prefectura is niet erg behulpzaam, maar na enig heen en weer praten (wat is Spaans toch moeilijk door de marifoon!) mogen we naar Puerto Pardelas, aan de westkant van het schiereiland zelf. Daar liggen we weliswaar van alles verlaten, maar er zwemt wel een zeeleeuw om de boot. Het schiereiland ziet er doods en dor uit. Op onze ankerplaats lijken we omgeven door versteende zandduinen, op het strand ligt grint. Een oud rif steekt een stuk de golf in, waardoor we wat beschut liggen. Er gaat een bijzondere schoonheid vanuit.
Aan de wal lopen we over bergen zand en oude schelpen tussen verdroogde struikjes door. We komen gelijk een paar Guanaco's tegen, maar ze moeten niets van ons hebben. We denken dat we naar Puerto Pyramide kunnen lopen, het enige plaatsje op het eiland in de volgende baai. We wilden daar ankeren, maar dat mocht dus echt niet.

Zoekplaatje in schutkleur: Pa, moe en kleintje Gaunaco

Het dorp blijkt toch vele kilometers lopen en de zon brandt ongenadig op het warme zand. Dan maar weer terug naar de boot, voor een welverdiend aankomst wijntje/biertje. Het water is hier in de luwte weer bijna 19 graden en er zwemmen zelfs een paar dappere Argentijnen.
Wat is zo'n eerste nacht voor anker toch altijd weer heerlijk, ongestoord slapen en samen: luxe.

Van hieruit gaan we niet meer van het eiland zien dan ons uitzicht. Zonder vervoer of dorp op loopafstand komen we niet ver. De vooruitzichten geven ook een westenwind op Kerstdag, deze ankerplaats is dan onhoudbaar. Wat te doen? Puerto Madryn is weer 40 mijl verder de baai in en ook die ankerplaats is niet helemaal beschut. Van daaruit gaan wel dagtochten naar het schiereiland.

1e Kerstdag op het strand, Kerstgevoel van Argentijnen

We zijn hierheen gevaren om wat van de natuur te zien, dus nemen het ongemak van 40 mijl heen (en later weer terug) maar op de koop toe en gaan richting Puerto Madryn. Het eerste deel van de nacht op de rede van Madryn is ongemakkelijk, de golven zijn fors en de wind is weg. Dus Tara wordt af en toe van opzij door die lieverds te grazen genomen en de glazen zijn verre van veilig op tafel. We slapen in stormhouding: armen en benen wijd zodat we niet omrollen in bed.

Eerste Kerstdag begint geweldig. De vissers varen niet uit en een zeeleeuw komt bij ons zijn dagelijkse portie bij elkaar bedelen. Hij roept, doet alvast zijn bek open, maar helaas voor hem hebben wij geen vis. Na een kwartiertje druipt hij teleurgesteld af. Nu moet de luilak er zelf op uit!

Ook de aankomst bij de Club Nautico Atlantico Sud is bijzonder. De commodore (voorzitter) en de havenmeester staan ons op het strand op te wachten. We zijn hartelijk welkom, mogen de faciliteiten gebruiken, krijgen alle hulp die nodig is. En dat allemaal voor nop. Zelfs bij de Prefectura staan we met een paar minuten weer buiten. Een tegenvaller, de wind zit in het zuid-westen met windkracht 5-6 soms 7 en dat is net de kant waar we naartoe willen. Een paar dagen pas op de plaats dus.

Het Kerstdiner 2013: erwtensoep

Er zijn geen andere zeilboten bewoond en het is verder een wat kale Kerst. De winkels dicht, de restaurants zijn bijna allemaal gesloten en de Argentijnen slapen hun roes van Kerstavond uit op het strand. Terwijl we via whatsapp/mail Nederlandse berichten krijgen over het gezellige kerstdiner en schaatsen met chocolademelk lopen wij over het strand. Ons Kerstdiner bestaat uit een halve fles champagne en erwtensoep. Heimwee eten, bedoeld voor gisteren, maar ik was even vergeten hoelang het duurt voor het klaar is. Of misschien waren de Nederlandse erwten een beetje oud.
Om niet zielig te worden hebben we voor tweede

even alle veertjes goed doen:lief!

Kerstdag een tour geboekt naar de Pinguïn kolonie van Punta Tomba. Er zijn daar meer dan een miljoen Magelhaan pinguïns en ze hebben jongen. We vermaken ons. Naast de pinguïns sprinten er kleine caviaatjes van struik naar struik en grazen de guanaco's. We rijden er in 2,5 uur naar toe door een woestijnachtig landschap met kleine struikjes, wat een droge, dorre boel! Eén schaap heeft hier 3 hectare nodig om genoeg gras te kunnen vinden om in leven te blijven. Op de terugweg gaan we via de vallei van de Chibut rivier, of je zo een oase inrijdt! We komen in Gamain nog langs het huis waar Butch Cassidy en zijn handlangers hebben gewoond, toen de grond hen elders te heet onder de voeten was. Dan is het wilde westen opeens dichtbij.
We maken alweer plannen voor morgen en nu maar hopen op een gunstige wind voor het weekend!

De buren...

zo groot ( of klein) zijn de penguins 

Zover we kunnen kijken zien we de holen, ver lopen naar zee!

Uit het hol gegroeid, in april gaan deze naar Brazilië

Monument Malvinas/Falkland oorlog in Madryn