Puerto Deseado 2 januari 2014

De haven van Puerto Deseado, ankerplaats bij X

Gelukkig Nieuwjaar vanuit Puerto Deseado op 47º45,5'Z 65º55'W!
In drie etmalen varen we van Puerto Madryn naar Puerto Deseado. We steken de Golfo San Jorge over en die doet echt denken aan de Golf van Biskaje. Het weer blijft wisselend: wind, veel wind, geen wind. De zonsondergangen zijn onvoorstelbaar mooi, zulke heldere lucht en felle kleuren oranje en rood. Wat dat betreft is dit gebied veel afwisselender om te zeilen dan de tropen. Geen dag is het hetzelfde en de aandacht is constant op de omgeving gericht. Wat is dat voor wolk, hoe staat het tij en de golfslag, wat voor weer komt eraan en zo voort.

Prachtige lucht, donkere wolk links:wind!

Deze tocht blijkt maar weer hoe afhankelijk we zijn van de omstandigheden. In onze dromen zagen we ons al liggen in Caleta Horno, een prachtige inham, beschut tegen alle winden in het midden van niets, vlak voor de oversteek van de Golfo San Jorge. Maar onze snelheid laat te wensen over en we komen daar bij donker aan en deze Caleta is niet geschikt om 's nachts aan te lopen. Daar komt bij dat we goede wind hebben richting het zuiden en het doorvaren toch aantrekkelijker is in deze omgeving, waar de wind maar zelden goed staat. We zien de komende nacht wel een koufront met windkracht 6 overkomen op de weer plaatjes, maar dat kunnen we wel hebben, denken we.

Windkracht 6+ in de Golfo San Jorge

Voor de nacht reven we met het oog op het koufront vast behoorlijk, ook al is de wind nog redelijk.
Om middernacht waait het flink, gaat de kotter erop en de derde reef in het grootzeil. Jammer dat er niemand is om een foto te maken, want de punten van deze zeilen hebben alle twee een knal oranje top van een 1,5 meter voor een goede zichtbaarheid, maar we hebben nog nooit gezien hoe dat staat. Alle franje in het denken gaat dan over boord, want het stormt behoorlijk en het is een herrie van de wind en golven. Om 03.00 gaan we bijliggen: de kotter gaat dan bak, het roer helemaal naar loef gedraaid en vastgezet. Het oefenen komt nu goed van pas, want Roel doet het in zijn eentje probleemloos aan het eind van zijn wacht.

Zonsondergang, nog een dag varen te gaan

Het is of iemand het geluidsknopje uitzet: al het gegier is weg en de boot ligt heel rustig te midden van de golven en wind. Het enige nadeel van bijliggen is dat je de boot als het ware parkeert en we dus ook niets meer opschieten. Ik begin mijn wacht met een uur buiten zitten onder de buiskap, vol bewondering voor het natuurgeweld en Tara, die golf na golf onder zich door laat lopen en onze zeilen die voor deze rust zorgen. Dan ben ik koud en ga ik naar binnen. De kookwekker zet ik om de 20 minuten om de toestand buiten weer op te nemen.
We liggen bij tot 12.00 de volgende dag en in deze 9 uur zijn we 20 mijl afgedreven. We zeilen even een paar uur en dán: is de wind weer op. Motor aan en zo gaan we weer verder met het spel van wind en geen wind.

We mogen even langs de Yamana

Ik lees "Met de Joshua rond Kaap Hoorn" van Bernard Moitessier. Hij voer met zijn vrouw en stalen tweemaster van 11 meter precies 50 jaar geleden hier ook. Alleen deden zij het andersom: van Tahiti naar Gibraltar varen ze rond Kaap Hoorn nonstop naar huis. 14.000 mijl, 126 dagen. Zonder weerbericht, zonder motor, zonder goretex en met navigatie op zon en sterren. Het is fascinerend om te lezen en ik heb diepe bewondering voor ze.
Wat ben ik blij dat wij een "Kaap Hoorn arrangement voor Watjes" hebben! Ik denk niet dat we zover gekomen zouden zijn zonder GPS en de andere hulpmiddelen. Ik ben blij met de weerberichten via de boordradio en Frans, onze vriend in Nederland. Hij houdt het weer in de gaten, omdat hij het grote plaatje kan zien wat wij missen. We krijgen een mail van Frans: hij maakt zich zorgen om een groot stormgebied uit het westen wat de komende dagen over Argentinië gaat trekken. Vanaf 1 januari al. Het maakt de beslissing voor ons makkelijk: we kunnen dus niet door zeilen naar San Julian, maar gaan halverwege de 31e Puerto Deseado in. Deze "begeerlijke haven" heeft ook een aantal nadelen, maar die wegen toch niet op tegen drie dagen storm op open zee. Wij wachten gewoon op beter weer!

Aan boord komen is een uitdaging met 6 mtr tijverschil

Het stadje ligt aan lagerwal, daar kunnen we dus niet ankeren en er is geen goede haven. Wij liggen aan de overkant, een beetje in de beschutting van de zuidoever van de rivier. Dat ligt redelijk, maar we kunnen niet van boord. De rivier stroomt met zo'n 3 tot 5 knopen en daar kan de motor van de dinghy niet tegenop. We vieren oudejaarsavond dan ook gezellig samen. Roel is wel erg moe van drie dagen zeilen en valt om 11.45 in slaap.... Ik zie het vuurwerk aan de overkant, maar ben best tevreden aan deze kant van de rivier, we vieren het 1 januari gewoon nóg een keer.

Weerplaatje 2 januari: kracht 9 voor de deur, even wachten

Het is nu 2 januari, gisteren was het nog redelijk rustig maar vandaag stormt het rond windkracht 8. Het is ook springtij en het verval op de rivier is bijna 6 meter. Met opkomend tij staat de stroom tegen de wind in en voeren zij een gevecht wie Tara het hardst om kan duwen. We maken enorme zwiepers aan onze ankerketting en zelfs 60 meter ketting in het water lijkt nu kort. Op de plotter kunnen we goed in de gaten houden of het anker nog vast ligt en we zijn erg waakzaam in deze uren. Als het tij het opgeeft en de wind wint, zijn we er weer voor een paar uren vanaf. Vanavond nog een wind tegen tij sessie en morgen gaat de wind dan hopelijk genoeg liggen om naar de overkant te kunnen varen.

Ons ankerplaatje: harde wind en tij, we maken een mooie vlek

We gebruiken de tijd om lekker te klussen en de vloerbedekking te leggen die we in Puerto Madryn gekocht hebben. Jullie hadden het gezicht van het jongetje moeten zien toen we met de rol over de jachthaven liepen te slepen. Vloerbedekking en boot was geen haalbare combinatie in zijn hoofd. Zijn vader had ook al zeer bedenkelijk gekeken toen hij hoorde dat wij samen naar het zuiden zeilden. Hij mat mijn 1 meter 60, keek naar Roel en schudde zijn hoofd. Hij zeilde al jaren in dit gebied met zijn vrienden, maar nooit verder dan het hoekje bij Golfo San Jorge en op de boot slapen in Puerto Madryn deed hij ook niet. 's Avonds ging de zeilboot met de trailer uit het water en dan sliepen ze op de kant. Tja......

Oud huisje in het stadje Deseado van rond 1900

Maar op onze watjes boot hebben we nu weer lekkere warme voeten. De watertemperatuur koelt de diesel en water in de vloertanks tot net boven het vriespunt als we verder zuidelijk zijn. Een koelelement waar we niet op zitten te wachten. Met bubbeltjesplastic als isolatie en voerbedekking kunnen we overdag zonder kachel en dat scheelt aardig wat diesel.
De zomerkleren gaan in de puntberging en wol, skibrillen en wanten komen weer tevoorschijn. We maken ons op voor de laatste etappe naar het zuiden. Eerst maar eens wachten op beter weer met wat minder wind.

Historische wagon in Deseado, tevens hoogepunt bezienswaardigheden

Foto's volgen later als we weer internet hebben, maar dat wordt wel steeds lastiger. Ook onze gmail lezen we als we wifi ontvangst hebben, dus een antwoord kan langer duren.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com