Uit de pas & Nederlands onderonsje - 1-9 mei

Seno Union met sneeuw en tegenwind....

We zijn de laatste dagen in Natales uit de pas. Alles gaat onhandig! Het internet-cafe is dicht, de bank heeft geen geld en we lopen van hot naar haar. Als we onze visa willen verlengen blijkt 1 mei een vrije dag, de volgende dag komen we te laat en uiteindelijk moeten we toch met een taxi naar de grens voor een nieuw visum. De waterslang op de visserspier is zoek, we mogen wel water inemen maar lopen 20x met een jerrycan heen en weer. Voor diesel moet een tankwagentje komen en pas de derde leverancier heeft tijd. De gasflessen vullen is moeilijk omdat ze Argentijns zijn en ga zo maar door. Als we eindelijk met een dinghy vol boodschappen weer naar de boot varen, is de wind opgestoken en de 15 minuten durende overtocht levert twee natte pakken en natte boodschappen op omdat de tassen in het water staan. De meeste dingen zijn zo weer schoon, maar de pakken meel voor 6 weken brood zijn nat en kapot. We verdelen de inhoud over zakjes met verschillende codes droog en minder droog, nu maar hopen dat het broodbakken de schimmel voor blijft.

Uitzicht op de Andes, adembenemend!

De volgende ochtend vertrekken we vroeg want tegenover Puerto Natales liggen we aardig te stuiteren op de wind en er komt storm. "De haven is gesloten wegens de wind" horen we als we ons afmelden. Gelukkig hebben we ons anker al opgehaald en varen we voor het havenkantoor. We zijn écht niet van plan om terug te gaan. Dus ik leg uit dat we in ieders belang naar een beschutte ligplaats moeten voor de storm en vraag braaf toestemming hiervoor. We mogen doorvaren naar Calata Fog. Zo hebben we nog een paar dagen dat het niet echt meezit. Dieptepunt is dat we de skibrillen tevoorschijn moeten halen om een sneeuwbui te weerstaan en alsnog naar de ankerplaats terug moeten omdat de wind ons terug blaast in de Seno Union. We komen er niet tegenin.

Getekend landschap door  ijs, regen en wind

Het enige voordeel van uit de pas zijn is, dat als je dan weer in de pas bent het zo ontzettend lekker gaat. We vertrekken uit Caleta Jaime en kunnen de eerste uren met zonsopkomst prachtig zeilen in dezelfde Seno Union met een atypische wind uit het oosten. Die hele dag hebben we mooi weer en schieten we super goed op. Tussen de eilanden door hebben we zicht op de pieken van de Andes met sneeuw en gletsjertongen van de Campo Hielo del Sur (eeuwige ijsvlakte in het zuiden), tegen de blauwe lucht een indrukwekkend gezicht. De eilanden waar we tussen varen zijn van oud vulkanisch gesteente, afgekloven door de ruim een kilometer dikke gletsjer die zich hier 10.000 jaar geleden overheen perste. Daarna zijn de eilanden getekend door weer en wind met diepe groeven waarin hier en daar bomen in groeien. Oerlandschap!

Lunchen in de zon op weg naar Moonlight Shadow

Ons doel is Caleta Moonlight Shadow, begin 1992 zo genoemd naar het gelijknamige schip van Ingrid en Marcel Adriaans. Dat was de tijd dat de zeilers nog Caleta's ontdekten en beschreven voor de jachten na hen. Het boek over hun reis is denk ik het eerste wat ik las over zeilen in deze wateren en zo begon een droom. Onze andere inspiratiebronnen Thalassa 2 en Duende hebben hier gelegen en pasgeleden nog Finisterre en Lyra uit Nederland. Het voelt dan ook een beetje als thuiskomen als we ons anker laten zakken in een van de mooiste caleta's waar we deze reis gelegen hebben.

Mos "kunst" bij Cta Moonlight Shadow

Bij het invaren van het riviertje naar de ankerplek zijn er 5 dikke dolfijnen, ze springen en duiken om ons heen als welkom: nog steeds het mooiste wat er is en het verveelt nooit. Als we naar boven lopen om uit te kijken over de rivier praten we over onze voorgangers hier en hoe het onze reisplannen gevormd heeft. Het geeft een intens gevoel van voldoening en dankbaarheid dat we hier nu uitkijken op Tara in Caleta Moonlight Shadow.

De volgende dag is het weer "business as usual": wind uit het noorden, maar gelukkig niet teveel zodat we op de motor verder kunnen en natuurlijk regen. We varen zoveel mogelijk mijlen want we willen uit de screaming 50ties op zoek naar beter weer. Vandaag zit het er nog niet in, maar als we Puerto Bueno invaren worden we enthousiast verwelkomd door de bemanning van de Petit Prince. Wat een verrassing en samen eten is erg gezellig. Dat maakt veel goed! Vandaag een stormdag, morgen verder?

De Petit Princejes maken zelf pizza: feest!

De Natuur verandert, de eerste varen bomen

Waterval wandeling in Puerto Bueno

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com