Moorea Solo - 3 tot 11 juli

Danseres in schelpen outfit

Als de kat van huis is... Mijn kluslijstje was al niet zo lang meer, maar ik heb er met de dag minder zin in. De drukte van de stad is altijd voel- en hoorbaar en in mijn eentje ook niet erg aantrekkelijk.

Met de bemanning van de Tinkerbell en de Oude Liefde ga ik naar de eerste avond van Heiva i Tahiti. Een dans en zang competitie met groepen vanuit de verschillende delen van Frans Polynesie. Heiva staat voor liefde en plezier en dat is wel een goede omschrijving van wat we die avond te zien krijgen. Vooral de dansen stelen mijn hart met kostuums van natuurlijk materialen. Sommigen zijn helemaal van bloemen gemaakt, echt prachtig. Iedere groep beeldt een legende of een thema uit in drie of vier verschillende bedrijven en de laatste uitvoering is in gala, we kijken onze ogen uit. De bewegingen zijn ook oogstrelend, juist als de danseressen niet broodmager zijn, wat ze overigens zelden zijn hier. Heupen, handen, billen alles doet mee. Sierlijk en trots, soms uitdagend. De mannen dansen natuurlijk stoer met een ingewikkelde beweging van stappen en tegelijkertijd de knieën naar elkaar toe en weer uit elkaar bewegen en dan razendsnel. Wij zien twee groepen dansen, de laatste met meer dan 150 dansers. We lopen helemaal vol van alle muziek, dans en zang weer naar de boot.

Niels en Margareth op Mount Magic 

Ik vind het spannend, maar ik besluit toch om weg te gaan en terug te varen naar Moorea voor een week. De natuur en de rust vond ik geweldig daar. Ik kan niet zeilen want de voorzeilen zijn bij de zeilmaker en het grootzeil vind ik teveel moeite voor die 20 mijl. Het gaat van een leien dakje. Als ik net achter het rif geankerd heb in Opunohu baai hoor ik dat er die nacht veel wind komt, meer dan ik verwacht. Volgens mij lig ik goed, maar ik voel me toch extra verantwoordelijk. Het waait inderdaad flink en ik ga een paar keer kijken maar het anker geeft geen krimp dus dat zit wel goed. Naast me ligt de Nederlands/Zuid Afrikaanse Unwind met Margareth en Niels. We trekken regelmatig met elkaar op, dus alleen is het zeker niet. Mar en ik spelen voor kapper en we zitten een uur voor aap met een aluminiumfoliekap op, daarna zijn we iets blonder.

De drie Cocospalmen pas

We lopen naar Magic Mount en later naar de 3 Cocospalmen pas, nog een flink eind boven Belvedère. Het is een geweldig mooie en lange wandeling. Vanaf de pas kunnen we ook de andere kant van het eiland zien. Even bergachtig als de kant van de baaien en helemaal bebost. Op de terugweg scoren we een keer een halve tonijn, heerlijk! We rapen pompelmoezen, citroenen en een kilo verse garnalen bij de kwekerij: smullen! Margareth is kok in hun lodge in Zuid Afrika dus we eten geweldig lekker. We praten wat af over ons leven voor en na het begin van de zeilreis. Over de plannen en het leven aan boord met z'n tweeën...

Orchideetje tijdens de wandeling

Ik vind het eigenlijk wel fijn om even alleen op de boot te zijn. De afgelopen 3 jaar zijn Roel en ik vrijwel altijd samen geweest en hebben we meer tijd met elkaar doorgebracht dan in de 15 jaar ervoor. Dat is geweldig maar soms kan dat ook iets teveel van het goede zijn. Tel daarbij op de krappe ruimte waarin je alles van elkaar ziet en hoort, niet altijd bevorderlijk voor een liefdevolle relatie. Ik heb een soort vakantie gevoel en ben benieuwd hoe Roel dit ervaart in Nederland.

Omdat ik toch vakantie heb ga ik duiken met Topdive en begin aan het volgende niveau van mijn duikbrevet. Leuk, onder water navigeren, zo anders dan achter iemand anders aan zwemmen. Ik heb de leiding over een groepje en moet weer bij de boot uit zien te komen. Yes, daar is het anker van de boot, maar net als op zee vraagt dit nog wel oefening. We doen ook een duik bij Citroen Haai Punt en daar zwemmen echt twee vrouwtjes Citroen haaien rond.

lekker duiken met Topdive

De grootste is ruim 2,5 meter en imposant. Ze heeft een zendertje aan haar buik hangen dus we maken grapjes dat de duikschool ze alleen op hoeven te piepen. Dit is de 5e soort haai die ik zie in Polynesië en ik vind ze steeds mooier, maar toch graag een beetje op afstand. Verder doe ik een Nitrox duik met verrijkte lucht en een 'leren drijven onder water duik'. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, want drijven doe je altijd, maar om precies op dezelfde hoogte te blijven zonder daar veel moeite voor te doen is nog knap lastig. De leukste oefening: we hangen onder water (instructeur en ik) hij geeft een extra loodgordel van 3 kg en ik moet zo snel reageren met lucht in mijn vest dat onze ogen op dezelfde hoogte blijven, dat lukt. Als hij de 3 kg weer terug pakt idem, maar dan lucht eruit, moeilijker maar het gaat net op tijd. Ik heb nog 2 duiken tegoed maar die bewaar ik voor Raiatea of Bora Bora want ik vind het koraal en de vissen hier een beetje tegenvallen. Verwend nest hoor.

Muurschildering in Patoatoa op Moorea

Na een week heerlijk freewheelen en gezelligheid met de Unwind gaan zij door naar het volgende eiland en ik terug naar Tahiti. De box invaren doe ik zelden, ik geef het roer altijd vlak voor aankomst aan Roel, maar nu moet ik wel. De afgelopen dagen ben ik begonnen in Laura Dekker's boek 'Een meisje, een droom'. Het relativeert mijn solotocht en geeft me ook moed om het gewoon te doen. De enige manier is leren en deze haven is een eitje: beschut, ruim en de ligplaatsen voor het uitzoeken. Het gaat prima, pfff weer een ervaring rijker. Het geeft me een gevoel van vrijheid dat ik dit kan doen (onder deze omstandigheden) al zou ik nooit solozeiler willen zijn.

Nu toch de laatste klussen voor Roel weer terugkomt, al blijkt mijn naaimachine het niet meer te doen dus dat is een streep door de rekening. De drinkwaterpomp is gestopt en de walstroom heeft kuren: Help! De naaimachine en de walstroom blijken 1 probleem: de haven! Nu doet bijna alles het weer! De leukste klus is het voorproeven van de witte wijn ;-) Een hele gewone fles kost hier al minimaal 15 euro, dus er wordt gericht ingekocht. Een alcoholvergiftiging zullen we niet snel oplopen met deze prijzen. Kortom lekker bezig.

Een bos mini paddestoeltjes, minder dan een cm groot/klein

De Cocospalmen pas vanaf zee, wij stonden bij het puntje links

Ik verheug me er enorm op dat Roel er straks weer is en we verder gaan, maar wat te denken van een vakantiedagen regeling? Volgens mij kan het helemaal geen kwaad om af en toe even vrij te hebben van elkaar als je op wereldreis bent...

Voor de liefhebbers: film van de dansen van Heiva uit 2014, aan het eind hele mooie solo dansen