De aankomsthal van Tahiti ruikt al van verre naar verse bloemen, wat een prachtig ritueel. Alle bezoekers die opgehaald worden krijgen één of meerdere bloemen kransen omgehangen. Roel had bij vertrek uit Parijs al een geurend Tiaré bloemetje gehad, maar voor de landing in Los Angelos werden alle 500 bloemetjes weer ingezameld. Vandaag mag hij de Tiarébloemen houden. Voor de gelegenheid heb ik mij versierd met een bloementooi, bij ons staan ze in een vaas hier zet je ze op je hoofd. Het staat erg mooi en feestelijk en je kan zo'n tooi een aantal dagen dragen met tussendoor in de koelkast en wat vocht. De boot ruikt nu ook naar bloemen, heerlijk.
Hoe zeer we ook uitgekeken hebben naar dit moment, toch is het weer even wennen aan boord. Roel heeft in zijn tassen allemaal onderdelen, het lijkt wel een winkel. We duiken gelijk in allerlei klussen en boodschappen omdat we snel willen vertrekken en vergeten om weer even af te stemmen.
De tweede avond heb ik kaarten voor een dansvoorstelling aansluitend op de prijsuitreiking van de Heiva. Eens te meer merken we dat een programma hier slechts een richtlijn is, de prijsuitreiking duurt anderhalf uur langer dan gepland. Tegen de tijd dat de eerste groep optreedt slaat bij Roel de jetlag toe en zit hij te slapen op de tribune. Na een uur vechten geeft hij het op en gaat terug naar de boot. Ik geniet nog van een aantal dansgroepen tot een tropische stortbui een einde maakt aan de pret: de dansvloer is een glijbaan geworden.
Geen foto's van de walvissen maar wel de dolfijnen, ook super!
Na een paar dagen lopen onze ritmes weer min of meer gelijk. Alle bestellingen zijn opgehaald, de reparaties zijn klaar, diesel en water getankt en dan is er natuurlijk geen wind. We gaan toch weg van Tahiti en varen de eerste 15 mijl naar Moorea op de motor. Liever daar een nacht dan blijven hangen. Vlakbij Moorea zien we twee bultrugwalvissen die ons tegemoet zwemmen. In de krant had ik al gelezen dat ze begin juli voor het eerst weer gesignaleerd waren. Ze komen hier vanuit Antarctica om uit te rusten, te kalven en de kleintjes te laten groeien. Het blijft een imposant gezicht en maakt onze dag! Bijkomend voordeel van Moorea is dat er een pré-verjaardagsdiner mogelijk is bij de Moorea Beach Club in Cooksbaai!
Origineel verjaardagscadeau.......
De afstand naar Raiatea is meer dan een dag varen en er is nog steeds weinig wind. Dus we trekken er ruim de tijd voor uit zodat we zeker met daglicht aankomen. Als we wegvaren zien we de walvissen weer en verderop is er één die ligt te chillen. Lekker aan de oppervlakte zwieren zijn lange witten vinnen door de lucht en draait hij rondjes in het water. We dobberen samen met twee tourboten een halfuur in de buurt van de walvis, dan gaat hij verder en wij ook. We vieren mijn verjaardag met een prachtige nacht op zee, zachte wind, bijna geen golven, maar net genoeg voortgang om te zeilen. Wat een geweldige sterrenhemel! We proberen een nieuw wachtschema: 6 uur op 6 uur af en deze nacht bevalt dat goed.
De koraalvlindervissen, tientallen verschillende dessins
Ik lees het laatste deel van Laura Dekker's boek en heb veel bewondering voor haar prestatie en veerkracht. Ik zou er de moed niet voor hebben en weet niet eens hoe ik het zou doen om alleen te zeilen. Ik heb alle tijd om nog wat te mijmeren over het boek. De regelzucht in Nederland is een terugkerend thema. Ook mede-zeilers hebben daar mee te maken als er kinderen aan boord zijn. Je mag je kinderen niet van school halen en zelf onderwijzen is geen optie. In Frankrijk bijvoorbeeld is er een goed systeem voor zelf-onderwijs en de Franse gezinnen worden actief gesteund in het onderwijzen van de kinderen. Ik kan mij voorstellen dat kinderen ook leren van een periode onderweg zijn naast de schoolvakken. Voor ons geen zorg meer, maar voor de gezinnen die een paar jaar weg willen wel. Uitschrijven uit Nederland lijkt een optie, maar het is wel drastisch om zover te moeten gaan.
Een ratelende vislijn maakt een eind aan het gefilosofeer. Roel heeft beet en haalt meter voor meter een flinke tonijn binnen. Gelukkig hebben we hem net op tijd aan de grote haak als de vishaak uit zijn bek valt. We zij helemaal in ons nopjes al kost het schoonmaken van de vis en kuip een halve ochtend, maar dan ligt de koelkast ook vol met prachtige filets. Dat is pas een origineel verjaardagscadeau! Taart bakken schiet er wel bij in, maar ach een kniesoor die daarop let. Roel heeft verjaardagspost meegenomen en cadeautjes uit Nederland, ik voel met echt jarig.
De pas in het rif van Raiatea is rustig. Het hoge, groene en ruige eiland kijkt op ons neer. Het is wonderlijk hoe dit atol weer heel anders is dan de voorgaande. Raiatea en Tahaa liggen als een tweeling in een rif wat de vormen van de eilanden volgt. Het grote verschil met de andere atollen is dat de koraalrand en de eilandkant steil aflopen in het vaarwater ertussen. Veilig ankeren is dus lastig, in 35-45 meter kunnen we niet ankeren en zodra het ondiep is zitten we op het rif. De Unwind heeft ons een ankerplek doorgegeven en daar liggen we dan, met uitzicht op een klein motutje wat – heel toepasselijk- Toa Tara heet. Lekker om even te snorkelen en daarna een glas te heffen op mijn zee-verjaardag, we kiezen een uitstekende fles uit;-)
Heiva in Avero, de kindergroep van een van de dorpen
In Avero is een Heiva van de drie dorpen aan de Oostkant van Raiatea. De Bounty bemanning is uitgenodigd door het dorp en wij komen samen met de Unwind meegenieten. Heel juli worden er competities gehouden in de dorpen. Ieder dorpje heeft een koor en orkest afgevaardigd met een dansende groep kinderen, dansende moeders en de finale is voor de dansgroep met twintigers. We vragen ons af of er nog wel mensen in de dorpen zijn die niet dansen of zingen, maar dat moet wel, want om de dansvloer heen zit het ook vol met mensen. Die maken vast al de prachtige kostuums. Het festijn duurt van 5 uur 's middags tot 1 uur 's nachts dus er zijn volop eettentjes, maar alcohol is ergens te bekennen. Het schijnt verboden te zijn om in het openbaar te drinken en het is eigenlijk wel rustig zo. Iedereen is helder én vrolijk. Ik las in een van de kranten dat sinds de komst van de televisie er minder betrokkenheid is in de dorpen bij de Heiva voorbereidingen, maar hier is dat (nog niet?) te merken. Het is een erg leuke avond!
Prachtige kleuren
Na de boodschappen en internet om de mail op te halen varen we met de Unwind door naar de volgende attractie: de koraaltuinen. Aan de oostkant van Tahaa liggen een aantal motu's en in de ondiepe doorgang ertussen stroomt de hele dag vers water in en uit. Door de windrichting meestal in trouwens. Het koraal en de vissen houden daarvan en wij ook! We lopen over de motu naar de zeekant, gaan te water en stromen dan over het prachtige en diverse koraal naar binnen. De eerste keer zijn we zo druk om niet tegen het koraal te botsen dat we in no time weer aan de binnenkant zijn. Maar we krijgen snel handigheid in manoeuvreren en vastpakken aan dood koraal zodat de fast forward even stopgezet kan worden en we de koralen en vissen van dichtbij kunnen zien. De koraalvlinder-vissen zijn dol op de gele spikkels van Margareth's handschoenen en er zwemmen er zeker 20 om haar heen.
Roel ziet later de Ptéroís (Lionfish) nog een keer: wow!
Talloze andere vissen, prachtige anemonen met clownsvisjes erin en het spektakelstuk is de laatste snorkeltocht als het bijna donker is. Ik denk een Ptéroïs te zien, een bijzondere rood wit gestreepte vis en als ik omdraai om hem beter te bekijken zie ik eronder een grote murene zeeslang zijn kop uit de opening steken. Wauw dat is een forse, als hij/zij zich naar buiten kronkelt blijft het dikke lijf maar langer worden. We schatten hem tussen de 1 en 1,5 meter en de rijen tanden in zijn open bek zorgen dat we ons als een haas uit de vinnen maken. Meestal trekken ze zich terug als ze je zien, maar deze niet. Hij heeft het niet echt op ons gemunt gelukkig, want we zijn ervan overtuigd dat hij vele malen sneller zwemt dan wij. Stuiterend van de adrenaline zitten we later in de dinghy, wat een reus was dat!
De Nederlandse Betty Boop ligt nu ook hier voor anker en gezamenlijk eten we de laatste tonijn, ditmaal gerookt. Ons uitzicht over de motu's, het silhouet van Bora Bora in het westen en de ondergaande zon wordt gecomplementeerd met de sfeervol verlichte bamboehuisjes van het luxueuze Le Taha'a resort aan de rand van de lagune. Dit is echt een top plekje.
Ankerplaats koraaltuinen: 16º36,4 Zuid 151º33,6 West, koraaltuinen zelf liggen tussen Ilot TauTau en Maharare
Het lijkt werkelijk of jullie nu in het paradijs zijn.
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige vissen. Helemaal TOP.