Tahiti - 22 tot 30 juni

Bloemenhoofdtooien op de markt

In Tahiti leggen we aan in de nieuwe jachthaven in het hartje van de hoofdstad Papeete. Het is voor het eerst sinds ons vertrek uit Puerto Montt in februari dat Tara weer aan 4 touwtjes ligt en we ons in het stadsgewoel storten. Voor de afwisseling is dat leuk: winkels, cappuccino's, restaurantjes, beetje internet en ga zo maar door. We hebben ieder onze eigen kluslijst en ook dat is prettig: we gaan lekker op stap en zo krijgen we in korte tijd veel gedaan. Ik kan niet zeggen dat we veel van Tahiti zien, ons blikveld is beperkt tot het industrieterrein, de watersportwinkel en de zeilmaker.

Past alles er weer in?

We vervangen de accu's, de bekabeling van de zonnepanelen en nog een aantal kabels. De watertanks worden schoongemaakt. De UV strips van de voorzeilen moeten opnieuw gestikt worden. De buitenboordmotor krijgt een beurt en nog tal van kleine klusjes. Het valt ons mee dat we alles redelijk soepel gedaan kunnen krijgen en hoe vriendelijk spullen van boord gehaald worden en weer teruggebracht. Daar hangt letterlijk wel een prijskaartje aan, want alles is hier twee keer zo duur als elders.

De haven zelf ligt aan de rand van een aardig park wat goed bezocht wordt en aan de andere kant is een plein waar 's avonds om 6 uur een colonne Roulottes aantreedt: kleine caravannetjes met een mobiele keuken en het plein verandert op slag in een gezellige eetplek. Crêpes, Chinees, BBQ maar onze favoriet is de Roulotte van de verse tonijn.

Op het Plein van de Roulottes met Katleen en Menno

Vooral de tartaar van rode tonijn is onweerstaanbaar lekker. Het is snel, leuk, betaalbaar en sommige avonden met live muziek. Waar eten we dus buiten de deur? Op het plein! Gelukkig is het hartje winter en blijft de thermometer overdag steken op zo'n 28 graden en 's nachts een aangenaam graadje minder. Midden in de zomer lijkt het me niet fijn hier in de stad.

Uitzicht op  Moorea vanaf onze ligplaats in Papeete

In de haven liggen we met 6 Nederlandse boten, uniek voor deze reis. Behalve de Kairos van Menno kennen we alle boten al, we varen deze maanden min of meer hetzelfde traject. We komen ook Katleen weer tegen, die via de Marquesas en verschillende boten naar Tahiti gekomen is. Ze is helemaal gegrepen door het zeilers-bestaan en denkt erover om zich daarop te gaan richten. Het kan vreemd lopen in het leven.
Ik heb van de Unwind een paar Libelles gekregen, Nederlandser kan niet. Tot mijn verrassing merk ik dat het heel ver van me af staat, ik dacht dat het leuk zou zijn om te lezen. Een soort herkenning die ik nog steeds dacht te hebben, mis ik nu. 3 jaar zeilen maakt dat mijn blik veranderd is, mode en huisinrichting spelen hier geen rol, “Bekende Nederlanders” die me niets zeggen.

Toch anders dan AH, de zondagsmarkt in Papeete

Ik realiseer me dat de afstand tot Nederland nog nooit zo groot geweest is. Letterlijk in kilometers, maar misschien ook wel op andere vlakken. Ik bedenk me dat ik me niet kan herinneren wanneer ik voor het laatst Nederlands nieuws gelezen heb, behalve de mails van Pensioenfonds Zorg en Welzijn dat mijn pensioenleeftijd nog steeds aan het opschuiven is. Ik lees hier de krant van Tahiti/Frans Polynesië, maar veel internationaal nieuws komt daarin niet voor. Is dat goed of niet? Ik weet het niet, het gebeurt. Zolang we in afgelegen gebied zijn valt het niet zo op, leven we met dag.

Visjes op de markt

Hier in de stad komt de wereld opeens weer boven, maar ik loop maanden achter. Wat niet verandert: het is zo heerlijk om de kinderen, familie en vrienden weer te spreken via W-app en Skype. Het blog te voorzien van foto's en Roel heeft er weer wat filmpjes erop gezet. Wat lijkt Paaseiland alweer lang geleden!

Omdat we zo goed opschieten nemen we een dagje vrij. We huren een 4x4 zodat we de bergen in kunnen, maar bij het ophalen blijkt de auto gekrompen tot een Peugeot 107.

Waterlelie in de Botanische tuin 

Met excuses voor het ongemak, maar naar boven is van de baan. Tahiti is een vulkanisch eiland, de grote weg (max 60 km per uur) loopt op zeeniveau aan de buitenkant van het eiland, ruim 100 km en je bent rond. Langs de weg wonen ook alle mensen en de meesten in de stad Papeete. Het midden van het eiland is bergachtig, Mount Orohena is de hoogste top met 2241 meter. We laten ons meevoeren door de rondweg en hoe verder we van Papeete komen, hoe mooier het wordt. We stoppen bij een kleine botanische tuin met een pittig wandelpad naar een waterval. Het loopt heerlijk. Over een bergrug, gedeeltelijk door naaldbos en bij de rivier wordt het weer regenwoud. We kiezen voor de terugweg langs de rivier.

Het riviertje

Dat blijkt een pad te zijn wat talloze malen door het riviertje kronkelt en sommige stukken met touwen om je langs de rotsen te laten zakken. Niet hoog maar omdat het geregend heeft is alles glibberig en modderig. Als we weer beneden zijn kunnen we zo optreden als figuranten in de Tahitiaanse bostrollen show. Wat heerlijk om dan aan boord onder de douche te stappen, lekker hoor een luxe haven met water en elektriciteit!

Apen in het regenwoud, Roel z'n KMA opleiding komt van pas

Roel is begin juli twee weken naar Nederland voor de 89^e verjaardag van zijn moeder. Ik blijf op de boot en ga bedenken wat ik wil doen, als ik mijn kluslijstje af heb tenminste ;-)

Varentjes op een boom, zo mooi en teer...

Stoffenwinkel Venus, daar zit vast een nieuw laken tussen