Op weg naar Vava'u - 8-13 september

Ze zwaaien naar ons! (foto sy Lovinda)

Na het vertrek van Christiaan en Theo is het stil aan boord. Na de gezelligheid van de afgelopen weken lijkt de boot opeens groot en een beetje kaal. We kennen dit gevoel van eerdere bezoeken en hebben ons plan klaar. 's Morgens vroeg, Theo en Chris vliegen nog over de oceaan naar Auckland, vertrekken we naar Vava'u, de eilandengroep die we eerder moesten overslaan. Na de regen is het lekker opgeklaard en we hebben een mooi windje uit het zuiden. Nog voor we het grote rif om Tongatapu uit zijn zien we de eerste walvissen. Omdat het water zo glad is zitten we eerste klas! Eerst walvissen die aan het cruisen zijn: ze zwemmen in hun eigen tempo langs de boot op een paar honderd meter, soms wat meer, soms wat minder. Dan zien we een groepje die aan aan het spelen is. De lange witte vinnen vliegen door de lucht, een sprong en nog een en nóg één, ze hebben de smaak te pakken. Iets verder zijn er een paar met hun staart op het water een het slaan, wel een minuut of 10 achter elkaar. Zelfs op deze afstand kunnen we de klappen goed horen. Tussendoor drijven ze of duiken ze een paar keer onder. De uren vliegen voorbij! We letten alleen niet zo goed op de koers en we komen in de ondiepe wateren van de Hapa'ai groep terecht. Beetje opsturen en daardoor halve wind, die inmiddels wat gedraaid is. Zo leggen we de 200 mijl naar het noorden af in ruim een etmaal. De nacht is prachtig met sterren, want de maan is al klein en komt pas laat op. Eén minpuntje: een onverwachte golf springt in de kuip en perst zich door het raampje van de achterkooi, daar is nu alles zout en nat: bah! We moeten echt weer wennen, voor het eerst sinds februari varen we over de andere boeg. Gelukkig lag de slaapzak onder het raam en is het matras droog gebleven.

Port Maurelle vanaf het strand

's Morgens komen we bij de Vava'u eilanden groep. Weer een walvissen show voor we naar binnen varen, wat een prachtige natuur. We zien een wirwar van redelijk hoge eilanden met mooie groene hellingen. Ertussen liggen talloze ankerplaatsen. Helemaal binnenin de groep ligt de super beschutte haven van Neiafu. Captain Cook heeft de Vava'u groep gemist omdat de bewoners van de Hapa'ai eilanden hem verteld hadden dat er ten noorden geen goede ankerplaatsen meer waren. Maar het heeft natuurlijk maar een paar jaar geduurd voordat kapitein Maurelle, de volgende Europeaan, in 1781 hier voet aan wat zette. De haven van Neiafu is inderdaad prachtig. Een soort binnenmeer omgeven door eilanden, met aan de randen goede ankermogelijkheden. Gelukkig liggen er wel 50 moorings bij het dorp zodat er meer schepen kunnen liggen en toch is alles bezet. We ankeren een klein stukje terug en ruimen de boot op, uit de wind in een mooi zonnetje en zo nemen we weer bezit van Tara als tweepersoonsboot. De wasserij in Neiafu wast al ons zoute natte spul, dus de schade valt mee.
In

"Wedstrijdje" met de Unwind tussen de eilanden

Neiafu ontmoeten we veel zeilers die we eerder deze reis al gezien hebben. Het is een komen en gaan van jachten. Ik denk dat er bij elkaar op alle ankerplaatsen in de eilandengroep zomaar 150 jachten liggen. Het komende hurricane seizoen drijft alle boten deze kant op om eind oktober een plek te zoeken buiten het gebied. Een gedeelte gaat via Fiji verder naar Australië of Nieuw Zeeland en een gedeelte via Tongatapu naar Nieuw Zeeland. Neiafu is een klein dorp, veel kleiner dan Nuku'alofa, maar voor de jachten is er veel meer te doen. Allereerst de geweldige natuur, maar ook een zeilmaker, eenvoudige reparaties, jachtrace iedere vrijdagmiddag, verschillende café's in de Europese stijl en kleine touroperators. Al deze zaken worden gerund door palangi's (witte mannen/vrouwen) die hier hun "paradijs" gevonden hebben. Volgens de Lonely Planet vertrekken er ook ieder jaar weer een aantal, maar zij worden naadloos vervangen door nieuwe gelukszoekers naar een plekje in het diepe blauw van de oceaan. Het trekt ons niet om hier ons kamp op te slaan, dus wij genieten gewoon van de weken die we hier hebben.

De bijboot krijgt eindelijk zijn naam, beetje ambitieus?
naar de Kleine Kapitein en de optimist van de kinderen

De grote attractie van de Vava'u eilanden zijn de walvissen en met name het zwemmen met deze prachtige dieren. De Bounty bemanning heeft vorige week voor ons besproken want er is een wachtlijst. Toeristen komen overal vandaan voor het zwemmen met de walvissen en regelen het vooraf. Eind deze week is het onze beurt. Nu maar hopen dat het front wat onderweg is een andere route kiest!

We varen naar Port Maurelle, een mooie ankerplaats in een soort kommetje met uitzicht op het noorden dus lekker in de zon en uit de zuid/zuidoosten wind. Om ons heen strandjes, palmbomen en mooie groene heuvels. Met de bijboot varen we eind van de dag naar Swallow Cave, een mijl terug.

We weten niet precies wat we moeten verwachten, maar het lijkt een grot waar je in kunt varen met de bijboot. Dat is het ook, maar als ik het water in ga vergeet ik gewoon te ademen door wat we zien: miljoenen en miljoenen visjes in grote wolken zwemmen onder ons door. Gelukkig duurt de bevanging niet al te lang, anders hadden we nu een ander verhaal. Eind van de middag draait de zon precies in de grot en worden al die zilveren, groene en blauwe visjes in het licht gezet. Een prachtig schouwspel! We hebben de camera niet meegenomen en ons wetsuit niet aan dus na een halfuur zitten we bibberend weer in de bijboot. Vandaag is de herkansing met nóg een zonnige dag om ons te verbazen over dit geweldige gezicht. We denken dat ze hier leven omdat er geen natuurlijke vijanden zijn, maar door de ligging van de grot en eb en vloed is er toch voldoende eten voor al de vissen. De grot zelf doet een beetje denken aan de gewelven van een Kathedraal en aan het plafond hangen honderden vleermuizen te wachten op het donker. We zijn er helemaal vol van en herbeleven de ervaring 's avonds achter de pc als we alle filmpjes en foto's uitzoeken.

Adembenemend, miljoenen vissen in één wolk

De Swallow Cave aan de buitenkant

De Swallow Cave van binnen, net geen 1/2 voetbalveld groot