Taveuni & Viani Bay gastblog Tjerk en Jeanette 28 juni - 4 juli

Op woensdag 28 juli 2017 worden we na anderhalf uur over de onverharde “highway” afgezet bij Buca Bay (spreek uit: Budha Bay) op Vanua Levu, één van de meer dan 300 eilanden van Fiji. Fiji is veel groter dan wij (en ook Roel en Jacomine) dachten. De hoofdeilanden Vitu Levu en Vanua Levu liggen een uur vliegen van elkaar. Dus zijn we vanmorgen met een klein vliegtuigje van Nadi op Vitu Levu naar Savusavu op Vanua Levu gevlogen om Jacomine en Roel te ontmoeten.

 

Wij zijn Jeanette en Tjerk, studievrienden van Roel en Jacomine. Vorig jaar hebben we met ze afgesproken om ze een week op te zoeken in Fiji, als ze daar een aantal weken zouden verblijven op weg van Nieuw Zeeland naar Japan.

 

Dan komt Tara Buca Bay ingevaren en helpen we Roel en Jacomine met het aanpakken van een lijntje om aan te leggen. Een zotte mengeling van gevoelens. Gek elkaar ineens aan de andere kant van de wereld in Buca Bay te zien en toch neemt ons contact ook meteen weer zijn vertrouwde vorm aan.

 

We besluiten meteen weer te vertrekken en varen naar Viani Bay. Wij zijn zelf ook zeilers en beschouwen Jacomine en Roel als absolute profs en zijn dus heel nieuwsgierig hoe zij alles aanpakken om met z’n tweeën op de boot te leven en veilig te varen. Eén van de onderwerpen op ons lijstje: vissen. Dus er gaat meteen een lijn overboord met een heerlijke roze/zilveren plastic inktvis. Na tien minuten is het al raak, maar het is kennelijk zo’n grote vis dat het hele aas met alles eraan wordt afgehapt. Jammer natuurlijk, maar een lesje vis schoonmaken op een zeemonster is misschien ook niet helemaal ideaal.

 

In Viani Bay gaan we voor anker en maakt Jacomine een heerlijke lunch. We zijn echt onder de indruk van de hoeveelheid verschillende ingrediënten die ze aan boord hebben om van alles klaar te maken. En Jacomine tovert zo steeds weer iets verrassends uit de kombuis: vers brood, bananenbrood en andere cakes komen uit de oven en ’s avonds komt er steeds weer iets verrassends uit de kombuis. Ook wij laten ons niet onbetuigd en met wat aanwijzingen maken wij ook een paar keer het eten klaar. Leuk om te doen en hun voorraadkast doet niet onder voor heel wat huishoudens op de wal.

 

’s Middags gaan we met de dinghy op pad om de baai verder te verkennen. We maken meteen kennis met die hele varende familie van de “yachties”: al die luitjes (inderdaad meestal stellen in hun 60-er jaren) die op de één of ander manier met hun boot over de wereld zwerven en elkaar steeds weer op allerlei plekken tegenkomen. We gaan dus even langs bij een grote catamaran en horen direct waar het goed snorkelen is. Ook horen we waar je uit moet kijken. De vrouw van het stel was een paar dagen eerder goed weggekomen toen ze was gaan zwemmen op een plek waar door de dorpelingen nogal wat afval in het water wordt gegooid. Dat is inmiddels een favoriete plek voor de tijgerhaaien om even tussendoor te komen snacken. Ze wist dat niet en had ook het geroep van de dorpelingen niet gehoord om haar te waarschuwen dat tijdens haar zwemmetje een grote vin achter haar aan was gekomen. Ze vertelde er ook bij dat op die plek een man was aangevallen en een been was afgehapt waarna hij was verdronken. We kregen er bij te horen dat de tijgerhaaien zich niet op de riffen vertonen. Goed nieuws want daar zouden wij gaan snorkelen (bij het snorkelen keken we af en toe toch wel even om…).

Aan de baai ontmoeten we Marina Walser, een Duitse die hier met haar partner een duikshop is begonnen (Dive Academy Fiji). Ze zijn van plan er zelfs een mini resort van te maken. We spreken met haar af dat we de volgende dag met haar op het Rainbow Reef  gaan snorkelen. We maken verder een mooie wandeling langs de kust van de baai en ontmoeten Jack. Jack’s familie woont al generaties rond Viani Bay en Jack kent de baai en omgeving als geen ander.

 

De volgende dagen gaan we op pad met Marina en later Jack. Het Rainbow Reef ligt een kilometer uit de kust en is hierdoor één van de best geconserveerde riffen in Fiji. Op plekken waar de riffen meteen voor de kust liggen en de mensen er direct heen kunnen lopen zie je vaak dat het enorm is aangetast. Vroeger (jaren ’70) was het aantal inwoners in landen als Fiji zo klein en de hoeveelheid vis zo overvloedig dat de regel bij het koken was dat je een vis ging halen als de cassave kookte. Dan was alles tegelijk klaar om op te dienen. Je liep gewoon het rif op met je speer en haalde de vis van je keuze op. Door deze overvloed is er geen traditie van het beschermen van de voedselvoorziening. Met het toenemen van de bevolking, het toerisme en de start van export naar landen als China en Japan is hierdoor in relatief korte tijd ongelofelijke schade aan de riffen toegebracht. Er wordt hard aan gewerkt om de riffen weer te laten groeien en op een duurzame manier te gaan vissen. In Fiji heeft dit zeker resultaat, maar het is een proces dat jaren duurt.

We doen schitterende snorkels en zien ook het Cabage Reef: een rif dat bestaat uit hard groen koraal dat heel veel lijkt op grote koolbladeren. Fascinerend en ook heel zeldzaam.

 

Dan is het tijd om onze basis te verleggen. We zeilen/motoren van Viani Bay naar Paradise Bay, inmiddels bekend bij Roel en Jacomine. Bij de navigatie tussen alle riffen door maken we gebruik van stukken Google Earth die alle yachties downloaden en aan elkaar doorgeven. Dat werkt echt schitterend. Iedereen heeft tegenwoordig wel een chartplotter aan boord die net als met de GPS in de auto aangeeft waar je zit. Maar de kaarten in die plotters zijn niet heel erg accuraat. Vandaar dat naast de reguliere plotter een laptop staat met een GPS aangekoppeld die precies aangeeft waar je zit op Google Earth. En daar staan de riffen heel precies op.

 

Ook in Paradise Bay zien Jacomine en Roel weer een aantal boten die ze kennen van eerdere ankerplaatsen. Dus er wordt druk uitgewisseld waar iedereen geweest is en waar iedereen naartoe gaat. We vinden het heel interessant om deze gemeenschap zo in actie te zien. Er wordt ook wekelijks met een groepje via de SSB radio bijgekletst. Dat kun je over hele lange afstanden doen.

 

Eén van de auto’s van het resort neemt ons mee voor een toer over het eiland naar de Tavoro watervallen. Taveuni is begroeid met een regenwoud, dus we zien de meest indrukwekkende varens en bomengroei. Er zijn drie watervallen boven elkaar in het regenwoud en de wandeling naar alledrie is een mooie work-out na het op de boot zitten de laatste dagen. Als we terugkeren gaan we zwemmen in het koele water onder de onderste waterval.

 

Op zondag gaan we naar een lokale kerkdienst van de Pentacost Church (Pinkstergemeente) die wordt gehouden onder een uit golfplaten opgetrokken tijdelijk afdak. De kerk is door de orkaan Winston volledig verwoest en wordt momenteel veel hoger op het land weer herbouwd om minder kwetsbaar te zijn voor vloedgolven. De dienst was een warm samenzijn van de lokale gemeenschap en werd opgeluisterd door heerlijke swingende muziek en zang.

 

Maandag 3 juli was een zeildag. Er was een warmtefront passage, dus het was wat grijs en af en toe wat regenachtig, maar we hebben de 45,5 Nm van Paradise Bay naar Savusavu op Vanua Levu op ons gemakje ruim onder zeil tussen zonsopkomst en zonsondergang kunnen doen. Saar, de windvaanstuurinrichting deed haar werk zonder morren en zonder er iets voor terug te vragen. Wij waren wel benieuwd naar het zeilen met Tara. Zou ze wel vooruit komen met alle huisraad en een halve boot aan reserve onderdelen aan boord? Dat was geen enkel probleem! Ze is natuurlijk geen racer, maar beweegt zich snel genoeg en heel comfortabel en rustig. En samen met Saar heb je er eigenlijk weinig omkijken naar onderweg en is er alle tijd voor kletsen, eten maken, lunchen en vissen. Dit keer kwamen we een stapje verder. We hebben een mooie Mahi Mahi aan de lijn gehad die wild boven het water uitsprong. Gelukkig voor hem/haar liet de haak los en was het de vrijheid in plaats van de koekenpan. Dus onze visles kon ook deze keer niet afgemaakt worden…

 

Wat hebben we een fantastische week aan boord van Tara gehad! We hebben een inkijkje gekregen in hoe Jacomine en Roel hun leven aan boord hebben ingericht, hoe ze samen de boot varen en onderhouden, hun plannen maken en leven in die gemeenschap van yachties. Eén ding is duidelijk: ze genieten er ontzettend van! Maar dat was de lezers van dit blog allang duidelijk. Wij beschouwen het als een schitterend cadeau dat we dit een week van zo dichtbij met ze hebben mogen meebeleven. 

Jeanette en Tjerk

foto's: zeilen, koken, Koningsvaren bij Tavoro watervallen, de mensen geven de omvang aan, snorkel foto's Rainbow reef, de tijdelijke Pentacost kerk in afwachting van financiën voor de herbouw, bloemetje in de winter ;-)