Tanna Vanuatu 28 juli - 3 augustus

Uitklaren, wassen, boodschappen doen, de laatste dag vliegt voorbij en vlak voor laag water verlaten we Nadi. Als de avond valt zijn we net door de Navula pas en hebben we minstens drie etmalen open water tot Vanuatu. Het waait flink en we hebben moeite om de windvaan goed ingesteld te krijgen tot we uiteindelijk alleen op een gereefd grootzeil varen, dan gaat het goed. Zeker met de bakstagwinden is het verleidelijk om teveel zeil op te zetten, maar voor de stuurvrouw is dat hard werken en als er dan een golf de boot omzet krijgt ze Tara niet meer terug op koers. Daarna hebben we een fantastische oversteek. Als de wind wat minder wordt komt de kotter erbij en het laatste etmaal ongereefd en met de genua uit lopen we alle dagen gemiddeld 6,7 mijl per uur. Dat is onze rompsnelheid en we zijn dan ook voor ons doen in een recordtijd over: 480 mijl in 72 uur! Jeroen vangt de tweede dag een mooi tonijntje, maar op zee valt dat een beetje zwaar dus die bewaren we schoon en wel voor na de aankomst.

In Vanuatu varen we naar het eiland Tanna, het eerste eiland waar we in kunnen klaren. Er is een ondiepe baai, Port Resolution, waar we kunnen liggen als de wind in het zuidoosten blijft. Captain Cook was in 1774 de eerste Europeaan hier en heeft de baai naar zijn schip genoemd. Het was lange tijd ook een natuurlijke “haven” tot 1928 toen een grondstijging de diepte terug bracht naar 4 á 5 meter. Niet genoeg voor de grotere schepen, maar een zeilboot past prima. Aan de andere kant van het eiland is Lenakel, het hoofddorp, maar de haven daar lijkt vaak meer op een wasmachine dan een veilige ankerplaats.

We komen er eind van de middag aan en worden welkom geheten door Johnston die in een kleine uitgeholde kano met drijver naar ons toe komt. Hij belooft de douane te laten weten dat we er zijn. Hij is erg bescheiden en zegt dat we gerust naar het dorp kunnen komen ook al zijn we nog niet ingeklaard, “Het is hier niet zoals in Fiji” volgens hem. Jeroen gaat even verkennen en de volgende dag gaan we alle drie. Vlak bij de baai zit de Port Resolution Yacht Club, met uitzicht over de baai. Er hangen vlaggen uit allerlei windstreken, maar verder is het tamelijk uitgestorven. Het dorp bestaat uit enkele tientallen hutten op pootjes en gemaakt van palmboom palen en gevlochten blad als dak. De wanden zijn gemaakt van gevlochten riet en op de vloer liggen kunstig gevlochten matten. Elektriciteit is er niet, stromend water ook niet, wel een pomp en of er toiletten zijn betwijfel ik. Naast het gebouwtje wat dienst doet als markt (van steen en gedoneerd) staan twee zonnepanelen en voor 50 vatu (40 Eurocent) kunnen dorpelingen op de markt hun lamp en/of telefoontoestel opladen. Om de hutten heen staan haagjes van bloeiende planten en struiken, het gras is gemaaid en sommige stukjes zijn afgezet als groente tuin. Overal lopen kinderen en kippen. We lopen langs zeker drie Nakamals, open plekken waar de mannen eind van de middag bijeen komen om kava te maken en te drinken rond een houtvuur. Tabu voor vrouwen op Tanna, maar die harken wel iedere dag alle blaadjes en andere ongerechtigheden weg van de plaats. We zien drie restaurants, maar geen lijkt open. De mensen, veelal vrouwen met kinderen, die we tegenkomen zijn erg vriendelijk en hartelijk.

Begin van de middag komt de douane in zijn auto uit Lenakel en klaart heel gemoedelijk de boot in. Immigration is op een ander eiland, dus de paspoorten en biosecurity moeten we maar doen als we in Port Vila zijn. De dagen voor aankomst hebben we al ons verse fruit, groente, eieren en vlees opgegeten of verwerkt omdat het er op papier erg streng uitzag. Dat is dus voor niets geweest en in het dorp is niets te krijgen. Gelukkig hebben we Jeroen's tonijn nog.

Jonhston heeft voor ons vervoer geregeld om naar de Vulkaan Mount Yasur te gaan, die in de gids te boek staat als de meest toegankelijke vulkaan ter wereld. Als je even vergeet wat je allemaal moet doen om op Tanna te komen tenminste. Toch komen er redelijk wat toeristen op af, al vinden we de sinds vorig jaar verdrievoudigde toegangsprijs van 80 euro pp stevig aan de prijs gezien het gebrek aan faciliteiten.

Dat vergeten we allemaal als we op de rand van de vulkaan krater staan aan het eind van de middag en in een uur tijd zien we het donker worden. Eigenlijk zijn het vier uitgangen die naast elkaar liggen in de enorme krater. We kunnen niet in de lavapoelen kijken, maar het geluid van ontsnappende stoom (wit) en as (grijs) afgewisseld met fel oranje rood van opspattende lava is indrukwekkend.

Soms is het net of je naast een straalmotor van een vliegtuig staat. De rechter poel maakt enorme knetterende geluiden als er een eruptie van lava is, de 3 linker poelen meer een diep gerommel. Als het donker geworden is zien we de wolken stoom en as niet meer, maar de lava des te beter. Ongelofelijk wat een kracht en als er een grote regen van lava opspuit doet iedereen toch een stapje terug want her en der hebben we recent gestolde lava zien liggen op het pad. Op de wand zien we de lava langzaam uitdoven tot er weer een nieuwe uitbarsting is. De camera's zoemen en klikken onophoudelijk, maar of we het gevoel van ontzag vast kunnen leggen betwijfel ik. In het stikdonker hotse klotsen we terug over de onverharde weg en op de boot genieten we na met het bekijken van de foto's en video's

In onze 'eigen' baai hebben we ook stoomgaten en een warm waterbron, de vulkaan is met 8 kilometer vlakbij maar niet zichtbaar vanaf hier. We gaan naar de waterbron en ontmoeten Sheila. Zij is de vrouw van Willy de dorpsonderwijzer in Port Resolution die Jeroen gisteren een dinghylift heeft gegeven en zo kent iedereen iedereen hier, ook ons. Sheila loopt met ons naar de stoom opening in het oerwoud. Daarnaast zit een rots waar ze met haar stok onder port en roodbruine, blauwe en witte klei naar boven haalt. In de tijd van haar grootouders werd dit gebruikt voor de lichaamsschildering, nu komen de verven uit de winkel in Lenakel het hoofddorp van Tanna. Ze maakt strepen op mijn gezicht. We plukken onderweg fruit van de bomen, passievruchten, pompelmoezen, ugly citroenen en limoenen. Een hele tros bananen slaan we af. In haar dorp zien we haar schoonmoeder, ze is erg verlegen en loopt weg..

Haar dochtertje van drie speelt er met de andere kinderen en na een paar minuten en een handenspelletje komen ze een beetje los, maar zonder taal is het moeilijk echt contact te maken. Daarna gaan we naar de heet waterbron. Met laag water kookt het water eruit en wordt het gebruikt om te wassen en eten in te koken. Je legt een trosje bakbananen onder een steen in de bron en een half uur later zijn ze gaar. We krijgen er een paar en omgespoeld met zeewater zijn het net gekookte aardappels en best lekker. Met hoger water vermengt de bron zich met de zee en wordt de temperatuur geschikt om te baden. Het badhuis van het dorp en ook voor ons lekker. Als bedankje brengen we een stuk touw (schoot) om een kalf mee vast te zetten waar ze erg blij mee zijn en wat kleding, een paar sandalen en een leesbril.

Terug op de boot komt er een outrigger kano langs met een jonge knul en zijn vader of we misschien een dvd hebben met een film. We zoeken wat op en Jeroen en Roel worden uitgenodigd in de Nakamal om een kop kava mee te drinken vanmiddag. Jeroen kauwt met een van de jongens uit het dorp de kava wortels voordat ze er kava drank van maken, volgens oud gebruik zullen we maar zeggen. Volgens de reisgids ziet kava eruit als afwaswater en sommigen zeggen dat het ook zo smaakt, maar je wordt er wel high van. Jeroen wordt er lekker relaxed van, op Roel heeft het minder effect, maar ze vinden het leuk om mee te maken. Dames zijn op Tanna niet welkom bij kava ceremonies, dus ik heb een paar heerlijke uren alleen op de boot, dat was lang geleden!

We nemen de volgende dag afscheid van Johnston en zijn vrouw en lopen een laatste rondje door het drop voordat we na drie fijne dagen weer vertrekken uit Tanna en op weg gaan naar het eiland Efate en de hoofdstad Port Vila.

foto´s: de kokosnootbakjes waar de kava uit gedronken wordt, Yasur, Sheila schildert Jacomine, de warmwaterbron, het restaurant Chez  Leah in Port Resolution