Kyoto - maart

 Van de winter gaan we naar het voorjaar als we de stad Kyoto bezoeken. 1000 boeddhistische tempels, 400 Shinto shrines, paleizen, parken en musea. Kortom teveel om hoe dan ook te bekijken. Kyoto was honderden jaren de hoofdstad van Japan en ligt in het dal van twee grotere rivieren. Erom heen liggen de heuvels en verder weg de bergen, erg mooi om te zien. We huren fietsen – niemand vraagt om een identiteitsbewijs of zelfs maar om je adres – en hebben een heerlijk voorjaarsdag om rond te toeren. Van de rivier naar tempels, door bamboebos, langs de andere rivier weer teug. We fietsen door allerlei woonwijken van de stad, de huizen staan dicht op elkaar maar vrijwel ieder huis heeft een boompje of potten met planten. We genieten van het Nederlandse gevoel om dit op de fiets te doen. De tempels die we bezoeken zijn prachtig onderhouden en liggen zonder uitzondering in mooi aangelegde parken. Enorme complexen zijn het, met meerdere kleine tempels om de hoofdtempel.

De Kinkaku-ji tempel heeft twee verdiepingen die bekleed zijn met bladgoud, prachtig! Ryoanji heeft een beroemde rotstuin, maar het is er super druk en wij 'snappen' de rotstuin niet. Misschien moet je hier opgegroeid zijn om de betekenis te doorgronden. Wij zien enige oude stenen in een “tuin” met heel precies aangeharkt grind. Ik weet dat de stenen staan voor bijvoorbeeld eiland of water maar de schoonheid blijft verborgen. s' Avonds is de grote Todaiji tempel in het centrum verlicht evenals de tuinen erom heen. Sprookjesachtig en indrukwekkend, wat een kunst hier is verzameld!

Kyoto is ook de stad van de Geisha's. Een jarenlange opleiding in verfijnde vormen van oude Japanse kunst, dans en muziek is nodig om je Geisha te mogen noemen. Wij zien een dans van twee Maiko's, leerling Geisha's. De dans met waaiers is kunstig en ingetogen, kleine bewegingen, waarbij de prachtige kimono's meebewegen met de dans. Mooi om te zien, zeker. Hoe het instituut in deze moderne dagen kan blijven bestaan is een grote vraag voor ons. Privé optredens zijn peperduur en het hoe en wat blijft voor ons onduidelijk.

Zo verbazen we ons ook elke dag over de groepen universiteitsstudentes, soms met hun partners, die in traditionele kimono's de tempels van Kyoto bezoeken. Ik kan me geen Nederlandse jongeren voorstellen die in Volendams of Zeeuws kostuum hele dagen kerken gaat bezoeken. De Japanse jongeren zijn over het algemeen hip gekleed, maar daarnaast zijn er ook de tradities die een belangrijke rol lijken te spelen. Het straatbeeld fleurt enorm op van al die kleurige gewaden dus ik stel voor dat we dat onmiddellijk overnemen. Mijn wens om zelf in een kimono rond te lopen door Kyoto wordt me ontraden door zeilvriendin Yoshiko, dat is iets voor meisjes en jonge vrouwen en helaas daar val ik niet meer onder. Ik vraag me ook af hoe bevallig mijn wandeling zou zijn op van die houten teenslippertjes over de oneven stenen van de stad, dus het is maar beter zo.

We wandelen een mooie dag in de heuvels ten noorden van de stad. Hier geen hordes toeristen, wel wat Japanse bezoekers. We lopen bij Kibune de heuvel op door een prachtig voorjaarsbos met vogels langs ingetogen shrines. De Shinto shrines hebben vaak een natuurlijk “iets” wat vereerd wordt. Zo komen we langs een shrine met een prachtige rots achter de tempel waar de godheid woont, dan één met een oeroude boom die heilig is, het kan van alles zijn. In het volgende dal ligt de Kurama-dera tempel . De bosrijke omgeving en het prachtige uitzicht op de berg Hiei maakt dat je vanzelf dieper ademhaalt en stilstaat bij de tempel. Dan weer naar beneden over zigzag paden tussen kleine heiligdommetjes door. Na alle inspanning genieten we in Kurama van een shojin ryori, een vegetarische maaltijd in de oude Japanse traditie, veel verschillende gerechtjes, smaken en mooi opgemaakt. Als laatste een Onsen bad in de buitenlucht bij de rivier. Het leven kan zo maar goed zijn!

De kersenbloesembomen staan bijna in bloei en iedere dag wordt de stand bijgehouden op tv en radio waar de bloesems het eerst zullen gaan bloeien. Ook in ons hotel hangt een grote kaart van Kyoto met plakkertjes waar al bloesem te zien is. We zijn een week te vroeg, maar raken wel aangestoken door de bloesem verwachtingen. Ook wij speuren rond naar bomen die al net in bloei staan en hoe mooi het er straks uit zal zien. Kyoto trekt in de bloesemdagen 2 miljoen bezoekers, dus we zijn er niet echt rouwig om dat we die voor zijn.

We trekken twee dagen op met Haruo san en Junko san, een echtpaar wat we hebben leren kennen in Tannowa Jachtclub. Ze zijn van onze leeftijd en er zijn veel overeenkomsten in onze gezinnen en levens. Gaandeweg vlot het gesprek ook beter in het Engels. Als we vragen hoe lang ze al in hun huis wonen tellen ze terug tot de laatste grote aardbeving in het gebied, in 1995. Ze woonden toen in Osaka in een flat en het was een angstige ervaring. Grote schade aan het gebouw maakte dat ze naar een andere woning verhuisden, zonder verdiepingen. Ook in andere tijdsaanduidingen wordt de aardbeving gebruikt als markering. Een soort ervoor en erna die grote indruk in hun leven heeft gemaakt.

Haruo san en Junko san, nemen ons mee voor een wandeling door een gedeelte van Kyoto wat we nog niet kennen. Natuurlijk staat er ook een tempel op het programma, de Ginkaku-ji uit 1482, het Zilveren Paviljoen. Het zilver is er nooit van gekomen, maar het blijft een elegant gebouw. De tuin erom heen is werkelijk prachtig, tegen een schaduwrijke hoog oplopende heuvel met tientallen soorten mos tussen alle bomen en struiken in. Ieder hoekje van het perceel is benut, een waterval, vijvers, paden met steeds weer een ander uitzicht, een kunststuk op zich. We hebben heerlijk voorjaarsweer en lopen langs het Filosofen pad met een riviertje en aan weerszijden tientallen bijna bloeiende kersenbomen. Het is vlakbij bij de stad maar een oase van rust. We sluiten af met een thee ceremonie in een mooie tuin. Het ceremoniële gedeelte valt een beetje tegen, maar de thee wordt met alle egards aan ons gepresenteerd inclusief een speciaal zoet mochi(rijst)bolletje in felgroen zeewierpoeder gerold. In het theehuis zitten we op de grond op tatamimatten en hebben we een uitzicht op de tuin. De wanden aan de tuinkant zijn schuivende panelen die helemaal opengeschoven zijn. Het ziet er sereen uit en je hebt het gevoel in de tuin te zitten. Waar je ook kijkt, iedere keer zie je weer iets anders, erg mooi vormgegeven en de tuinier heeft hier vast een dagtaak aan. Het is zo'n verschil om ergens heen te gaan met mensen die er bekend zijn, we kunnen gewoon genieten van het onderweg zijn.

De volgende dag gaan we naar de tempel die op nummer 1 staat van bezienswaardigheden in Kyoto, de Fushimi Inari Taisha. Deze tempel is in de 8^e eeuw opgericht om de goden gunstig te stemmen voor een goede rijst oogst en sake productie. Inari (de vos) zou hiervoor goede contacten hebben en in Japan zijn er rond de 40.000 Inari tempels. Inmiddels wordt hier niet meer om een goede oogst gevraagd maar om goede business door bedrijven en privé personen. De tempel past het model zelf ook toe en de prijslijsten voor de aanschaf van een oranje tori hangen overal. Het is een bijzonder complex, dat is zeker. Vanuit de hoofdtempel gaan er verschillende paden de heuvel op. De paden zijn omgeven door eindeloze rijen torii, de oranje poorten die aan iets of iemand opgedragen zijn.

Weer eindigen we met iets luchtigs, een bezoek aan de Sake brouwer Gekkeikan en bijbehorend restaurant in een oude Sake brouwerij. We proeven vooral en dat is natuurlijk érg leerzaam

Door de contacten met de mensen in de haven beginnen we een beetje te aarden in Japan. De namen zijn makkelijker aan het worden en mijn woordenschat groeit nog steeds. Roel vindt dat ik al aardige Jip en Janneke gesprekjes kan voeren met de mensen om ons heen. In ieder geval worden mijn pogingen zeer op prijs gesteld en dat maakt het hen makkelijker om het ook in het Engels te proberen. Ik zou hier best een tijdje kunnen wonen. Het duurt gewoon even voor je van vakantie sightseeing over kan schakelen op een beetje “er wonen” en mensen leert kennen. Ik kijk uit naar het varen, maar afscheid nemen van Tannowa, daar zie ik nu al tegen op!

Foto's: Fietsen in Kyoto, Een heilige boom bij Kurama, vegetarische heerlijkheden, Verse Wasabi op Nishiki markt, Met Yoshiko op de markt, Izumidera tempel, kersenbloemetjes en Kimono, Filosofenpad, thee ceremonie en tuin, Osaka Kasteel ( zat ook nog ergens in het bezoek) Inari tempel prijslijst en eindelijk een bord wat wij ook snappen!